Istorima Archive

[00:00:00]Είναι Τετάρτη 26 Γενάρη 2022. Βρισκόμαστε στην Κυψέλη. Εγώ ονομάζομαι Φωτειάδη Χριστίνα, είμαι Ερευνήτρια στο Istorima. Μπορείς να μας πεις το όνομά σου;

Εγώ είμαι ο Μάνος, καλησπέρα!

Καλησπέρα! Νιώθεις άνετα;

Είμαι πάρα πολύ άνετα... Είναι το σπίτι μου!

Ωραία. Λοιπόν, μίλα μου λίγο για σένα. Πού μεγάλωσες;

Λοιπόν, εγώ μεγάλωσα και γεννήθηκα στη Μήλο, είναι ένα πολύ σημαντικό νησί των Κυκλάδων. Και ζούσα κανονικά εκεί πέρα μέχρι τα 18 μου. Κι όταν αποφοίτησα, πήγα στο Ρέθυμνο να σπουδάσω στο «ΦΚΣ». Στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών.

Οκ. Σου άρεσε η σχολή σου;

Πάρα πολύ, για αυτό δεν την τελείωσα! Είχε ένα ενδιαφέρον, απλά τα δικά μου ενδιαφέροντα ήταν ακόμα πιο σημαντικά, οπότε δεν μπόρεσα να ασχοληθώ πάρα πολύ με αυτό.

Οκ, άρα να το πάρουμε λίγο χρονικά. Πόσο χρονών είσαι;

Είμαι 27.

Είσαι 27. Και πότε πήγες στο Ρέθυμνο πότε;

Πήγα στο Ρέθυμνο στα 18 μου. Κι έκατσα μέχρι τα 23 μου, γιατί μετά πήγα Erasmus και ήθελα οπωσδήποτε να πάω κάπου στην Αγγλία. Και η μοναδική πόλη με την οποία είχε collaboration, ας πούμε, το πανεπιστήμιο, ήταν το Sheffield. Οπότε πήγα εκεί, έκανα έξι μήνες Εrasmus σπουδές, στο πλαίσιο του Εrasmus+. Μετά, ερωτεύτηκα έναν τύπο, οπότε ήθελα να ξαναπάω. Νομίζω, δεν πέρασα καν κάποιο μάθημα! Ίσως ένα; Μετά, γύρισα για ένα χρόνο πάλι πίσω στο Ρέθυμνο, ήταν ο τελευταίος μου χρόνος. Και ξεκίνησα τη διαδικασία για να ξανακάνω Erasmus, αλλά πρακτική. Γιατί δικαιούσαι... Μπορείς να κάνεις, ας πούμε, κάποιους μήνες πρακτική με το Erasmus και κάποιους μήνες σπουδές, ώστε να συμπληρώνουν δώδεκα μήνες, τέλος πάντων. Και έστειλα τις αιτήσεις μου σε διάφορους φορείς και με πήραν σε ένα σχολείο στο Sheffield. Έκανα την πρακτική μου. Μετά ξε-ερωτεύτηκα τον τύπο αυτόν. Αλλά μου είπαν απ’ το σχολείο ότι: «Τώρα, με την εμπειρία που έχεις, θα μπορούσες πολύ εύκολα να βρεις κάποια δουλειά σαν αναπληρωτής, ας πούμε, δάσκαλος».

Πώς ήταν το να κάνεις μάθημα σε μία ξένη χώρα;

Ήτανε πολύ διαφορετική εμπειρία. Τα σχολεία εκεί πέρα, ενώ ήμουν σε δημόσιο σχολείο, λειτουργούν πολύ περισσότερο σαν ιδιωτικές επιχειρήσεις, όσον αφορά στον τρόπο που προσλαμβάνουνε και που διαχειρίζονται το προσωπικό τους. Δηλαδή, δεν τους επιλέγει το κράτος κάπου και πας. Έχουνε κανονικά... Έκαναν κάποιο κάλεσμα για κάποια θέση που έχει ανοίξει και πας και κάνεις συνέντευξη στο σχολείο και με βάση τα κριτήρια, το «casting» του σχολείου, σε προσλαμβάνουνε.

Και εσύ σε εκείνη τη φάση, δεν είχες πτυχίο.

Όχι!

Είπες ότι δεν αποφοίτησες ποτέ.

Όχι, δεν χρειάστηκε κιόλας να έχεις πτυχίο για αυτό που έκανα εγώ. Γιατί ήμουνα teaching assistant, ήμουν βοηθός διδασκαλίας, που αρκεί να έχεις τελειώσει πρωτοβάθμια. Και δεν ξέρω αν υπάρχει στην Ελλάδα αυτό, νομίζω υπάρχει σε ένα βαθμό, αλλά εκεί πέρα έχουν ένα department που έχει να κάνει με τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, οπότε σε κάθε τάξη υπάρχει και ένα άτομο που κάνει παράλληλη στήριξη για το παιδί ή τα παιδάκια που χρειάζονται μια έξτρα βοήθεια. Μπορεί να μην έχουν απαραίτητα μαθησιακές δυσκολίες, μπορεί απλά να είναι πολύ αδύναμα στα μαθήματα, δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει κάποια διάγνωση.

Και πώς ήταν αυτό σαν εμπειρία για σένα; Σου άρεσε;

Μου άρεσε στην αρχή. Από ένα σημείο και μετά, είδα ότι δεν με πολυ-αφορά να εργάζομαι σε ένα τέτοιο πλαίσιο που έχει να κάνει με παιδάκια, που είναι αρκετά... Γιατί όταν είσαι– Ενώ ήταν πολύ ενδιαφέρον να δω πώς λειτουργεί ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα, που να δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ‘χα βιώσει εγώ στην Ελλάδα, το ότι υπήρχε δηλαδή τόσο πολύ... Ήταν πολύ πιο inclusive, ας πούμε. Τους αφορούσε πάρα πολύ το κάθε παιδί ανεξαρτήτως background, όσον αφορά στις ικανότητές τους... Δεν λέω ότι ήταν και οι μητέρες Τερέζες! Να μπορεί να βοηθηθεί. Αυτό ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον. Και ήταν πολύ πιο– Είδα ότι δεν υπήρχε κανένα θέμα με το πώς εκφράζω το φύλο μου ή τη σεξουαλικότητα μου μέσα σε αυτό το πλαίσιο...

Και... Συγγνώμη που σε διακόπτω. Για το record, ποιο είναι το φύλο και η σεξουαλικότητά σου;

Αυτοπροσδιορίζομαι σαν –γιατί είμαι– cis γκέι άντρας.

Οκ.

Απλά, νομίζω, στην Ελλάδα, ακόμα και το να είχα ντεκαπάζ, δηλαδή, πράγματα που απλά δεν είναι πολύ μεγάλες παρεκκλίσεις από το ετεροκανονικό, αλλά it is, in a way, μπορεί να υπήρχε κάποιο θέμα. Αλλά το ότι ήμουνα ανοιχτά γκέι και το ότι έβαφα τα μαλλιά μου ξανθά, ότι φορούσα σκουλαρίκι, παρόλο που δεν έχω καμία εμφάνιση που θεωρείται extreme με βάση τα πρότυπα, ήταν πάρα πολύ embraced στο σχολείο και τα παιδάκια ήταν και πάρα πολύ εξοικειωμένα με αυτό, που αυτό μου φάνηκε πιο παράξενο! Δεν ήταν ότι δεν άκουσα ούτε τίποτα από κανένα παιδάκι, αλλά ήτανε πάρα πολύ controlled και πολύ σπάνιο και, μετά, υπήρχε άμεσα reaction σε αυτό. Όχι απαραίτητα κι από δάσκαλο, και από κάποιο άλλο παιδάκι.

Κάποια χαρακτηριστική στιγμή, ας πούμε... Τι θα σου είπε ένα παιδί;

Πραγματικά, μόνο μία φορά θυμάμαι που ήτανε... Αχ, ήταν και λίγο αστεία ιστορία! Ήταν πολλές φορές που παιδάκια με ρωτάγανε: «Κύριε, είστε γκέι;». Και τους έλεγα: «Ναι». Μου λέγανε: «Οκ... Cool bro!», κάτι τέτοια. Δεν ξέρω πραγματικά κατά πόσο ήτανε φουλ οκ με αυτό, αλλά σίγουρα δεν το εξέφραζαν. Νομίζω είναι και τα social media πια έτσι, έχουν διαμορφωθεί, η πληροφορία[00:05:00] μεταδίδεται πολύ πιο εύκολα, είναι όλα πολύ πιο aware τα παιδάκια. Οπότε ακόμα και να ‘χουνε πρόβλημα, νομίζω φοβούνται πάρα πολύ ότι, επειδή ξέρουν ότι είναι ομοφοβικό, ότι αν το εκφράσουνε, θα ‘χουν ένα πολύ κακό reaction. Εγώ αυτό κατάλαβα από πάρα πολλά παιδιά. Που καλύτερα απ’ το τίποτα, κατά τη γνώμη μου! Και θυμάμαι, ήταν μια φορά ένα κοριτσάκι που είχε μάθει ότι είμαι γκέι και απλά με είδε στο διάδρομο και με κοίταξε και λέει: «Αυτός είναι ο γκέι δάσκαλος!», ξέρω ‘γω. Και άρχισε και γέλαγε. Που μου φάνηκε παράξενο, επειδή ήμουνα ήδη αρκετά χρόνια και δεν είχα ξανασχοληθεί και ήμουνα οκ. Και πήγα και το είπα σε μια υπεύθυνη μου, στη μάνατζέρ μου. Και μου λέει: «Οκ. Εντάξει, θα κάνουμε συζήτηση μαζί της». Και μετά, απλά έκανε μια συζήτηση μαζί της και δεν μου ξαναείπε κάτι και μου ζήτησε συγγνώμη. Και μετά, μου είπε η υπεύθυνή μου: «Ένας άλλος δάσκαλος, για να είναι ξεκάθαρο στα παιδιά ότι είναι γκέι και να μην του λένε τίποτα, απλά είχε ένα mousepad με τον Justin Bieber στο γραφείο του και μια αφίσα από πίσω!». Μου το είπε για πλάκα, αλλά και πάρα πολύ σοβαρά! Επειδή, όσο ανοιχτός και να ήμουνα όσον αφορά στη σεξουαλικότητα, εντάξει, έχω ένα αρκετά ένα συγκεκριμένο background απ’ την Ελλάδα. Δεν ήμουνα και 100% άνετος πάντα. Οπότε δεν ήταν και πάντα πολύ ξεκάθαρο στα παιδάκια –όχι πως πρέπει να τους δίνω και καμιά σημασία– απλά, βοηθάει το να ξέρουν όλα ότι είμαι γκέι το να μην κάνουμε την άβολη συζήτηση.

Το background που είπες στην Ελλάδα;

Ότι έχω μεγαλώσει στην Ελλάδα. Ότι δηλαδή, όσο κα να– Δεν έχω αποδομήσει ακόμα τα πάντα. Όσο άνετα και να θέλω να λέω ότι είμαι με τη σεξουαλικότητά μου, σε ένα εργασιακό περιβάλλον πάντα μου είναι λίγο τζιζ το τι θα κάνω και τι θα πω.

Είχες κάνει πρακτική στα πλαίσια του πανεπιστημίου στην Ελλάδα πριν φύγεις στο Sheffield;

Τι πρακτική; Όχι.

Σε σχολείο εννοώ.

Στην Ελλάδα; Όχι, δεν έχω δουλέψει ποτέ σε σχολείο στην Ελλάδα.

Άρα δεν είχες κάποιο μέτρο... Μιλάς γενικά...

Όχι, ό,τι ξέρω από την εμπειρία μου σα μαθητής.

Σαν μαθητής.

Σαν μαθητής σε ελληνικό σχολείο και σε ελληνικό φροντιστήριο, μέχρι εκεί. Πολύ ωραία εμπειρία ήτανε, απλά δεν... Κι έμαθα πάρα, πάρα πολλά πράγματα, έχτισα πραγματικά πολύ χαρακτήρα μ' αυτό. Απλά, δεν είναι ένας χώρος που με αφορά πάρα πολύ και δεν μπορώ να νιώθω πάρα πολύ ελεύθερος. Γιατί όταν δουλεύω σε σχολείο, πρέπει, κάθε μέρα, είτε είσαι στεναχωρημένος είτε όχι, να βάζεις μια περσόνα... Και να προσέχεις πάρα πολύ τι λες, γιατί έχεις να κάνεις με παιδάκια και να... Οπότε, άρχισε λίγο να με κουράζει αυτό.

Οκ. Γενικότερα, η ζωή σου στο Sheffield εκείνα τα– Πόσα χρόνια έμεινες στο Sheffield;

Πέντε χρόνια.

Πέντε χρόνια. Αυτά τα πέντε χρόνια που ήσουνα στο Sheffield, πώς ήτανε η ζωή σου; Με τι ασχολούσουν;

Κοίτα, επειδή ήμουν στο Sheffield και δεν ήμουν στο Λονδίνο, έχω μια πολύ διαφορετική εμπειρία από την Αγγλία σε σχέση με άλλους. Δεν είχα και πάρα πολλά πράγματα να κάνω. Και από ένα σημείο και μετά κιόλας, επειδή άρχισα να συνειδητοποιώ ότι: «Χριστέ μου, κάνω πάρα πολύ περήφανο τον πατέρα μου! Λογικά κάνω κάτι πολύ λάθος στη ζωή μου!». Δηλαδή, απλά πηγαίνω σε μια 9 to 5 δουλειά, που ‘μαι δάσκαλος, που έχει ένα status για τον Έλληνα γονιό και για πάρα πολλούς άλλους γονείς και μετά γυρνάω σπίτι μου. Άντε, να πήγαινα γυμναστήριο, να πήγαινα για κάνα καφέ και μετά να κοιμόμουνα. Χριστέ μου... Εφιάλτης! Και όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ήμουν: «Οκ, πρέπει να κάνω κάτι που να είναι πάρα πολύ γκέι!». Και γενικά πάντα– Επειδή όντως, δεν υπάρχουν και πάρα πολλά πράγματα να κάνεις στο Sheffield, έπρεπε να δημιουργήσω εγώ πράγματα για να κάνω. Πάντα με αφορούσε το κομμάτι που έχει να κάνει με το make-up και ήθελα πάρα πολύ να ανακαλύψω διάφορες εκφάνσεις του φύλου μου και πώς να το εκφράζω. Οπότε, είχε έρθει μια φίλη μου για να με επισκεφθεί μια μέρα απ’ την Ελλάδα, που είναι make-up artist και είχε φέρει το make-up kit της, είχε φέρει τα καλλυντικά της. Και λέω: «Τι ωραία ευκαιρία να–». Είχε ξεκινήσει και το «Drag Race» τότε και στην Αγγλία, που ήτανε– Που όσο cheesy κι αν ακούγεται, εμένα με βοήθησε πάρα πολύ στο να δω μια εικόνα που δεν την είχα στο μυαλό μου, πέρα από κάτι που είναι σε ένα σκοτεινό μπαρ και είναι μια drag queen. Οπότε, το να δω drag queens σαν κανονικούς ανθρώπους, με τα backstories τους κι όλα αυτά, ακόμα και σε ένα πλαίσιο ριάλιτι, που σίγουρα έχει πολύ drama και πάρα πολύ, κάτι πολύ συγκεκριμένο. Παρόλα αυτά, ήμουνα: «Κοίτα να δεις! Νομίζω ότι χωράω και εγώ σε αυτό και θα με αφορούσε κι εμένα αυτό!». Γιατί, μέχρι τότε, το drag ήταν κάτι που ήτανε κατακριτέο ακόμα και από την ίδια την κοινότητα. Γιατί, δεν ήξερες... Δηλαδή απ’ τη μία, κάποια λέγανε ότι είναι κάτι πάρα πολύ σάπιο και το ένα και το άλλο, και άλλα απλά θα έλεγαν ότι είναι κάτι πάρα πολύ σεξιστικό. Δηλαδή, υπήρχε κριτική από παντού. Οπότε, ήμουνα: «Οκ, θα ‘θελα να δω κι αυτό. Το ότι από τη μία, δεν νιώθω γυναίκα, δεν είμαι τρανς, δηλαδή είμαι οκ με το φύλο που μου έχουνε δώσει στη γέννα. Αλλά από την άλλη, όσον αφορά στην έκφραση φύλου μου, θα ήθελα να ανακαλύψω κάτι πολύ πιο feminine. Οπότε, τι ωραίο meet είναι αυτό, που είναι το drag». Να το κάνω από κει, δηλαδή, performance!

Και ως επάγγελμα το έβλεπες; Ή μόνο...

Είμαι πάρα πολύ οποτουρνιστής, τα πάντα τα βλέπω σαν επαγγέλματα! Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να μην το κάνω, Sorry... Capitalism! Το έχω αγκαλιάσει. Οπότε είχε ξεκινήσει και το «Drag Race» στην Αγγλία και ήμουνα: «Κοίτα να δεις! Και μπορώ να ασχοληθώ με αυτό το χόμπι και ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να έχει και κάποιο αντίκρισμα!». Δεν υπήρχε καμιά άλλη drag queen στο Sheffield, είχε μόνο drag kings. Δεν ήξερα κάποια άλλη drag queen. Οπότε λέω: «Μπορώ να γεμίσω αυτή την τρύπα». Και είχε έρθει η φίλη μου, βάφτηκα. Με το που κοιτάχτηκα στον καθρέφτη, είπα: «Αχ, Χριστέ μου, δεν μπορώ να αναπνεύσω απ’ το ταλέντο για άλλη μια φορά! Πώς το κατάφερα αυτό; Κοίτα να δεις...».

Συγγνώμη, δεν σε άκουσα;

Λέω, με το που βάφτηκα, ήμουνα... Ξέρεις, πολλές βάφονται και την πρώτη φορά είναι πολύ άσχημες και θέλει πολλή δουλειά. [00:10:00]Εγώ ήμουνα φουλ πανέμορφη απ’ την πρώτη μέρα! Επειδή είμαι ακραία ταλαντούχο άτομο. Οπότε ήμουν σε φάση: «Δεν μπορώ να το αφήσω αυτό, πρέπει να το κάνω κάτι!». Και πήρα και περούκα, άρχισα να εξασκούμαι λίγο παραπάνω... Και μου άρεσε πάρα πολύ και η ιδέα του να κάνω stand up comedy, το είχα πάντα στο μυαλό μου. Οπότε, είπα: «Θα τα συνδυάσω!» Και βρήκα ένα κλαμπ, τους έστειλα ένα mail, βρήκα μια ομάδα και λέω: «Έχω αυτή τη drag περσόνα, ξέρω ότι ασχολούμαι πέντε λεπτά με αυτό...», αλλά τους έστειλα τη φωτογραφία μου, «ενώ ασχολείστε εσείς δεκαπέντε χρόνια, εγώ είμαι πολύ πιο όμορφη από σας!». Και έφτιαξα μια ρουτίνα στα αγγλικά και έκανα stand up comedy και μου άρεσε πάρα πολύ και το feedback απ’ τον κόσμο!

Πώς ένιωσες την πρώτη φορά που βγήκες στη σκηνή;

Γενικά, I’m thriving με την έκθεση! Οπότε... Είχα πολύ άγχος πριν βγω, αλλά όταν βγήκα, ήμουν: «Οκ, ναι. It makes so much sense να με χειροκροτάνε όλοι. Αυτό... Για αυτό έχω γεννηθεί!». Και ήταν πάρα πολύ όμορφα!

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μου τη drag περσόνα σου; Πώς σε λένε... Ή σε λέγανε. Είναι ακόμα ενεργή η περσόνα σου;

Τώρα δεν είναι ενεργή, είναι λίγο στον πάγο, γιατί έχω έρθει στην Ελλάδα. Λέγεται «Stacy’s Mom». Eπειδή «Stacy’s Mom», είναι ένα γνωστό τραγούδι στην Αγγλία.

Oκ.

Και ήθελα το όνομά μου να είναι κάτι υπαρκτό και σχετικά δημοφιλές. Γιατί όσοι ακούγαν το «Stacy’s Mom», κάπως τους έμενε, επειδή θυμόντουσαν το τραγούδι. Και ήμουν σε φάση: «Ωραία, θέλω να έχω ένα όνομα που σαν στόχο να ‘χει περισσότερα google search από το original όνομα!». Αλλά, εντάξει, δεν ήθελα να με λένε και «Jolene», που είναι της Dolly Parton. Δεν θα το κατάφερνα ποτέ, οπότε διάλεξα ένα τραγούδι που δεν είναι και τόσο διάσημο, που έχει ένα θηλυκό όνομα στον τίτλο του. Και, επίσης, μου άρεσε που είναι ένα «μη-όνομα» όνομα. Γιατί εμένα δεν με λένε Stacy, είμαι η μαμά της Stacy, δεν ξέρεις το πραγματικό μου όνομα. Οπότε Ι really liked that. Και... Αλλά ήθελα πάρα πολύ να το δώσω στο visual, στο οπτικό. Γιατί σκεφτόμουνα: «Οκ, δεν ξέρω αν θα ‘μαι πραγματικά καλή σ’ αυτό». Τώρα, πέρα απ’ την πλάκα, δεν είμαι και τόσο delusional! Δεν ήξερα πώς on stage θα γράψει αυτό και τι μπορώ να προσφέρω. Οπότε αφιέρωσα ένα τρίμηνο στο να το κάνω perfect όσο πιο πολύ μπορώ και με τα skills που ‘χα εκείνη την περίοδο, ώστε, οπτικά, να δημιουργήσω κάτι που να με αφορά και να θεωρώ ότι είναι και όμορφο. Αν και αυτό είναι πάρα πολύ αόριστο. Εννοώ ότι τουλάχιστον με βάση τα πρότυπα που έχουμε διαμορφώσει για το πώς είναι μια όμορφη drag queen, απ’ ό,τι... Κάποιος θα με δει, και θα πει: «Οκ, αυτό το άτομο, she knows what she’s doing!». Και να είναι έτσι, ώστε... Όταν έκανα το πρώτο μου show, ακόμα και αν δεν είχα κανένα ταλέντο και κανένας δεν γέλαγε με αυτά που έλεγα, να λέγαν στο τέλος της βραδιάς: «Ξέρεις κάτι; Τουλάχιστον είδα μια όμορφη drag queen!». Ενώ αν είσαι και άσχημη και δεν έχεις και ταλέντο, εντάξει, είναι λίγο χάλι. Μετά, μπορεί να σου ρίξει πολύ εύκολα το ηθικό για να το συνεχίσεις.

Πώς ήταν το πρώτο σου outfit;

Λοιπόν. Έψαχνα να βρω κάτι που με είχε δυσκολέψει αρκετά, οπτικά πώς θέλω να είμαι. Ήθελα να ‘ναι κάτι που να είναι λίγο branding.

Δηλαδή;

Να μην είμαι απλά μια όμορφη drag queen, με ένα ωραίο μακρύ μαλλί. Να είμαι κάτι... Να είναι συγκεκριμένη η αισθητική. Και τότε έβλεπα πολύ ντοκιμαντέρ με τη Μαρία Αντουανέτα, με την οποία εγώ έκανα πάρα πολύ relate. Και λέω: «Ξέρεις κάτι; Θα το πάω εκεί πέρα, αλλά κάπως ρετρο-φουτουριστικά! Θα είναι η Μαρία Αντουανέτα που ταξιδεύει μέσα σε διάφορες δεκαετίες. Και ενώ κρατάει όλο το σκελετό του στυλ της, που είναι ψηλό μαλλί και φουντωτά φορέματα, αλλά πώς θα μεταφερόταν αυτό στα 80s, πώς θα μεταφερόταν στα 90s...».

Έχεις κάποια φωτογραφία να μου δείξεις;

Ναι αμέ!

Αν θέλεις να μου δείξεις...

Ορίστε!

Ωραία!

Ναι, δηλαδή, είναι ξεκάθαρα το reference μου η Μαρία Αντουανέτα. Αλλά τα prints και το make-up κι όλα αυτά είναι πάρα πολύ σήμερα. Ή είναι πολύ 70s. Ανάλογα με το τι look επέλεγα να κάνω. Και κάπως έτσι, χτίστηκε το οπτικό κομμάτι της περσόνας. Ήθελα να ‘χω κάτι στάνταρ, να ξέρω ότι δεν χρειάζεται να ζοριστώ πάρα πολύ, πώς θα το σκεφτώ πώς θα είναι. Ξέρω ότι έχω τώρα το reference το βασικό, που είναι ροκοκό. Και μετά, αυτό θα αναδιαμορφώνεται, αλλά αυτός είναι ο σκελετός μου.

Και το outfit το–

Ναι, το πρώτο outfit ήτανε– Βασιζότανε σε κάτι– Ήτανε κάτι τέτοιο. Απλά βρήκα ένα φόρεμα στο «Amazon», πάμφθηνο, που ήταν–

Το αγόρασες, δεν το έφτιαξες.

Το αγόρασα και μετά το έκοψα, το έφτιαξα. Έβαλα από μέσα τούλια και τέτοια και διάφορα, άλλαξα... Κόλλησα πάνω του πάρα πολλά λουλουδάκια και τέτοια, έφτιαξα και την περούκα, την έκανα ψηλά. Το πρώτο δεν το 'φτιαξα from scratch, έκανα απλά πάρα πολλές αλλαγές, μεταποιήσεις, πάνω σ' αυτό. Μετά, τα υπόλοιπα άρχισα να τα φτιάχνω μόνος μου.

Πώς έμαθες να...

YouTube, όλα! Τα μαλλιά, τα ρούχα... Όλα απ’ το YouTube!

Και make-up και...

Ναι. Μake-up ούτως ή άλλως έβλεπα χρόνια tutorials, οπότε είχε κάπως εντυπωθεί στο μυαλό μου. Και από μόνος μου έχω κι αρκετά σταθερό χέρι, δηλαδή πάρα, πάρα πολύ, όντως τεχνικά... Πάντα ζωγράφιζα, κάτι έφτιαχνα... Ήμουν αρκετά crafty άτομο, οπότε μου ήταν λίγο πιο εύκολος αυτός ο δρόμος με το μακιγιάζ. Στο κομμάτι με τα ρούχα μου και τα μαλλιά είχα πάρα πολύ ψάξιμο. Δυσκολεύτηκα πολύ στην αρχή να το βρω, γιατί είναι πολύ πιο technical.

Ωστόσο αυτό που βλέπω είναι άψογο σχεδόν!

Δεν λες ψέματα, δίκιο έχεις!

Πόσο καιρό το προετοίμαζες αυτό το look;

Κάνα-δυο βδομάδες; Το πρώτο. Μετά, τα υπόλοιπα, εντάξει, μπορεί να μου ‘παιρνε και ένα μήνα να [00:15:00]φτιάξω ένα. Επειδή, εντάξει, δούλευα κιόλας παράλληλα και είχε πολλή λεπτοδουλειά, να κολλήσω πολλά μικρά πραγματάκια, ήταν πολύ detailed. Και δεν το είχα και πολύ με το να ράβω, οπότε μου ‘παιρνε το διπλάσιο χρόνο από κάποιον που μάλλον θα ήξερε πώς να κάνει construct ένα garment. Οπότε μου ‘παιρνε, η αλήθεια είναι, πάρα πολύ καιρό.

Και, μέσω της drag σκηνής, πώς εξελίχθηκες εσύ ως άτομο; Γνώρισες καινούργια άτομα μέσω της σκηνής; Πώς σε βοήθησε εσένα στην εξέλιξή σου αυτό;

Επειδή, εντάξει, η αλήθεια είναι, είναι πολύ μικρή σκηνή... Πιο πολύ, επειδή τα περισσότερα άτομα που κάνανε– Δεν υπήρχαν πολλές drag queens, δεν υπήρχαν πολλές παραδοσιακές, πολλοί παραδοσιακοί drag artists, έτσι όπως τους έχουμε στο μυαλό μας, ας πούμε. Δηλαδή, ένας γκέι άντρας που βάζει μια περούκα και έχει μια femme presenting drag περσόνα. Δεν είδα κανένα τέτοιο άλλο άτομο. Οπότε ήταν η πρώτη φορά που γνώρισα μια πολύ μεγάλη γκάμα ατόμων απ’ όλο το spectrum. Δηλαδή, τρανς άντρες, που ήταν γκέι τρανς άντρες και είχανε μια drag περσόνα, που δεν ήταν, ας πούμε, drag king. Μπορεί να ήταν femme presenting drag περσόνα. Ή και το ανάποδο. Ή cis γυναίκες που κάνανε drag, που πάλι, μπορεί να μην ήτανε το κλασικό μιας γυναίκας που είναι drag king, αλλά είχε μια περσόνα λίγο πιο gender non-conforming, ας πούμε.

Cis γυναίκες που ήταν drag king;

Cis γυναίκες που ήταν drag artists. Και οι περισσότερες δεν ήταν απαραίτητα king ή queen.

Οκ.

Οπότε, ενώ είχα από την τηλεόραση, με τα shows, με drag queens που έβλεπα, είχα κάπως μια εικόνα του τι να πάει να πει drag queen, αλλά ήμουν ότι: «Οκ, αυτό είναι απλά ένα ριάλιτι». Είναι σαν να λες ότι βλέπεις «The Voice» και ξέρεις από κει τι πάει να πει μουσική. Οπότε, είδα ότι μπορείς να είσαι drag artist με χίλιους πενήντα διαφορετικούς τρόπους και να ασχολείσαι με το drag και να εκφράζεις το φύλο σου σε ένα πλαίσιο που ‘χει να κάνει με το performance και την τέχνη. Μου άνοιξε πάρα πολύ τα μάτια. Ήταν πάρα πολύ inspiring να δω τόσους πολλούς διαφορετικούς τρόπους που μπορείς να κάνεις performance. Αλλά και κυρίως, να... Δηλαδή πρώτη φορά, που άρχισα να χρησιμοποιώ διαφορετικά pronouns, επειδή εκεί κατάλαβα ότι ο κύκλος μου είναι πάρα πολύ queer. Δεν είχε τύχει να ξέρω κάποια άτομα που να είναι non-binary, ας πούμε, που μπορεί να μην έχει μια ταυτότητα φύλου που να είναι λίγο πιο συγκεκριμένη, έτσι όπως την ξέρουμε από παιδιά. Οπότε με βοήθησε πάρα πολύ το να διευρύνω τους ορίζοντές μου σε αυτό το κομμάτι και να κάνω unlearn κάποια πράγματα και να μάθω κάποια καινούργια.

Υπάρχει κάποιο άτομο που να γνώρισες σε αυτή τη σκηνή στο Sheffield που να ήθελες να κάνεις αναφορά σε αυτό; Που να κάνατε παρέα ή να τα πηγαίνατε πολύ καλά...

Ναι, αμέ!

Ή να συνεργαζόσασταν;

Ήτανε... Λοιπόν, αυτός... Αυτό το άτομο λέγεται King Confuza. Είμαι 99% σίγουρος, απλά δεν ξέρω αν έχει αλλάξει αυτό. Όσο το ήξερα, ήταν με he/him pronouns, γιατί όσο το γνώριζα αυτοπροσδιοριζόταν σαν trans άντρας. Αλλά ενώ δεν έχουμε κρατήσει πάρα πολλή επικοινωνία από τότε που γύρισα από την Αγγλία, βλέπω πολλά post στο Facebook του, που κάνει πολύ question τον τρόπο που εκφράζει το φύλο του και πώς όλο αυτό έχει αρχίσει να αναδιαμορφώνεται. Οπότε, δεν είμαι σίγουρος ακριβώς πώς αυτοπροσδιορίζεται αυτή τη στιγμή. Και ήμουνα, κάπως, η drag daughter του, ας πούμε. Μου έκανε πάρα πολύ... Εκείνο μου μάθαινε και το business κομμάτι πίσω απ’ αυτό... Ήταν επίσης και designer, όποτε με βοηθούσε πάρα πολύ και στο construction. Έμαθα πάρα πολλά πράγματα που 'χανε να κάνουν με το drag. Αλλά κυρίως μάθαινα πάρα πολλά πράγματα που έχουν να κάνουν με το έμφυλο, που δεν είχα ιδέα για αυτά! Και είχαμε μια πάρα, πάρα πολύ καλή σχέση και κάναμε μαζί πάρα πολλά shows.

Και για το record, για τα πλαίσια της συνέντευξης, είπες «drag daughter». Πώς λειτουργεί αυτό στη drag κοινότητα;

Εντάξει, είναι πολύ διαφορετικό για το καθένα. Με την παραδοσιακή έννοια, drag daughter είναι ένα άτομο– Έχεις έναν drag καλλιτέχνη, ας πούμε, και εσύ δεν κάνεις drag και σε παίρνει κάτω απ’ τη φτερούγα του και σου μαθαίνει τα πάντα που έχουν να κάνουνε με το drag, ή τουλάχιστον ό,τι ξέρει εκείνο, και μετά εσύ βρίσκεις την πορεία σου. Και έχετε μαζί, ας πούμε, μια drag συγγένεια. Εντάξει, σε μας δεν ήταν ακριβώς έτσι. Εγώ μόνος μου ξεκίνησα. Και μετά, στο πρώτο μου show το γνώρισα. Και του είπα, ρε παιδάκι μου, ότι: «Θα ήθελα να μου μάθεις ό,τι ξέρεις!». Γιατί αυτό ασχολιόταν και με το drag τουλάχιστον μια εικοσαετία!

Οκ!

Ήταν πολύ, βέβαια, διαφορετικό το drag μας, δεν συγκλίναμε και πάρα πολύ στο αισθητικό κομμάτι και στον τρόπο που κάναμε performance, αλλά βοηθούσαμε πάρα πολύ– Είχαμε πολύ διαφορετικά skills sets, οπότε βοηθούσαμε πάρα πολύ το ένα το άλλο!

Αλλά δεν ήσασταν– Δεν διαμορφώσατε μαζί κάποιο house.

Όχι. Αλλά η αλήθεια είναι πως είχαμε πολύ παρόμοια references. Δηλαδή, εκείνο ήταν πολύ πιο horror το aesthetic του, εμένα ήταν πολύ πιο cute κι όλα αυτά. Αλλά ήμασταν κι οι δύο 18ος αιώνας, παρόλα αυτά, σαν βασικό reference.

Και θα ήθελες να αναφερθείς για κάτι άλλο στο Sheffield;

Όχι. Δεν έχω πάρα πολλά πράγματα να πω, γιατί από ένα σημείο και μετά απλά ήμουνα full-on στο να ασχολούμαι με το drag και έβρισκα,[00:20:00] προσπαθούσα να βρω τρόπους, ώστε να εξελίξω την περσόνα μου και να είμαι ένα βασικό– Ήθελα να είμαι η drag queen του Sheffield, ας πούμε. Που ήμουνα! Γιατί... Όχι επειδή ήμουν η καλύτερη, απλά δεν υπήρχε όντως άλλη. Οπότε κάπως, συγκεκριμένα drag queens... Γιατί οι περισσότεροι promoters, επειδή ό,τι ξέρανε για το drag, το ξέρανε απ’ το «Drag Race», δυστυχώς δεν τους αφορούσε και πάρα πολύ το κομμάτι drag king και διαφορετικούς τύπους drag artists, για τις οποίες δεν ήξεραν ακριβώς τι είναι αυτό το πράγμα. Οπότε μου ήταν πάρα πολύ εύκολο να βρω δουλειά. Αλλά πάντα ήμουνα, ούτως ή άλλως, με την ομάδα μου. Και απλά, από ένα σημείο και μετά, έψαχνα να βρω τρόπους να το εξελίξω αυτό για να βγω, να φύγω απ’ το Sheffield και να το κάνω κάπως καριέρα. Και να... Ήθελα να κάνω αίτηση για το «Drag Race» και για αυτό προετοιμαζόμουνα, για το βρετανικό! Απλά μετά έγινε κορονοϊός...

Άρα ήσουν ακόμα στο Sheffield, δεν είχες επιστρέψει εδώ ακόμα.

Όχι, όχι. Μετά έγινε κορονοϊός και είδα ότι το μοναδικό πράγμα που με γεμίζει στο Sheffield είναι να κάνω drag, που δεν μπορώ να το κάνω αυτή τη στιγμή, επειδή είναι όλα κλειστά! Οπότε ήταν full depressing αυτό το πράγμα και μετά κάπως αποφάσισα να το παρατήσω και να γυρίσω στην Ελλάδα.

Άρα το παράτησες; Δηλαδή, δεν... Αφού– Πότε γύρισες Ελλάδα;

Πριν δύο χρόνια. Το παράτησα εντός εισαγωγικών, γιατί αναδιαμορφώθηκε, δεν είναι ότι είναι κάτι που το παράτησα.

Δηλαδή;

Όταν γύρισα στην Ελλάδα, συνέχισα να ασχολούμαι με το make-up, απλά σε ένα διαφορετικό πλαίσιο. Όχι σαν– Όχι μέσω της drag περσόνας μου. Γιατί είναι πολύ διαφορετική η σκηνή, είναι πιο πολύ club-based στην Ελλάδα, κι εγώ έκανα πολύ πιο πολύ stand up comedy. Δηλαδή, δεν ήταν... Δεν πήγαινα απαραίτητα σε drag shows, μπορεί να ήμουνα η drag queen σε ένα show, μπορεί να είχε κάνει απλά το stand up comedy το show, το line-up. Και επειδή, δυστυχώς, μου είναι δύσκολο να κάνω πράγματα τα οποία δεν έχουνε ένα πολύ ξεκάθαρο αντίκρισμα...

Στην Ελλάδα;

Ναι... Και στην Ελλάδα δεν έχει. Δηλαδή, σκεφτόμουνα ότι: «Αχ, το ταβάνι μου», είναι πάρα πολύ sad, το ξέρω, «μπορεί να είναι άντε να κάνω κάποια συνέντευξη με την Ελεονώρα Μελέτη και να τελειώσει κάπου εκεί». Και δεν είχα... Και λόγω Covid κι όλα αυτά, είχε πέσει το drive μου, οπότε δεν ήμουνα, δεν είχα το mindset: «Δεν πειράζει, θα φτιάξω εγώ τη φάση και θα κάνω lead σε αυτό». Οπότε το άφησα λίγο στον πάγο και άρχισα να ασχολούμαι με το make-up σαν make-up artist και άφησα το performance κομμάτι και την περσόνα.

Άρα τα τελευταία δύο χρόνια ασχολείσαι με το make-up;

Ναι.

Και πώς διασυνδέθηκες; Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με αυτό όταν ήρθες Ελλάδα; Ήξερες ήδη άτομα και έκανες κάποιο booking; Πώς λειτουργεί αυτό;

Εντάξει. Είχα ένα κύκλο που ήταν στο κομμάτι που είχε να κάνει με τη μόδα και το make-up κι όλα αυτά. Δεν το είχα στο μυαλό μου, η αλήθεια είναι, ότι θα ασχοληθώ με το make-up, απλά είχα ούτως ή άλλως πάρα πολλά καλλυντικά. Μια μέρα, για πλάκα, πήγα να βάψω ένα φίλο μου, τον έβαλα in drag, για να του κάνω τις περούκες κι όλα αυτά και μου λέει: «Ξέρεις κάτι, Μάνο; Το κάνεις πάρα πολύ ωραία!». Τουλάχιστον με βάση τα δικά του κριτήρια, πάει να πει ότι το κάνω πολύ καλά αυτό... «Γιατί δεν το... Αφού έχεις που έχεις το αντίκρισμα, έχεις που έχεις περούκες, γιατί δεν το ψάχνεις λίγο παραπάνω μιας και ψάχνεις και δουλειά, να ασχοληθείς με αυτό λίγο πιο επαγγελματικά;». Και ήμουνα: «Ναι, πράγματι!». Και άρχισα να ανεβάζω δουλειές μου και στο Ιnstagram. Ενώ υπάρχουν πολλοί make-up artists στην Ελλάδα, υπάρχουν πάρα πολύ λίγοι που κάνουν περούκες και μαλλιά... Ήταν πολύ πιο εύκολο να βρω δουλειά πάνω σε αυτό. Και κάπως, άρχισα σιγά-σιγά να μπαίνω σε διάφορους κύκλους και να κάνω τις διασυνδέσεις μου και το PRιλίκι μου κι όλα αυτά και να βρίσκω δουλειές.

Και σε ποια άτομα– Ποια άτομα βάφεις και για ποια άτομα φτιάχνεις περούκες;

Ναι, εντάξει, έχω αρκετά διαφορετικό target group από πολλούς make-up artists. Δηλαδή, οι περισσότεροι κάνουνε commercial δουλειές, που είναι και ο στόχος, γιατί βγάζεις πολλά χρήματα απ’ αυτό. Εμένα συνήθως με προσεγγίζουν καλλιτέχνες που θέλουν να τους φτιάχνω –να αναλαμβάνω, στην ουσία– το creative για την artist περσόνα τους, για να κάνουν το performance τους. Και drag queens, για να τους κάνω τα μαλλιά. Και αν κάνω δουλειές που είναι πιο συνηθισμένες, που έχουν να κάνουν με φωτογράφιση και στούντιο κι αυτά, θα ‘ναι περισσότερο editorials, κάτι πολύ πιο creative, δηλαδή, παρά κάτι commercial. Δηλαδή, δεν μου έχει τύχει δηλαδή, να μου πει κάποιος: «Έλα να με βάψεις, επειδή παντρεύομαι και είμαι νύφη».

Ποιο είναι το– Ποια συνεργασία για σένα είναι κάποια η οποία είναι ένα highlight στο ό,τι έχεις κάνει μέχρι στιγμής στην Αθήνα; Τι θεωρείς, ποια συνεργασία θεωρείς highlight για σένα so far;

Νομίζω... Ηighlight ήταν η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά.

Η οποία;

Ήτανε ένας πελάτης που έφτιαχνε, που φτιάχνει κοσμήματα. Το μοντέλο ήταν ο Εdward, που ήταν τότε πολύ hot, μόλις είχε βγει απ’ το GNTM. Οπότε, μέχρι τότε, εγώ δεν πληρωνόμουνα, έκανα τεστάκια κι αυτά κι ήταν η πρώτη μου δουλειά που με πληρώσανε κανονικά και ήταν κι αρκετά καλά τα λεφτά. Και, παράλληλα, ήταν και πάρα πολύ fun σαν experience όλο. Δηλαδή κι ο φωτογράφος και όλοι, με εμπιστευόταν πάρα πολύ! Δηλαδή, πολλές φορές τυχαίνει να ‘σαι ο– Να ‘χεις πολύ πιο εργαλειακό ρόλο. Να σου λένε: «Θέλουμε να κάνεις αυτό, έχεις σαράντα λεπτά να το κάνεις». Και ενώ ήταν αρκετά professional σαν setting, παράλληλα με εμπιστευόντουσαν πάρα πολύ και με αφήναν να κάνω και δικά μου πράγματα. Δηλαδή, είχα αναλάβει αρκετά το creative πάνω σε αυτό. Οπότε, μου τα έδεσε όλα μαζί,[00:25:00] δηλαδή ήταν και επαγγελματικό και πληρώθηκα καλά και μπορούσα να κάνω– Να 'χω πάρα πολύ λόγο σ’ αυτό. Οπότε ήταν σίγουρα ένα highlight, από τις πρώτες μου δουλειές. Και μετά, οι υπόλοιπες δεν ήταν κάτι μεμονωμένο. Είναι ότι άρχισα να χτίζω σχέσεις με άτομα που να με εμπιστεύονται και να τα βάφω πάρα πολύ συχνά, επειδή τους αρέσει η δουλειά μου.

Και πού το βλέπεις– Πού θα ήθελες να φτάσει αυτό στα επόμενα χρόνια; Θες να συνεχίσεις να ασχολείσαι;

Ναι. Θα ήθελα... Εμένα, γενικά, το όνειρό μου είναι να κάνω μια μεγάλη καριέρα πάνω σε αυτό, ώστε να αποκτήσω πάρα πολλή εμπειρία. Γιατί θα ‘θελα κάποια στιγμή, να βγάλω μια δικιά μου σειρά με καλλυντικά, γιατί με αφορά πάρα πολύ το business κομμάτι πίσω από αυτό, γιατί μου αρέσει, με ενδιαφέρει πάρα πολύ το industry πώς λειτουργεί, το formulation, πώς να φτιάχνεις σκιές και τέτοια, αυτό με ψήνει πάρα, πάρα πολύ. Και δεν υπάρχουν πάρα πολλά brands ελληνικά με καλλυντικά που να είναι αυτό που ψάχνω. Δε λέω ότι δεν είναι καλά, απλά δεν είναι αυτό που ψάχνω, που το βρίσκω κυρίως σε ξένα brands. Και θα ήθελα να φτιάξω μια σειρά που να είναι έτσι όπως ακριβώς θα την ήθελα εγώ, με το αγοραστικό κοινό που ‘χω στο μυαλό μου.

Τι σου αρέσει περισσότερο σε αυτό που κάνεις αυτή τη στιγμή, όσον αφορά είτε το make-up είτε το φτιάξιμο στις περούκες; Τι σ’ αρέσει περισσότερο;

Το αγαπημένο μου πράγμα είναι όταν τελειώνει το μακιγιάζ. Γι’ αυτό μου αρέσουν περισσότερο οι δουλειές που αναλαμβάνω εγώ το creative. Και, πραγματικά, απ' τα αγαπημένα μου πράγματα είναι όταν έρχεται κάποιος σπίτι μου και τον βάφω ή τη βάφω και μετά κοιτάζονται στον καθρέφτη και είναι σε φάση: «Χριστέ μου! Τι μουνάρα που είμαι!». Γιατί μου δίνει πάρα πολύ validation. Γιατί στις άλλες δουλειές, θα ‘χω κάποιο μοντέλο, που, εντάξει, όπως και να το βάψω δεν το νοιάζει και πάρα πολύ. Και θα πληρωθώ και θα ‘ναι και πολύ fun το γύρισμα, γιατί συνήθως fun είναι τα γυρίσματα και, εντάξει, πάρα πολύ ωραία. Αλλά πιο πολύ μου αρέσει να παίρνω ένα instant validation εκείνη τη στιγμή από ένα άτομο που θέλει να βαφτεί, γιατί θέλει να νιώθει όμορφο στη βόλτα του ή στο κλαμπ που θα πάει και δεν είναι μια δουλειά.

Μετανιώνεις κάτι σε όλη αυτή την ιστορία που μου μοιράστηκες;

Όχι, δεν μετανιώνω τίποτα! Όλα, ό,τι έχει συμβεί– Είμαι πάρα πολύ happy με το πού βρίσκομαι αυτή τη στιγμή και όλα έχουνε... Και πράγματα που έλεγα ότι έχω μετανιώσει, έχουν οδηγήσει στο να βρίσκομαι εδώ και να κάνω αυτό που μου αρέσει να κάνω. Οπότε όλα έχουν πάει καλά!

Θα ήθελες να μοιραστείς κάτι άλλο μαζί μου;

Σε τι πλαίσιο;

Ό,τι θες!

Δεν έχω κάτι άλλο να πω.

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που μοιράστηκες μαζί μου την ιστορία σου!

Εγώ σε ευχαριστώ! You’re welcome, βασικά!