© Copyright Istorima

Istorima Archive

Τίτλος Ιστορίας

Μύθοι και ιστορίες από και για τη Γλυκή Θεσπρωτίας

Κωδικός Ιστορίας
18198
Σύνδεσμος Ιστορίας
Αφηγητής/τρια
Κωνσταντίνος Ιωάνννου (Κ.Ι.)
Ημερομηνία Συνέντευξης
15/02/2021
Ερευνητής/τρια
Ελευθερία Ιωάννου (Ε.Ι.)
Ε.Ι.:

[00:00:00]Καλησπέρα σας. Μπορείτε να μου πείτε τ’ όνομά σας;

Κ.Ι.:

Λέγομαι Κωνσταντίνος Ιωάννου.

Ε.Ι.:

Εγώ είμαι η Ιωάννου Ελευθερία. Είναι Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου του 2021. Είμαι ερευνήτρια για το Istorima και βρισκόμαστε στη Γλυκή Θεσπρωτίας. Μπορείτε να μου πείτε πώς ξεκίνησε η ονοματοδοσία του χωριού που βρισκόμαστε τώρα;

Κ.Ι.:

Μάλιστα. Αυτό πιθανόν να έγινε το 380 μ.Χ., επί Αρχιεπισκόπου Αγίου Δονάτου. Λοιπόν, ο μύθος, απ’ ό,τι λένε, υπήρχε ένα μεγάλο θεριό στο ποτάμι, το οποίο έβγαζε πικρό νερό και πήγαιναν τα κορίτσια και πίνανε και πεθαίνανε. Και ο Άγιος Δονάτος το σκότωσε και απελευθερώθηκε ο τόπος λοιπόν. Και άρχισε να γλυκαίνει το νερό και πιθανόν από κει να πήρε το όνομα Γλυκή.

Ε.Ι.:

Πριν την ονομασία Γλυκή, υπήρχε συγκεκριμένη ονομασία στην τοποθεσία που βρισκόμαστε εδώ;

Κ.Ι.:

Αυτό δεν το ξέρουμε ακριβώς, αλλά ξέρουμε ένα πράγμα, ότι στο Γλυκή σήμερα εδώ ήταν η έδρα του έπισκοπου Αγίου Δονάτου. Η έδρα λεγόταν… Ήτανε περιφέρεια της Ευροίας. Πιθανόν να λεγόταν Σορία, όμως δεν ξέρουμε ακριβώς εάν λεγόταν Σορία ή όχι η τοποθεσία που λέγεται σήμερα Γλυκή.

Ε.Ι.:

Ο Άγιος Δονάτος είναι τοπικός άγιος;

Κ.Ι.:

Ο Άγιος Δονάτος είναι τοπικός άγιος και τ’ όνομά του προέρχεται από τον Άδη – Άδης, Aηδόνης, Δονάτος. Κόπηκε το άλφα και λέγεται Δονάτος. Δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ελλάδα Δονάτος ή να γιορτάζεται Δονάτος. Και τα ονόματα που βγάζουν συνήθως στην περιοχή τη δική μας έχουν πάρα πολύ Δονάτος.

Ε.Ι.:

Ωραία. O Άδης τι συσχέτιση έχει με το χωριό Γλυκή;

Κ.Ι.:

Ναι.

Ε.Ι.:

Καταρχάς, το χωριό βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Αχέροντα.

Κ.Ι.:

Στον ποταμό Αχέροντα. Ναι. Τι γινόταν την εποχή εκείνη; Tην εποχή εκείνη εκεί ήταν εδώ, προτού του Άγιου Δονάτου ακόμα, ήταν η Αχερουσία λίμνη, η οποία έφτανε ακριβώς μες στους Πρόποδες του Αχέροντα. Γι’ αυτό και έχει χτιστεί ένας ναός, αρχαίος ναός, από τους Κορινθίους, το 800 π.Χ.

Ε.Ι.:

O αρχαίος ναός αυτός σε ποιον Θεό είναι αφιερωμένος;

Κ.Ι.:

Στον Απόλλωνα. Πιθανολογείται ότι στον Απόλλωνα. Λοιπόν, την εποχή, την αρχαία, εποχή όπως λέει ο μύθος, πρέπει οι ψυχές να ερχόταν με το καΐκι και να πήγαιναν στο νεκρομαντείο. Από τις πηγές του Αχέροντα, λοιπόν, προς το νεκρομαντείο. Μεσολαβούσε η λίμνη, η Αχερουσία λίμνη.

Ε.Ι.:

Οπότε εδώ ήταν οι πύλες του Άδη;

Κ.Ι.:

Ναι, απ’ ό,τι αναφέρει ο Όμηρος και όλα αυτά που λέγονται για τον Αχέροντα.

Ε.Ι.:

Η Αχερουσία λίμνη πότε έπαψε να υφίσταται στην ευρύτερη περιοχή;

Κ.Ι.:

Η Αχερουσία λίμνη σιγά-σιγά άρχισε να αποστραγγίζει. Πώς. Η λιθοσφαιρική πλάκα της Αφρικής, λοιπόν, σπρώχνει τη λιθοσφαιρική πλάκα της Ευρασίας μέσον όρο γύρω στον ενάμιση πόντο τον χρόνο. Κι αν υπολογίσουμε, όταν ο Οδυσσέας ήρθε εδώ περίπου το 1000 π.Χ. –ήρθε εδώ πέρα και ήθελε να πάει στο Μαντείο της Δωδώνης– μέχρι σήμερα είναι τρεις χιλιάδες χρόνια. Ενάμιση πόντο, λοιπόν, τον χρόνο έχουμε ακριβώς σαράντα πέντε μέτρα υψόμετρο. Όπως είναι σήμερα.

Ε.Ι.:

Σήμερα η Γλυκή, δηλαδή η απόσταση της Γλυκής…

Κ.Ι.:

Είναι ακριβώς σαράντα πέντε μέτρα υψόμετρο απ’ τη θάλασσα. Έγινε, βέβαια, και μία μερική επίχωση από τον Αχέροντα και από τον Κωκυτό, αλλά επί το πλείστον η ανύψωση οφείλεται στη λιθοσφαιρική πλάκα της Αφρικής.

Ε.Ι.:

Υπάρχει συγκεκριμένη καταγραφή από τον Όμηρο για τον Αχέροντα;

Κ.Ι.:

Ναι, ασφαλώς. Και για τον Αχέροντα αλλά και για τον Κωκυτό. Ο Όμηρος αναφέρει, συγκεκριμένα, ότι ο Κώκυτος ήταν μεγαλύτερος ποταμός απ’ ό,τι είναι ο Αχέροντας. Σήμερα, βέβαια, ο Αχέροντας εκβάλλει στην Αμμουδιά. Ο Αχέροντας είναι μεγαλύτερος, διότι απλούστατα αυτή η θάλασσα που ήταν κάποτε έγινε τώρα κάμπος.

Ε.Ι.:

Η διαδρομή του Άδη –για να γυρίσουμε στον Άγιο Δονάτο– ήταν από τις πηγές του Αχέροντα και κατέληγε;

Κ.Ι.:

Στο νεκρομαντείο.

Ε.Ι.:

Το οποίο υφίσταται ακόμα στην περιοχή.

Κ.Ι.:

Ναι, το οποίο υφίσταται ακόμα και είναι από τα αρχαιότερα το νεκρομαντείο στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή. Πολύ παλιότερο και απ’ της Δωδώνης.

Ε.Ι.:

Ο βαρκάρης του Αχέροντα πού συσχετίζεται τώρα στην ιστορία μας;

Κ.Ι.:

Απλούστατα γιατί τον αναφέρει και ο Όμηρος και ο Ηράκλειτος αναφέρουν για τον βαρκάρη. Λοιπόν, ότι ξεκινούσε από τον Αχέροντα με τη βάρκα του και πήγαινε τις ψυχές στον Άδη, τον πήγαινε στο νεκρομαντείο. Άρα ο Αχέροντας παλιά πρέπει ή οι σπηλιές να ήταν τεράστιες ή δεν ξέρουμε ακριβώς πώς ήταν για να ήταν αυτό το τρομερό πράγμα.

Ε.Ι.:

Οπότε ο Άγιος Δονάτος, ερχόμενος εδώ, σταμάτησε τη ροή του ποταμού έχοντας κάποιες ουσίες οι οποίες προκαλούσαν[00:05:00] τον θάνατο ανθρώπων της περιοχής και έτσι ονομάστηκε το χωριό Γλυκή.

Κ.Ι.:

Τώρα, πώς προέκυψε αυτό; Υπάρχουν δυο-τρεις εκδοχές. Ο Άγιος Δονάτος, πέρα από επίσκοπος, ήταν και ισχυρός πρακτικός γιατρός. Ταξίδευε πάρα πολύ, πήγαινε. Και στο Βυζάντιο πήγαινε, αλλά και προς την Αλεξάνδρεια, στο άλλο της Αντιοχείας. Μία εκδοχή λέει ότι ο Άγιος Δονάτος, όταν ταξίδεψε στο Βυζάντιο, τότε αυτοκράτορας ήταν ο Θεοδόσιος ο Β’. Η κόρη του ήταν άρρωστη. Θεράπευσε την κόρη του και για την ευγνωμοσύνη του ο αυτοκράτορας ήθελε κάτι να του δώσει. Και τελικά, αυτό που ζήτησε ο Άγιος Δονάτος ήταν να του δώσει μερικά χρήματα για να μπορέσει να κάνει μερικά αποστραγγιστικά έργα στην Αχερουσία Λίμνη. Την εποχή εκείνη σιγά-σιγά, η Αχερουσία λίμνη υποχωρούσε και άφηνε σε διάφορα σημεία διάφορες λίμνες. Αυτές ήταν με καλάμια, πάρα πολλή ελονοσία κι αυτά. Και πιθανόν αυτή να ήταν η αιτία που λέμε για το θεριό, το τέρας και τα λοιπά. Αλλά υπάρχει και άλλη μια εκδοχή.

Ε.Ι.:

Δηλαδή η ελονοσία τότε σκότωνε τις νεαρές και οι κάτοικοι εδώ, λόγω της έλλειψης γνώσεων, θεώρησαν ότι πεθαίνουν από κάποιο θεριό.

Κ.Ι.:

Ναι, το μύθευμα. Αλλά υπάρχει και άλλη μία εκδοχή. Επειδή ταξίδευε και πάρα πολύ στην Αλεξάνδρεια, μήπως ήβρε κάποιον μικρό κροκόδειλο και τα λοιπά –διότι ήταν ευνοϊκές οι συνθήκες εδώ πέρα–, να το έριξε στη λίμνη, στη λιμνοθάλασσα εδώ πέρα που ήταν, να μεγάλωσε και να τρομοκρατούσε τους κατοίκους. Αλλά μάλλον, κατά πάσα πιθανότητα, πρέπει να είναι η πρώτη εκδοχή.

Ε.Ι.:

Ότι θεράπευσε…

Κ.Ι.:

Ότι θεράπευσε την κόρη του και έκανε τα αποστραγγιστικά έργα. Πέραν τούτου, ότι για να γίνει ένας τέτοιος ναός, ήταν πλούσιος ο τόπος εδώ πέρα. Διότι ένας τέτοιος ναός είναι και ο Άγιος Δημήτριος της Θεσσαλονίκης. Κι άλλος ένας είναι, δε θυμάμαι τώρα ακριβώς πού, κι άλλος ένας ναός είναι ακριβώςμε την ίδια τεχνοτροπία όπως ο δικός μας. Λένε πάρα πολλοί ότι ο Άγιος Δονάτος πιθανόν να ήφερε τεχνίτες από τη Μακεδονία και να χτίστηκε αυτός ο μεγάλος ναός.

Ε.Ι.:

Ο Άγιος Δονάτος, τα οστά του σήμερα υπάρχουν; Διατηρούνται;

Κ.Ι.:

Ναι, διατηρούνται και είναι στο Κόμο της Ιταλίας. Eμείς, την εποχή εκείνη εκεί, ήμασταν στην εξουσία των Bενετών. Εδώ κυριαρχούσαν οι Bενετοί. Και όταν σιγά-σιγά έφυγαν οι Bενετοί και άρχισαν να κυριεύουν οι Τούρκοι, Πάργα, Πρέβεζα κι αυτά, τα οστά τα πήραν οι Ιταλοί και τα μετέφεραν στο Κόμο της Ιταλίας.

Ε.Ι.:

Η Γλυκή έπαιξε ρόλο επί Τουρκοκρατίας;

Κ.Ι.:

Ασφαλώς έπαιξε ρόλο, διότι ήταν μέσα στην κυριαρχία του Σουλίου. Και συγκεκριμένα, ένα μεγάλο τμήμα του ναού της βυζαντινής που είναι σήμερα, το χάλασαν οι Τούρκοι και φτιάξανε ένα κάστρο για να μπορέσουν να απομονώσουν τους Σουλιώτες. Να μην έχουν πρόσβαση προς την Πάργα.

Ε.Ι.:

Η Σκάλα της Τζαβέλαινας βρίσκεται στη Γλυκή;

Κ.Ι.:

Η Σκάλα της Τζαβέλαινας βρίσκεται όχι στη Γλυκή, βέβαια είναι στον Αχέροντα, στο Φαράγγι του Αχέροντα. Αλλά είναι από την πλευρά της Πρέβεζας. Αυτή η σκάλα έχει χτιστεί νωρίτερα, πολύ νωρίτερα από τους Σουλιώτες. Πιθανόν από τους Ενετούς, όπως χτίστηκαν και τα γεφύρια. Τα οποία, υπάρχουν τρία γεφύρια: ένα είναι κοντά στη Γλυκή, στον Αχέροντα, είναι εφτακάμαρο. Ένα είναι επάνω στον Ντάλα, που λέμε εμείς, είναι δικάμαρο. Και ένα το οποίο είναι ο ποταμός του Σουλίου –ο οποίος πιθανόν να λεγόταν και Πυριφλεγέθων–, είναι μονοκάμαρο.

Ε.Ι.:

Δε διασώζεται κάποιο απ’ αυτά σήμερα;

Κ.Ι.:

Δυστυχώς το τελευταίο δεν έχει τρία χρόνια που έπεσε.

Ε.Ι.:

T’ άλλα δύο; 

Κ.Ι.:

Τ’ άλλα δύο δεν τα γνωρίσαμε εμείς καν. Πρέπει να έπεσαν πάρα πολύ νωρίς.

Ε.Ι.:

Το γεφύρι του Ντάλα από πού προέκυψε;

Κ.Ι.:

«Ντάλα» είναι μία λέξη που λέγεται επίσης εκεί πέρα. Είναι πάρα πολύ στενό το μέρος. Και στενό αλλά και πάρα πολλά βράχια. Και με τη ροή, και την πίεση, και την ταχύτητα που έχει το νερό δημιουργεί φυσαλίδες. Οι ντόπιοι κάτοικοι λέγαν όταν χτυπάμε το γάλα και βγάζουμε το βούτυρο, λέμε: «Χτυπάμε το γάλα και μένει η ντάλα». Και επειδή ακριβώς την ίδια συμπεριφορά που έχει στη βλάντα, που χτυπάμε το γάλα, έχει και το νερό στου Ντάλα, από κει πήρε τ’ όνομα Ντάλα.

Ε.Ι.:

Οπότε είναι μία τοπική λέξη, η οποία ονοματοδότησε ένα γεφύρι της περιοχής;

Κ.Ι.:

Ακριβώς, ακριβώς.

Ε.Ι.:

Το οποίο υπάρχει έτσι καταγεγραμμένο σε όλους τους τουριστικούς οδηγούς;

Κ.Ι.:

Έτσι είναι, έτσι είναι.

Ε.Ι.:

Άλλες τοπικές λέξεις ή τοπική διάλεκτος έχει διασωθεί στην περιοχή εδώ;

Κ.Ι.:

Ναι, είναι το ηπειρωτικό γλωσσάρι. Τώρα θέλει πολλή ώρα να σ’ το αναλύσω. Έχω και ένα βιβλίο εδώ για το ηπειρωτικό γλωσσάρι, αλλά….

Ε.Ι.:

Στη Γλυκή, όμως, δεν υπάρχουν… Επειδή έχουμε δει συχνά στη Θεσπρωτία κι άλλες διαλέκτους –όπως αρβανίτικα, βλάχικα–, στη Γλυκή δεν υπάρχουν τέτοιοι διάλεκτοι;

Κ.Ι.:

Όχι, δεν υπάρχουν και μιλάμε καθαρά ελληνικά. Δεν υπάρχει κάτοικος εδώ πέρα να μπορέσει ούτε αρβανίτικα να μιλήσει, ούτε[00:10:00] βλάχικα, ούτε με τους Ρομά.

Ε.Ι.:

Από πού προκύπτει αυτό;

Κ.Ι.:

Κοίταξε τι έγινε. Το 1803, όταν έπεσε το Σούλι, πέρα από το Ενετικοχώρι των Σουλιωτών και όλα τα χωριά που ήταν στην κυριαρχία του Σουλίου, φύγανε κι αυτά εδώ. Λοιπόν, το 1820 μετά, όταν ο Αλή Πασάς κάλεσε τους Σουλιώτες για βοήθεια, για να μπορέσει να χτυπήσει την πύλη και να γίνει κι αυτός σουλτάνος, οι Σουλιώτες δέχτηκαν. Και ειδικά οι Σουλιώτες οι οποίοι ήταν στην Κέρκυρα, δέχτηκαν να έρθουν στον άσπονδο εχθρό τους. Γιατί; Γιατί θεωρούσαν την επαιτεία προσβολή. Γιατί δεν ήξεραν τίποτα άλλο οι Σουλιώτες να κάνουν πέρα από πόλεμο, τσελιγκάδες και αυτά. Όταν πήγαν στην Κέρκυρα, εκεί ήταν άλλος κόσμος γι’ αυτούς και αναγκάστηκαν να είναι επαιτεία. Και γι’ αυτό δέχτηκαν να έρθουν να βοηθήσουν τον Αλή Πασά. Πέρα απ’ αυτά, η συμφωνία δεν ευδοκίμησε και λοιπά. Μετά το 1820, όταν σκοτώθηκε ο Αλή πασάς, ήταν ελεύθερη η περιοχή. Οι κάτοικοι οι οποίοι είχαν εκδιωχθεί από τον Αλή Πασά, όταν έπεσε το Σούλι και λοιπά, άρχισαν σιγά-σιγά να συρρέουν προς τα πάτρια εδάφη. Και έτσι σιγά-σιγά, η Γλυκή έγινε αυτό που έγινε σήμερα: χωριό. Από τους κατοίκους οι οποίοι είχαν φύγει από την άλωση του Σουλίου.

Ε.Ι.:

Ερήμωσε, δηλαδή, επί Τουρκοκρατίας και μετά την ελληνική επανάσταση άρχισε να επιστρέφει ο ντόπιος πληθυσμός.

Κ.Ι.:

Από το 1820 σιγά-σιγά άρχισε να επιστρέφει. Όπως και εμείς, όπως και το σόι το δικό μας, έτσι έγινε. Έτσι έγινε και την εποχή εκείνη εκεί.

Ε.Ι.:

Η Θεσπρωτία τι το ιδιαίτερο έχει και κρατάει τόσο καθαρά τη διάλεκτο των ελληνικών;

Κ.Ι.:

Κι όμως, η Θεσπρωτία πράγματι έχει καθαρή ελληνική γλώσσα, εν συγκρίσει και με τους Αρτινούς, Πρεβεζιάνους, Γιαννιώτες. Τώρα το πώς προέκυψε αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Δεν το ξέρω.

Ε.Ι.:

Με την κάθοδο των φύλων;

Κ.Ι.:

Κοίταξε, η Θεσπρωτία είναι πάρα πολύ αρχαία. Ένα απ’ τα αρχαία ελληνικά φύλα. Εδώ λένε ότι ο Δευκαλίωνας και η Πύρα κάναν τον Έλληνα. Ο Έλληνας είναι ο γενάρχης των Ελλήνων, στη Θεσπρωτία. Οι Θεσπρωτοί είχαν, βέβαια, τρεις πρωτεύουσες. Ήταν η Ελαία, ήταν η Φωτική και τελευταία εγκαταστάθηκαν… Τελευταία πρωτεύουσα των Θεσπρωτών ήταν η Γκούμενη, η Τιτάνη που λέγεται. Σήμερα Τιτάνη, στον Καλαμά. Στον Θύαμη, τον λεγόμενο αρχαίο Θύαμη.

Ε.Ι.:

Η αρχαία ονομασία του Καλαμά…

Κ.Ι.:

Λέγεται Θύαμης.

Ε.Ι.:

Ο Αχέροντας υπάρχει η ονομασία του σαν Αχέροντας έως σήμερα. Δε μεταβλήθηκε καθόλου.

Κ.Ι.:

Όχι, δεν μεταβλήθηκε καθόλου, ναι.

Ε.Ι.:

Καθώς και η Γλυκή. Η πρώτη ονομασία που δόθηκε μετά τον Άγιο Δονάτο παρέμεινε αναλλοίωτη.

Κ.Ι.:

Ναι.

Ε.Ι.:

Σε αρκετά έγγραφα όμως, ειδικά αυτά που έχουν να κάνουν με τη διαδικασία της Τουρκοκρατίας και μετέπειτα σε διάφορους πολέμους, γιατί αναφέρεται στο Γλυκή;

Κ.Ι.:

Το Γλυκή είναι ουδέτερο. Δεν είναι θηλυκό, είναι ουδέτερο και γι’ αυτό και έχει μείνει. Και γράφεται το Γλυκή με ύψιλον, ήτα. Ναι, όλες οι πινακίδες, αν θα δείτε, γράφεται με ύψιλον, ήτα. Δεν είναι θηλυκό όμως, δεν ξέρω γιατί είναι σε ουδέτερο.

Ε.Ι.:

Είναι η Γλυκή όμως.

Κ.Ι.:

Όχι, το Γλυκή λέγεται. Αλλά συνήθως εμείς το προφέρουμε ως «η Γλυκή».

Ε.Ι.:

Αυτήν τη στιγμή διασώζεται στη Γλυκή ο αρχαίος ναός του Απόλλωνα;

Κ.Ι.:

Nαι, ο οποίος χτίστηκε, ο βυζαντινός ναός, επί Αγίου Δονάτου. Αυτός ο ναός γκρεμίστηκε γύρω στις έξι μ’ εφτά φορές από επιδρομές, από φωτιές και τα λοιπά. Τώρα τελευταία κάναμε και μία εκσκαφή και βρήκαμε και έναν ομαδικό τάφο, ο οποίος χρονολογείται την εποχή των… Όταν κατέβηκαν οι Νορμανδοί…. Έγιναν μεγάλες σφαγές εδώ πέρα. Σ’ αυτόν τον ομαδικό τάφο ήταν γύρω στα δεκαέξι με δεκαεφτά άτομα που βρήκαμε. Βέβαια, τα μάσαμε τα οστά τους και τα βάλαμε σε οστεοφυλάκια. Λοιπόν, αυτοί εκδιώχθηκαν από τον Ιουστινιανό. Αυτοί ερχόταν, απ’ ό,τι λέει τώρα η βιβλιογραφία, οι Νορμανδοί αράζαν τα καράβια τους, λέει, στον Γλυκό λιμένα. Άρα υπήρχε ακόμα ένα τμήμα του τόπου μας εδώ, που ήταν ακόμα λιμνοθάλασσα. Ναι, δεν είχε υποχωρήσει ακόμα εντελώς, όπως είναι σήμερα. Σήμερα βλέπουμε έναν τεράστιο κάμπο. Γιατί μετά το ’60 γίνανε πάρα πολλά αποστραγγιστικά. Αλλά και πριν από το ’60, το ’50 και τα λοιπά, υπήρχαν ακόμα σε διάφορα σημεία αυτού του κάμπου βάλτοι με κουνούπια, με αυτά… Υπήρχαν ακόμη.

Ε.Ι.:

Στον Όμηρο αναφέρεται ότι κάποια στιγμή ο Οδυσσέας πέρασε απ’ αυτά εδώ τα μέρη. Για ποιον λόγο;

Κ.Ι.:

Ναι, ο Οδυσσέας ήρθε[00:15:00] και ήθελε να πάει στο Μαντείο της Δωδώνης.

Ε.Ι.:

Ήρθε πού;

Κ.Ι.:

Πιθανόν να ήρθε εδώ. Οπωσδήποτε, σίγουρα κοντά στη Γλυκή, στον Αχέροντα.

Ε.Ι.:

Ήρθε τότε περίπου στην Αχερουσία λίμνη.

Κ.Ι.:

Μπήκε τότε στην Αχερουσία λίμνη και ήθελε να περάσει τον Αχέροντα. Αλλά, όπως ο Αχέροντας ήταν αδιάβατος, δεν πήγε. Αλλά απ’ ό,τι λέει και ο Όμηρος, ήρθε και βρήκε έναν πληθυσμό εδώ πέρα αγράμματο και πονηρό, ξυπόλητο και πονηρό. Έτσι λέει ο Όμηρος.

Ε.Ι.:

Αυτήν τη στιγμή δεν είναι έτσι, φαντάζομαι, οι Γλυκιώτες;

Κ.Ι.:

Ναι, δεν είναι. Εμείς, βέβαια, είμαστε αποικία των Κορινθίων. Εδώ υπάρχουν πάρα πολλά αρχαία οικήματα των Κορινθίων. Το 800 π.Χ. εμείς ήμασταν αποικία των Κορινθίων. Οι μισοί Θεσπρωτοί μπορεί να είναι και μισοί Κορίνθιοι.

Ε.Ι.:

Υπάρχει, δηλαδή, η ίδια αρχιτεκτονική;

Κ.Ι.:

Ναι, το ξέρουμε καλά. Γιατί οι Κορίνθιοι, μία από τις μεγαλύτερες ναυμαχίες έγινε οι Κορίνθιοι και τους Κερκυραίους. Με την Κέρκυρα. Η μεγάλη ναυμαχία έγινε στη λεγόμενη Λυγιά.

Ε.Ι.:

Η Λυγιά είναι παραλία η οποία καταλήγει…

Κ.Ι.:

Η Λυγιά πιθανόν να είναι στην Ηγουμενίτσα, εκεί που παλιά εκβάλλει ο Καλαμάς, δηλαδή ο λεγόμενος Θύαμης. Ακόμα δεν ξέρουμε, γιατί δεν έχουμε βρει καράβια ή κάτι συγκεκριμένο, αλλά πιθανολογείται να είναι εκεί.

Ε.Ι.:

Ο Οδυσσέας πέρασε από δω πηγαίνοντας στη Δωδώνη;

Κ.Ι.:

Ναι, ήθελε να πήγαινε στη Δωδώνη, δεν έφτασε ποτέ στη Δωδώνη. Μόνο στο νεκρομαντείο και ήθελε να πήγαινε στη Δωδώνη, αλλά δεν έφτασε.

Ε.Ι.:

Η διαδρομή, όμως, που ακολούθησε και για να φτάσει στο νησί των Φαιάκων σίγουρα τον έφερε από τον Αχέροντα, απ’ ό,τι έχει καταγραφεί;

Κ.Ι.:

Ναι, τον έφερε στον Αχέροντα και μετά πήγε στο νησί των Φαιάκων. Έτσι πρέπει να…

Ε.Ι.:

Η Γλυκή σήμερα πώς είναι;

Κ.Ι.:

Η Γλυκή σήμερα είναι ένα τουριστικό μέρος. Αξίζει τον κόπο να το επισκεφτεί οποιοσδήποτε. Τα νερά του είναι πεντακάθαρα, οι πηγές του Αχέροντα είναι πεντακόσια μέτρα από το τελευταίο σπίτι του χωριού. Εκεί βγαίνει περίπου το ογδόντα τα εκατό του νερού του Αχέροντα. Είναι αυτή η οροσειρά της Παραμυθιάς, που έχει μία κλήση γύρω στα έξι με εφτά τα εκατό. Το οποίο, όμως, πώς προέκυψε αυτή η πηγή, αυτό το νερό; Αυτή η οροσειρά της Παραμυθιάς μέχρι τη Γλυκή είναι μία στρωματογραφία του εδάφους που λέγεται Παντοκράτορας. Είναι ένα πορώδης πέτρωμα, ασβεστολιθικό, το οποίο κυμαίνεται από οχτακόσια μέτρα προς χίλια πεντακόσια μέτρα πάχος. Aυτό τι έχει κάνει; Έχει καβαλήσει το νεότερο στρώμα της γης, το λεγάμενο φλύσχης, τον άργιλο. Λοιπόν, και το νερό που περπατάει από τη βροχή και τα λοιπά, φτάνει κάτω στο φλύσχης, τον άργιλο, και αφού δεν το επιτρέπει ο άργιλος να πάει πιο βαθιά, και μετά βγαίνει στις πηγές του Αχέροντα.

Ε.Ι.:

Το νερό εδώ είναι πόσιμο αυτή τη στιγμή από τον ποταμό;

Κ.Ι.:

Ναι, ασφαλώς είναι πόσιμο, πεντακάθαρο, τα πάντα… Δεν έχει μικροοργανισμό, δεν έχει κολοβακτηρίδια, δεν έχει τίποτες.

Ε.Ι.:

Το χωριό, όμως, δεν τροφοδοτείται με νερό από τον ποταμό;

Κ.Ι.:

Όχι, κάνουμε γεώτρηση. Παλιά από κει όμως τροφοδοτούνταν, από τον Αχέροντα τροφοδοτούνταν. Αλλά τι γίνεται ο Αχέροντας; Έχει λίγο περισσότερο ασβέστιο και αναγκαστήκαμε να κάνουμε γεωτρήσεις. Και παίρνουμε νερό πάλι από τον Παντοκράτορα, αλλά είναι πολύ καλό και πολύ πεντακάθαρο νερό.

Ε.Ι.:

Ο Άγιος Δονάτος κρατάει τόσο εξέχουσα θέση έως σήμερα όσο ιστορικά έχει συμβάλει στην Γλυκή;

Κ.Ι.:

Ασφαλώς, ασφαλώς.

Ε.Ι.:

Γίνονται εκδηλώσεις;

Κ.Ι.:

Πρώτον, γιορτάζει ο Άγιος Δονάτος, γιορτάζει. Βλέπεις πολλές φορές πάρα πολλοί έχουν καπηλευτεί το όνομα του Αγίου Δονάτου και θέλουν να κάνουν διάφορες γιορτές όπως το Σούλι, η Παραμυθιά και τα λοιπά. Ενώ, όμως, ο Άγιος Δονάτος είναι…

Ε.Ι.:

Ο Άγιος Δονάτος δραστηριοποιήθηκε στη Γλυκή;

Κ.Ι.:

Εδώ ήταν η επισκοπή του, εδώ ήταν ο ναός που είχε φτιάξει, εδώ ήταν τα πάντα. Εν πάση περιπτώσει, δεν έχει σημασία, αρκεί που έχει γίνει γνωστός κι αυτά.

Ε.Ι.:

Κυρίως σήμερα, εδώ το χωριό είναι ένα τουριστικό χωριό;

Κ.Ι.:

Είναι ένα πολύ τουριστικό χωριό και πιστεύουμε ότι, αν το αξιοποιήσουμε εμείς σωστά, αξίζει τον κόπο να έρθει ο καθένας επισκέπτης να το δει.

Ε.Ι.:

Σ’ αυτό έχει συμβάλει κυρίως η ιστορία, ο μύθος.

Κ.Ι.:

Ιστορία, ο μύθος, ε και οι κάτοικοι, όσο και να ’ναι, κι αυτοί βοηθάνε με τον τρόπο τους, όσο μπορούν, ν’ αναδειχθεί αυτός ο τόπος.

Ε.Ι.:

Πείθει, δηλαδή, ότι το νερό είναι γλυκό;

Κ.Ι.:

Ναι, πείθει ότι το νερό είναι γλυκό.

Ε.Ι.:

Προσκαλεί και τον κόσμο πιο εύκολα.

Κ.Ι.:

Ναι, ναι.

Ε.Ι.:

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτήν την κουβέντα. Εύχομαι η Γλυκή να παραμένει με γλυκά νερά και να έχει όσο το περισσότερο δυνατόν επισκέπτες.

Κ.Ι.:

Να ’στε καλά. Ευχαριστώ κι εγώ.