[00:00:00]Καλησπέρα, θα μας πείτε το όνομά σας;

Καλησπέρα, λέγομαι Αγγελική Παπαγεωργίου.

Ωραία. Είναι Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2021. Βρίσκομαι εδώ με την κυρία Αγγελική Παπαγεωργίου, στο σπίτι της στα Τρίκαλα. Ονομάζομαι Σιώμου Στυλιανή, είμαι ερευνήτρια στο Istorima και σήμερα θα ήθελα να συζητήσουμε κάποιες συνταγές. Μάλλον τις δικές σας αγαπημένες συνταγές. 

Ωραία.

Πείτε μου λίγο δυο λόγια για εσάς. Πού μεγαλώσατε;

Μεγάλωσα και γεννήθηκα στα Τρίκαλα. Είμαστε 3 αδέρφια. Σπούδασα στη Λάρισα και μετά έκανα 2 μεταπτυχιακά. Και με αυτά τα 2 μεταπτυχιακά ευτυχώς βρήκα δουλεία στην Κεφαλονιά, όπου έμεινα εκεί πέρα για 7 χρόνια.

Πότε πήγατε πρώτη φορά στην Κεφαλονιά; Τι έτος ήταν;

Ήτανε το 2003 και σαν τώρα θυμάμαι αυτή την ημέρα που με πήρανε και μου είπανε ότι: «Σας προσλαμβάνουμε!». Και πήγαμε μετά από 3 ημέρες, αφού μου ανακοίνωσαν την πρόσληψη, μαζί με τους γονείς μου. Πήγαμε από Τρίκαλα, Λευκάδα και από Λευκάδα πήραμε το πλοίο. Πήγαμε απέναντι Φισκάρδο και από Φισκάρδο στο κέντρο την πόλης της Κεφαλονιάς, που είναι το Αργοστόλι.

Είχατε ξαναπάει εκεί;

Είχαμε πάει ξανά για διακοπές μαζί με τους γονείς, είχαμε μείνει Λευκάδα. Και είχαμε πάρει το καράβι, πάλι πήγαμε απέναντι για να προσκυνήσουμε τον Άγιο Γεράσιμο.

Παλιότερα.

Ναι, παλιότερα. Προσκυνήσαμε. Αλλά δεν είδαμε τίποτα από ντόπια πράγματα. Πήγαμε στον Άγιο, προσκυνήσαμε, πήραμε πάλι το καραβάκι και φύγαμε.

Όταν έφτασες εκεί πρώτη φορά και αντίκρισες το μέρος όπου θα ζούσες για τα επόμενα χρόνια;

Καλά, στην αρχή η σύμβαση ήταν για 3 μήνες. Εγώ νόμιζα ότι θα πήγαινα για 3 μήνες, αλλά οι 3 μήνες έγιναν 7 χρόνια. Αλλά εντάξει, στην αρχή, όταν με προσέλαβαν ήταν χειμώνας, οπότε η ομορφιά ήταν απίστευτη, γιατί ουσιαστικά οδηγείς το αμάξι σε υψηλό υψόμετρο, οπότε το τοπίο "οργιάζει". Δηλαδή έχει πολύ πράσινο κατ' αρχήν, είναι πράσινο νησί, έχει πολύ δέντρα και τέτοια. Είναι η θάλασσα. Είναι πανέμορφο νησί, δηλαδή πρέπει κάποιος να το επισκεφτεί οπωσδήποτε μια φορά. Και εντάξει, είχαμε πάει εκεί πέρα μετά, εγκαταστάθηκα και ουσιαστικά ξεκίνησα δουλειά στην υπηρεσία που με πήρανε.

Εκεί πώς περνούσες τον ελεύθερο χρόνο εκτός της δουλειάς;

Κοίτα, είναι ένα νησί το οποίο πάντως δεν είναι βαρετό. Δηλαδή έχει τόσες πολλές ασχολίες! Θες απ' τα σεμινάρια που σου προσφέρουν δωρεάν; Δηλαδή μαζί με τα παιδιά είχαμε ξεκινήσει -εκτός από τις αθλητικές δραστηριότητες- είχαμε ξεκινήσει κινηματογραφική λέσχη, είχαμε πάει σε σεμινάρια φωτογραφίας, πηγαίναμε σε διάφορα έτσι που έβγαζε ο δήμος χωρίς να πληρώνεις, αφιλοκερδώς. Και ασχολιόμασταν όλη τη μέρα! Κάπου και πηγαίναμε. Δηλαδή πηγαίναμε και σε παραδοσιακούς χορούς, πηγαίναμε για άθληση στο κλειστό γυμναστήριο μπάντμιντον, βόλεϊ και οτιδήποτε άλλο. Γενικά ήταν ένα νησί το οποίο είχε γεμάτο ζωή. Δηλαδή και κάθε Κυριακή μπορούσες να κάνεις πεζοπορία με κάποιους διάφορους ομίλους. Γενικά είναι ένα νησί το οποίο σίγουρα δεν το βαριέσαι. Δηλαδή είχε πολλές ενασχολήσεις και άμα ήθελες, περνούσες πολύ ωραία τον ελεύθερό σου χρόνο.

Κάποια διαφορά που παρατηρήσατε με τα Τρίκαλα απ' όπου κατάγεστε; Παράδειγμα στο φαγητό.

Ναι, είχανε κάποια παραδοσιακά φαγητά, όπως είναι η κρεατόπιτα, η μπακαλιαρόπιτα, η γίδα η βραστή και, εντάξει, κόκορας κρασάτος. Βέβαια, αυτά τα έχουμε και εδώ, αλλά και εκεί πέρα τα έχουν για παραδοσιακά. Ή όπως η λαχανόπιτα -αν θυμάμαι- και διάφορα άλλα φαγητά. Άλλα τα πιο παραδοσιακά που τα θυμάμαι κι εγώ είναι αυτά, η μπακαλιαρόπιτα και η κρεατόπιτα.

Πότε θυμάσαι να είδες και να δοκίμασες την κρεατόπιτα;

Στην υπηρεσία έχω δημιουργήσει πολύ ισχυρούς δεσμούς με αυτούς τους ανθρώπους, γιατί, εντάξει, πέρα το ότι ήταν 7 υπέροχα χρόνια. Η φίλη μου η Μαρία με καλούσε συχνά σπίτι της και έτσι, με αυτό τον τρόπο, όταν με καλούσαν για φαγητό και καθόμασταν σπίτι, έβλεπα πώς ουσιαστικά λίγο μαγειρεύει και η μαμά της. Και η ίδια ουσιαστικά με καλούσε για να δω λίγο τον τρόπο παρασκευής των τοπικών φαγητών τους. Οπότε ένα από αυτά τα φαγητά, που είδα να το φτιάχνει, ήταν η κρεατόπιτα. Οπότε έχω μια εμπειρία για το πώς φτιάχνεται.

Πώς ήταν η πρώτη φορά που το δοκίμασες;[00:05:00]

Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι μου 'μειναν τα πολύ μεγάλα κομμάτια. Είναι πολύ γευστική πίτα! Πολύ ωραία. Και αυτό το χαρακτηριστικό που μου έμεινε είναι ότι δεν το κόβουν κομματάκια κομματάκια. Η πίτα τους βάζουν μέσα ολόκληρα κομμάτια, οπότε τρως ένα κομμάτι και πραγματικά χορταίνεις. Μπορώ δηλαδή να είναι και σαν κύριο πιάτο. Ενώ εμείς εδώ στα Τρίκαλα συνήθως -τουλάχιστον στο δικό μου σπίτι- τις πίτες τις έχουμε για απογευματινό, όχι για κυρίως πιάτο. Οπότε εκεί πέρα τρως ένα κομμάτι, δύο και σκας!

Πώς θα περιέγραφες τη γεύση σε κάποιον που δεν την έχει δοκιμάσει;

Κοίτα, θα το έλεγα ιδιαίτερη! Γιατί ουσιαστικά εδώ πέρα εμείς, η διαφορά με τα Τρίκαλα είναι... Απ' τη μαμά μου, έτσι όπως βλέπω πώς το μαγειρεύει, βάζουμε ένα είδος κρέας. Ενώ εκεί πέρα ουσιαστικά βάζουν δύο είδη κρέατος, το μοσχάρι και το χοιρινό. Οπότε ο συνδυασμός αυτών των δυο, συν τα υπόλοιπα υλικά,δίνει ένα ιδιαίτερο άρωμα. Και η κυρία Παρασκευή, η μαμά της φίλης μου, ουσιαστικά εκτός από τη συνταγή την κλασική, έβαζε επιπλέον ένα άλλο υλικό που είναι το πράσο, το οποίο πραγματικά έδενε υπερβολικά με τα άλλα όλα στοιχεία της κρεατόπιτας. Οπότε θέλεις...;

Για πες μου λίγο τα υλικά-

Ναι.

Για την πίτα.

Ουσιαστικά, άνοιγε τα φύλλα και η διαφορά με την δικιά μας πίτα είναι ότι τα φύλλα... Στην Κεφαλονιά έβαζαν 5 στρώσεις κάτω, 5 στρώσεις πάνω και ενδιάμεσα τη ζύμη, το υλικό.

Τη γέμιση;

Τη γέμιση, ναι τη γέμιση. Εμάς εδώ πέρα είναι στρώση, φύλλο, στρώση, φύλλο. Ενώ εκεί πέρα, απ' ό,τι είδα, ήταν 5 φύλλα, η γέμιση και 5 φύλλα πάνω. Και την έψηναν.

Τι υλικά χρειάζονταν για τη γέμιση;

Αυτό. Απ' ό,τι είχα δει, ήταν το μοσχάρι. Τα δυο βασικά τους υλικά ήταν το μοσχάρι και το χοιρινό. Μετά έβαζε, απ' ό,τι θυμάμαι, το ρύζι, το λάδι, το σκόρδο, μαϊντανό, ντομάτα, αλάτι, πιπέρι. Και ουσιαστικά το επιπλέον υλικό που μου άρεσε πάρα πολύ -γιατί το δοκίμασα και χωρίς και με πράσο- ήταν το πράσο. Οπότε αν την έφτιαχνα στο σπίτι μου, θα έβαζα και πράσο στην κρεατόπιτα τώρα πια.

Από την εκτέλεση; Μπορείς λίγο να μου την περιγράψεις;

Η εκτέλεση πραγματικά ήταν εύκολη, δεν ήταν κάτι δύσκολο. Δηλαδή το δύσκολο είναι να ανοίξεις το φύλλο. Κατά τ' άλλα, ουσιαστικά βράζεις τα δύο κρέατα στην κατσαρόλα και αφού γίνει η πρώτη βράση από αυτά τα δύο κρέατα-

Ξεχωριστά;

Όχι, μαζί. Τα βράζεις μαζί, ουσιαστικά για να ενωθούν τα αρώματα των δυο κρεάτων. Και αφού πάρει την πρώτη βράση για τα πρώτα 10 με 15 λεπτά, μετά ξανανοίγεις τη χύτρα και προσθέτεις όλα τα υπόλοιπα υλικά. Και μετά τα αφήνεις πάλι για περίπου 45’ να βράσουν τα κρέατα.

Και το ρύζι προσθέτεις τότε;

Όχι. Το ρύζι, ναι, το ρύζι το προσθέτεις στο τέλος. Στα τελευταία. Αφού ουσιαστικά πάρει τη βράση το κρέας, για τα επόμενα 5 λεπτά βάζεις και το ρύζι. Βασικά να μη γίνει πολύ "νιανιά", να είναι λίγο έτσι σπυρωτό, γιατί ουσιαστικά θα βράσει και μέσα, μετά, στον φούρνο. Οπότε μετά προσθέτουμε τα φύλλα, βάζουμε πάνω τη ζεστή γέμιση, φύλλα πάλι, λαδάκι από πάνω. Και την βάζουμε να ψηθεί για περίπου μία ώρα στους 180οC.

Στον αέρα;

Ναι, είναι στον αέρα. Στον αέρα.

Ωραία. Κάποιο άλλο φαγητό, όπως μου είπες πριν την μπακαλιαρόπιτα; Αυτήν πότε την δοκίμασες πρώτη φορά;

Την μπακαλιαρόπιτα, στο νησί, εκεί πέρα στην Κεφαλονιά, την τρώγαμε μια φορά τον χρόνο. Γιατί, εντάξει, η αλήθεια είναι ότι στα μαγαζιά έξω της Κεφαλονιάς δεν την σερβίρουν πολύ. Την σερβίρουν, όμως, πάρα πολύ την 25η Μαρτίου, που ουσιαστικά είναι και η γιορτή. Οπότε πηγαίναμε όλα τα παιδιά της υπηρεσίας μου, έξω σε κάποιο ταβερνάκι, οπότε παίρναμε και μπακαλιαρόπιτα, αλλά και μπακαλιάρο σκορδαλιά. Και καθόμασταν εκεί πέρα. Εντάξει, συν ό,τι άλλο παραγγέλναμε. Ήταν αυτά τα δύο βασικά, ας το πούμε.

Πώς θα την περιέγραφες για κάποιον που δεν την έχει δοκιμάσει; Ακούγεται ήδη αρκετά ιδιαίτερη.

Πραγματικά ήταν πολύ ιδιαίτερη και λίγο αλμυρή -θα το έλεγα- γιατί σαν μπακαλιάρος -ρε παιδί μου- είναι ήδη αλμυρό το ψάρι, οπότε στην πίτα ήταν πάλι η ίδια αναλογία. Και ήταν έτσι πολύ ιδιαίτερο φαγητό. Ειδικά στην πίτα. Και ήτανε πάλι ουσιαστικά η ίδια διαδικασία. Απ' ό,τι είχα δει, γιατί αυτό δεν είχα προσωπική εμπειρία να δω πώς το φτιάχνουν, απ' ό,τι είδα στο πιάτο ήταν[00:10:00]ε πάλι ουσιαστικά η ίδια διαδικασία. Απλώς η διαφορά είναι ότι είχε φύλλο μπακαλιάρου εκεί πέρα στο ταψί, στο κομμάτι που μου 'φεραν μάλλον.

Τι εννοείς φύλλο μπακαλιάρου;

Δηλαδή είχε φιλέτο, φιλέτο μπακαλιάρου, κατάλαβες; Και από κάτω είχε κανονικό φύλλο. Ναι και ουσιαστικά το έψηναν έτσι και το έδιναν σαν πίτα.

Από πάνω δεν είχε άλλα φύλλα;

Όχι, το συγκεκριμένο μαγαζί δεν είχε.

Από μπαχαρικά; Κάποιο που να του έδινε κάποια έξτρα γεύση;

Πιστεύω θα είχε .Απλώς, σαν μπακαλιάρος, δεν νομίζω ότι παίρνει και πολλές ιδιαίτερες γεύσεις, δηλαδή να βάλεις  πολλά επιπλέον, γιατί είναι ήδη έντονη η γεύση και το άρωμα του μπακαλιάρου. Εντάξει, αυτό που διέκρινα ήταν ότι είχε σκόρδο, λαδάκι, λεμόνι και είχε γύρω γύρω στο πιάτο και πατάτες φούρνου.

Κάποιο από τα άλλα φαγητά που μου ανέφερες;

Η γίδα η βραστή;

Ναι.

Η γίδα η βραστή, άλλη "περιπέτεια" της Κεφαλονιάς. Κάθε φορά που γιόρταζε εκεί πέρα κάποιος Άγιος, το καλοκαίρι, διοργάνωναν στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας χορούς, γλέντια και πανηγύρια. Όποτε τελείωνε ο εσπερινός, ουσιαστικά του κάθε Αγίου διαφορετικά, και πηγαίναμε μετά, πιάναμε τραπέζι -η παρέα μου τουλάχιστον και όλες οι παρέες- και πηγαίναμε και αγοράζαμε από το μαγαζί δίπλα διάφορα τρόφιμα. Μέσα σ’ αυτά ήταν η γίδα η βραστή. Μπορούσες να πάρεις σουβλάκια, λουκάνικα, κρεατόπιτα είχε, αναψυκτικά και ό,τι άλλο μπορεί να έχει ένα πανηγύρι.

Πώς σου φάνηκε η γίδα η βραστή; Την είχες δοκιμάσει ποτέ ξανά εδώ; Από το μέρος που κατάγεσαι;

Εδώ, όχι δεν την είχα ξαναδοκιμάσει. Ήταν η πρώτη φορά που δοκίμασα! Ήτανε γίδα κοκκινιστή σε σούπα. Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι είναι ιδιαίτερο φαγητό. Και εμένα προσωπικά μου έπεσε και λίγο βαρύ, γιατί η γίδα είναι λίγο βαρύ. Και μου φάνηκε έτσι και πολύ σκληρό υλικό το κρέας της γίδας.

Ήτανε κομμάτι ή ήταν κάποιο κρέας με κόκκαλο;

Όχι, ήταν κομμάτι, ψαχνό. Σούπα με ρύζι και πατάτα. Σούπα. Αλλά, εντάξει, είχε έντονο άρωμα. Βασικά μύριζε πάρα πολύ, οπότε γενικά δε θα το ξαναπροτιμήσω έτσι να τρώω συχνά. Αλλά χαίρομαι που το δοκίμασα! Γιατί, εντάξει, θέλεις ουσιαστικά να δοκιμάζεις νέες γεύσεις, να ξέρεις ότι δοκίμασες και αυτό το φαγητό.

Αργότερα, ας πούμε η μητέρα απ' αυτήν τη φίλη σου την είδες να το μαγειρεύει;

Τη γίδα; Όχι. Όχι, δεν το 'χα δει. Στη μαμά της φίλης μου είχα δει μόνο την κρεατόπιτα να μαγειρεύει και έχω προσωπική εμπειρία να δω πώς φτιάχτηκε. Τα άλλα φαγητά μόνο έξω σε μαγαζιά ή σε κάποιο γλέντι, σε κάποια εκδήλωση. Ναι, ή σε κάποια άλλη εκδήλωση.

Δηλαδή γίδα και κρεατόπιτα ήτανε σε όλα συνήθως. Βασικά αυτά τα τρία. Είχανε γίδα, κρεατόπιτα και σουβλάκια και λουκάνικα. Αυτά ήταν να φας. Δεν είχε και πολλά.

Θυμάσαι να μου περιγράψεις κάποια συγκεκριμένη γιορτή από κάποιον Άγιο που εκεί έφαγες αυτό το φαγητό;

Ναι, από τα Ζερβάτα.

Πού είναι τα Ζερβάτα;

Τα Ζερβάτα είναι περίπου 20 χιλιόμετρα από το Αργοστόλι και εκεί πέρα κάθε φορά -ρε παιδί μου- που πηγαίναμε σε κάποια γιορτή από κάποιον Άγιο, είναι που τρώγαμε τη γίδα, την κρεατόπιτα και τα λουκάνικα ή κρέατα που είχανε. Ό,τι κρέατα είχανε δηλαδή από χοιρινό, κοτόπουλο και λουκάνικο. Και κάθε φορά που τελείωνε ο εσπερινός μαζευόμασταν όλοι της εκκλησίας -και όχι μόνο την εκκλησίας- και άλλος κόσμος.

Είχε πολύ κόσμο;

Ναι, γενικά σε όλα τα πανηγύρια γινόταν χαμός. Δηλαδή δεν μπορούσες να βρεις τραπέζι. Δηλαδή έπρεπε να πας νωρίς. Γιατί περνάς πολύ ωραία, δηλαδή σηκώνεσαι, χορεύεις, κατεβαίνεις, μιλάς, τρως, ξανασηκώνεσαι.

Τι μουσική είχε;

Εκεί έπαιζαν παραδοσιακά! Όποιος ήθελε δηλαδή, σηκωνόμασταν και χορεύαμε παραδοσιακούς χορούς, κεφαλλονίτικους χορούς. Μπάλο, συρτός χορός και τέτοια. Παραδοσιακά! Και είχε ορχήστρα, live μουσική και έπαιζε όλο το βράδυ. Μέχρι και αργά έπαιρνε, δηλαδή μπορούσε να τελειώσει και μετά τις 5. Και ήταν εκεί πέρα ο κόσμος όλος και χόρευε, όπως ξαναείπα.[00:15:00]

Πώς θα μου το περιέγραφες, άμα τώρα είχες αυτό το μπολ μπροστά σου;

Ναι, ναι. Σε μπολ το 'διναν, σε μπολάκι. Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι δεν θα ήταν και απ' τα αγαπημένα μου φαγητά, να πω την αλήθεια. Δηλαδή αν θα ξαναδοκίμαζα, θα ήταν σίγουρα η κρεατόπιτα και η μπακαλιαρόπιτα. Η γίδα, γενικά επειδή ήταν και σκληρό το κρέας, ήταν ιδιαίτερο πιάτο πάλι και αυτό, γιατί είχε έντονο άρωμα, της γίδας δηλαδή. Είχε μέσα -απ' ό,τι θυμάμαι- το σκορδάκι, το λαδάκι, γαρύφαλλο, κανέλα, πατατούλα είχε μέσα έτσι η σουπίτσα. Εντάξει, απλώς επειδή ήταν έντονο το άρωμα και ήταν σκληρό το κρέας, δεν μου άρεσε πολύ, να πω την αλήθεια.

Είχες αναφέρει και πιο πριν ότι είχε και ρύζι μέσα η σούπα;

Ναι, ναι. Είχε και ρύζι, πατάτα και ρύζι. Και τα μπαχαρικά που ουσιαστικά έβαζαν μέσα. Δηλαδή γαρύφαλλο και κανέλα, σαλτσούλα. Και άμα ήθελες εσύ έριχνες μετά και λεμόνι από πάνω.

Η σάλτσα τι; Κόκκινη;

Ναι, ναι. Κοκκινιστό. Κοκκινιστό ήταν η γίδα. Κοκκινιστή γίδα.

Πολύ ωραία. Τώρα έχεις φύγει από την Κεφαλονιά;

Ε, ναι. Τώρα έχω φύγει. Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που έφυγα, γιατί, εντάξει, επέλεξα να έρθω εδώ, Τρίκαλα, να είμαι μαζί με τον άντρα μου και με τα παιδιά μου.

Πόσο σημαντικές ή μάλλον θεωρείς εσύ σημαντικές αυτές τις συνταγές, αυτά τα φαγητά που έμαθες εκεί στην Κεφαλονιά;

Πάρα πολύ σημαντικές τις θεωρώ γιατί ουσιαστικά έμαθα και διαφορετικές συνταγές και διαφορετικά πράγματα. Δηλαδή την κρεατόπιτα και την μπακαλιαρόπιτα την φτιάχνω και εδώ στα Τρίκαλα! Οπότε χαίρομαι που πήγα σε έναν άλλον τόπο, έμαθα διαφορετική, την κουλτούρα τους, την διαφορετική ομιλία τους, γιατί έχουν έναν ειδικό τρόπο που μιλάνε. Δηλαδή βάζουν στην κατάληξη των λέξεων, βάζουν έτσι λίγο πιο τραγουδιστό τον τόνο! Οπότε όλο αυτό σε κάνει -ας το πούμε- και καλύτερο άνθρωπο. Δηλαδή να μαθαίνεις διαφορετικές κουλτούρες, φαγητά, ανθρώπους. Είναι εμπειρίες ζωής! Αυτά.

Θα μπορούσες να μου πεις μια φράση όπως θα την έλεγαν αυτοί με αυτή την προφορά που θυμάσαι και να μου εξηγήσεις πως ακούγεται το τέλος των λέξεων;

Π.χ. να σου πω: «Τι κάνεις; Είσαι καλά;». Το πάνε έτσι. «Χαίρομαι που σε γνώρισα, Στέλλα». Ε, με αυτόν τον τρόπο. Και η αλήθεια είναι ότι μετά από τόσα χρόνια το κόλλησα και εγώ, γιατί θες δεν θες μιλώντας με αυτούς τους ανθρώπους το πας και εσύ κάπως τραγουδιστά. Εντάξει, τώρα μου έχει φύγει. Αλλά άμα μένεις εκεί πέρα, κολλάς με αυτήν τη διάλεκτο. Δηλαδή το πας και εσύ κάπως τραγουδιστά. Κάποιες φορές το κάνω.

Ακούγεται πολύ ωραίο!

Ήταν εμπειρία ζωής! Αυτά τα 7 χρόνια ήταν ανεπανάληπτα, γιατί γνώρισα και πολύ ωραίους και καλούς ανθρώπους, που με αγάπησαν και τους αγάπησα ουσιαστικά. Αν και είναι δύσκολοι άνθρωποι. Δηλαδή σαν χαρακτήρες οι Κεφαλλονίτες είναι απόμακροι. Είναι λίγο όχι τόσο εκδηλωτικοί. Δηλαδή εμείς εδώ, στα Τρίκαλα, θεωρώ ότι τον άλλο τον αγκαλιάζουμε λίγο πιο εύκολα, τον ξένο. Εκεί πέρα είναι λίγο απόμακροι, αλλά τους ανθρώπους που γνώρισα δεν τους αλλάζω με τίποτα. Γιατί δεν ήταν έτσι απόμακροι, ήταν σαν εμάς. Οπότε ταιριάξαμε αμέσως και γι' αυτό πηγαίναμε σε εκδηλώσεις, σε πανηγύρια, σε διάφορα event.

Σε δέχτηκαν στο σπίτι τους.

Στο σπίτι! Μπράβο. Έμεινα στο σπίτι τους, μαγείρεψα μαζί τους, κοιμόμουν εκεί πέρα στο σπίτι τους! Μαγείρευα πολλές φορές, όπως είδα και τη μαμά της φίλης μου να μαγειρεύει και μου είπε και αυτή άμα θέλω να μάθω ουσιαστικά τα ντόπια φαγητά. Ναι,ναι, όλα αυτά είναι χαραγμένα! Δεν φεύγουν εύκολα! Ήταν 7 χρόνια!

Χαίρομαι πάρα πολύ-

Και εγώ-

Που άκουσα αυτήν την ιστορία και μου μετέδωσες αυτές τις εικόνες.

Ναι, ήτανε πολύ όμορφες! Και εγώ χαίρομαι γι’ αυτό, γιατί, εντάξει, θέλω να μείνει κάπου. Γιατί είναι όμορφα να τα διηγείσαι στον άλλον και να μαθαίνει για έναν όμορφο τόπο, γιατί μόνο ωραία πράγματα μπορώ να σκέφτομαι γι’ αυτό το νησί και για τους ανθρώπους.

Ωραία, ευχαριστούμε πάρα πολύ! 

Και εγώ!

Να είστε καλά!

Γεια σας.