[00:00:00]Είμαι η Αγλαΐα Παντελάκη, ερευνήτρια στο Istorima, είμαι με τον κύριο Γεώργιο Κολοκοτρώνη-Πάππα στην Αθήνα, έχουμε 19 Σεπτεμβρίου του 2022 και ξεκινάμε. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για εσάς και για τη ζωή σας;

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση. Να πω ότι τα γραφεία συνοικεσίων Πάππας λειτουργούν από το 1939. Την εποχή εκείνη, πριν τον πόλεμο, είναι βασικό αυτό που σας λέω, ο Γεώργιος Κολοκοτρώνης, επονομαζόμενος Πάππας, γιατί είχε πάει και στην Αμερική και γιατί ήταν ένας πολύ επιτυχημένος μεσίτης, πάρα πολύ επιτυχημένος…. Το Κολοκοτρώνης ήταν πολύ δύσκολο σαν όνομα να το προφέρουνε κι έτσι, επειδή ήταν η διαδικασία ότι του άρεσε να πηγαίνει στις εκκλησίες, να βλέπει τον κόσμο, να συναλλάσσεται έτσι, για τη δουλειά την οποία έκανε την εποχή εκείνη, που ήταν το real estate, επονομάστηκε και Πάππας. Ήταν η εποχή του Πάππας στην Αμερική. Ας έρθουμε όμως στην Ελλάδα της εποχής εκείνης, όπου όλοι του οι πελάτες ήταν άνθρωποι οι οποίοι ήτανε οικονομικά καλά. Ήταν επιστήμονες, ήταν δικηγόροι, οικονομολόγοι, γιατροί, τέτοια επαγγέλματα, οι οποίοι είχαν και την οικονομική άνεση να αγοράσουν ακίνητα, να αγοράζουν ακίνητα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, όμως, όταν βλέπανε ότι ένας άνθρωπος πολύ κοινωνικός και πολύ έτσι άνθρωπος της παρέας, να το πούμε, του εμπιστευόντουσαν το γεγονός ότι είχανε είτε έναν γιο είτε μια θυγατέρα και την εποχή εκείνη οι γάμοι δεν γινόντουσαν όπως τη δεκαετία του ’60 ή όπως τώρα. Την εποχή εκείνη αποφασίζανε οι οικογένειες και το πρώτο και κύριο ήταν και οι περιουσίες. Δηλαδή οι γάμοι, όσο πιο οικονομικά ευκατάστατος ήτανε κάποιος πατέρας, τόσο πιο επιτυχημένος γάμος θα είχε… Τόσο πιο καλό γαμπρό κατ’ ουσίαν θα είχε, δηλαδή ήτανε απαραίτητο στοιχείο της εποχής εκείνης η οικονομική ευμάρεια. Κι όπως καταλαβαίνετε, στην πορεία των πραγμάτων ήρθε, γίναν τα πάνω κάτω, ήρθε ο πόλεμος, όλα αυτά αλλάξανε πολύ τις νοοτροπίες, τις συνήθειες, αλλά παρόλα αυτά όμως το γραφείο συνοικεσίων που είχε δημιουργήσει ο παππούς μου συνέχισε τη λειτουργικότητά του. Τη συνέχισε ίσως με διαφορετικούς όρους, ρόλους και λοιπά, αλλά οι επιτυχίες ήταν πολλές, με αποτέλεσμα να τον… Αυτό να το βλέπει σαν… Δηλαδή τα παιδιά, δηλαδή ο πατέρας μου να θέλει για να τον βοηθήσει και να μπει σαν συνέχεια. Κι έτσι πράγματι συνέβη. Ο πατέρας μου λοιπόν μπήκε στη διαδικασία. Ήταν… Είναι η δεύτερη, να το πούμε, γενιά. Τα πράγματα βέβαια της εποχής, μιλάμε πολύ αργότερα τώρα, ήτανε ότι ο κόσμος ήθελε να γνωρίζεται και να βλέπει ο ένας τον άλλον. Την εποχή εκείνη που σας προανέφερα η γυναίκα είχε μόνο το σπίτι, ήτανε μέσα στο σπίτι και πρόσεχε, περίμενε τον άντρα της πώς και τι και ετοίμαζε τα παιδιά, να είναι σωστά και αυτά. Δεν είχε δικαιώματα, τίποτα. Όταν όμως οι εποχές αλλάζουνε και, όπως γνωρίζετε πολύ καλά, γίναν ακόμα και αγώνες και στην Αμερική και λοιπά με το φεμινιστικό κίνημα κι όλα αυτά, οι γυναίκες σιγά σιγά άρχισαν να ανεξαρτητοποιούνται, δηλαδή να μπορούνε οι γυναίκες να θέλουνε να βρουν κάποια εργασία. Το πρώτο ήταν να τελειώνουν το σχολείο, δηλαδή την εποχή εκείνη ούτε σε... Δεν επιτρεπόταν… Όχι δεν επιτρεπόταν, επιτρεπότανε και είχαμε και αυτά, αλλά ήταν κάπως διαφορετικά, πολύ δύσκολα, ας πούμε, στο γυναικείο φύλο να φανεί. Στην εποχή του πατέρα μου λοιπόν τα πράγματα αλλάξανε. Οι κοπέλες ήτανε πιο έτσι, να το πούμε, και η ενδυμασία και αυτό, το ότι παλιά, ας πούμε, υπήρχε η παρθενία, αν έχεις ακουστά. Δεν ήτανε την εποχή του πατέρα μου πλέον, είχανε οι σχέσεις απελευθερωθεί. Και έτσι ήτανε το γραφείο ένας πόλος έλξεως για όλες τις ηλικίες, δηλαδή όλες οι ηλικίες, ενώ στην εποχή του 1939 ήταν αυτή που γινόταν το προξενιό, το συνοικέσιο, μόνο για να παντρευτούν, να κάνουν οικογένεια και λοιπά, στην εποχή του πατέρα μου το ηλικιακό γκρουπ… Ενώ εκείνο που σου λέω παλιά, η πλειοψηφία… Όχι ότι δεν ερχόντουσαν… Γιατί πρόσφατα, να φανταστείς, ας το αναφέρω κι αυτό, γιατί είναι πολύ ωραίο, είχα βγει σε μία εκπομπή που την έκανε η κυρία Μοιραράκη και ήτανε το "Cash or Trash", στο οποίο εγώ κάτι επωμίδες του παππού μου, τις οποίες τις φύλαγα σαν κειμήλιο, διάφορα έχω, πολλά δηλαδή, αλλά αυτό ήθελα να το δώσω, γιατί ήταν κάτι επωμίδες οι οποίες είχε πάει μία χήρα, η οποία ήτανε ναυάρχου χήρα και τον είχε χάσει τον σύντροφό της και είπε ότι: «Εγώ τώρα στενοχωριέμαι, ας πούμε, είμαι μόνη μου» και ο συγχωρεμένος ο παππούς μου, ας πούμε, επειδή την κατάλαβε ότι το στυλ της και το ένα και το άλλο, αμέσως την έφερε με έναν στρατηγό σε επικοινωνία και δεν… Μόλις τα είδανε, δεν είπαν τίποτα, ήταν σαν να ήτανε σαν να ένα παζλ να συμπλήρωνε. Και αυτή, προς τιμήν αυτό, πήγε στον παππού μου και του δώρισε τις επωμίδες του ναυάρχου. Λέει: «Τώρα δεν θέλω να τις βλέπω κι αυτά, τώρα είμαι με…», ας πούμε, αλλά ήταν ωραίο το περιστατικό και εγώ θέλησα αυτό να το… Και να το πω στην εκπομπή, αλλά και είχε και μια πολύ καλή προσφορά από… Τιμήσανε την ιστορία δηλαδή εκεί οι άνθρωποι οι οποίοι ήτανε στην εκπομπή και έτσι μείναμε όλοι πολύ ευχαριστημένοι. Τέλος πάντων, αυτό είναι ένα περιστατικό που είναι λίγο έτσι και ήθελα να το πω. Ας πάμε όμως στην εποχή του πατέρα μου, όπου εκεί λοιπόν το πλειοψηφικό ποσοστό των ανθρώπων δεν έχει να κάνει μόνο με τους ανθρώπους οι οποίοι θέλανε να δημιουργήσουν οικογένεια, ήτανε μόνοι τους ή μόνοι. Είχε με όλον τον κόσμο. Είχε να κάνει με ανθρώπους που είχανε πλέον πάρει διαζύγια, ενώ στην εποχή την παλιά, της πρώτης γενιάς, διαζύγια δεν υπήρχαν. Η γυναίκα έπρεπε να υποφέρει, να υπομένει. Αν, ας πούμε, για κάποιον λόγο δεν τα πήγαινε καλά με τον άντρα της, ήτανε, ξέρω 'γώ, πολύ κτητικός ή οτιδήποτε, δεν υπήρχε η δυνατότητα διαζυγίου, γιατί ήταν από πάνω οι γονείς που κοιτάγανε πώς και τι. Στην εποχή όμως της δεύτερης γενιάς τα πράγματα έχουν αλλάξει, υπάρχουν διαζύγια, υπάρχει πολύς κόσμος που θέλει να ξαναφτιάξει τη ζωή του και έτσι όλα τα ηλικιακά γκρουπ απευθυνόντουσαν στο γραφείο και είχαμε πολύ μεγάλη επιτυχία. Εγώ λοιπόν στην ηλικία των δεκαοκτώ ετών, δηλαδή μόλις τελείωσα το Λύκειο, ο πατέρας μου διακαώς επιθυμούσε… Παρόλο ότι ήθελα να κάνω τις σπουδές μου, μου λέει: «Σπούδασε, πάρε ό,τι πτυχία θες, το ένα, το άλλο, αλλά ας έχεις λίγο χρόνο να ασχολείσαι». Κι έτσι στα δεκαοκτώ ετών, δεκαοκτώ χρονών, είχα δύο εργασίες. Η μία, ήμουνα ο νεότερος διευθυντής ξενοδοχείων με «Ξενία», με λέγανε: «Ο διευθυντάκος», γιατί μπόρεσα, γιατί είχα διάθεση και είχα και γνωριμίες και το ξενοδοχείο πήγαινε καλά, και η δεύτερη, απογευματινή κατά κάποιον τρόπο, απασχόλησή μου ήτανε να είμαι, να βοηθάω στη δουλειά του πατέρα μου, στο γραφείο συνοικεσίων. Έτσι λοιπόν άρχισα να ζω αυτήν τη δουλειά και από κοντά. Τα ζούσα κάθε μέρα, διότι άκουγα, αφού έμενα με τους γονείς μου, άκουγα το τι γίνεται, το πώς πάει, τα ενδιαφέροντα, το τι ζητάνε, το ποιοι έχουνε περισσότερη έτσι κίνηση, δηλαδή από την άποψη του ενδιαφέροντος, τι είναι αυτό που παίζει πρωταρχικό ρόλο και είναι το πρώτο ζητούμενο. Όμως ζώντας από δεκαοκτώ χρονών αυτήν τη δουλειά μέσα σε ένα γραφείο, διαπίστωσα πάρα πολλά. Βίωσα ακόμα και τον δικό μου τον γάμο, δηλαδή που ήρθε η σύζυγός μου στο γραφείο και με το που την κοίταξα αισθάνθηκα ότι δεν ήθελα να λειτουργήσω για να την [00:10:00]παντρέψω, αλλά ήθελα να μάθω πολλά περισσότερα, όχι με την προϋπόθεση να της… Να τη δώσω σε κάποιον, αλλά να την κατακτήσω εγώ. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, παρόλο ότι ήμουνα εργαζόμενος, είχα σαν αποτέλεσμα να… Παρόλα αυτά όμως, όπως καταλαβαίνετε, ζώντας την όλη διαδικασία, εγώ έμπαινα όλο και περισσότερο στη λειτουργικότητα αυτού του γραφείου, δηλαδή γνώριζα κόσμο, έβλεπα τι θέλει ο ένας, τι θέλει ο άλλος και ήθελα, επειδή είχα κάνει και τις σπουδές μου, όλα αυτά ήθελα όσο το δυνατόν περισσότερο να το κάνω πιο σωστά. Έτσι είχε σαν αποτέλεσμα να μιλάω με πάρα πολλούς ψυχολόγους, για να διοργανώσουμε ένα σκεψιγράφημα, το οποίο είναι αποτέλεσμα συνεργασίας πολλών ανθρώπων, κοινωνιολόγων και ψυχολόγων, του πώς μπορούμε με μία συνέντευξη να αντλήσουμε τόσα στοιχεία από τον ενδιαφερόμενο, ώστε να μπορούμε να γνωρίζουμε και να καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό το οποίο αναζητά και πώς εμείς θα μπορούμε να του ανοίξουμε την καρδιά του, δηλαδή να μας πει τα πάντα, τις ιδιαιτερότητες, τις προτιμήσεις, τα χόμπι, τις δραστηριότητες, εκτός από όλα ό,τι αφορά το βιογραφικό του, τα οικονομικά στοιχεία, τα πάντα.

Έτσι λοιπόν, όπως καταλαβαίνετε, άρχισε να γίνεται η εποχή μου, να μπαίνω εγώ στην εποχή τη δική μου δηλαδή, γιατί κάποια στιγμή έχασα και τον πατέρα μου και έτσι ανέλαβα εγώ πλέον, η τρίτη γενεά, να το βλέπω σε μια πιο επιστημονική, να το πω, βάση. Αυτομάτως την εποχή εκείνη, να πούμε, είχε ξεκινήσει η Forthnet και είχε ξεκινήσει το ίντερνετ. Μιλάμε τώρα περίπου φτάνει, νομίζω, την εικοσαετία κάπου, αν το σκεφτούμε. Αμέσως έκανα έναν server εδώ, στην Ομήρου 38, την οδό την άγουσαν προς την ευτυχία, όπως μου αρέσει να το λέω, έναν server, αμέσως κατοχύρωσα πάρα πολλά domain name, γιατί την εποχή εκείνη ήταν δωρεάν, το singlesclub, το speedflirt, το festivals, το pappas.gr, το g-papas, πολλά domain name, πάνω από είκοσι - τριάντα, γιατί σου δινόταν η ευκαιρία να τα κατοχυρώσεις δωρεάν. Μόλις είχαμε ξεκινήσει, για να μπορούν όλοι, ψάχνοντας κάτι συγκεκριμένο, να βρίσκουν αυτό το οποίο θα μπορούσε να ήτανε και να τους ενδιαφέρει, δηλαδή κάποιος ψάχνοντας κάποιος σε αναζήτηση στο ίντερνετ, να μιλάει αυτό το οποίο έχει να κάνει για αυτό το οποίο ψάχνει. Καταλάβατε; Τώρα τι γίνεται… Εδώ λοιπόν με όλα αυτά τα μέσα, που πολλές φορές κάποιοι λέγανε, μου λέγανε: «Α, τώρα με αυτό, θα δεις, η δουλειά σου δεν θα είναι εύκολη», δηλαδή γίνεται το Facebook, που εγώ όμως πριν το Facebook, και θέλω αυτό να το σημειώσετε και να το ανακοινώσουμε, είχα ήδη φτιάξει ένα μικρό Facebook. Συνεργαζόμενος με τον συγχωρεμένο τον Γιώργο τον Κουρή, ο οποίος είχε ένα κανάλι, το Κανάλι 5, είχα φτιάξει μια τηλεοπτική εκπομπή με κάρτα VGA to TV. Συνδεόμουν με το εξωτερικό, έκανα… Πρότεινα τα προφίλ των ανθρώπων, γιατί υπήρχε, ανέκαθεν υπάρχει η κίνηση της αναζήτησης συντρόφων σε Ελλάδα και εξωτερικό, δηλαδή τα γραφεία μας είναι διεθνή. Όπου και να πάτε στο εξωτερικό και πείτε: «Pappas, match-makers», θα δείτε ότι θα γνωρίζουνε και θα ξέρουνε. Όχι μόνο στην Αμερική, που εκεί κατά κόρον ήταν, αλλά και στη μακρινή Αυστραλία, σε όλη την Ευρώπη, έχουμε μέλη παντού. Αυτό λοιπόν είχε σαν αποτέλεσμα να φτιαχτεί ένα προφίλ, δηλαδή ένα μικρό Facebook, στο οποίο μπορούσανε και επικοινωνούσανε. Και στο εξωτερικό δεν είναι όπως εδώ ακόμα στην Ελλάδα. Αυτοί που θέλανε και ήτανε… Και άρχισε και η εποχή με τις ξένες, η προσέγγιση από τις ξένες, από τις ανατολικές χώρες και λοιπά, που στέλνανε τη φωτογραφία τους ότι: «Ναι, θέλω να παντρευτώ». Ήταν λοιπόν ένα μικρό Facebook. Βέβαια δεν είχαμε ούτε τις οικονομικές δυνατότητες ούτε αυτά τα οποία έγιναν από την Αμερική και είχε το προβάδισμα και έτσι δημιουργήθηκε το Facebook. Εγώ δεν στενοχωρήθηκα καθόλου με όλα αυτά. Εγώ τα… Πίστευα ότι, αφού τα κατέχω, θα μπορώ να τα διακινήσω έτσι, ώστε πραγματικά να είναι σε όφελος του γραφείου μου. Και πράγματι αυτό έγινε. Δηλαδή στη σημερινή εποχή, παρόλο ότι κάθε μέρα δημιουργούνται ιστοσελίδες γνωριμιών, παρόλο ότι υπάρχει το Tinder, που μπαίνουν… Είναι ένα παγκόσμιο… Εγώ και διαφημίζομαι στο Tinder, οπότε οι απογοητευμένοι έρχονται σ' εμένα, και τις ιστοσελίδες μου προωθώ και τις βλέπει όλος ο κόσμος, και το Facebook με βοηθάει τα μέγιστα στους γονείς, οι οποίοι έρχονται, συνεχίζουνε οι γονείς από τότε να έρχονται, γονείς που γνωρίζουνε από τις γιαγιάδες, από τους παππούδες, και να λένε: «Θέλουμε να έχει μια καλή τύχη το παιδί μας. Θέλουμε ενός αναλόγου κοινωνικοοικονομικού επιπέδου». Ή, ξέρω 'γώ: «Βλέπουμε ότι δεν τον ενδιαφέρει καθόλου και έχει φτάσει σε μια ηλικία, ξέρω 'γώ, να σαρανταρίζει. Γιατί; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε;». Εδώ λοιπόν έρχεται το Facebook να με βοηθάει εμένα, γιατί τους λέω: «Πέστε μου έναν κοινό φίλο, πέστε μου κάτι», και αμέσως στέλνω μήνυμα ότι υπάρχει ένας φίλος, δηλαδή κοπέλα, αν είναι κοπέλα, ότι: «Α, μήπως είσαι ο τάδε που έχεις…» και αυτός αρχίζει μία επικοινωνία. Αν προχωρήσει, ok. Αν δεν προχωρήσει, μαθαίνω εγώ από την κοπέλα, αν είναι, ας πούμε, ότι δεν προχώρησε και μετά αφήνω να περάσει λίγος καιρός. Βέβαια υπάρχουνε και άλλοι τρόποι, δεν είναι μόνο ο τρόπος, απλώς θέλω να σας πω για το κομμάτι που έχει να κάνει με το Facebook, δηλαδή η χρησιμοποίηση του Facebook απέναντι στην εργασία την οποία κάνω. Ας έρθουμε λοιπόν εν έτει 2022 και ας δούμε τι είχε συμβεί τα δυόμισι χρόνια όπου δημιουργήθηκε ο κορονοϊός. Το πρώτο επάγγελμα το οποίο έκλεισε ήταν τα γραφεία συνοικεσίων, δηλαδή απαγορευόταν να είναι ανοιχτά, για τον λόγο ότι εμείς τι κάνουμε; Κάναμε εκδηλώσεις, διοργανώνουμε συνεντεύξεις και τα ραντεβού και τα λοιπά και έτσι είμαστε μέσα στον Κ.Α.Δ. τον οποίον έπρεπε να σταματήσουμε. Πιστεύαμε λοιπόν ότι θα είναι ένα επάγγελμα το οποίο, όπως πολλά επαγγέλματα, ας πούμε, στην εστίαση, κλείσανε, πολλά δηλαδή αντιμετωπίσανε σοβαρό πρόβλημα, πιστέψαμε ότι θα είμαστε ένα επάγγελμα το οποίο θα δυσκολευτούμε σε τόσο χρονικό διάστημα, και αφού πλέον και εσύ, παραδείγματος χάρη, τώρα μιλάμε και είσαι με τη μάσκα. Γιατί; Γιατί μέσα σου πρέπει να το προφυλαχτείς, ας πούμε, αφού πηγαίνεις στον έναν, στον άλλον, παντού, έτσι δεν είναι; Είναι φυσιολογικό αυτό. Και φαντάσου τώρα τα ραντεβού, πόσο δυσκολία, συνεχόμενα ραντεβού. Αλλά απέδειξε ακριβώς το αντίθετο. Ο κόσμος κλεισμένος, ο κόσμος απομονωμένος, ο κόσμος ήρθε πολύ περισσότερο σε εμάς, με πολύ περισσότερη θέρμη να ζητήσει, να αναζητήσει σύντροφο. Οπότε ακόμα και το προσωπικό αναγκαστήκαμε να πάρουμε περισσότερο, να έχουμε ένα τηλεφωνικό κέντρο με πάρα πολλές γραμμές, να αυξήσουμε τις τηλεοπτικές μας συνεντεύξεις, επειδή πρέπει να σου πω ότι κάθε βδομάδα γυρνάμε μία τηλεοπτική εκπομπή, την οποία την παίζουμε σε επτά κανάλια. Δηλαδή παίζει κάθε βράδυ στο κανάλι SMILE στις 12 η ώρα, παίζει στο κανάλι EXTRA πολλές φορές, κάθε Κυριακή, 10 η ώρα, για τους πιο έτσι… Και παίζει και σε όλη την Ελλάδα, σε διάφορα άλλα κανάλια, στο ΓΝΩΜΗ, στο SUPER B, στο NET, σε πάρα πολλά κανάλια. Και εκεί, στην εκπομπή αυτή την οποία κάνουμε, σκοπός και στόχος είναι να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε, να ακούσει ο κόσμος, να βγει ακόμα περισσότερο προς τα έξω, όχι τόσο με το διαδίκτυο, το οποίο και αυτό το τιμούμε δεόντως, όσο και με τις τηλεοπτικές [00:20:00]μας εκπομπές, όπου εκεί μιλάμε και για τις εκδηλώσεις τις οποίες κάνουμε και για τα μέλη μας, τα οποία πρέπει να σου τονίσω ότι γίνεται μία… Από το βιογραφικό, βγαίνει ένα, μία αγγελία. Ήμουνα ο πρώτος που πριν πολλά χρόνια… Και πρέπει να τα αναφέρω αυτά, γιατί είναι ιστορικά γεγονότα. Είχα κλείσει ραντεβού με τον συγχωρεμένο τον Λαμπράκη που είχε τα «Νέα» και το «Βήμα» και είχε κλείσει ένας θείος μου, ο οποίος ήταν πρόεδρος της Ε.Σ.Η.Ε.Α., ο Μίμης ο Γκλαβάς, να βάζουμε το… Να μην λέμε τη στήλη «Προσωπικά», αλλά να έμπαινε η στήλη «Συνοικέσια». Ο Λαμπράκης, ο οποίος ήταν ένας άνθρωπος υπερβολικά εύστροφος και λοιπά, με το που κατάλαβε τι κάνω και λοιπά, έδωσε εντολή στον διευθυντή, αν θυμάμαι τότε Καραπαναγιώτης, αν θυμάμαι, και λέει: «Όχι, πρέπει να αλλάξει. Το "Προσωπικά" είναι κάτι άλλο. Η στήλη πρέπει να γίνει "Συνοικέσια"». Κι έτσι αποκτήσαμε σε όλες τις εφημερίδες την εποχή την πιο παλιά τη στήλη αυτή, «Συνοικέσια», γιατί έτσι και… Υπήρχε και πιο… Και δημιούργησα και μια εφημερίδα, ήτανε σαν αποτέλεσμα να δημιουργήσω μια εφημερίδα το 1965, που ήταν, λεγόταν «Εφημερίδα Κοινωνικές Σχέσεις». Αυτή η εφημερίδα ήτανε, είχε ποικίλη ύλη, είχε μέσα, να φανταστείτε, και φωτογραφίες από το εξωτερικό που στέλνανε και θέλανε φωτογραφίες, και οι αγγελίες μας. Οι αγγελίες αυτές που, όπως σας προανέφερα στην αρχή, λένε τα πάντα για ένα άτομο, χωρίς όμως να το φωτογραφίζουνε. Δηλαδή το να πω εγώ ότι μια όμορφη κοπέλα που είναι, έχει σπουδάσει αυτό, είναι έτσι και ενδιαφέρεται, είναι πάρα πολλές κοπέλες. Αν πω συγκεκριμένα όμως ονόματα ή οτιδήποτε ή, τέλος πάντων, πω κάτι πολύ-πολύ συγκεκριμένο στο επάγγελμα, μια ειδικότητα γιατρού που είναι διαλεχτή ή, ξέρω 'γώ, κάτι κι αυτά, αλλάζει. Εμείς ξέρουμε όμως πώς να προφυλάσσουμε εδώ και πολλά χρόνια τους πελάτες μας. Δηλαδή έχουμε αυστηρό κομμάτι σε όσον αφορά την αυστηρά και απόλυτη εχεμύθεια. Δηλαδή ακόμα τόσους καλλιτέχνες που έχω παντρευτεί, που έχουνε παντρευτεί, τόσοι άνθρωποι πολύ γνωστοί και πολύ επώνυμοι, υπουργοί, βουλευτές. Ας αφήσουμε τους υπουργούς και τους βουλευτές που βέβαια είναι, αλλά καλλιτέχνες μού είχανε πει και μου είχανε υποσχεθεί ότι: «Μόλις με το καλό παντρευτούμε, εμείς θα βγούμε και θα το πούμε, γιατί κάθε μέρα στην τηλεόραση είμαστε» και αυτά. Δεν το κάνανε, δεν έχει σημασία, τους ευχαριστώ όμως για κάτι πολύ σημαντικό, το ότι ποτέ δεν με ξεχάσανε να με συστήνουνε. Ποτέ δεν σταματήσανε σε δικούς τους ανθρώπους να τους προτρέπουνε και να τους λένε: «Πήγαινε εκεί και θα δεις ότι θα δεις καλό», χωρίς να λένε ότι είναι ζευγάρι από μένα ή οτιδήποτε. Οπότε και αυτό είναι πάρα πολύ καλό. Δεν έχω πλέον ανάγκη, δηλαδή ένα ζευγάρι το οποίο έρχεται εδώ, είναι επώνυμο και μου λέει ότι: «Ξέρεις κάτι; Εγώ θα το πω». Δεν τους το λέω καν, γιατί ξέρω ότι δεν θα το πούνε και, δεύτερον, δεν έχει κάποιο νόημα πλέον για μένα, γιατί τα γραφεία, όπως σας προανέφερα, έχουν αυτήν πλέον την αίγλη και τη φυσιογνωμία, δηλαδή του να ξέρει ο κόσμος πού θα απευθυνθεί, όταν πράγματι ενδιαφέρεται να κάνει.

Και γιατί όμως τώρα; Ερχόμαστε σε ένα ζητούμενο που πιθανόν να είναι και μια απορία δικιά σου σαν νέα κοπέλα, ας πούμε, ότι: «Μα, καλά, γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι έρχονται και συνεχίζουν να έρχονται; Εκείνη την εποχή ήταν, ας πούμε, οι γονείς. Μετά, με τον πατέρα σας, ήταν κάπως τα πράγματα… Η αρχή, ας πούμε. Τώρα; Το 2022; Που η γυναίκα είναι ανεξάρτητη, που, ας πούμε, υπάρχουνε χίλιοι δυο τρόποι, που, ας πούμε, θεωρείται λίγο… Να πας σε έναν άλλον να ζητήσεις τη συμβολή του σε κάτι τέτοιο, κάπως λίγο πιο παλιό; Τι είναι αυτό που κάνει τον κόσμο να απευθύνεται;». Εδώ λοιπόν έχω να σας εξηγήσω μερικά πράγματα. Κι αυτό, πιστεύω, θυμηθείτε το, επειδή αυτό το οποίο κάνετε είναι πάρα πολύ ωραίο, να υπάρχουν ιστορίες, γιατί αυτές οι ιστορίες θα υπάρχουνε και στην τέταρτη γενιά, και οι κόρες μου τις οποίες θα αναλάβουν αυτές, είναι πολύ καλό να θυμηθούν αυτή τη συνέντευξη. Θυμηθείτε το λοιπόν αυτό το οποίο σας λέω, ότι η δουλειά, η εργασία δηλαδή ενός ανθρώπου να κάνει, να φέρνει ανθρώπους να ενωθούν, είναι από το Βυζάντιο, ο οποίος ο προξενητής ήτανε δίπλα στον βασιλιά, ήταν εξέχων άνθρωπος και κοίταζε πάντα στο να δημιουργεί γνωριμίες και επαφές και αυτή η δουλειά θα συνεχίσει πολλές γενιές ακόμα. Γιατί; Διότι είναι έτσι τα πράγματα. Έτσι είναι η ζωή. Ο άνθρωπος γίνεται όσο το δυνατόν καλύτερος, εξελίσσεται, παίρνει πολλά πτυχία, αυτό του δημιουργεί όμως πρόβλημα χρόνου, το ένα. Το δεύτερον, οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται πολύ πιο εύκολες, αλλά αυτό του δημιουργεί το συναίσθημα της επιλογής, της διακριτικότητος, της σωστής για το κομμάτι που έχει να κάνει για τον γάμο, να βρει σύντροφο. Το τρίτο, η ζωή στη σημερινή εποχή, την παρομοιάζω με μία βάρκα. Η βάρκα, εάν είμαστε ζευγάρι και εσείς τραβάτε ένα κουπί από τη μία πλευρά κι εγώ τραβάω από την άλλη αντίθετα, η βάρκα κάνει έναν κύκλο. Αν τραβάμε μαζί κουπί, η βάρκα πηγαίνει πολύ ωραία. Γιατί; Γιατί τραβάμε μαζί κουπί. Το ίδιο συμβαίνει όμως σήμερα στην εποχή μας. Η γυναίκα έχει πάρει μεγάλη δυνατότητα να προσφέρει, να είναι μορφωμένη και, αν ο σύντροφος είναι πολύ οικονομικά ανεξάρτητος και ευκατάστατος, τότε μπορούνε να κάνουνε μία συμφωνία και να πούνε ότι: «Εντάξει, μπορεί εσύ να μεγαλώσεις τα παιδιά, να μην πάρουμε δηλαδή ένα… Να μεγαλώσεις τα παιδιά και μετά, όποτε θέλεις, ας πούμε, ξαναμπαίνεις στη δημιουργικότητα» και λοιπά. Αυτά γίνονται μεταξύ των, μεταξύ τους δηλαδή δημιουργούνε αυτή την επικοινωνία και επαφή, τον τρόπο. Ένας άλλος πολύ ωραίος λόγος, ο οποίος όμως είναι και βασικός, γιατί θυμάμαι ένα-ένα από τα πολλά… τους πολλούς γάμους, που είναι πάνω από τριάντα πέντε χιλιάδες πεντακόσιους, μια μεγάλη κοινωνία ανθρώπων που έχω παντρέψει και που μου αρέσει να κρατάω στατιστικά, μου αρέσει να παίρνω ανά δεκαετία, ανά εικοσαετία και να διαπιστώνω πραγματικά πόσο δίκιο είχε το πανεπιστήμιο της Oxford, Oxford University, που κάνανε μια έρευνα, να δούνε τι είναι αυτό που φέρνει την ευτυχία. Άρα η σημερινή εποχή δεν φέρνει μόνο τα χρήματα την ευτυχία. Φέρνει το ότι οι… Να υπάρχει η επικοινωνία, οι δυο άνθρωποι… Έχεις δει ζευγάρια πολλά που είναι μεγάλης ηλικίας και πόσο προσέχει ο ένας τον άλλον; Παραδείγματος χάριν, είχα πει τελευταία στην εκπομπή, ένας εγγονός λέει στον παππού: «Βρε παππού, γιατί φροντίζεις τόσο τη γιαγιά; Πας, την ταΐζεις, απάνω… Αφού δεν καταλαβαίνει ποιος είσαι, ούτε εμένα ξέρει, ούτε κανέναν!». Είχε άνοια η γιαγιά. Και της... Λέει στον εγγονό ο παππούς: «Μπορεί αυτή να μην γνωρίζει ποιος είμαι και να μην καταλαβαίνει, εγώ όμως γνωρίζω πολύ καλά ποια είναι και θα συνεχίσω μέχρι να μπορώ και εγώ να το κάνω αυτό». Βέβαια, ο εγγονός δεν κατάλαβε και πολλά. Η ιστορία είναι όμως, καταλαβαίνουμε εμείς τι εννοούσε. Οπότε, καταλαβαίνετε, όλα αυτά τα ζευγάρια λοιπόν, τα οποία έρχονται σε εμάς και θέλουνε να δημιουργήσουνε μία γνωριμία, στηρίζονται σε κάποια θεμέλια, τα οποία αυτά τα θεμέλια είναι πρωταρχικά, για να δημιουργηθεί ένας καλός γάμος, που ο γάμος αυτός θα διαρκέσει, θα δημιουργηθεί οικογένεια και λοιπά. Ή, αν δεν μιλάμε για τον γάμο, να μιλήσουμε για μία συντροφικότητα, να μιλήσουμε για μία σχέση, να μιλήσουμε για δυο ανθρώπους που θέλουνε να είναι μαζί. Πώς θα είναι μαζί; Όταν ο ένας καταλαβαίνει τον άλλον, όταν υπάρχει, απόλυτα το αναζητώ αυτό στους ανθρώπους, η έλξη, η χημεία. Καταλάβατε; Δηλαδή εγώ πιστεύω ότι δυο άνθρωποι που θα συναντηθούν πρέπει να έχουνε την αύρα. Πολλές φορές [00:30:00]αυτή η αύρα δημιουργείται από το στυλ του ανθρώπου, από τον τρόπο που μιλάει, από τον τρόπο που συμπεριφέρεται. Αλλά πόσο βασικό είναι να θέλει ο ένας τον άλλον, να τον κοιτάνε στα μάτια και να αισθάνεται ότι: «Μωρέ, εγώ, μου αρέσει αυτό το άτομο, θέλω να έχω μία σχέση». Έτσι λοιπόν εμείς, στηριζόμενοι σε όλα αυτά τα όπλα, τα οποία μας δίνει και το σκεψιγράφημα, γιατί αυτά είναι όπλα τα οποία έχουμε εμείς στη φαρέτρα μας, να μπορούμε να βγάλουμε το βέλος, να στοχεύσουμε και να πετύχουμε, να κάνουμε το 100% επιτυχημένο συνοικέσιο. Και πολλές φορές λένε άλλοι: «Μα είναι δυνατόν να λες ένα τόσο μεγάλο ποσοστό;». Μα είμαι σίγουρος για αυτό, γιατί εγώ ο ίδιος το αισθάνομαι και το δίνω στους άλλους, ότι: «Παιδιά, καλύτερο δεν πρόκειται ή καλύτερη δεν πρόκειται να βρείτε». Εγώ είμαι τόσο πεπεισμένος για την επιτυχία του συστήματός μου, που περνάω στους ανθρώπους αυτούς… Έχει γίνει άλλη έρευνα, γιατί είμαι σε όλες αυτές τις έρευνες, συμμετέχω, είτε με τη Στατιστική Υπηρεσία, να δίνω γεγονότα, είτε με τα πανεπιστήμια, επειδή είχα αυτή τη δυνατότητα να έχω και στο εξωτερικό με τα International Relationship Center επικοινωνία και να βλέπουμε ότι αυτό το οποίο είναι βασικό δεν είναι μόνο το να είσαι ευτυχισμένος, να έχεις επικοινωνία και να δημιουργήσεις μια καλή οικογένεια. Είναι να ζεις τη ζωή εδώ και τώρα, δηλαδή να μην είσαι αιθεροβάμων, να μην είσαι άνθρωπος που να θέλεις σώνει και καλά να κατακτήσεις, να κατακτήσεις, να κατακτήσεις. Οι άνθρωποι οι οποίοι έρχονται εδώ έχουνε φιλοσοφήσει τη ζωή και θέλουνε να κάνουν παιδιά, να δώσουνε βάση στα παιδιά τους. Ειλικρινά πιστεύω ότι οι γάμοι τους οποίους κάνουμε… Θα μου πεις, είναι και λίγο, να το πεις, έτσι πολύ εγωιστικό. Μα αφού εγώ το ζω και το βλέπω, ότι οι γάμοι τους οποίους κάνουμε θα κρατήσουνε την Ελλάδα μας, θα κρατήσουνε την κοινωνία μας. Το κύτταρο της κοινωνίας είναι η οικογένεια. Εμείς τι κάνουμε λοιπόν; Δημιουργούμε τόσο ισχυρούς δεσμούς στην οικογένεια, που δεν τσακώνονται. Θέλω να σας πω ένα παράδειγμα, ότι τα περισσότερα διαζύγια νομίζετε εσείς ότι είναι για την… Ότι κάποιος απάτησε τον άλλον ή ότι υπάρχει ένα άλλο πρόσωπο και αυτά. Τα περισσότερα διαζύγια στη σημερινή εποχή τα ζητάνε οι γυναίκες –που σε εμάς δεν υπάρχουν διαζύγια– και τα ζητάνε οι γυναίκες για λόγους οικονομικούς. Αισθάνονται ότι ο άντρας δεν ανταποκρίνεται το ίδιο όπως αυτές, δηλαδή ότι ενώ εργάζονται, ότι ενώ προσφέρουνε και λοιπά και αισθάνονται ότι: «Για ποιον λόγο, ας πούμε;». Και ζητούνε διαζύγιο. Δεν… Άρα τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, όταν εγώ μπορώ να φέρω δυο ανθρώπους που να κοιτάω τα πάντα, το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, την έλξη, τη διάθεση του καθενός για το να δημιουργήσει οικογένεια, δηλαδή τα ήθη και τα έθιμα… Αυτή η λέξη που ακούγεται λίγο αναχρονιστική, αλλά, πιστέψτε με, θα είναι αυτή η οποία θα παίξει σημαντικό ρόλο για το ελληνικό κράτος. Να έχουμε παραδόσεις, να πιστεύουμε στους γονείς μας, να δεχόμαστε τις συμβουλές των γονέων μας. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες, οι τόσο αγαπημένοι, να τους έχουμε κοντά. Ποιος δεν αγαπάει έναν παππού ή μια γιαγιά; Γιατί όμως; Γιατί έχουνε ζήσει, γιατί έχουνε περάσει, γιατί έχουνε δει. Μια συμβουλή να σου δώσουνε, είτε υγείας, είτε κοινωνική, είτε οτιδήποτε, τη βάζεις στο μυαλό σου και λες: «Μωρέ, μου έλεγε ο παππούς μου, μου έλεγε η γιαγιά μου αυτό». Καταλάβατε; Είναι λοιπόν πολύ βασικά στοιχεία αυτά. Έτσι, πιστεύοντας και βαδίζοντας πάνω σε αυτά τα συγκεκριμένα στοιχεία, είμαστε σίγουροι για την επιτυχία και τους πολύ περισσότερους γάμους, όσο και να αλλάζει η κοινωνία μας. Διότι θα πρέπει να τονίσουμε και να συγκεκριμενοποιήσουμε ότι ζούμε στο 2022. Αυτήν τη στιγμή έχουμε μία ισομερή κατά κάποιον τρόπο στο γραφείο μας διευθέτηση, δηλαδή οι άντρες και οι γυναίκες που έρχονται, και οι άντρες περισσότερο, και οι γυναίκες που έρχονται, η πλειοψηφία είναι αυτοί που θέλουν να κάνουν οικογένεια για πρώτη φορά. Λένε: «Θα πάμε στο γραφείο Πάππας κι εμείς θα κάνουμε εκεί την οικογένειά μας σωστή, ωραία, με έναν σύντροφο που θα μας αρέσει, αλλά θα μπορέσουμε να ζήσουμε άνετα, να ζήσουμε σωστά». Μέχρι εδώ καλά. Εδώ αρχίζει όμως στο έξω περιβάλλον να δημιουργούνται διαφορετικά πράγματα, οι πιο νέοι να σκέφτονται διαφορετικά. Έχουμε μία ανάπτυξη διαφορετικών σχέσεων ή οτιδήποτε. Αυτό όμως εμάς δεν πάει να πει ότι πρέπει εμείς να είμαστε αναχρονιστικοί και να μπαίνουμε τροχοπέδη και να λέμε, να βρίζουμε, να κάνουμε. Όχι. Εμείς κοιτάμε αυτό που θέλουμε. Τη δημιουργία οικογένειας. Πιστεύουμε λοιπόν σε αυτό που σας εννοώ και θέλω να σας πω, γιατί θα υπάρχουν αυτά τα γραφεία, δηλαδή και το… Ειδικά το γραφείο μου και με τη σκέψη τη δική μου, όπως συζητάω και με τις κόρες μου, ότι ό,τι και να είναι, θα υπάρχει μία μερίδα κόσμου η οποία θα είναι… Θα μένει σε αυτά, θα είναι μεν μοντέρνοι άνθρωποι, θα πηγαίνουνε παντού, δεν θα είναι αναχρονιστικοί, αλλά σε όσον αφορά το κομμάτι που έχει να κάνει με το να θέλουνε κάποια στιγμή να διαπιστώσουνε… Εγώ δεν λέω. Ας πάνε, ας δημιουργήσουνε σχέσεις, ας είναι… Ο κόσμος είναι πλέον… Δεν είναι… Τώρα δεκαέξι-δεκαεπτά χρονών τα παιδιά έχουνε δημιουργήσει σεξουαλικές σχέσεις. Έλα όμως που αυτό στα είκοσι πέντε-είκοσι επτά χτυπάνε την πόρτα του κυρίου Πάππα και λέει: «Προτιμώ να κάνω μία σχέση. Δεν σκέφτομαι ακόμα να παντρευτώ, ίσως παντρευτώ στα τριάντα, αλλά θέλω να δημιουργήσω, ρε παιδί μου, μια σχέση, να είμαι με έναν άνθρωπο που αυτό το κάθε βράδυ που βγαίνουμε, που προσφέρω, προσφέρει, κι αυτά, να το εκτιμήσει και να, μετά να δέσουμε και να δούμε ότι είμαστε μαζί»! Αυτό λοιπόν είναι η όλη η ιστορία και αυτό βλέπω εγώ για τη συνέχεια των γραφείων μας. Τα γραφεία μας δεν κάνουνε, όπως ήτανε την εποχή του παππού μου, δηλαδή η γνωριμία γίνεται με έναν πολύ ευχάριστο και ωραίο τρόπο, δηλαδή εμείς έχουμε το σκεψιγράφημα του ενός, έχουμε το σκεψιγράφημα του αλλουνού, βλέπουμε με έναν αλγόριθμο, το οποίο μας βοηθάει, πώς ταυτίζονται αυτά τα στοιχεία και μας βγάζει ο αλγόριθμος: «Ταιριάζει με». Δεν τα δίνουμε έτσι. Υπάρχει η δική μας συμβολή. Υπάρχουνε εδώ συνεργάτες και εγώ, οι οποίοι είναι ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, άνθρωποι στα public relations, δημόσιες σχέσεις και λοιπά και αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν καθημερινά βγάζουμε πάρα πολλά ραντεβού. Κοιτάμε λοιπόν τι και πώς και, έχοντας την εμπειρία τη δικιά μας και την επανατροφοδότηση από το κάθε ραντεβού, το οποίο γίνεται… Είναι πολύ βασικό αυτό το οποίο σας λέω. Γίνεται η επανατροφοδότηση, δηλαδή με το που γίνεται ένα ραντεβού και βγαίνουνε και παίρνουν τηλέφωνο ο ενδιαφερόμενος την κοπέλα, που έχουμε συνεννοηθεί με την κοπέλα και γνωρίζει και περιμένει, θα βγουν. Αν αρέσει ο ένας στον άλλον, αμέσως θα πούνε ότι: «Να ξαναδώσουμε ένα νέο ραντεβού», και λοιπά. Αν δεν υπάρχει αυτή η έλξη και η χημεία, θα πούνε: «Θα τα ξαναπούμε μέσω του γραφείου Πάππας», γιατί αυτό είναι πολύ προσωπικό, η χημεία. Δηλαδή είναι κάτι το τόσο λίγο και τόσο πολύ σημαντικό, που πρέπει να δεθούνε δυο άνθρωποι. Καταλάβατε; Για να καταλάβουν ότι… Μπορεί να λέμε εμείς τι είναι, τι κάνει, ποια χόμπι, ποια… Αν δεν είναι μεταξύ τους αυτό που λέμε σαν αύρα, δηλαδή, και χημεία, αν το… Η χημεία δηλαδή, δεν προχωράει. Και λένε: «Θα ξανά τα πούμε μέσω του γραφείου Πάππας». Μας παίρνουν όμως τηλέφωνο και ο μεν και η δε, και μας λένε: «Βγήκα με αυτόν, αλλά δεν προχώρησε». «Τι ήταν αυτό; Τι;» Εμείς προσπαθούμε να εμβαθύνουμε πολύ πάνω σε αυτό το κομμάτι. «Τι δεν σου άρεσε, ρε παιδί μου;». «Να, τελικά διαπίστωσα ότι μου αρέσουν περισσότερο οι μελαχρινές, από το ότι ήταν πολύ ξανθιά και κάπου με ξενέρωσε ή κάτι», ας πούμε, παρόλο ότι αυτά τα έχουμε γράψει εμείς στο βιογραφικό και υπάρχουνε, αλλά πολλές φορές, ξέρεις, αυτή η επανατροφοδότηση: «Τι ήταν αυτό που σε έκανε να μην προχωρήσεις;», για εμάς είναι πολύ σημαντικό. Παίρνουμε πολύ περισσότερα στοιχεία από το σκεψιγράφημα κι έτσι λοιπόν στο επόμενο ραντεβού είμαστε πολύ πιο πετυχημένοι, πολύ πιο κοντά στο να φτάσουμε σε ένα ραντεβού που θα έχει επιτυχία. Τώρα τι γίνεται; Οι περισσότεροι, το περισσότερο πελατολόγιό μας είναι συστημένοι, δηλαδή [00:40:00]έρχονται άνθρωποι που λένε: «Έχω ακούσει καλά» ή «Παντρεύτηκα εγώ», έρχεται ο πατέρας, η μητέρα, «παντρευτήκαμε, μας θυμάσαι;» και λοιπά. Με χαρά, να τους δω, κι αυτά. «Να, τώρα η κόρη μας. Δεν της το έχουμε πει. Δεν έχουμε πει ποτέ, τι, πώς. Πώς θα το κανονίσουμε; Τι θα κάνουμε;». Κι έτσι το πελατολόγιό μας, η πλειοψηφία, είναι συστημένο. Και αυτό είναι πολύ πιο εύκολο για εμάς, γιατί, καταλαβαίνεις, είναι κάτι που μας ευχαριστεί, μας δημιουργεί μια μεγάλη ευχαρίστηση, το να έρχονται άνθρωποι που να μας λένε: «Ο φίλος μου, το ένα, το άλλο». Από την άλλη πλευρά όμως, ένα σημαντικό ποσοστό είναι από ανθρώπους που μας βλέπουνε στο διαδίκτυο, που εκεί εμείς σε καθημερινή βάση… Και θα σε συμβούλευα να μπεις στο www.pappas.gr και να διαβάσεις όλα μας τα άρθρα, να διαβάσεις συνεντεύξεις μας, να διαβάσεις… Εκεί λοιπόν είναι ένας πλούτος ζωής που όλα αυτά τα χρόνια οι ίδιοι οι πελάτες μού δίνουνε να μπορώ να συγγράφω και να γράφω πράγματα που έχουν να κάνουνε ακόμα και για τους νεότερους, ακόμα και για τους παλαιότερους, ακόμα και για όλον τον κόσμο, και να έχουνε συμβουλές, να έχουνε πώς βλέπει ο άντρας τη σημερινή γυναίκα και τέτοια πράγματα. Ωραία άρθρα, τα οποία τα διαβάζουνε, βλέπουνε ότι, να πω τη λέξη «ενστερνίζονται» κατά κάποιον τρόπο στην ιδέα του ότι: «Αυτός ο άνθρωπος, για να γράφει αυτά τα άρθρα και λοιπά, πιστεύει σε εμάς, πιστεύει σαν προσωπικότητα» και όλα αυτά και έχει σαν αποτέλεσμα να έρχονται πεπεισμένοι, να έρχονται δηλαδή είτε βλέποντας την εκπομπή μας… Θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα. Άνθρωποι οι οποίοι έχουνε πολύ μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Μπορεί να βγάζουνε ενάμισι εκατομμύριο τον μήνα. Πρόσφατα έχω γράψει πελάτη, εφοπλιστή. Και θα πεις όμως: «Μα, καλά, ένας άνθρωπος που έχει τόσο μεγάλο πλούτο…». Μα σου είπα ότι δεν είναι πάντοτε - αν θυμάσαι, στην αρχή της ιστορίας μας - αυτό, ότι είναι η επιτυχία. Η επιτυχία είναι να βρει έναν άνθρωπο αυτός, που θα ταιριάζουν. Εκεί λοιπόν, όλο το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, άνθρωποι επιτυχημένοι, μεγαλοεπιχειρηματίες, επιστήμονες, διακεκριμένοι, κοπέλες οι οποίες πηγαίνουν για το μεταπτυχιακό τους και θέλουνε συνέχεια να έτσι… Να κάνουνε, να… Τους αρέσει, κερδίζουνε, να μάθουνε και τέταρτη γλώσσα. Εσύ ξέρεις, μου είπες, τρεις γλώσσες, ξέρω 'γώ. Άλλοι: «Να μάθω και τα ιταλικά, αφού ξέρω γερμανικά, αγγλικά, ισπανικά. Να μάθω και εκείνο, να μάθω και το άλλο». Μα αυτό δεν είναι εύκολο, ασχέτως όταν έχεις τη διάθεση και λοιπά. Θέλει και χρόνο, πρέπει να πας και να αντλήσεις χρόνο, να αφιερώσεις λιγότερο χρόνο στις προσωπικές σου σχέσεις ή οτιδήποτε. Και είναι καλό, εγώ δεν αντιλέγω. Μακάρι όλος ο κόσμος… Και όπως βλέπω και ανθρώπους που μιλάω, που είναι, ας πούμε, στην ηλικία μου, και μου λένε: «Δίνω εξετάσεις». Και λέω: «Μαζί σου», ας πούμε. Γιατί; Γιατί έτσι μένει το πνεύμα να είναι συνεχόμενα σε εγρήγορση. Αλλά το σπουδαιότερο από όλα για μένα, η κορυφή, το number one, ποιο είναι; Η συντροφικότητα. Αυτό το απέδειξε το πανεπιστήμιο της Oxford University, που έβγαλε με… Τι έκανε; Να σου πω μία έρευνα; Δεν ξέρω αν σε κουράζω, αλλά είναι βασική έρευνα. Από το 1939 είχε ακουστεί ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνουνε προξενιά, τουτέστιν Πάππας Γιώργος Κολοκοτρώνης. Θέλανε λοιπόν να αποδείξουνε, αλλά δεν μπορούσαν να το κλείσουν, τι είναι αυτό που φέρνει ευτυχία στους ανθρώπους, όχι απαραίτητα μέσα από τον τρόπο της διαδικασίας. Κι έτσι ξεκινήσανε μια έρευνα, δηλαδή την εποχή εκείνη πιάσανε ανθρώπους τους οποίους αρχίσανε να τους παρακολουθούνε. Όχι μόνο όμως σε ένα συγκεκριμένο χώρα, δηλαδή ήταν από την Αγγλία, από την Αμερική, από την Ελλάδα, διάφοροι έτσι, και τους παρακολουθούσανε στην πορεία της ζωής τους. Αυτή η έρευνα λοιπόν συνεχίστηκε για πολλά χρόνια, κάποιοι πεθάνανε από φυσιολογικά αίτια, κάποιοι οτιδήποτε. Οι επιστήμονες δεν μπορούσαν. Θέλανε να συνεχίσουν και κάθε φορά λέγανε ότι: «Θα βγάλουμε ένα αποτέλεσμα» και το αποτέλεσμα δεν το βγάζανε, τι είναι αυτό, η ευτυχία, γιατί η κοινωνία άλλαζε συνεχώς. Μέσα σε αυτό είχαν ανθρώπους από φτωχές, πολύ φτωχές οικογένειες, ας πούμε, της Αμερικής, ξέρω 'γώ, μία… Το Μπρονξ ή οτιδήποτε, από ό,τι έλεγε η τέτοια, που ήτανε ρακένδυτοι, ας πούμε, και ήτανε και άνθρωποι που ήτανε με βασιλικούς τίτλους μέσα σε αυτή την έρευνα, που είχαν υπογράψει και είχαν αποφασίσει ότι: «Θα σας παρακολουθούμε, το πανεπιστήμιο». Έτσι κάποια στιγμή αποφασίσανε, τώρα τελευταία, δεν είναι και πολλά χρόνια, να βγάλουνε το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα βέβαια είναι αυτό που σου λέω τόση ώρα, η συντροφικότητα, ότι οι άνθρωποι που ήτανε ευτυχισμένοι, οι άνθρωποι δεν ήταν αυτοί που ήταν πάμπλουτοι, δεν ήταν αυτοί που ήταν βασιλείς, δεν ήταν αυτοί που δεν είχανε στον ήλιο μοίρα. Αυτός που δεν είχε στον ήλιο μοίρα μπορεί να ήταν ευτυχισμένος, όταν είχε μαζί μία σύντροφο, δηλαδή συντροφικότητα, ήταν σε όλα τα χρόνια της μετέπειτα ζωής του ευτυχισμένος. Είχε τη συντροφικότητα. Αυτό κάνουμε εμείς, αυτό προσφέρουμε εμείς και, επειδή έχουμε τους τίτλους και τις πιστοποιήσεις, πιστεύουμε ότι θα έχουμε και συνέχεια, γιατί την ευτυχία και το να είναι ευτυχισμένος ένας άνθρωπος δεν είναι εύκολο να το πετύχει κάποιος, ο οποίος βοηθάει σε αυτό. Γιατί εμείς βοηθάμε στο να βρεθούνε δυο άνθρωποι. Η κοινωνία εξελίσσεται, γίνονται… Υπάρχουνε… Πλέον με ένα smartphone ασχολούμεθα από το πρωί μέχρι το βράδυ, αλλά πλέον όμως ακόμα περισσότερο μοναξιά, γιατί μέχρι να βρεθούμε, μέχρι να κάνουμε, μέχρι να μπούμε στην εφαρμογή, μέχρι να βάλει ο άλλος ένα ψεύτικο προφίλ, να βάλω εγώ τη φωτογραφία μου, όταν ήμουνα δεκαοκτώ χρονών και τώρα να με δει η κοπέλα και να πάθει… Κι εγώ όμως να της λέω ότι είμαι νέος… Δεν… Εκεί δεν υπάρχει άνθρωπος να τα ελέγξει. Εκεί παίζεις one man show και ο καθένας βάζει ό,τι θέλει και, αν σε κατακτήσω, γιατί μιλάω ωραία ή οτιδήποτε, είναι άλλο θέμα. Κατάλαβες τι σου λέω; Δηλαδή είναι πολύ βασικό το ότι να υπάρχει αυτό το οποίο κάνουμε εμείς. Εμείς έχουμε πάρει, να φανταστείς, άδεια γραφείου ερευνών, για να μπορούμε να είμαστε ακόμα περισσότερο και να το κάνουμε νόμιμα, ώστε να ξέρουμε πολύ περισσότερα πράγματα, να γνωρίζουμε. Κατάλαβες; Έχω εδώ δηλαδή αυτή τη δυνατότητα. Γιατί; Γιατί αυτό μου δίνει περισσότερο ισχύ και περισσότερη σιγουριά για μένα, αυτό το οποίο προσφέρω στον άλλον. Και δόξα σοι ο Θεός και η Παναγία, που λέμε, ότι τα τόσα χρόνια είναι τόσο ευτυχισμένοι και τόσο καλά αυτά τα οποία έχουμε κάνει. Και γι’ αυτό βέβαια προτρέπω, παρόλο ότι η μία μου κόρη σπουδάζει Ψυχολογία, η άλλη μου η κόρη είναι έτσι… Θέλει να γίνει πλοίαρχος, δεν έχει σημασία. Εγώ είμαι σίγουρος ότι εδώ θα… Όπως κι εγώ. Κι εγώ ήθελα, όταν, ας πούμε, ο πατέρας μου ήτανε, λέω: «Ρε πατέρα, θέλω να σπουδάσω, θέλω να…» και λοιπά, και μου άρεσε και έγινα διευθυντής ξενοδοχείων και μου ’λεγε ο πατέρας μου: «Εντάξει, παιδί μου, όταν έχεις χρόνο, έλα στο γραφείο» κι έτσι... Όταν όμως μπήκα και είδα ότι μίλαγα με κόσμο πάρα πολύ, ήμουνα πολύ νέος, ερχόντουσαν νέες κοπέλες, ευχαριστιόμουνα, καταλαβαίνεις ότι ήτανε ένα κίνητρο για μένα ότι είναι μια καλή δουλειά και δεν το έχω μετανιώσει ποτέ. Δεν το έχω μετανιώσει.

Θέλετε να μας μιλήσετε για τις εκδηλώσεις που οργανώνετε;

Βεβαίως. Ένας άλλος τρόπος… Θα πρέπει να σου πω κάτι το οποίο είναι πολύ βασικό. Πριν πολλά χρόνια παίρναμε… Αναζητούσαμε πάντοτε φωτογραφία και συνεχίζουμε να αναζητούμε φωτογραφία από τα μέλη μας, γιατί ένα πλήρες βιογραφικό πρέπει να έχει και τη φωτογραφία. Εκεί λοιπόν, την εποχή εκείνη, θέλοντας να κάνουμε γρήγορα και επιτυχημένα ραντεβού, πολλές φορές χρησιμοποιούσαμε, εφόσον μας έδινε την έγκριση, να σου δείξουμε, ας πούμε, τη φωτογραφία ενός νεαρού. Εσύ τον απέρριπτες τον νεαρό αυτόν. Κάποια στιγμή που αρχίσανε οι κοινωνικές αυτές συναναστροφές και εκδηλώσεις, είδαμε ότι με πλησίασες, μου έλεγες: «Κύριε Πάππα, αυτός ο νεαρός εδώ μου αρέσει». Και την προηγούμενη μέρα μού τον είχες απορρίψει σε φωτογραφία. «Μα», έλεγα, «μα, συγγνώμη, δεν σου είχα προτείνει εκείνον και νόμιζα ότι κάνει αυτός και τον είχες δει στη φωτογραφία, τον απέρριψες;». Καταλάβαμε λοιπόν ότι δεν είναι τόσο όσο στο Facebook. Ξέρεις ποιος κερδίζει τα πιο πολλά like και τα πιο πολλά τέτοια; Αυτός που έχει βάλει μια φωτογραφία που δείχνει πολύ ωραίος, πολύ, και εκεί μπαίνουν όλος ο κόσμος, ακόμα και άντρες και γυναίκες και παιδιά και κάνουνε like. Εδώ λοιπόν όμως, επειδή [00:50:00]είναι εντελώς διαφορετικό το στυλ, το όλο στυλ, ή... Όπως καταλαβαίνεις, οι φωτογραφίες, δεν τις χρησιμοποιούμε αυτή τη στιγμή, παρά μόνο όταν είναι μακριά, όταν είναι στο εξωτερικό και θέλουνε και αυτά. Εξάλλου, τώρα έχουμε διαπιστώσει ότι πρέπει δυο άνθρωποι να βρεθούνε και αυτές οι κοινωνικές εκδηλώσεις παίζουν αυτόν τον ρόλο, δηλαδή ότι γίνονται μεγάλες κοινωνικές εκδηλώσεις, γίνεται, μπαίνει πολύς κόσμος εκεί, που σκοπό και στόχο έχουνε να δούνε ο καθένας ο ένας τον άλλον, πώς συμπεριφέρονται, να έχουν τη διάθεση να μιλήσουνε. Μπορεί να έρθει κάποιος, μια κοπέλα, σε μια εκδήλωση και να μιλήσει με αρκετά άτομα και στο τέλος να αποφασίσει. Οπότε, καταλαβαίνεις, είναι κάποιες… Κάνουμε το speed dating. Ήμασταν οι πρώτοι που ξεκινήσαμε το speed dating. Μάλιστα είχαμε πάρει έναν χώρο από κάτω ακριβώς, στον δεύτερο όροφο και είχαμε διαμορφώσει το speed dating. Το speed dating είναι ένας τρόπος γνωριμίας, όπου κάποιες κοπέλες κάθονται σε κάποιο τραπέζι σταθερά και οι άντρες αλλάζουν ανά δέκα λεπτά και μέσα από τα μέλη μας λοιπόν κάναμε τα speed dating. Διαπιστώσαμε όμως μια δυσκολία στην οργάνωση, ότι, επειδή ήτανε έτσι η διαδικασία, πολλές φορές δεν υπακούγανε, δηλαδή που να αλλάξουνε θέση. Δηλαδή προσπαθούσε ο άλλος να πείσει κάποια και δεν… Ενώ χτυπάγαμε ένα καμπανάκι, το ένα, το άλλο, δεν… Κι έτσι προτιμάμε να κάνουμε… Τα κάνουμε βέβαια, εφόσον κάποιοι μας ζητάνε και λένε και αυτά, αλλά η… Μια κοινωνική εκδήλωση μεγάλη, μπορεί η κοπέλα με το ποτό της, το τέτοιο, να πει: «Σ’ ευχαριστώ» και να απομακρυνθεί, ας πούμε, κι έτσι να πάει σε έναν άλλον ή, αν θέλει… Ενώ εκεί δεν σηκωνόταν από την καρέκλα, ήταν δεσμευμένη και έτσι έπρεπε να συνεχιστεί. One man show, που λέμε, και ήτανε απέναντι ο ένας με τον άλλον σε ένα τραπέζι μόνοι τους, ενώ όταν είναι σε ένα μεγάλο τραπέζι, γυρνάει, μιλάει σε έναν άλλον, απευθύνεται σε έναν τρίτο και, όπως καταλαβαίνεις, έτσι διευκολύνουνε πολύ αυτές οι κοινωνικές εκδηλώσεις. Είχαμε κάνει τώρα του Αγίου Βαλεντίνου που ήτανε με θέα έτσι την Ακρόπολη και είχαμε πάει σε ένα πολύ ωραίο μέρος, πολύ ειδυλλιακό και είχε πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία.

Το σκεψιγράφημα τι ακριβώς περιλαμβάνει;

Το σκεψιγράφημα είναι ένα βιογραφικό, το οποίο σκοπό και στόχο έχει να αντλήσει πάρα πολλά στοιχεία. Αυτά τα στοιχεία λοιπόν είναι τα προσωπικά, ονοματεπώνυμο, όνομα πατρός, μητρός, δηλαδή ένα βιογραφικό, όπως είναι, οικογενειακή κατάσταση, αν θέλει παιδιά ή δεν θέλει, άλλα παιδιά, οι γονείς, αν ζούνε, τα αδέρφια, αν είναι ελεύθερα ή παντρεμένα, η εργασία των γονέων, η μόρφωση, δηλαδή από την πιο απλή μέχρι το μεταπτυχιακό, το επάγγελμα, την ειδικότητα του επαγγέλματος και τον προσδιορισμό του επαγγέλματος, την οικονομική κατάσταση, δηλαδή ασχέτως αν είναι ένας επιχειρηματίας, μέσο όρο, έναν μηνιαίο μισθό, δηλαδή για να ξέρουμε πώς, τι είναι, τα περιουσιακά γενικότερα στοιχεία, εκτός από την πατρική προσωπική περιουσία, εάν, ας πούμε, εκτός αν οδηγεί, έχει αυτοκίνητο, έχει μηχανή. Μετά πάμε στην υγεία, να προσδιορίσεις ένα πρόβλημα που πιθανόν να έχει κάποιος, τη διάπλαση, το πότε ξεκίνησε, ας πούμε, να καπνίζει, αν δεν καπνίζει ποτέ, τι είναι αυτό που θα είναι πολύ σημαντικό με τρεις-τέσσερις λέξεις να πεις για τον εαυτό σου. «Είμαι καλό παιδί». «Είμαι μία σταθερή κοπέλα». «Είμαι…». Δηλαδή… Μετά πάμε στον χαρακτήρα, που αν είσαι συμπαθητικός, αυθόρμητος, γοητευτικός, ντροπαλός, ευαίσθητος, πρόσχαρος, δηλαδή τι χαρακτήρας είσαι. Τα ενδιαφέροντα, που έχουνε να κάνουνε πολλά. Τα ενδιαφέροντα είναι οι επιχειρήσεις, το σινεμά, η αρχαιολογία, τα οικιακά, τα πάντα, τι είναι αυτό που… Ο χορός, τα σπορ, τα πνευματικά ενδιαφέροντα, που είναι η θρησκεία, ο διαλογισμός, η φιλοσοφία, η ποίηση, η αστρονομία, η αστρολογία. Τα άλλα ενδιαφέροντα που μπορεί να έχει κάποιος, που έχει να κάνει με τα ταξίδια, τη φωτογραφία, τυχερά παιχνίδια, οτιδήποτε, κατοικίδια, πολύ βασικό, αν έχεις σχέσεις με κατοικίδια ή όχι, αν ταξιδεύεις και για ποιους λόγους ταξιδεύεις. Είναι επαγγελματικοί; Είναι κοινωνικοί; Είναι αναψυχής; Τι συνήθειες άλλες έχεις, που εμείς πρέπει να τις ξέρουμε; Δηλαδή κάτι, μια συνήθεια, βρε παιδί μου. Δεν πρέπει να ντραπείς, πρέπει να μας την πεις. «Έχω αυτήν τη συνήθεια». Ναι, πρέπει να μας το πεις. Εδώ μιλάς σαν να μιλάς στον γιατρό σου. Πας στον γιατρό και έχεις ένα πρόβλημα. Δεν θα του το πεις; Θα προσπαθήσεις να πεις έτσι, να φύγεις, για να φτάσεις διά της τεθλασμένης οδού; Έλα εδώ και πες αναλυτικά τι και πώς, και εμείς, αν μπορούμε να σε βοηθήσουμε, θα σε βοηθήσουμε. Μετά πάμε στο τι ζητάς να βρεις. Ηλικία, οικογενειακή κατάσταση, οικονομική κατάσταση, γραμματικές γνώσεις, επάγγελμα.   Θέλω να σταθώ λίγο εδώ, γιατί πολλοί δημοσιογράφοι μού κάνουν μία ερώτηση, την οποία λένε: «Ναι, αλλά αν, ας πούμε...». Μία δημοσιογράφος, θυμάμαι πολύ καλά, έτσι μια νέα κοπέλα σαν εσένα και πολύ εμφανίσιμη, γνωστή, βγαίνει σε μεγάλα κανάλια, έρχεται και μου λέει: «Εντάξει», μου λέει, «εγώ είμαι ελεύθερη και λοιπά και ακούω μία οικονομική κατάσταση κάποιου, ο οποίος μου λες ότι βγάζει ενάμισι εκατομμύριο τον μήνα. Τότε δεν σταματάω να σκέφτομαι όλα τα άλλα και να σκεφτώ ότι αυτός έχει ενάμισι εκατομμύριο τον μήνα;». Και της λέω ότι: «Αν έτσι όπως τα συζητάμε, δηλαδή εσύ πιστεύεις ότι την ευτυχία φέρνει μόνο το χρήμα, τότε εδώ είσαι λάθος, θα κάνεις λάθος, θα έχεις ένα διαζύγιο. Δεν φέρνει αυτό. Φέρνει το να τον δεις και να σου κάνει το κλικ. Φέρνει να τον δεις ότι θα σου μιλάει και θα σε ενδιαφέρει. Φέρνει δηλαδή να μην είναι αυτό ο πρωταρχικός σου στόχος και ρόλος, δηλαδή αυτό να σε προσεγγίσει. Και άσε εμένα, που έχω την εμπειρία, να σου προτείνω έναν άλλον κύριο, ο οποίος μπορεί να μην βγάζει αυτά τα λεφτά, τα τόσα πολλά λεφτά, αλλά να είναι ένας πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας που θα τον δεις, θα σου αρέσει, θα του αρέσεις και θα πάτε πολύ ωραία». Οι προτάσεις δηλαδή η δικιά μας… Οι δικές μας είναι πολύ εμπεριστατωμένες. Πάμε μετά στη διαμονή, αν θέλει κάποιος δηλαδή και μπορεί να μετακινηθεί. Η εμφάνιση είναι πολύ σημαντική. Δεν μπορούμε δηλαδή να πούμε σε κάποιον ότι: «Ξέρεις…», κάποιος «Όχι, θα δεις αυτόν», που μπορεί να είναι σε ένα σουλούπι που ο άλλος δεν το θέλει. Δεν… Τελείωσε, είναι χαμένος κόπος δηλαδή, κάποιος ο οποίος τον έλκουν γυναίκες αδύνατες, εμείς να του παρουσιάσουμε μία πολύ… Αυτό μπορεί όμως να αλλάξει στις εκδηλώσεις. Αυτή είναι η φιλοσοφία των εκδηλώσεων. Στις εκδηλώσεις έρχονται πολύς κόσμος. Έχουμε δει και έχουμε διαπιστώσει πολλά ζευγάρια, τα οποία, όπως σου είπα, με τη φωτογραφία και λοιπά, αλλά και πολλά άλλα που νομίζαμε και εμείς ότι μπορεί να μην ταιριάζανε, να τα βρίσκουνε. Γιατί; Γιατί κάθονται, συζητάνε, μιλάνε, φεύγουνε μαζί, πάνε ένα ραντεβού, ξέρω 'γώ, μετά το δεύτερο, το τρίτο και κερδίζουν. Επίσης είναι πολύ βασικός ρόλος είναι ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του άλλου μέλους, έτσι; Δηλαδή το πώς ο καθένας σκέφτεται τον χαρακτήρα του και την προσωπικότητά του. Όλα αυτά λοιπόν είναι πολύ βασικά, και γίνεται και μία αγγελία, την οποία τη διαβάζουμε στους πελάτες και συμφωνούν ότι τους καλύπτει και είμαστε στην αναζήτηση μέσα από τα τριάντα πέντε χιλιάδες πεντακόσια μέλη, τα οποία αυτή τη στιγμή, όταν… Εννοώ είναι μέλη που… Είναι μέλη που ψάχνονται, δεν σου λέω αυτούς… Γιατί μόλις δύο άνθρωποι αυτομάτως γνωριστούνε, μπαίνουνε σαν ανενεργοί, μέχρι να μας πούνε τι έγινε. Εγώ πολλές φορές γονείς και τώρα μου λένε: «Α, μα εσύ είσαι πολύ προοδευτικός». Γιατί λέω… Μου λένε: «Τα βρήκανε, τα κάνανε». Λέω: «Μία εκδρομή μαζί έχουνε πάει;». Λέει: «Όχι ακόμα, τι… Δεν είναι… Έχουνε βγει τέσσερα - πέντε ραντεβού». Λέω: «Ωραία, ας κάνουνε και μια εκδρομή μαζί, να επισημοποιήσουνε δηλαδή τη σχέση τους και λοιπά και τότε εγώ θα είμαι σίγουρος ότι πάνε όλα καλά». Η εμπειρία μου αυτό δείχνει. Δύο άνθρωποι πρέπει να γνωριστούνε σε όλα τα σημεία και τα επίπεδα. Έχω δει ανθρώπους και έχω ζήσει ραντεβού, που μου έχουνε πει ότι… Θα σ’ το πω, ένα ραντεβού, το οποίο, εντάξει, δεν εκθέτω κανέναν. Ήταν μια πολύ πλούσια κυρία, η οποία αποφάσισαν να πάνε ένα ραντεβού. Γυρίσανε μαλωμένοι. Λέω: «Μα γιατί; Τι έγινε;» και αυτά. Μου λέει η γυναίκα, ας πούμε: «Ντρεπόμουνα. Πήγαινε, τσακωνόταν με τους σερβιτόρους, έλεγε: "Φέρε μου εδώ τον διευθυντή, δεν ξέρεις με ποια μιλάς"». κι αυτά. Δηλαδή δεν ήταν ένας άνθρωπος που εγώ μπορώ να ζήσω. Αλλά στο διάστημα δεν πέρασα καλά». «Μάλιστα», λέω, «μου δίνεις το [01:00:00]δικαίωμα να τα πω αυτά; Γιατί είναι πολύ βασικό δηλαδή, μου δίνεις μια τροφοδότηση, να της πω ότι χάνει με αυτόν τον τρόπο, τον οποίο κάνει, να της παρέχω μία υποστήριξη πάνω σε αυτό, δεν είναι όλα ότι είσαι κάποια και καταφέρνεις τα πάντα». Τέλος πάντων, να μη σ’ τα πολυλογώ, δεν ταιριάξανε αυτοί. Ταιριάξανε όμως, όταν εγώ, γνωρίζοντας αυτά τα στοιχεία, μπορούσα να προετοιμάσω κατά κάποιον τρόπο και να συμβουλεύσω και την ενδιαφερόμενη και θέλω να σου πω και ένα άλλο περιστατικό, γιατί είναι… Αυτά είναι μέσα από τη ζωή τα περιστατικά. Είχε έρθει μια φορά ένας διευθυντής τραπέζης, ο οποίος ήταν νέος διευθυντής, είχε καταφέρει και είχε εξελιχθεί νέος. Και έρχεται εδώ και μου λέει: «Κύριε Πάππα, ξέρεις κάτι; Έχω δει πολλές κοπέλες, αλλά δεν ξέρω, κάτι με κούρασε, κάτι με απογοήτευσε. Δεν βρίσκω, ρε παιδί μου, αυτό που θέλω. Παρόλο ότι αυτές που θέλω εγώ δεν με θέλουν, αυτές που είναι, που με θέλουν, δεν τις θέλω, και, τέλος πάντων, άσ’ το». Του λέω: «Πόσες κοπέλες; Να δω εδώ το βιογραφικό… Ω, έχεις δει περίπου τριάντα πέντε γυναίκες. Τόσες, πάρα πολλές, και μα δεν σου έκανε καμία;». «Όχι» μου λέει. «Τότε, ξέρεις κάτι; Εγώ σου έχω τη λύση». «Δηλαδή;» μου λέει. Λέω: «Θα δεις μία τελευταία γυναίκα και μετά θα σταματήσεις, την τριακοστή έκτη». Λέει: «Μα, πώς είσαι τόσο σίγουρος. Είναι…». Λέει: «Τι είσαι, Θεός;». «Όχι», λέω, «απλώς ξέρω το… Καλά τη δουλειά μου». «Καλά, εντάξει, τι έγινε; Τι τριάντα πέντε, τι τριάντα έξι...» Λοιπόν, πριν κάνω το ραντεβού, καλώ την κοπέλα εδώ και αρχίζω και της κάνω μία πλύση εγκεφάλου κατά κάποιον τρόπο. Της λέω: «Κοίταξε να δεις, το πρώτο και βασικό, ότι τον ελεύθερο χρόνο του τον περνάει… Παίζει τένις. Του αρέσει πάρα πολύ αυτό. Το δεύτερο...». Άρχισα να λέω, να απαριθμώ στο… Τον άνθρωπο κατά κάποιον τρόπο. Ήταν ένας νέος διευθυντής, και αυτός είχε πάρει λίγο τα πάνω του. Πώς να το πω… Λίγο ναρκισσιστής, να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη, χωρίς να είναι σίγουρο. Αυτό. Την κοπέλα όμως την προετοίμασα άριστα και της κέντρισα το ενδιαφέρον, της κέντρισα πάρα πολύ το ενδιαφέρον με όλα αυτά που έλεγα. Να μη σ’ τα πολυλογώ, παντρευτήκανε, γίνανε ζευγάρι. Πώς όμως… Έχει σημασία να σου πω κάτι. Η κοπέλα αυτή ήταν εντελώς ένας άλλος τύπος, εντελώς άλλος. Πολύ διαφορετικός. Αυτός ακόμα και στο κόμμα, ας πούμε, ήτανε δεξιός, δεξιότατος, ξέρω 'γώ. Αυτή ήτανε προς τα κέντρο, ας πούμε, αριστερά. Δεν έχει σημασία, όσο παίζει ρόλο το δυο άνθρωποι να βρεθούνε. Τον άκουσε, ευχαριστήθηκε να τον ακούει, παρόλο ότι τα είχε ακούσει και από μένα. Μετά του είπε ότι: «Θέλω πάρα πολύ να», τον κέρδισε, «να με μάθεις, γιατί δεν ξέρω να παίζω τένις και θέλω πολύ να είμαι η πρώτη σου μαθήτρια». Του είπε διάφορα πράγματα. Και αυτοί γίνανε τελικά ευτυχισμένοι. Αυτό είναι η ζωή. Να είναι δύο άνθρωποι που να ευχαριστιούνται την κάθε μέρα και ο ένας να καταλαβαίνει ότι ο άλλος ευχαριστιέται. Η φιλοσοφία είναι αυτή, τίποτα άλλο. Όλα τα άλλα είναι…

Πώς νιώθετε σήμερα, ύστερα από τόσα χρόνια που ασκείτε αυτό το επάγγελμα;

Πώς νιώθω… Κοίτα, κατ’ ουσίαν, θα σου πω κάτι, το οποίο το είχε και ο παππούς μου και ο πατέρας μου και το έχω κι εγώ και δεν… Πρέπει να το πω. Ενώ κάνουμε τόσο πολλούς επιτυχημένους γάμους, αν εγώ δεν κρατούσα αυτά τα στοιχεία, να επικοινωνώ - πολλές φορές αλλάζουν και τηλέφωνα, αλλάζουνε και διευθύνσεις και αυτά - για να βλέπω τι γίνεται… Δηλαδή ο κόσμος που έρχεται, μόλις παίρνει αυτό που θέλει, παρόλο ότι εγώ είμαι ένας πνευματικός κουμπάρος, γιατί εγώ έκανα αυτή τη διαδικασία, ναι μεν με συστήνουνε, ναι μεν, ας πούμε, προσπαθούνε να το πούνε, να κάνουνε καλό, αλλά, κατ’ ουσίαν, και αυτό που το αισθανόταν ο παππούς και ο πατέρας μου κι αυτά, είναι ότι: «Εντάξει, εμείς σε πληρώσαμε, γίναμε συνδρομητές, κατάφερες αυτό που κατάφερες, σε ευχαριστούμε πολύ», λέμε οτιδήποτε, έχω λίγο έτσι μία… Ότι ο κόσμος γενικά… Αλλά αυτό είναι ίδιον του κόσμου και δεν πρέπει να το παίρνω τόσο… Δηλαδή πολύ εύκολα μπορεί να σε ξεχάσουν. Παραδείγματος χάρη, θυμάμαι πόσα ζευγάρια έχω βοηθήσει, ας πούμε, σε πολύ δύσκολες περιπτώσεις, δηλαδή που πήγαινε να χαλάσει κι εγώ έδινα… Ένα άλλο να σου πω παράδειγμα, το οποίο ήρθε ένας πολύ ωραίος νεαρός, γιατρός, εξαιρετικός. Πετυχημένος, από οικογένεια γιατρών και λοιπά. Του δείχνω μία κοπέλα, τα φτιάχνουνε, ευτυχισμένοι, το ένα, το άλλο, και κάποια στιγμή, ας πούμε, μέσα σε τέτοιο, ξέρεις, στην πορεία, να βλέπω πώς περνάνε: «Ε», του λέω «εντάξει κι εσύ, μωρέ, δεν πήρες, δηλαδή με...», κατά κάποιον τρόπο σαν να με ξέχασες». Και μου λέει: «Όχι, δεν σε ξέχασα. Αύριο θα έρθεις, για αυτό που μου είπες, στο νοσοκομείο». Και έρχεται και πάω σε ένα τραπέζι, το οποίο το τραπέζι είναι όλοι γιατροί. Τους είχε συγκεντρώσει για μένα και τους λέει: «Παιδιά, εγώ σας το λέω, δεν το ξέρετε, ο άνθρωπος ο οποίος με έκανε ευτυχισμένο είναι αυτός. Λέγεται Γιώργος Πάππας και έχει γραφείο συνοικεσίων. Παλιομπακούρια», τους λέει, «μιλήστε του». Έτσι ακριβώς, το θυμάμαι πολύ καλά. Και αρχίζαν να γελάνε αυτοί και πιάσαμε κουβέντα και… Αλλά πλην όμως θέλω να σου πω ότι πολλές φορές σε όλα τα επαγγέλματα συμβαίνει αυτό, έτσι; Δεν είναι… Σε όλα τα επαγγέλματα. Αλλά το δικό μου το επάγγελμα είναι ένα επάγγελμα που μαθαίνεις τα πάντα για τον καθένα, ακόμα περισσότερα κι απ’ ό,τι ένας γιατρός, γιατί στον γιατρό πας και λες: «Έχω αυτό». Εδώ όμως εγώ πρέπει να ξέρω την οικογενειακή σου κατάσταση, το… Να είμαι μέσα σου, δηλαδή να αισθάνεσαι ότι δεν έχεις κρύψει κάτι κι αυτό είναι πολύ βασικό, για να μπορέσω να βρω και να πέτυχω και αυτό το οποίο θέλω εγώ. Αυτό λοιπόν είναι… Από την άλλη πλευρά, η ευτυχία των τόσων ζευγαριών και το ότι, ας πούμε, είναι μία δουλειά η οποία θα προχωράει πάντα, αυτό μου δίνει το έναυσμα να πω ότι κάνω το καλύτερο επάγγελμα. Ότι ό,τι και να είναι, το συνοικέσιο, το προξενιό, είναι διαχρονικό και είναι της μόδας. Μπορώ να το πω με κάθε εμπιστοσύνη στον εαυτό μου ότι είναι της μόδας, γιατί αυτή τη στιγμή είναι μόδα, όταν κάτι σε κάνει ευτυχισμένο. Αν θέλει η κοπέλα να φορέσει το σορτσάκι, είναι μόδα. Αν όμως θέλει να είναι ευτυχισμένη, τότε θα πρέπει να βρει έναν σύντροφο που να περνάει καλά, που να θέλει να φοράει και το σορτσάκι και όχι να της λέει… Να πάει να της τραβάει το σορτσάκι, για να μη φαίνεται. Κατάλαβες; Εδώ λοιπόν, όταν θα τα συζητήσουμε όλα αυτά και όταν θα τα πούμε και όταν θα καταλάβει ο καθένας, δύο άνθρωποι τι είναι, πάει να πει ότι έχουμε φτάσει πάρα… Στο τέλειο, ας πούμε.

Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να συμπληρώσετε εσείς;

Βασικά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι: «Μην απορρίπτεις κάτι, αν δεν το έχεις μάθει και αν δεν το έχεις ρωτήσει και αν δεν το έχεις ζήσει». Εμάς… Υπάρχουν η ιστορία μας, υπάρχουνε οι χρονολογίες μας, υπάρχουνε… Να πας σε μια βιβλιοθήκη να δεις τις αγγελίες μας που βάζαμε, υπάρχει όλο αυτό το ζητούμενο, το να αισθανθεί κάποιος σίγουρος και να πει ότι: «Δεν χάνω κάτι. Ας δοκιμάσω και αυτόν τον τρόπο. Αφού πηγαίνω στα κλαμπάκια και είμαι όλο με τους φίλους μου. Δεν έχω χρόνο καθόλου να αφιερώσω. Οι γνωριμίες αυτό που θέλω δεν είναι το ζητούμενο, δεν μου παρουσιάζονται στη δουλειά μου, από 'δώ, από 'κεί. Δεν μου παρουσιάζονται αυτό το οποίο ζητάω, για να κάνω μία σχέση ζωής, για να κάνω μία σχέση, να κάνω με αυτήν παιδιά» ή, αντίστροφα, η κοπέλα να σκέφτεται αυτά. Ας δοκιμάσουνε τον τρόπο να με καλέσουνε, να τα συζητήσουμε και είμαι σίγουρος ότι μέσα από το τόσο μεγάλο πελατολόγιο ο καθένας έχει το ταίρι του. Είναι πολύ μεγάλο το πελατολόγιο που έχουμε και… Αλλά και από την άλλη πλευρά, συνεχώς ανανεώνεται. Δηλαδή οι τρόποι τους οποίους κάνουμε εμείς, ακόμα και το TikTok, να φανταστείς, που είναι ένα νεανικό τέτοιο, γινόμαστε viral. Μπες στον λογαριασμό «Γνωριμίες Πάππας» και δες ότι ορισμένα έχουνε γίνει viral. Εκεί δηλαδή που λέω για τις αγγελίες και [01:10:00]αρχίζουν οι κοπέλες: «Ρε, αυτό έψαχνα» κι εκείνο και τ’ άλλο. Κάποιες που το ξεκινάνε να το λένε, να απαντάνε αστεία στη φίλη τους, στον φίλο τους ή οτιδήποτε, επηρεάζονται και θέλω να σου πω ένα σύγχρονο μέσο, που και τώρα, ας πούμε, είναι… Πρόσφατο δεν είναι το TikTok; Κι όμως, έχουμε κάνει δύο λογαριασμούς και ανεβάζοντας έτσι διάφορα τέτοια, βλέπουμε ότι αυτό, να μην… Πιστεύω ότι κάποιος που θέλει κάτι, διακαώς επιθυμεί, πρώτον για μία σοβαρή σχέση, έτσι, για μια σχέση ουσίας, και… Βασικό, δεύτερον, το να θέλει να δημιουργήσει οικογένεια, πολύ βασικό και αυτό. Και, τρίτον, ακόμα και τις μεγαλύτερες ηλικίες, η προοπτική υπάρχει, γιατί ένας δεύτερος γάμος μπορεί να σε βγάλει από τη στενοχώρια του πρώτου. Παίρνεις ένα σφουγγάρι, σβήνεις τα πάντα και ξαναρχίζεις τη ζωή σου. Και οι μεγαλύτεροι άνθρωποι, και κλείνω με αυτό το παράδειγμα, το οποίο είναι πολύ βασικό, ότι ένας πολύ ευκατάστατος επιχειρηματίας ήρθε και μου λέει: «Δεν ξέρω αν έχεις αντιμετωπίσει την περίπτωση, αλλά ο πατέρας μου είναι ενενήντα ετών, αλλά μας έχει φάει. Ψάχνει την –πώς το λένε… Την… πώς την έλεγε…– την κυρά του. Την έχει χάσει και λοιπά, και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε». «Πολύ ωραία», λέω, «αφού… Θα το αναλάβω». Βρίσκω μία κυρία αναλόγου ηλικίας, πάνε, γνωρίζονται, συζητάνε, τα βρίσκουνε. Μετά ο πατέρας έτρωγε τον γιο, γιατί ο γιος ήταν ελεύθερος. «Ακόμα να πας να γίνεις μέλος του Πάππα να…». Και πράγματι ήρθε και αυτό είναι και ήτανε και ευτυχισμένοι δηλαδή, και στην ηλικία των ενενήντα ετών πόσο σημασία είναι ακόμα αυτό. Ήταν δυστυχισμένος. Ήταν ευτυχισμένος. Μόλις έχασε τη σύντροφό του, έχασε τα πάντα. Έγινε ξανά ευτυχισμένος –βλέπε πανεπιστήμιο, έρευνα–, μόλις βρήκε ξανά τη σύντροφό του, τη συντροφικότητα.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε Πάππα, για σήμερα.

Να ’στε καλά. Να ’στε καλά.