[00:00:00]Είναι Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2021. Είμαι με το Γιάννη Ρούτη, που βρίσκεται στην περιοχή Γκύζη στην Αττική. Εγώ ονομάζομαι Κατερίνα Σχοινά. Είμαι ερευνήτρια στο Istorima και βρίσκομαι στην περιοχή Νεράκι στη Νέα Πέραμο Αττικής. Και ξεκινάμε τη συνέντευξή μας. Αρχικά, Γιάννη, θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια εσένα. Πόσο χρονών είσαι, πότε γεννήθηκες, πού, και τι επάγγελμα κάνεις αυτή τη στιγμή ίσως!

Λοιπόν, είμαι 27 χρονών. Γεννήθηκα 27 Φεβρουαρίου του ’93 στο Μαρούσι της Αττικής και αυτή τη στιγμή ασχολούμαι αποκλειστικά με τη δημιουργία περιεχομένου στο ίντερνετ.

Ποια χρονιά και σε ποια ηλικία ξεκίνησες το YouTube;

Το YouTube το ξεκίνησα το 2012 που ήμουνα 19 χρονών.

Η αφορμή ποια ήταν για να το ξεκινήσεις; Ποιο ήταν το ερέθισμα;

Ουσιαστικά ήτανε δύο πράγματα. Πρώτον, επειδή έβλεπα και άλλους που ασχολούνταν πάλι με gaming, κυρίως ξένους, να παίζουν παιχνίδια και να σχολιάζουν επάνω στο παιχνίδι που έπαιζαν και μου άρεσε και έπαιζα κι εγώ παιχνίδια, οπότε είπα να το αρχίσω. Το δεύτερο ήταν ότι ήτανε Αύγουστος και ήμουνα στην Αθήνα, οπότε δεν υπήρχε ουσιαστικά τίποτα να κάνω και μου έδωσε το ερέθισμα να ξεκινήσω και εγώ να ανοίξω ένα κανάλι και να κάνω τέτοια βίντεο.

Βασικά, όσο ασχολείσαι με το YouTube —οκτώ χρόνια τώρα νομίζω, αν μετράω καλά— ταυτόχρονα εργαζόσουν κάπου; Έχεις κάνει κάτι άλλο πέρα απ’ το YouTube;

Αρχικά, στα πρώτα χρόνια, ταυτόχρονα σπούδαζα. Και μετά, αφού τελείωσα τις σπουδές μου, πήγα πρακτική. Στην πρακτική με κρατήσανε. Ουσιαστικά η εργασία μου ήτανε IT σε εταιρεία, οπότε ουσιαστικά για δύο χρόνια περίπου μαζί με την πρακτική δούλευα ενώ ταυτόχρονα είχα και το κανάλι και ανέβαζα τακτικά βίντεο.

Το ψευδώνυμο που χρησιμοποιείς ποιο είναι; Εννοώ το όνομα του καναλιού σου, βέβαια.

Το όνομα του καναλιού είναι LegitGamingGR.

Αυτό το όνομα σημαίνει κάτι; Πώς το σκέφτηκες;

Η αλήθεια είναι ότι δεν το σκέφτηκα ιδιαίτερα πολύ, γιατί απλά ήθελα στην αρχή να κάνω κάτι για να σκοτώσω το χρόνο μου. Οπότε, έβαλα το «Legit» στην αρχή, που ουσιαστικά σημαίνει κάτι σαν «τίμιο»· το «gaming» επειδή θα ήταν gaming το κανάλι· και το «GR» το έβαλα γιατί στην αρχή έβαλα «LegitGaming», ήταν πιασμένο, οπότε έβαλα και το «GR» επειδή θα μιλάω Ελληνικά. Αυτό είναι ουσιαστικά το πώς εξηγείται η ονομασία του καναλιού.

Γιατί έχω δει σε κάποιο βίντεό σου που το σχολίαζες το «GR» που βάζεις στο τέλος. 

Ναι. Ουσιαστικά ο μόνος λόγος που μπήκε ήταν... Στις αρχές θα το ονόμαζα «LegitGaming» σκέτο. Απλά το YouTube πιο παλιά δεν σε άφηνε να βάλεις ένα όνομα που το είχε άλλος, οπότε έβαλα και το «GR» για να ξέρουνε, ρε παιδί μου, ότι μιλάω Ελληνικά.

Σημαίνει κάτι για σένα αυτό το όνομα πλέον; Σαν Γιάννης λέω, και μετά από τα χρόνια που το έχεις.

Η αλήθεια είναι ότι όχι. Δεν έχω κάποιο δέσιμο με την ονομασία του καναλιού. Απλά έτυχε να το λένε έτσι. Δηλαδή, θα μπορούσε στην κυριολεξία να το λένε και το κανάλι «Γιάννης». Δεν θα άλλαζε κάτι. Απλά το έχω κρατήσει επειδή με αυτό ξεκίνησα και έτσι με έχει μάθει κι ο κόσμος.

Ο βαθύτερος λόγος που το ξεκίνησες ποιος είναι; Εννοώ ότι υπήρχε και κάτι άλλο πέρα από τη βαρεμάρα, θα λέγαμε πολύ λαϊκά, που σε είχε πιάσει εκείνον τον Αύγουστο, όπως είπες;

Η βαρεμάρα ήτανε το έναυσμα. Δηλαδή, ξεκίνησε από αυτό και λέω: «ΟΚ, θα κάνω κι εγώ περιεχόμενο στο ίντερνετ με gaming». Ντάξει, αργότερα προφανώς βγήκανε κι άλλα. Δηλαδή, μπορείς μέσα από τα βίντεο στο ίντερνετ να εκφράσεις και προβληματισμούς και ανησυχίες ή οτιδήποτε άλλο. Οπότε, πλέον είναι και αυτό.

Στην αρχή ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετώπισες ως προς τη δημιουργία των βίντεο;

Στην αρχή, αρχικά, είναι το θέμα ότι ανεβάζεις το βίντεο, αλλά δεν ξέρεις πού θα καταλήξει αυτό το βίντεο. Μπορεί να μη το δει και κανείς, που συνήθως έτσι θα γίνει. Δηλαδή, απλά θα ανεβάσεις ένα βίντεο και θα το δει μόνο όποιος του στείλεις το βίντεο. Από εκεί και πέρα, για τη δημιουργία του βίντεο προφανώς δεν είχα και τις γνώσεις που έχω τώρα. Για να δημιουργηθεί ένα βίντεο χρειάζεσαι —αναλόγως και το βίντεο—, μπορεί να χρειάζεσαι γνώσεις σκηνοθεσίας, ηχοληψίας, μοντάζ —όλα αυτά παίζουν ρόλο—, φωτισμού ενδεχομένως αν φαίνεσαι κι εσύ μες στο βίντεο ή αν δεν είναι απλά μόνο το παιχνίδι. Οπότε, προφανώς στην αρχή μού έπαιρνε πολύ περισσότερο χρόνο, γιατί ό,τι έπρεπε να κάνω έπρεπε πρώτα να δω κάποιο tutorial στο ίντερνετ.

Στην αρχή φοβόσουν την άσχημη κριτική; Όταν ξεκίνησες εννοώ.

Ναι. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή ο κόσμος που σε βλέπει είναι με το σταγονόμετρο, οπότε συνήθως όποιος σου αφήσει κάποιο σχόλιο θα είναι θετικό. Σε κάποια φάση θα έρθει και το αρνητικό σχόλιο. Και το πρώτο αρνητικό σχόλιο το πιο πιθανό είναι να το πάρεις πολύ σοβαρά, γιατί δεν θα το φιλοσοφήσεις και λίγο, ότι αυτός απλά δεν θέλει απαραίτητα το καλό μου και μπορεί να έχει μία άσχημη μέρα ή οτιδήποτε και μου αφήνει ένα άσχημο σχόλιο. Οπότε, ναι. Στην αρχή, πιστεύω, ο καθένας τα παίρνει λίγο πιο σοβαρά. Μετά, όσο προχωράει και μπορεί να βρίσκει και τον εαυτό του ενδεχομένως και να ξέρει για ποιους λόγους το δημιουργεί περιεχόμενο, κοιτάει το κάθε σχόλιο λίγο πιο… όχι τόσο σοβαρά. Δεν τα παίρνει τοις μετρητοίς.

Στο κομμάτι αυτό της κριτικής που σε ρώτησα, αυτό που ήθελα να μου πεις και να σε ρωτήσω, εννοείται, είναι ότι στα πρώτα βίντεο δεν έδειχνες το πρόσωπό σου, κάτι το οποίο το έχω δει σε λίγους, νομίζω, YouTubers. Δεν είναι πολύ συχνό. Οι περισσότεροι ξεκινάνε και ανεβάζουν κανονικά και το πρόσωπό τους, είτε παίζουν κάποιο game είτε κάνουν κάτι άλλο. Ο λόγος ποιος ήταν που κάποια στιγμή —νομίζω στο ένα ή στα δύο χρόνια, αν θυμάμαι καλά που τα έχω παρατηρήσει— έδειξες το πρόσωπό σου τελικά και έκανες βίντεο με το πρόσωπο σου πλέον;

Η αλήθεια είναι ότι επειδή στην αρχή μπορεί να πεις ότι ήμουνα και πιο ντροπαλός, αλλά δεν ήμουνα και τόσο κοινωνικός γενικά, οπότε δεν ήθελα να δώσω πολλές πληροφορίες σε όποιον έμπαινε για να σχολιάσει οτιδήποτε. Ήθελα απλώς να είναι η φωνή μου και το παιχνίδι στην αρχή. Αργότερα προφανώς όσο μαζεύεται ένα κοινό σ’ ένα κανάλι παίρνεις κι εσύ ο ίδιος λίγη αυτοπεποίθηση και, ΟΚ, προφανώς άμα υπάρχεις κι εσύ στο βίντεο γίνεται λίγο πιο προσωπικό. Είναι άλλο να βλέπει ο άλλος τις εκφράσεις σου και να βλέπει πώς αλληλοεπιδράς με το παιχνίδι, από το να ακούει απλά τη φωνή σου. Οπότε, αυτό με έκανε ουσιαστικά να αλλάξω.

Μου είπες στην αρχή ότι ήσουν κάπως ντροπαλός. Ίσως αυτό να σε βοήθησε; Θα μπορούσε να πει κανείς σαν είδος ψυχανάλυσης, ώστε να μπορέσεις να γίνεις πιο κοινωνικός;

Ναι. Αυτό σίγουρα βοήθησε το YouTube, εκατό τοις εκατό, γιατί δεν ήμουνα τόσο κοινωνικός. Δηλαδή, μπορεί και σε απλά πράγματα να μην ήμουνα τόσο εκφραστικός, να ήμουνα πιο μαζεμένος κτλ. Αλλά, καιρό με τον καιρό και καθώς ανέβαινε το κανάλι και ερχόμουνα σε επαφή και με κόσμο, ουσιαστικά και το να είσαι κοινωνικός είναι μία ικανότητα. Οπότε, μέσω του YouTube την ανέπτυξα.

Είδα τώρα —πολύ πρόσφατα μάλιστα, μέσα στην καραντίνα— ότι οι subscribers σου φτάσανε τους τριακόσιους χιλιάδες. Επομένως, δεν θα σε ρωτήσω πόσοι είναι όπως θα ρώταγα συνήθως, αλλά αυτό που θέλω να σε ρωτήσω είναι αν το περίμενες ποτέ ότι θα φτάσεις τόσο, όταν ξεκίναγες ότι θα έφτανες σε αυτό το σημείο.

Όχι. Όταν ξεκίναγα δεν περίμενα να φτάσει. Όχι απλά εγώ. Γενικά δεν υπήρχε κάποιος ο οποίος είχε τόσους subscribers. Τώρα προφανώς υπάρχουν και κανάλια που έχουν ένα εκατομμύριο και πάνω από ένα εκατομμύριο που μιλάνε ελληνικά και υπάρχει πολύς κόσμος που βλέπει YouTube. Απλά όταν ξεκίνησα εγώ νομίζω ότι το μεγαλύτερο ελληνικό κανάλι είχε γύρω στους 10.000 subscribers. Οπότε, όταν ξεκίνησα έλεγα στον εαυτό μου ότι αν κάποια στιγμή μετά από χρόνια το κανάλι έχει κοντά στους χίλιους συνδρομητές θα είναι μεγάλος στόχος άμα τον πετύχω. Οπότε, ούτε κατά διάνοια το περίμενα! Αυτή είναι η απάντηση!

Οι ηλικίες που σε ακολουθούν έχεις παρατηρήσει ποιες είναι, κατά μέσο όρο, δηλαδή;

Γενικά, επειδή το κανάλι είναι gaming υπάρχουν και μικρές ηλικίες, επειδή υποθέτω τις μικρές ηλικίες ίσως τις προσελκύει το παιχνίδι. Αλλά, υπάρχουν και μεγαλύτερες. Δηλαδή, υπάρχουν πολλές φορές και προ-covid, που γινόντουσαν events κτλ., έχουν έρθει γονείς με παιδιά και με παρακολουθούν και οι γονείς. Έχουν έρθει ή έχω λάβει και μηνύματα από ανθρώπους που είναι, ξέρω ‘γω, και 50 χρονών ή 40, που παρακολουθούν το κανάλι. Πιστεύω ότι γενικά δεν ξέρω ποια είναι η μέση ηλικία. Θα υποθέσω 16, 17, αλλά δεν μπορώ να το ξέρω σίγουρα. Είναι υπόθεση αυτό. Παρόλ[00:10:00]ο που υπάρχουν στατιστικά με τις ηλικίες κτλ., ο καθένας βάζει ό,τι ηλικία θέλει στο YouTube. Μπορεί να ‘σαι 10 χρονών και να βάλεις 90. Οπότε, αυτό ανεβάζει το μέσο όρο χωρίς να ισχύει. Αλλά, υποθέτω οι μικρότερες ηλικίες παρακολουθούν επειδή παίζω παιχνίδια κυρίως. Οι μεγαλύτεροι μπορεί να παρακολουθούν περισσότερο λόγω του σχολιασμού.

Στα social media που σε ακολουθεί κόσμος πόσους followers έχεις; Εννοώ Facebook και Instagram.

Στο Instagram αυτή τη στιγμή είναι γύρω στους πενήντα χιλιάδες και στο Facebook γύρω στους οχτώ χιλιάδες.

Περίπου μέχρι και σήμερα θυμάσαι πόσα βίντεο έχεις ανεβάσεις; Έστω έναν συμβατικό αριθμό.

Δεν θυμάμαι ακριβώς τον αριθμό, αλλά νομίζω ότι είναι γύρω στα χίλια οκτακόσια.

Βίντεο κάθε πότε ανεβάζεις και γιατί επιλέγεις αυτή τη συχνότητα; Και αν δεν κάνω λάθος, τώρα τελευταία, βλέπω αν όχι σε καθημερινή βάση σχεδόν σε καθημερινή βάση βλέπω ότι ανεβάζεις, σωστά;

Ναι, περίπου... Προσπαθώ να ανεβάζω τουλάχιστον τέσσερα βίντεο την εβδομάδα και κάνω και κάποια livestreams. Αλλά, ως βίντεο προσπαθώ να ανεβάζω τέσσερα. Ο λόγος που το κάνω αυτό είναι για να υπάρχει μία, τέλος πάντων, καλή ισορροπία μεταξύ ξεκούρασης και δουλειάς. Θα μπορούσα να μην ανέβαζα και κανένα, μιας και εγώ καθαρίζω το πώς θα ανεβάσω. Απλά επειδή έχω αποφασίσει να ασχοληθώ αποκλειστικά με τη δημιουργία περιεχομένου, έχω πει στον εαυτό μου ότι μες στην εβδομάδα πρέπει να ανέβουν τέσσερα βίντεο.

Σε γνωρίζουν άτομα όταν κυκλοφορείς στο δρόμο; Έχει τύχει κάποιος να σε σταματήσει που σε παρακολουθεί;

Ναι. Τυχαίνει και στη γειτονιά και γενικά όταν κυκλοφορώ. Πλέον, βέβαια, πιο δύσκολα γιατί έχω τη μάσκα, αλλά ναι!

Υπάρχει κάποιο περιστατικό χαρακτηριστικό που θυμάσαι, που σε έχουν σταματήσει στο δρόμο και σου έχει μείνει για κάποιον λόγο;

Υπάρχουνε μερικά. Δύο θυμάμαι συγκεκριμένα: Όταν είχα και τη δουλειά που δούλευα IT, που έχω φύγει από τη δουλειά και, τέλος πάντων, περπατάω στο δρόμο. Και με πλησιάζει ένας με λίγο γοργό βήμα και μου λέει κάτι για κάποια συγκεκριμένα βίντεο, για ένα παιχνίδι, το Football Manager, ότι «Να ‘σαι καλά. Βλέπω, τέλος πάντων, τα βίντεο γυρνώντας απ’ τη δουλειά και περνάω καλά» κτλ. Οπότε, μου είχε φτιάξει τη μέρα. Και άλλο ένα αντίστοιχο πάλι απ’ τη δουλειά, τώρα που μου ήρθε, είναι που ήμουνα στον ηλεκτρικό, γύρναγα. Και συνήθως όταν είμαι στον ηλεκτρικό έχω και ακουστικά. Κι έχω κι αυτό, την κούραση, τέλος πάντων, ότι απλά θέλω να πάω σπίτι. Οπότε κάποιος με είχε αναγνωρίσει και ήρθε και μου λέει: «Είσαι αυτός; Μπράβο», ξέρω ‘γώ και το ‘να, τ’ άλλο. Και μετά απλά έκανε ένα βήμα πίσω και ξανακάθισε στη θέση του και ήταν… Δεν ξέρω. Ήταν πολύ ευγενικό και ωραίο.

Πώς νιώθεις όταν σε αναγνωρίζουν, μιας και που μου είπες πριν ότι είσαι ντροπαλό άτομο από φύσει;

Ντάξει, πλέον… Επειδή αυτό ήταν όταν ξεκίνησα που δεν ήμουν τόσο κοινωνικός, τώρα μπορώ να αντιμετωπίζω. Δηλαδή, το ‘χω ξεπεράσει αυτό. Αλλά, γενικά εξαρτάται. Το να με αναγνωρίσει απλά κάποιος και να ξέρει ότι έχω ένα κανάλι στο YouTube δεν είναι ότι μου προκαλεί και κάτι. Δηλαδή, απλά να γνωρίζει ότι έχω ένα κανάλι. Τώρα άμα με σταμάτησε κάποιος και μου πει «Βλέπω τα βίντεό σου» ή «Περνάω καλά» ή κάτι θετικό, προφανώς μου φτιάχνει τη μέρα. Το να με γνωρίζει απλά κάποιος και να με σταματήσει και να μου πει: «Εσύ δεν είσαι που έχεις ένα κανάλι;», χωρίς να έχει δει τίποτα, έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Δηλαδή, δεν έχει κάποιο νόημα να με σταματήσει απλά, τουλάχιστον για ‘μένα, επειδή απλά με έχεις δει ότι έχω ένα κανάλι.

Θεωρείς πως κάποιος μπορεί να αλλάξει όταν γίνεται αναγνωρίσιμος; Και αναφέρομαι στο YouTube εννοείται, αλλά ίσως και γενικότερα.

Ναι. Μπορεί να αλλάξει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Ας πούμε, το να σε γνωρίζει πολύς κόσμος καμιά φορά —απλά να γνωρίζει την ύπαρξή σου, όχι απαραίτητα τη δουλειά σου— μπορεί να σε κάνει να νιώθεις πιο ξεχωριστός. Επίσης, το άλλο που μπορεί να γίνει είναι όταν αποκτήσεις μεγαλύτερη φήμη στο κανάλι σου να αρχίζεις να παίρνεις πολύ περισσότερo σοβαρά από όσα θα έπρεπε διάφορα σχόλια, που μπορεί να σου λένε αρνητικά πράγματα για οτιδήποτε και να σου δημιουργηθεί και ψυχολογικό πρόβλημα. 

Πλέον απ’ ό,τι έχω καταλάβει για «δουλειά», ας το πούμε, είναι μόνο το YouTube, σωστά;

Ναι, είναι ουσιαστικά το YouTube και γενικότερα η παρουσία που έχω σε social media.

Μπορεί κάποιος στην Ελλάδα να βιοποριστεί μέσα από το YouTube πλέον;

Η απάντηση είναι ναι. Μπορεί.

Πλέον το βλέπεις περισσότερο ως χόμπι ή ως επάγγελμα —ή και τα δύο ενδεχομένως, δεν ξέρω, θα τα ‘λεγες;

Πλέον προσπαθώ να το βλέπω περισσότερο ως επάγγελμα, δηλαδή ότι πρέπει να γίνουν κάποια βίντεο. Παρόλα αυτά, από την άλλη υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου πάντα το ότι είμαι πολύ τυχερός που μπορώ να το κάνω αυτό ως επάγγελμα, γιατί είναι κάτι που μου αρέσει. Οπότε, ουσιαστικά η σκέψη που κυριαρχεί είναι ότι αφού έχω διαλέξει κάτι το οποίο μου αρέσει, καλό θα ‘ναι να το κυνηγήσω όσο περισσότερο μπορώ.

Τα social media βοηθάνε στην προβολή του καναλιού;

Ναι, σίγουρα, γιατί υπάρχει πιθανότητα κάποιος που δεν με γνωρίζει στο YouTube να με βρει για παράδειγμα στο Instagram και να ψάξει ότι «Α, βρήκα το Instagram εκείνου που μπορεί να είπε κάτι ή να είδα ένα post του» και μετά να δει ότι έχω κανάλι στο YouTube, όποτε θα μπει και στο κανάλι στο YouTube ή αντίστοιχα στο Facebook ή σε οποιοδήποτε social media.

Παίζεις μόνο για το κανάλι ή παίζεις και μόνος σου βιντεοπαιχνίδια, όταν δεν πρόκειται να κάνεις κάποιο βίντεο; Και αυτό το ρωτάω ίσως και περισσότερο για να μου πεις πώς κάνεις την επιλογή των παιχνιδιών που θα δείξεις.

Πλέον παίζω κυρίως για το κανάλι, αλλά παίζω και μόνος μου. Η επιλογή των παιχνιδιών, παρόλα αυτά, για το κανάλι, τέλος πάντων, για να επιλέξω κάποιο παιχνίδι για να το κάνω σε βίντεο, θα πρέπει ή να είναι κάποιο παιχνίδι που είναι μέσα στα γούστα μου, οπότε θα μου αρέσει εμένα και θα θέλω να το δείξω, γιατί, τέλος πάντων, θα βγει ευχάριστο, ή κάποιο παιχνίδι που θα έχει πολλά πράγματα για να σχολιάσω, για να βγει, τέλος πάντων, κάπως, έτσι, διασκεδαστικό το αποτέλεσμα. Σκοπός ουσιαστικά είναι κυρίως να μπορώ να σχολιάζω ώστε να βγει καλό το αποτέλεσμα ή έτσι, τέλος πάντων, όπως το θέλω εγώ.

Η πρώτη σου επαφή με βιντεοπαιχνίδια σε ποια ηλικία ήταν; Θυμάσαι;

Τώρα δεν θυμάμαι ακριβώς ηλικία, αλλά πρέπει να ήμουνα πριν το Δημοτικό σίγουρα. Μάλλον κάπου τεσσάρων χρονών.

Θυμάσαι το πρώτο παιχνίδι που έπαιξες;

Δεν θυμάμαι, αλλά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ήτανε Super Mario.

Άρα παίζεις πολλά χρόνια. Και αν μου λες από τέσσερα, είναι πολύ μικρή η ηλικία που ξεκίνησες.

Ναι, ουσιαστικά πιο μικρός έπαιζα με τα κλασικά παιχνίδια, αυτοκινητάκια, δεινόσαυρους ή οτιδήποτε, μέχρι που σε κάποια φάση —τώρα δεν το θυμάμαι ακριβώς ποιο ήταν το πρώτο-πρώτο ή πώς έγινε. Αλλά, τέλος πάντων, βρέθηκε μπροστά μου ένα ηλεκτρονικό —δεν ξέρω τι μπορεί ήταν. Μπορεί να ήταν κάποιο Game Boy ή οτιδήποτε. Οπότε, ήτανε λες και έγινε μια μικρή επανάσταση, γιατί πάταγα πράγματα, πάταγα κουμπιά και γινόντουσαν πράγματα στην οθόνη. Οπότε, είχα έλεγχο κι αυτό έκανε, ξέρω ‘γω, τα υπόλοιπα να μοιάζουν πολύ βαρετά.

Κυρίως τι παιχνίδια προτιμάς; Τι είδη παιχνιδιών; Εννοώ RPG ή οτιδήποτε άλλο;

Δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο είδος παιχνιδιού που προτιμώ. Πλέον επειδή έχω παίξει πάρα πολλά, είναι οτιδήποτε πιάσει το ενδιαφέρον μου εκείνη τη στιγμή.

Θα σε πάω τώρα στο κομμάτι της οικογένειας και αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι το εξής —επειδή, εντάξει, ξέρουμε ότι πολλοί γονείς σίγουρα δεν «χαίρονται» όταν βλέπουν το παιδί τους να παίζει πολλές ώρες πάνω σε πλατφόρμες, σε συσκευές, στον υπολογιστή ή σε οτιδήποτε τέλος πάντων. Και αυτό που θέλω να σε ρωτήσω είναι ποια ήταν η αντίδραση των γονιών σου, ίσως στα σχολικά χρόνια περισσότερο και πριν δώσεις Πανελλήνιες ενδεχομένως, που φαντάζομαι έπαιζες αρκετές ώρες ώστε να φτάσεις στο σημείο να σκεφτείς να κάνεις gaming κανάλι. Ποια ήταν η αντίδρασή τους; Εννοώ γενικότερα.

Συνήθως δεν υπήρχαν —τουλάχιστον πολλές φορές, σε πολλές στιγμές— που έπαιζα πάρα πολλές ώρε[00:20:00]ς και έπρεπε να με βγάλουνε από το παιχνίδι. Συνήθως πώς πήγαινε; Ουσιαστικά για να μου πάρουν κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι έπρεπε να φέρω κάποιους βαθμούς. Οπότε, έφερνα τους βαθμούς και με το που έφερνα τους βαθμούς πηγαίναμε και παίρναμε, ξέρω ‘γω, μια κονσόλα ή οτιδήποτε ήταν το καινούργιο παιχνίδι, οτιδήποτε. Κι αυτό πήγαινε για πάντα. Οπότε, από την πλευρά μου, για να συνεχίσω να παίζω, θα έπρεπε να έφερνα βαθμούς. Οπότε, μ’ αυτόν, τέλος πάντων, τον τρόπο εγώ ο ίδιος έβαζα φρένο στον εαυτό μου για να μπορώ να συνεχίσω να παίζω. Οπότε, έτσι κι αλλιώς δεν θα έπαιζα πάρα πολύ. Δεν υπήρχε, δηλαδή, να κάτσω πάρα πολλές ώρες ενώ έχω να κάνω κάτι άλλο. Και πάντα έτσι κι αλλιώς, ακόμα και να είχα ελεύθερο χρόνο, δεν τον χάλαγα μόνο σε βιντεοπαιχνίδια. Θα υπήρχε και να βγω έξω να παίξω ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή οτιδήποτε.

Όταν τους είπες ότι ξεκίνησες το κανάλι στο YouTube ποια ήταν η αντίδρασή τους;

Στην αρχή δεν το είχα πει. Απλά έκανα βίντεο μόνος μου. Και το μάθανε αρκετά αργότερα. Μπορεί να ήτανε και μετά από δύο χρόνια. Και ουσιαστικά το μάθανε επειδή βρήκαν τυχαία ένα βίντεο. Αλλά, στην αρχή έτσι κι αλλιώς ήταν απλώς χόμπι. Οπότε, είπανε «Α, βρήκαμε το βίντεο! Α, κανείς αυτό!». Δεν υπήρχε κάτι αρνητικό να πούνε. Μετά συνέχισε, συνέχισε αυτό. Είχα μία «κανονική» δουλειά, μέχρι που σ’ αυτήν την κανονική δουλειά το περιβάλλον και η πληρωμή για τα πράγματα που έκανα δεν ήταν αυτά που ήθελα. Οπότε, αποφάσισα να την σταματήσω για να συνεχίσω το YouTube, που πλέον υπήρχε έτσι κι αλλιώς μία βάση. Και σε αυτό δεν υπήρχε κάποια αμφισβήτησή ή να μου πουν κάτι αρνητικό ή οτιδήποτε, γιατί, ΟΚ, ήμουν και όταν το αποφάσισα αυτό και 25 χρόνων. Δεν είπα ότι είμαι, ξέρω ‘γώ, 16 χρονών, δεν δίνω Πανελλήνιες για να γίνω YouTuber. Είχα περάσει από κάποια στάδια.

Στους φίλους σου το είχες πει απ’ την αρχή ή και σε αυτούς το είπες αργότερα;

Στην αρχή το είχε μάθει… Βασικά, το είχα πει… Είχα στείλει το πρώτο μου βίντεο σε ένα δύο φίλους μου, που τους είχα πει ότι θα κάνω κανάλι. Αλλά, δεν ήταν ότι... Απλά είχα το κανάλι και ούτε εγώ το είχα πάρει τόσο σοβαρά. Δηλαδή, οπότε είχα όρεξη απλά έκανα κάποιο βίντεο, το ανέβαζα. Δεν το έστελνα κάπου. Απλά το άφηνα στο κανάλι και αν κάπως βρισκόταν κάποιος να το δει, ΟΚ. Ήτανε αυτό το σκεπτικό.

Υπήρχε κάποιο αρνητικό σχόλιο ίσως αργότερα από κάποιον φίλο σου που σε ενόχλησε ίσως και σου έχει μείνει για κάποιον λόγο;

Δεν θυμάμαι τώρα κάποιο συγκεκριμένο. Αλλά, ΟΚ, όταν πιο μετά στις σπουδές, που ‘χεις ένα νέο κύκλο, μαθαίνει για το κανάλι. Κάποιος θα σου πει κάτι ότι «Α, αυτό»… Αλλά, δεν υπήρχε κάτι το οποίο να με ενοχλήσει. Ήταν στα όρια του πειράγματος. Δεν υπήρχε κάτι το οποίο να ήτανε υπερβολικά αρνητικό.

Η ενασχόλησή σου με το να κάνεις βίντεο gaming στο YouTube τι άλλο σου προσφέρει πέρα από το επαγγελματικό κομμάτι ή το χόμπι που είπαμε; Εννοώ ψυχικά ίσως. Κάτι άλλο.

Ουσιαστικά αυτό που προσπαθώ στα τελευταία βίντεο είναι να μπορέσω να συνοδεύσω το παιχνίδι με σχολιασμό, οπότε αν το αποτέλεσμα στο τέλος είναι να βγει διασκεδαστικό, αυτό με γεμίζει ψυχικά, ότι ΟΚ, έκανα ένα βίντεο και μου έχουνε γράψει και πέντε άτομα, δέκα από κάτω ότι «Μπράβο», ξέρω ‘γώ, «γέλασα με αυτό». Αυτό μου δημιουργεί ικανοποίηση, γιατί αυτός είναι στόχος πλέον, δηλαδή ένα οποιοδήποτε βίντεο να είναι «αστείο», να το βλέπεις και να λες κάτι διασκεδαστικό, μου ‘φτιαξε τη διάθεση.

Επιρροές από άλλους YouTubers έχεις; Εντάξει, εννοώ περισσότερο ξένους, γιατί τότε που ξεκίνησες ήταν και πάρα πολύ μικρό το Ελληνικό YouTube community. Ίσως να μην υπήρχε και καν σαν έννοια τότε.

Έχω. Η αλήθεια είναι ότι λόγω ενός συγκεκριμένου YouTuber μού έδωσε το έναυσμα να ξεκινήσω. Τώρα πλέον δεν ανεβάζει καν βίντεο. Το όνομά του έτσι, για την ιστορία είναι Lord Vega. Κι είχε ανεβάσει από ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, το Elder Scrolls Oblivion, το οποίο δεν το είχα παίξει κιόλας. Και είχα βρει τυχαία ένα βίντεό του. Οπότε, το κλίκαρα χωρίς να με ενδιαφέρει απαραίτητα το παιχνίδι. Απλά λέω: «ΟΚ, ας το δω». Και παρόλα αυτά, επειδή ο σχολιασμός του ήταν πολύ καλός, με έκανε να δω όλη τη σειρά, η οποία μπορεί να ήταν δέκα ώρες. Ήταν πολύ μεγάλα τα βίντεο. Και ειδικά πιο παλιά τα βίντεο δεν είχανε μοντάζ. Δηλαδή πάταγες να κάνεις, να καταγράψεις gameplay και τον ήχο σου. Έφτανες στο τέλος, έλεγες «Αντίο» και αυτό ήταν όλο το βίντεο. Δεν είχε κοψίματα ενδιάμεσα. Οπότε, είπα, ρε παιδί μου, ότι, ΟΚ, θέλω να το κάνω και εγώ αυτό. Δεν πήγε πολύ καλά στην αρχή, αλλά το παλεύουμε, τέλος πάντων! Τώρα πάει καλύτερα.

Γιατί δεν πήγαινε καλά στην αρχή;

Στην αρχή δεν πήγαινε καλά γιατί όπως σου είπα δεν ήμουνα τόσο κοινωνικός, οπότε το γεγονός ότι… Ας πούμε, εγώ ήξερα τον εαυτό μου, ήξερα πώς είναι όταν είμαι άνευρος. Αλλά, όταν κάθομαι μόνος μου σ’ ένα δωμάτιο και έχω το μικρόφωνο να γράφει κτλ., εκείνη τη στιγμή είναι κάτι καινούργιο για εσένα. Οπότε, δεν είσαι απόλυτα άνετος, όπως θα ‘σουν με την παρέα σου για να μπορείς να πεις κάτι, ένα αστείο ή οτιδήποτε. Οπότε, στην αρχή ήμουνα πιο μαζεμένος. Προφανώς δεν υπήρχε αυτό το αποτέλεσμα που είχα στο μυαλό μου έχοντας τον Lord Vega που έκανε εκείνα τα βίντεο, αλλά αυτό, εντάξει, ξεπεράστηκε σιγά-σιγά, δηλαδή βίντεο με το βίντεο ήμουνα όλο και πιο άνετος. 

Το μοντάζ πόση ώρα σου παίρνει;

Η ώρα που μου παίρνει το μοντάζ εξαρτάται απ’ το βίντεο. Για ένα κλασικό gaming βίντεο παίρνει για το κάθε βίντεο δύο με τρεις ώρες. Από εκεί και πέρα, τώρα, άμα χρειάζεται… άμα κάνω κάτι άλλο που δεν είναι απαραίτητα το κλασικό gaming βίντεο μπορεί να πάρει και παραπάνω. Δηλαδή, υπάρχουν και φορές που έχει πάρει μέρες το μοντάζ.

Και σε ρωτάω αυτό γιατί, εντάξει, έχω παίξει κι εγώ παλαιότερα videogames και σε έχω δει κιόλας που η τεχνολογία προφανώς έχει αναπτυχθεί σε σχέση με το παρελθόν ότι παίζεις και VR παιχνίδια ή παιχνίδια προσομοίωσης. Και όταν παίζεις, ντάξει, σχολιάζεις ταυτόχρονα, αλλά βάζεις κάποια καίρια σημεία που έχεις σχoλιάσει; Φαντάζομαι ότι παίζεις πολύ περισσότερες ώρες, γιατί δεν γίνεται να παίξεις δέκα λεπτά που είναι ένα βίντεο ή είκοσι λεπτά. Είναι παραπάνω. Πόσες ώρες μπορεί να είναι, δηλαδή, το πραγματικό gaming, η πραγματική ώρα που παίζεις;

Συνήθως είναι γύρω στη μία ώρα. Αλλά, εξαρτάται κι απ’ το παιχνίδι. Υπάρχουν και κάποια άλλα παιχνίδια που δεν έχουν τόσο πολύ περιεχόμενο, οπότε μπορεί να είναι πιο κοντά στα 35 με 40 λεπτά. Υπάρχουν άλλα που μπορούν να έχουν λίγο πιο αργή πρόοδο, οπότε θα χρειαστεί να κόψω διάφορα σημεία που μέχρι να φτάσουμε από το Α στο Β. Το ενδιάμεσο χρειάζεται να κοπεί γιατί μπορεί να είναι βαρετό. Μπορεί να είναι και μιάμιση ώρα, μπορεί να ‘ναι και δύο.

Τα κείμενα τα γράφεις; Στο gaming, βέβαια, νομίζω ότι είναι πιο δύσκολο. Αναφέρομαι στα κείμενα σχολιασμού που έχεις κάνει, γιατί έχεις και κάποια βίντεο που σχολιάζεις θέματα. Και αναφέρομαι και στο βίντεο με το σκαμνί, το οποίο το έκανες μαζί με τον «Κακό Χαμό», το Στέλιο.

Ναι. Στα gaming βίντεο δεν θα υπάρχει κείμενο. Μπορεί να υπάρχει μία κεντρική ιδέα με το πώς θέλω να πάει σχολιασμός και να το έχω στο μυαλό μου, οπότε την ώρα που γράφω το βίντεο να έχω αυτή την κεντρική ιδέα για να λέω ό,τι έχω να πω. Στα υπόλοιπα που είτε σχολιάζω κάτι ή είναι κάποιο σκετς ναι, υπάρχει κείμενο, το οποίο έχω καθίσει και το έχω γράψει, οπότε μετά το έχω εκτυπώσει και απλά το λέω με την κάμερα να γράφει.

Τα κείμενα πώς τα σκέφτεσαι; Εννοώ ποιες είναι οι αφορμές που παίρνεις;

Για να κάτσω να γράψω ένα κείμενο θα πρέπει να είναι κάτι που το έχω στο μυαλό μου από καιρό. Οπότε, κάποια στιγμή το παίρνω απόφαση και κάθομαι και γράφω ένα κείμενο. Μπορεί να είμαι έξω και απλά να μου ‘ρθε κάποια ιδέα με κάποιο οπτικό ερέθισμα. Μπορεί να είμαι στο Facebook να σκρολάρω, να δω κάτι και να πω: «Α, ΟΚ, αυτό μου τράβηξε το ενδιαφέρον στο να γράψω κάτι». Ή από την άλλη μπορεί να έχω κάποια κεντρική ιδέα για κάτι ότι θέλω να κάνω, να γράψω ένα σκετσάκι με κάτι. Οπότε, απλά ανοίγω το Word, βλέπω μια λευκή σελίδα και προσπαθώ να γράψω πράγματα. Γράφω, το αφήνω, μετά το ξαναπιάνω για να γράψω κι άλλα. Και είναι αυτή διαδικασία.

Μοντάζ πώς έμαθες; Γιατί είναι δύσκολο να το κάνει κάποιος. Βλέπω πολλοί πάνε σε σχολή για να το μάθουν.

Η αλήθεια είναι ότι και πριν ξεκινήσω το YouTube έκανα κάτι βιντεάκια, τέλος πάντων, με special effect και τέτοια. Όχι κάτι χολιγουντιανό, κάτι για πλάκα, επειδή τα έβρισκα στο ίντ[00:30:00]ερνετ. Και τα έστελνα σε φίλους μου: «Α, δες. Έκανα αυτό» κτλ. Οπότε, ουσιαστικά αυτό το είχα μάθει μέσα από διάφορα tutorials στο ίντερνετ, από το YouTube. Οπότε, για να ξεκινήσω με το κανάλι είχα μία ιδέα για τα βασικά τουλάχιστον, το πώς γίνεται. Κάθε φορά που μου έρχεται μία ιδέα που θέλω να κάνω κάτι στο μοντάζ αλλά δεν ξέρω πώς να το κάνω απλά γράφω στο YouTube «Θέλω να κάνω αυτό», με «tutorial» στην άκρη. Μου βγάζει ένα tutorial. Το βλέπω, οπότε παίρνω αυτή τη γνώση. Και ουσιαστικά μέσα από αυτά τα οχτώ χρόνια έχουν μαζευτεί, τέλος πάντων, πολλά tutorial που έχω δει, οπότε πλέον έχω αρκετές γνώσεις για να μπορέσω να κάνω ό,τι θέλω. Αλλά, και πάλι προφανώς, αν είναι κάτι καινούργιο που θέλω να κάνω και δεν το γνωρίζω, το ψάχνω, βλέπω κάποιον άλλον που έχει κάνει κάποιο tutorial και το μαθαίνω.

Τι θα άλλαζες σε σχέση με την αρχή στα βίντεο που έχεις κάνει;

Θα άλλαζα πάρα πολλά πράγματα. Αλλά, είναι λίγο άδικο για τον εαυτό μου τότε γιατί δεν νομίζω ότι... Τώρα προφανέστατα έχω εμπειρία οχτώ χρόνων, οπότε δεν μπορώ να συγκριθώ με όταν ξεκίναγα. Δηλαδή, θα είναι άδικο για εκείνον τον εαυτό μου. Παρόλα αυτά, αν ήταν κάτι να αλλάξω, προφανώς θα ήτανε να έχω περισσότερη ενέργεια στα βίντεο, να κάνω μοντάζ στα βίντεο, γιατί πιο παλιά ουσιαστικά δεν γινόταν μοντάζ. Ήτανε όλο χωρίς κοψίματα ενδιάμεσα. Δεν έκοβα κάποιο σημείο. Όσο έγραφα αυτό ήταν το βίντεο. Μπορεί να ήτανε είκοσι λεπτά, μπορεί να ήταν τριάντα λεπτά, μπορεί να ήταν μια ώρα. Όσο ήτανε, τόσο ανέβαινε. Και να μην ήμουν τόσο μαζεμένος στα βίντεο, αυτό. Αλλά, είναι κάτι που δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει έτσι απλά!

Ενώ έχεις gaming κανάλι, κάποια στιγμή, όπως είπαμε και παραπάνω, ξεκίνησες να κάνεις και σχολιασμούς σε διάφορα θέματα. Μπορεί να ήταν να αξιολογήσεις ξενοδοχείων στο App Store, κάποιες απόψεις σου για τα σούπερ μάρκετ ή πολλά άλλα θέματα που έχω δει στο κανάλι σου. Και το ρωτάω πιο πολύ για το πώς αποφάσισες να κάνεις και τέτοια βίντεο, ενώ ξεκίνησες αμιγώς με το gaming κομμάτι.

Εντάξει, αυτό έγινε επειδή όταν ξεκίνησα είχα στο μυαλό μου ότι θα κάνω μόνο gaming βίντεο. Αλλά, όταν ξεκίνησε ήμουν 19 και τώρα είμαι 27. Οπότε μέσα σ’ αυτά τα οχτώ χρόνια προφανώς έχω έρθει σε επαφή με πολύ περισσότερη πληροφορία απ’ όσο είχα τότε και έχω αλλάξει και ως άνθρωπος από οτιδήποτε, ξέρω ‘γω. Οπότε, σιγά-σιγά ήθελα να… μου μπήκε, τέλος πάντων, η ιδέα ότι δεν θέλω να κάνω μόνο gaming. Μπορώ να κάνω και αυτό. Πιο παλιά το είχα στο μυαλό μου ως απαγορευτικό, ότι, ΟΚ, το κανάλι έχει μέχρι και το gaming στο όνομά του, οπότε θα κάνω μόνο gaming. Αλλά, αργότερα έβρισκα πράγματα στο ίντερνετ και έλεγα: «Θα έχει ενδιαφέρον να σχολιάσω». Αλλά, όχι, κάνω μόνο gaming. Μέχρι που έφυγε κι αυτό, οπότε αποφάσισα να δοκιμάσω να σχολιάσω κωμικά διάφορα πράγματα.

Θα μπορούσες να θεωρήσεις το gaming κομμάτι ως μία μορφή Τέχνης; Επειδή έχεις παίξει πάρα πολλά παιχνίδια έχεις δει και πώς φτιάχνονται ίσως και τα story που έχουν και αν θα μπορούσες να τα θεωρήσεις μία μορφή τέχνης.

Ναι. Η απάντηση είναι «ναι» εκατό τοις εκατό, γιατί αρχικά πλέον έχουμε ξεφύγει από παιχνίδια που είναι πάρα πολύ απλά, τύπου πατάς ένα κουμπάκι και, ξέρω’ γω, τρέχεις και απλά χρειάζεται να πηδάς από εμπόδια ή οτιδήποτε. Πλέον υπάρχουν παιχνίδια που έχουν ιστορία, οπότε την ιστορία θα πρέπει να την γράψει κάποιος συγγραφέας, προφανώς για να θεωρείται ως συγγραφέας-καλλιτέχνης. Αντίστοιχα υπάρχουνε διάφορα γραφιστικά, πώς θα είναι ο χαρακτήρας, πώς θα είναι ο κόσμος, τι πράγματα θα υπάρχουν στον κόσμο, που πάλι αντίστοιχα κάποιος θα χρειαστεί να το κάνει. Γενικά, το οτιδήποτε. Ουσιαστικά υπάρχουν και διάφορα παιχνίδια που, ΟΚ, μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλα, να χρειάζεται να δουλέψει μία ομάδα ατόμων. Μπορεί να τα ‘χει κάνει ένα άτομο και να το έχει κάνει με ένα μοναδικό σκοπό, να εκφράσει κάτι, αυτό που θέλει. Οπότε, μπορεί να το θεωρήσει Τέχνη, και μόνο τη δημιουργία από ένα άτομο.

Πώς κρίνεις τη νοοτροπία —κάποιων γονέων ίσως περισσότερο— που θεωρούν τα games ως παιδικά παιχνίδια;

Η αλήθεια είναι ότι λογικά αυτό συμβαίνει, επειδή δεν έχουνε εμβαθύνει καθόλου. Θεωρούνε… Μάλλον έχουνε κάποια εικόνα τύπου όπως είχα παίξει εγώ το πρώτο παιχνίδι, το Super Mario. Οπότε, βλέπουνε χρωματάκια στην οθόνη να αλλάζουνε και να χοροπηδάνε κτλ., όποτε έχουν αυτή την εικόνα. Είναι ότι δεν έχουν λάβει τις κατάλληλες πληροφορίες για το πού έχει φτάσει πλέον. Θεωρητικά θα έπρεπε αν τα παιδιά τους παίζουν παιχνίδια, γιατί πλέον τα παιχνίδια ουσιαστικά χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με την ηλικία, γιατί υπάρχουν πολλά παιχνίδια που μπορεί να πιάνουν ένα θέμα το οποίο ο γονέας μπορεί να μη θέλει να αφήσει το παιδί του να εκτεθεί σε αυτό το θέμα. Οπότε, γενικά αυτοί οι γονείς καλό θα ήτανε να λάβουν υπόψη τους πώς είναι τα παιχνίδια σήμερα. Να πάρουνε γνώσεις και να δούνε και τι παίζει το παιδί τους.

Γιατί υπάρχουν και πολλά παιχνίδια που έχουν λογοκριθεί, σωστά;

Ναι. Υπάρχουν και παιχνίδια που έχουν λογοκριθεί. Γενικά αυτό συμβαίνει, να έχουν λογοκριθεί με την έννοια ότι δεν κυκλοφόρησαν καν ή σταμάτησε η κυκλοφορία τους. Σπάνια γίνεται στην Ευρώπη. Συνήθως γίνεται στην Ασία, νομίζω, ή ίσως και στην Αμερική. Αλλά, σίγουρα τα παιχνίδια έχουνε πάντα την ηλικία, ότι αυτό το παιχνίδι είναι για 18 και πάνω, για 16 και πάνω, για 12 και πάνω. Οπότε, είναι έστω αυτό να έχουν υπόψη τους.

Θεωρείς ότι το κομμάτι του gaming στην Ελλάδα είναι πίσω ή έχει προχωρήσει πλέον;

Εντάξει, πλέον έχει προχωρήσει. Σίγουρα πιο παλιά, ας πούμε όταν ήμουν εγώ γύρω στα 14-15, δεν έλεγες και τόσο εύκολα ότι παίζεις βιντεοπαιχνίδια, γιατί αυτοί που έπαιζαν τα βιντεοπαιχνίδια ήτανε οι τύποι που συνήθως θα ήτανε στο ίντερνετ καφέ, ξέρω ‘γώ, και δεν θα κάνανε τίποτα άλλο με τη ζωή τους και θα παίζαν παιχνίδια. Υπήρχε αυτό το στερεότυπο. Ή ήταν οι «νέρντουλες» ή οτιδήποτε. Αλλά, νομίζω πλέον είναι πολύ πιο mainstream. Δηλαδή, σε οποιοδήποτε σπίτι θα υπάρχει μια κονσόλα ή ένας υπολογιστής που θα παίζει παιχνίδια ή ακόμα κι αν δεν υπάρχουν αυτά θα έχεις κάποιο παιχνίδι στο κινητό. Δηλαδή, πλέον οποιοσδήποτε, νομίζω, έχει επαφή με το gaming.

Μου είπες, βέβαια, πριν ότι οι γονείς σου σε στήριξαν. Απλά ήθελα να σε ρωτήσω αν υπήρχε κάποιος, ίσως και στην ηλικία των 15-16 χρονών είτε αργότερα που άρχισες το κανάλι, που σε αντιμετώπισε με αυτόν τον τρόπο που είπες τώρα, ότι ασχολείσαι με αυτό και δεν κάνεις τίποτε άλλο στη ζωή σου, λανθασμένα δηλαδή πιστεύοντάς το. Απλά να στο είπε.

Κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό δεν μου έρχεται στο μυαλό, γιατί η αλήθεια είναι ότι έπαιζα βιντεοπαιχνίδια και με φίλους, οπότε στους κύκλους μου παίζαμε όλοι βιντεοπαιχνίδια. Ήμασταν όλοι συνένοχοι στο έγκλημα! Απλά υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι δεν είναι τόσο κουλ να παίζεις βιντεοπαιχνίδια. Είναι λίγο... Το κάνουν οι πιο «περίεργοι».

Υπάρχουν, βέβαια, και παιχνίδια με διδακτικό περιεχόμενο και το πρώτο που μου έρχεται εμένα τουλάχιστον στο μυαλό, που ‘χει τύχει να έρθω και σε επαφή, είναι το Assassin's Creed. Θεωρείς ότι θα μπορούσαν, με κάποιον τρόπο, βέβαια, που θα ήταν αυτό εφικτό, να χρησιμοποιηθούν στην εκπαίδευση;

Ναι. Γενικά πολλά παιχνίδια. Βασικά, το κυρίαρχο παιχνίδι που έχει χρησιμοποιηθεί στην εκπαίδευση και γενικότερα σε σχολεία, οτιδήποτε, είναι το Minecraft. Σίγουρα υπάρχουν γενικά διάφορα παιχνίδια, όπως το Assassin's Creed, που έχουνε αναδημιουργήσει κάποια όχι μόνο ιστορικά κτίρια αλλά και το πώς ήταν ο κόσμος γενικότερα τότε. Οπότε, και μόνο αυτό ως εικόνα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάποιο μάθημα Ιστορίας.

Μόλις μου είπες για το Minecraft ότι έχει χρησιμοποιηθεί, κάτι που εγώ τουλάχιστον δεν το γνώριζα. Τι εννοείς; Τι έχεις δει; Τι γνωρίζεις, δηλαδή, σχετικά με αυτό;

Τώρα δεν το θυμάμαι. Αλλά, έχω δει σίγουρα… Δεν ξέρω σε το συγκεκριμένο έχει χρησιμοποιηθεί. Έχω δει σίγουρα διάφορες ειδήσεις. Παρόλα αυτά, έχω δει να το χρησιμοποιούν ουσιαστικά. Πώς είναι το Webex; Απλά αντί για το Webex να υπάρχει το Minecraft και να χρησιμοποιούνε κάτι άλλο για την ομιλία, για να ακούνε ο ένας τον άλλο. Και ουσιαστικά ήτανε σαν μάθημα, αλλά είχε ο καθένας το χαρακτήρα του μες στο Minecraft.

Στην Ελλάδα γίνονται τουρνουά με games;

Ναι. Η αλήθ[00:40:00]εια είναι ότι κιόλας τελευταία έχει προχωρήσει αυτό και υπάρχουν τα e-sports που λέμε. Ακόμα και τώρα που είναι η πανδημία υπάρχουνε online τουρνουά.

Και σε ρωτάω γιατί στο εξωτερικό είναι πάρα πολύ διαδεδομένο και γίνονται πάρα πολλά μεγάλα πρωταθλήματα. Εγώ τουλάχιστον έχω παρακολουθήσει με Tetris, το οποίο μου είχε κάνει πάρα πολύ εντύπωση, και με Pokemon, που παίζανε. Οι δικιές μας ηλικίες τουλάχιστον παίζανε πολύ και συνεχίζανε και παίζανε μέχρι και τώρα, που ίσως για εμάς εδώ στην Ελλάδα είναι κάτι ξεπερασμένο. Στο εξωτερικό παίζουνε και παίζουνε και πάρα πολύ κιόλας. Εδώ πέρα συμβαίνει σε αυτήν την εμβέλεια που συμβαίνει στο εξωτερικό;

Εδώ πέρα δεν συμβαίνει τόσο, σε τόσο μεγάλη εμβέλεια. Καλά, είμαστε και λιγότεροι έτσι κι αλλιώς. Απλά, το θέμα είναι για να γίνει κάτι τόσο μεγάλο θα πρέπει να μπει και κάποιος ως χορηγός. Οι χορηγοί ουσιαστικά εδώ πέρα είναι λίγο πιο επιφυλακτικοί, γιατί όταν κάποιος βάζει τα λεφτά του κάπου θέλει σίγουρα αποτελέσματα, οπότε θα προτιμήσει να διαφημιστεί στην τηλεόραση αντί να μπει χορηγός σε κάποιο μεγάλο τέτοιο event. Γι’ αυτό δεν υπάρχουν σε τόσο μεγάλη εμβέλεια. 

Θεωρείς ότι είναι και λίγο θέμα ελληνικής νοοτροπίας που οι χορηγοί δεν τολμούν σε κάτι τέτοιο, για να βοηθήσουνε κιόλας τα παιδιά που παίζουν games;

Ναι. Είναι ότι δεν θέλουν να επενδύσουνε σε κάτι, ουσιαστικά αυτό. Δεν θέλουνε να επενδύσουνε σε κάτι καινούργιο. Προτιμούν να πάνε στο σίγουρο, το παλιό, γι’ αυτό και ουσιαστικά τώρα, όσο προχωράμε, όλο και περισσότερες εταιρείες κλπ. θέλουν να διαφημιστούν στο YouTube. Πιο παλιά, πριν ίσως τρία τέσσερα χρόνια, υπήρχαν ελάχιστες, γιατί οι υπόλοιποι προτιμούσαν να δώσουν τα λεφτά τους σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή, γιατί αυτό ξέρανε ότι κάνουμε τόσα χρόνια. Είναι και λίγο το… Δεν ξέρω, μπορεί να μη θέλει να ρισκάρει γιατί θα χάσει τη δουλειά του άμα είναι στο marketing κάποιας εταιρείας ή οτιδήποτε; Αυτό ίσως.

Φταίει και η έλλειψη προβολής απ’ τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Θεωρείς ότι θα μπορούσαν να το προβάλλουν περισσότερο;

Σίγουρα θα μπορούσε να το προβάλλει περισσότερο. Και θα μπορούσε να το προβάλλει περισσότερο… Συνήθως τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα πιο mainstream όπως είναι η τηλεόραση, αν είναι να προβληθεί κάτι που έχει σχέση με gaming θα προβληθεί κάτι αρνητικό, ότι κάποιος κάθισε και έπαιξε σαράντα ώρες και, δεν ξέρω, μετά πήγε στο νοσοκομείο, οτιδήποτε, που γενικά αυτό δεν είναι η βάση. Δεν είναι ο μέσος gamer ότι κάθεται και παίζει σαράντα ώρες. Είναι απλά κάτι ακραίο που μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε. Η αλήθεια είναι αυτό, ότι η τηλεόραση πολλές φορές μπορεί να διαστρεβλώσει την εικόνα για το gaming, γι’ αυτό, όπως είπαμε και πιο πριν, που κάποιοι γονείς νομίζουν ότι τα παιχνίδια, τα videogames είναι για παιδιά, γιατί προβάλλει αυτή την εικόνα. Συνήθως θα δείξει κάποιο παιδί που είναι εθισμένο γιατί δεν μπορεί να σηκωθεί από τον υπολογιστή ή την κονσόλα του ή να σταματήσει το παιχνίδι. Οπότε ναι, θα μπορούσαν να προβάλλουνε και ίσως κάποιο τουρνουά κάποιο παιχνίδι, και γενικότερα να προβάλλουν περισσότερο μία πιο καλή πλευρά του gaming.

Ωστόσο, υπάρχει περίπτωση κάποιος να εθιστεί, έτσι; Δεν είναι απαραίτητο ότι δεν συμβαίνει. Εννοώ σου έχει τύχει εσένα κάποιο τέτοιο περιστατικό που να το ακούσεις;

Καλά, αυτό σίγουρα ναι. Ουσιαστικά ως εθισμό να φτάσει σε ένα σημείο το οποίο να μην μπορείς να σταματήσεις να παίζεις. Τώρα, στον κύκλο μου δεν έχω κάποιο τέτοιο περιστατικό, αλλά ΟΚ, προφανώς, σίγουρα μπορείς να εθιστείς και στα βιντεοπαιχνίδια.

Τι θα μπορούσε να γίνει για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία, δηλαδή να προβάλλεται περισσότερο το gaming και να αναδειχθεί; Γιατί, όπως είπα κι εγώ παραπάνω, που είπα για τα ξένα τουρνουά, υπάρχουν παιδιά που βιοπορίζονται μέσα απ’ αυτό. Είναι επάγγελμα να παίζουν στα τουρνουά και να κερδίζουν κιόλας πολύ μεγάλα έπαθλα και να παίρνουν και αναγνωρισιμότητα κιόλας απ’ αυτό. Σχεδόν άθλημα, δηλαδή, να θεωρείται.

Ναι. Ουσιαστικά υπάρχουν αυτή τη στιγμή και Έλληνες που βιοπορίζονται, παρόλο που δεν είναι τόσοι πολλοί. Αλλά, υπάρχουν διάφοροι Έλληνες οι οποίοι τα έχουν καταφέρει και παγκοσμίως, όχι μόνο εγχώρια. Για να αλλάξει η κοινή γνώμη και να μην θεωρεί ότι όποιος, ας πούμε... Για να γίνει κάποιος επαγγελματίας σε ένα παιχνίδι, όπως αντίστοιχα να γίνει κάποιος επαγγελματίας αθλητής, θα πρέπει να αφιερώσει αρκετές ώρες ώστε να μάθει το παιχνίδι πάρα πολύ καλά και να μπορεί να κάνει προπόνηση. Οπότε, δεν είναι ότι, α, έπαιζε βιντεοπαιχνίδια και έγινε… Είχε ένα στόχο μάλλον να γίνει και αφιέρωσε το χρόνο και έγινε. Οπότε, για να γίνει πιο mainstream και πιο φυσιολογικό στο μυαλό μας ότι, ΟΚ, κάποιος ασχολείται με αυτό επαγγελματικά θα πρέπει να κάνει κανονικοποιηθεί, δηλαδή να το παρουσιάζουμε ως κάτι νορμάλ να γίνεται. Ουσιαστικά εκεί ίσως θα πρέπει να βοηθήσει η τηλεόραση, γιατί νομίζω τηλεόραση βλέπουν οι μεγαλύτερες ηλικίες. Να παρουσιάζει κάποια επιτυχία κάποιου Έλληνα που νίκησε σε κάποιο τουρνουά κάπου στο εξωτερικό, σε κάποιο online παιχνίδι ή οτιδήποτε, σε κάποιο παιχνίδι. Να το παρουσιάζει ως ελληνική επιτυχία. Να μην παρουσιάζει μόνο αυτόν που εθίστηκε στο βιντεοπαιχνίδι.

Εσύ έχεις συμμετάσχει σε κάποιο τέτοιο τουρνουά μεγάλο και αν ναι με τι παιχνίδι;

Σε μεγάλο τουρνουά δεν έχω συμμετάσχει. Τώρα πιο μικρός παίζαμε με τους φίλους μου Counter-Strike, οπότε είχαμε εκεί πέρα μια ομάδα κι έχω συμμετάσχει σε online τουρνουά Counter-Strike. Αλλά, γενικά δεν το είχα και ποτέ. Ούτε το είχα βάλει στόχο ούτε ήμουνα πάρα πολύ καλός σε κάποιο παιχνίδι για να το δω ότι μπορώ να το κάνω επάγγελμα.

Μου είπες έπαιζες με φίλους σου. Μέσα από το gaming μπορείς να κάνεις νέους φίλους; Γιατί πολλοί, αυτό που είπαμε και πιο πριν, έχουν την εντύπωση ότι απλά κάθεσαι σε μία οθόνη και δεν κάνεις τίποτε άλλο. 

Εκατό τοις εκατό μπορείς να κάνεις καινούριους φίλους. Και πολλές φορές μπορεί να μοιάζει ότι κάθεσαι σε μία οθόνη και δεν κάνεις τίποτε άλλο. Αλλά, από την άλλη, αυτό που είχα δει και εγώ σε μένα είναι ότι είχα κάποιους φίλους που παίζαμε μαζί βιντεοπαιχνίδια ο καθένας στο σπίτι του. Παίζαμε μέσω ίντερνετ. Αλλά, ουσιαστικά το παιχνίδι δεν ήταν ο πρωταγωνιστής. Μιλάγαμε μεταξύ μας σα να μιλάμε στο τηλέφωνο. Απλά μιλάγαμε μέσω ίντερνετ και υπήρχε και το παιχνίδι που παίζαμε. Αλλά, ήταν περισσότερο παρεΐστικο. Δεν είναι ότι παίζαμε το παιχνίδι και το κακό παιχνίδι σε αποξενώνει. Το ακριβώς αντίθετο. Και πολλές φορές σε κάποιο παιχνίδι online, σε κάποιο MMO κάποιο παιχνίδι που έχεις πρόσβαση και μπορείς να μιλήσεις και με κάποιον άγνωστο, προφανώς μπορεί να γίνει και φίλος σου. Παρόλα αυτά, υπάρχουν πάντα οι κίνδυνοι του να γνωρίσεις κάποιον από το ίντερνετ που να είναι άλλος στο ίντερνετ και άλλος στην πραγματικότητα. Αυτό πάντα υπάρχει. Οπότε, προφανώς αν είναι μικρότερης ηλικίας ο άνθρωπος που παίζει πρέπει να υπάρχει και προσοχή από το γονιό του σε αυτό.

Άρα, μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί που ενδεχομένως να μην είναι τόσο κοινωνικό στην κανονική του ζωή —εννοώ έξω από τον υπολογιστή ή μία κονσόλα— ώστε να γίνει πιο κοινωνικό και να κάνει φίλους μέσα από ένα παιχνίδι;

Εκατό τοις εκατό. Αρχικά, είναι σίγουρα πιο εύκολο γι’ αυτόν που δεν είναι τόσο κοινωνικός να γράφει σε ένα chat, γιατί ούτε τη φωνή σου ακούει ο άλλος ούτε σε βλέπει, οπότε σίγουρα αυτό είναι μία αρχή για να γίνει λίγο πιο κοινωνικός. Βέβαια, δεν θα πρέπει να μείνει εκεί, γιατί σε κάποια φάση θα έρθει σε επαφή με ανθρώπους. Αλλά, πιστεύω ότι ναι. Είναι μία αρχή για να γίνεις πιο κοινωνικός, να γνωρίσεις άτομα, να ξέρεις πώς να συμπεριφέρεσαι σε κάποιες καταστάσεις.

Εσύ έχεις κάνει κάποιο φίλο που μετά έγινε και φίλος σου στην πραγματική ζωή μέσα από κάποιο βιντεοπαιχνίδι;

Από βιντεοπαιχνίδι δεν θυμάμαι... Σίγουρα υπάρχουν άτομα τα οποία βρεθήκαμε για πρώτη φορά μέσω ενός βιντεοπαιχνιδιού και βρεθήκαμε μετά και από κοντά. Αλλά, δεν μπορώ να πω ότι έχουμε κρατήσει επαφές κτλ. Αλλά, αυτό έχει γίνει σίγουρα απ’ το YouTube. Δηλαδή, έχω φίλους που τους γνώρισα μέσα απ’ το YouTube.

Θα ήθελα να μου πεις και ποιο είναι το αγαπημένο σου παιχνίδι και για ποιον λόγο απ’ όσα έχεις παίξει μέχρι σήμερα —είτε σε κονσόλα, είτε σε υπολογιστή εννοείται.

Αυτό, τώρα, είναι λίγο δύσκολο. Δεν υπάρχει ένα αγαπημένο, γιατί δεν είναι και άμεσα συγκρίσιμα. Είναι σα να έχεις διαβάσει εκατό βιβλία και να σου λένε ποιο το αγαπημένο σου. Από κάθε βιβλίο μπορεί να έχεις πολλά αγαπημένα, γιατί από κάθε βιβλίο μπορεί να έχεις πάρει κάτι διαφορετικό. Υπάρχουνε διάφορα παιχνίδια. Μπορώ να πω ότι από τα αγαπημένα μου είναι το Kingdom Hearts, που είναι ένα RPG με τους ήρωες της Disney. Αυτό το είχα παίξει πάρα πολύ! Τώρα, άλλο αγαπημένο μπορεί να είναι το Need for Speed: Undergroung 2, που είναι με αυτοκίνητα, που είναι καμία σχέση με το King[00:50:00]dom Hearts, αλλά και πάλι και αυτό το είχα παίξει πάρα πολύ. Κάποιο ποδοσφαιράκι, επειδή μαζευόμουνα με φίλους και περνάγαμε καλά. Κι αυτό μπορεί να είναι στα αγαπημένα. Οπότε, δεν είναι άμεσα συγκρίσιμα. Σίγουρα έχω διάφορα παιχνίδια που τα έχω λίγο πιο πάνω λόγω αναμνήσεων ή οτιδήποτε, επειδή είχα παίξει πάρα πολύ. Αλλά, δεν μπορώ να πω ένα ότι είναι το αγαπημένο μου.

Τα games γενικότερα, έστω και τώρα που το κάνεις σαν επάγγελμα, θα μπορούσε να πει —γιατί το έκανες μόνο για τα βίντεο; Εντάξει, παίζεις και εκτός, απλά κατάλαβες πώς το τοποθετώ—, τι σου προσφέρουν; Ποιο είναι το συναίσθημα που σου προκαλείται όταν παίζεις θα ρωτούσα. 

Αυτό εξαρτάται από το παιχνίδι. Επειδή είπαμε και πιο πριν ότι ουσιαστικά μπορεί να θεωρήσεις τα βιντεοπαιχνίδια Τέχνη, μπορεί να ‘ναι κάποιο παιχνίδι που έχει φανταστική ιστορία, που αυτή η ιστορία μπορεί να σε συγκινήσει, μπορεί να σε κάνει να γελάσεις. Οπότε, ουσιαστικά είναι πάνω-κάτω ίδια συναισθήματα που θα σου δημιουργούσε μία ταινία στο σινεμά. Από την άλλη, μπορεί να είναι κάποιο άλλο παιχνίδι το οποίο μπορεί να είναι πολύ δύσκολο και να σου δημιουργεί ένα αίσθημα ικανοποίησης όταν περνάς την πίστα ή σε κάποιο online παιχνίδι όταν έχεις αρκετό καιρό και με τον καιρό γίνεσαι καλύτερος. Μπορεί κι αυτό να σου δημιουργεί ένα αίσθημα ικανοποίησης, ότι, ΟΚ, έχω παίξει αρκετό καιρό, τώρα είμαι λίγο καλύτερος, μπορώ να νικήσω πιο εύκολα κάποιους αντιπάλους. Αυτό.

Θα σε γυρίσω πάλι στο κομμάτι των βίντεο και θα σε ρωτήσω αν έχει τύχει να κάνεις κάποιο βίντεο —επειδή μου είπες ότι κάνεις τέσσερα βίντεο κατά μέσο όρο τη βδομάδα— που δεν ήσουν καλά ψυχολογικά και έπρεπε να το κάνεις.

Ναι, συμβαίνει αυτό. Ουσιαστικά να μην έχω απαραίτητα την κατάλληλη όρεξη για να κάνω το βίντεο ή όντως να μην είμαι και καλά ψυχολογικά. Αλλά, από την άλλη ακριβώς γι’ αυτό το λόγο το έχω στο μυαλό μου πλέον λίγο παραπάνω σε επάγγελμα, γιατί αντίστοιχα αν είχα κάποια άλλη δουλειά δεν θα μπορούσα να πάρω τηλέφωνο και να πω: «Σήμερα δεν έχω πολλή όρεξη να δουλέψω. Δεν θα έρθω». Οπότε, αντίστοιχα αυτό κάνω και με τα βίντεο. Απλά, εκείνη τη στιγμή που είναι να γράψω το βίντεο και πατήσω το record ξεχνάω ό,τι άλλο υπάρχει και προσπαθώ να βγει όσο το δυνατόν καλύτερο το αποτέλεσμα. Αν δεν βγει, δεν θα ανέβει ποτέ το βίντεο. Αλλά, έχει συμβεί.

Με αφορμή αυτό, αν αυτή τη στιγμή σου έλεγε κάποιος ότι σταματάς τελείως το YouTube και πιάνεις μία κανονική δουλειά, σε γραφείο ή στο αντικείμενο σου, πώς θα ένιωθες γι’ αυτό; Θα το έκανες;

Αν δεν είχα άλλη επιλογή μάλλον θα το έκανα, γιατί κι αυτή η δουλειά που έκανα πιο πριν, παρόλο που ήταν στο αντικείμενο που είχα σπουδάσει, το εργασιακό περιβάλλον δεν ήταν αυτό που τουλάχιστον ήθελα εγώ να είναι. Οπότε, και αυτή η δουλειά ήταν μια δουλειά που την έκανα επειδή έπρεπε να την κάνω, γιατί έπρεπε να βγάλω χρήματα για να πληρώσω λογαριασμούς και να ζήσω. Οπότε, αν ξαφνικά δεν μπορούσα να κάνω το YouTube και δεν μπορούσα να κάνω κάτι αντίστοιχο με τις γνώσεις που έχω αποκτήσει από το YouTube, όπως μοντάζ, σκηνοθεσία ή οτιδήποτε τέτοιο και έπρεπε να κάνω αυτή τη δουλειά, θα την έκανα. Αλλά, προφανώς δεν θα ήμουν χαρούμενος.

Αν είχες την επιλογή θα διάλεγες μόνο το YouTube, σωστά;

Ναι, όπως και ουσιαστικά έχω κάνει αυτό, γιατί άφησα τη δουλειά μου για να κάνω το YouTube.

Στα βίντεο που δείχνεις είσαι αυτός που είσαι, δηλαδή ο Γιάννης, ή χρησιμοποιείς κάποια περσόνα για να τα κάνεις;

Θα έλεγα ότι είμαι ένα 70% εγώ, ο Γιάννης δηλαδή, και το υπόλοιπο ουσιαστικά είναι ο εαυτός μου, απλά είναι το ίδιο με περισσότερη ενέργεια, λίγο πιο ευδιάθετος και όλο αυτό, γιατί, ΟΚ, δεν θα μπορούσα… Όπως είπαμε και πριν, δεν θα μπορούσα να πω ότι «Παιδιά, σήμερα έχω κακή ψυχολογία, ντάξει; Το βίντεο θα είναι έτσι. Θα μαυρίσει η ψυχή μας σήμερα!». Αυτό. Οπότε, εγώ είμαι, απλά όταν μπορεί να με συναντήσεις ευδιάθετο!

Όσον αφορά τα σχόλια, τώρα, του κοινού, αρχικά τα κοιτάς; Μπαίνεις στη διαδικασία να τα διαβάσεις;

Ναι. Τα σχόλια νομίζω σχεδόν απ’ την πρώτη στιγμή έως και τώρα τα διαβάζω όλα, εκτός κι αν απλά μου ξεφύγει κάποιο. Δηλαδή, κάθε μέρα σίγουρα θα αφιερώσω όση ώρα είναι για να διαβάσω όλα τα σχόλια που έχουνε γίνει. 

Πόσο σε επηρέαζαν στην αρχή και πόσο τώρα; Και εννοώ εννοείται τα αρνητικά σχόλια.

Στην αρχή με επηρέαζαν πολύ περισσότερο. Ντάξει, όταν κάνεις κάτι πολύ καιρό μαθαίνεις και εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου, οπότε δεν επηρεάζεσαι τόσο. Στην αρχή που δεν ξέρεις πώς να στήνεις την κάμερα, πώς να μιλάς με την κάμερα, πώς να κάνεις ακριβώς το μοντάζ, μπορεί να μην ξέρεις καν για ποιο λόγο το κάνεις και έρθει ένας και σου γράψει «Πω πω, αυτό είναι βλακεία, ξέρω ‘γώ παράτα το» μπορεί, επειδή και εσύ δεν είσαι σίγουρος με τον εαυτό σου, μπορεί να σε πιάσει ότι «Βρε μήπως έχει δίκιο αυτός; Μήπως να το αφήσω;» Αλλά, ΟΚ, όταν το κάνεις οκτώ χρόνια πλέον έχεις μία πορεία και έχεις φτάσει σε ένα σημείο που έχεις και τις γνώσεις. Έχει σκληρύνει και η πέτσα σου οπότε ξέρεις καλύτερα τον εαυτό σου, οπότε δεν μπορεί να σε επηρεάζει το καθετί που λέει κάποιος που έχει μία εικόνα από σένα μέσα από ένα βίντεο δέκα λεπτών.

Πώς διαχειρίζεσαι τα άσχημα σχόλια του κοινού ή τα μηνύματα; Γιατί έχω παρακολουθήσει και live σου και κάποιες φορές σου κάνουν κάποιες ίσως πιο περίεργες ερωτήσεις ή πιο εκνευριστικές ή να σχολιάσουν κάτι. Σε οτιδήποτε αναφέρομαι.

Ντάξει, το κάθε σχόλιο είναι διαφορετικό. Αλλά, τώρα αν είναι κάτι άσχημο που απλά με βρίζει, πλέον είναι αστείο. ΟΚ, δεν έχω κάποια πληροφορία να πάρω απ’ αυτό. Αν είναι, τώρα, να μου πει με άσχημο τρόπο κάτι, πάλι δεν νομίζω να δώσω πολύ βαρύτητα. Από την άλλη, μπορεί να καθίσω να το σκεφτώ λίγο παραπάνω ότι μου είπε κάτι για τον ήχο μου, ότι ακούγεται χάλια αυτό. Μπορεί να διπλοτσεκάρω ότι «Μπορώ να κάνω κάτι καλύτερο με αυτό;». Όχι για να ευχαριστήσω το συγκεκριμένο, αλλά για να έχει καλύτερο αποτέλεσμα γενικότερα. Εντάξει, τώρα στα live όταν μου κάνει κάποιος κάποια ερώτηση, μπορεί να πιαστώ και να απαντήσω λίγο κυνικά ή ειρωνικά ή οτιδήποτε. Αυτό.

Άρα, στα live βγάζεις περισσότερο το χαρακτήρα σου.

Στα live ναι, γιατί είναι πιο αφιλτράριστος. Αν γράψω κάτι στο βίντεο και το κοιτάξω μετά στο μοντάζ και έχω πει κάτι το οποίο είναι κάτι που δεν θα ήθελα να βγει στο ίντερνετ, το κόβω. Στο live αν το πω, το είπα. Το έχουν ακούσει όλοι. Δεν γίνεται να κοπεί.

Το χειρότερο σχόλιο που σου έχουν κάνει το θυμάσαι;

Ναι. Δεν είναι ένα. Είναι κατηγορίες. Δηλαδή, ο καθένας μπορεί να γράψει. Ένας πιο παλιά ήθελε να με βρει για να με δείρει για κάποιο λόγο. Δεν θυμάμαι τώρα για ποιο λόγο. Γενικά έχει διάφορα σχόλια τα οποία είναι… Είναι κάποια πολύ πικρόχολα. Αλλά, εντάξει, ξέρω ‘γώ; Μπορεί να είχε κακή μέρα ή οτιδήποτε. Δεν πειράζει!

Έχει τύχει να απαντήσεις πιο προσωπικά σε κάποιο κακό σχόλιο;

Πιο προσωπικά όχι. Απλά αν κάποιος μού γράψει κάτι το οποίο του ήρθε εκείνη στιγμή στο κεφάλι, που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, μπορεί να του γράψω και εγώ κάτι αντίστοιχο έτσι για πλάκα ή μπορεί να το αφήσω απλά και να μη γράψω καθόλου. Ουσιαστικά είναι αυτά τα δύο. Ή αν δω ότι ο συγκεκριμένος κάνει μόνο αυτό, δηλαδή έρχεται σε κάθε βίντεο και με βρίζει, μετά απλά θα τον κάνω block από το κανάλι. Δεν έχει νόημα να…

Το πιο όμορφο σχόλιο που σου έχουν κάνει και σου έχει μείνει;

Αυτό πάλι… Δεν έχω ένα, αλλά σίγουρα όμορφα σχόλια και μηνύματα είναι αυτά που σου λένε ότι «Ξες τι; Είχα μία δύσκολη μέρα και είδα το βίντεο σου» ή «Έγινε αυτό το κακό πράγμα σε μένα και ήμουνα χάλια γι’ αυτήν την περίοδο και είχα τα βίντεό σου για να βλέπω». Κάτι τέτοιο αντίστοιχο. Ή γενικά με κάνανε χαρούμενο και σχόλια από γονείς, τα οποία γράφουν ότι «Γεια σου, Γιάννη! Είμαι ο Σπύρος, 50 χρονών, και σε βλέπω με το γιο μου το Γιώργο που είναι 12! Μπράβο!» και αυτό, ξέρω ‘γω. Αυτά είναι από τα καλά.

Γονείς οι οποίοι μπορεί να σε βλέπουν με τα παιδιά τους, αλλά να κατακρίνουν το ότι σε βλέπουν ή το ότι κάνεις games έχει τύχει κάποιο σχόλιο τέτοιο; Γιατί υπάρχουν και γονείς που δεν θέλουν τα παιδιά τους να παίζουν ώρες ή όντως παίζουν ώρες και προσπαθούν κάπως να το σώσουν, θα έλεγα λαϊκά.

Ναι. Έχουνε τύχει και τέτοια σχόλια από γονείς. Ας πούμε, μου έχουν τύχει σχόλια τα οποία δεν θέλουνε καθόλου οι γονείς να βλέπουνε. Και μου έχουν αφήσει και κατεβατό ότι κάνεις αυτό και εκείνο, το οποίο είναι κακό κτλ. Υπάρχουν γονείς που μπορεί να θέλουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με διαφορετικά πρότυπα απ’ αυτά που έχω εγώ στο κεφάλι μου. Απλά μπορούν να πούνε στα παιδιά τους ή να μην αφήσουν τα παιδιά τους, τέλος πάντων, να έχουν πρόσβαση στο [01:00:00]YouTube ή κάτι, να βάλουνε σε blacklist το κανάλι μου, κάτι τέτοιο... Προφανώς είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι εδώ πέρα πάνω στον πλανήτη. Έχουμε διαφορετικές απόψεις για πράγματα, οπότε δεν μπορώ εγώ να έχω τις ίδιες απόψεις με όποιον με βλέπει. Αυτό είναι πολύ προφανές.

Έχει τύχει να αντιμετωπίσεις κάποια δύσκολη κατάσταση, και εννοώ να λάβεις κάποιο μήνυμα για αυτοκτονία, για ενδοοικογενειακή βία, που να σου ζητάνε βοήθεια ψυχολογική ίσως;

Πού και πού τυχαίνει, αλλά όχι για ενδοοικογενειακή βία, τύπου ότι συμβαίνει αυτό στο σπίτι μου, βοήθησέ με. Μπορεί να μου στείλουνε κάποιο μήνυμα για κάποια συμβουλή. Ίσως και γι’ αυτό, ότι έχουν κάποιο πρόβλημα ή είναι στεναχωρημένοι ή μπορεί να έχουν κατάθλιψη ή κάτι τέτοιο. Όχι τόσο συχνά, αλλά ναι. Καμιά φορά συμβαίνει να λάβω ένα τέτοιο μήνυμα.

Και πώς τα αντιμετωπίζεις αυτά τα περιστατικά;

Αν είναι, τώρα, ας πούμε, για περιστατικό κατάθλιψης εγώ δεν είμαι ο κατάλληλος να δίνω συμβουλές. Οπότε, μπορεί να κάνω ένα google search, να βρω κάποιο τηλέφωνο ή κάποιο site ή οτιδήποτε και να πω: «Τσέκαρε καλύτερα εδώ πέρα, επειδή εγώ δεν μπορώ να σου δώσω κάποια συμβουλή». Αν είναι για κάτι το οποίο μπορεί να το γνωρίζω, μπορεί να πω κάτι, αλλά προφανώς αν είναι κάτι σοβαρό δεν μπορώ εγώ να δώσω ιατρική συμβουλή ή να κάνω γνωμάτευση.

Η θέλησή σου για επικοινωνία με τον κόσμο από πού πηγάζει; Γιατί κάνεις και livestram πλέον. Δεν περιορίζεσαι στα βίντεο που μοντάρεις ή στα games που παίζεις. 

Αυτή είναι καλή ερώτηση. Η αλήθεια είναι ότι πάντα με το που ανοίγω το livestream και υπάρχει στο chat κίνηση κτλ. μου φτιάχνει και μένα τη διάθεση. Αυτό δεν ξέρω, ίσως μπορεί να το εξηγήσει κάποιος ψυχολόγος καλύτερα, τους λόγους που μου φτιάχνει τη διάθεση. Αλλά, υποθέτω —πάλι λέω υποθέτω, γιατί όντως υποθέτω— το να ανοίγεις ένα livestream και να έχεις μερικές εκατοντάδες να είναι εκεί πέρα και να θέλουν να σου γράψουν και να αλληλοεπιδράσουν μαζί σου είναι τιμητικό. Οπότε, νιώθεις και εσύ χαρούμενος που η δουλειά σου αρέσει σε κάποιον.

H πραγματική ανθρώπινη επικοινωνία μπορεί να αντικατασταθεί μέσα από μία οθόνη;

Όχι, πιστεύω. Γιατί η πραγματική ανθρώπινη επικοινωνία έχει και την αφή, που μέσα απ’ την οθόνη δεν υπάρχει τουλάχιστον μέχρι στιγμής τεχνολογία που να μπορέσει να φέρει και την αφή.

Και η ερώτησή μου αυτή ήταν πρόλογος κατά κάποιον τρόπο σχετικά με το θέμα της πανδημίας του Covid-19. Και θέλω να σε ρωτήσω την άποψή σου για το αν η τεχνολογία βοηθάει σε αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο που διανύουμε και τα games προφανώς εν συνεχεία αν μπορούν να βοηθήσουν ψυχολογικά.

Ναι. Καλά, και γενικότερα η τεχνολογία πλέον… Ουσιαστικά έχουμε δει ότι μπορούσε να γίνει έτσι κι αλλιώς αυτό, αλλά η πανδημία μάς έδωσε ένα σπρώξιμο παραπάνω, ότι η τηλεργασία είναι κάτι που μπορεί να συμβεί και μπορεί να έχει αποτέλεσμα είτε έχουμε πανδημία είτε όχι. Αυτό μας το έδειξε η πανδημία, γιατί δεν το είχαμε δοκιμάσει. Παρόλα αυτά, τώρα με τα games, προφανώς και τα games μπορεί να δώσουνε συντροφιά σε κάποιον ο οποίος μπορεί ή να μην έχει παρέες, να είναι μόνος του, ή μπορεί να έχει αποκλειστεί κάπου και να μην μπορεί, να έχει μακριά φίλους ή οικογένεια. Οπότε, προφανώς το να μένεις μόνος σου με τη σκέψη σου είναι λίγο δύσκολο. Το να έχεις ένα παιχνίδι και να παίζεις και να κρατάει το μυαλό σου να σκέφτεσαι εκεί πέρα το παιχνίδι σίγουρα είναι κι αυτό κάποιου είδους συντροφιά.

Η περίοδος αυτή για ‘σένα, της πανδημίας, προσωπικά πώς είναι; Πώς την περνάς, θέλω να πω; 

Η αλήθεια είναι ότι επειδή εγώ έτσι κι αλλιώς ουσιαστικά δουλεύω από το σπίτι, ότι μπορώ να είμαι μέσα —αυτό κάνω εδώ πέρα. Δεν χρειάζεται να μετακινούμαι—, πρώτον, δεν έχω χάσει ουσιαστικά τη δουλειά μου, κι αυτό είναι πάρα πολύ θετικό, γιατί πολλά καταστήματα και γενικότερα μαγαζιά κτλ. κλείνουν. Οπότε, αυτό δεν το ‘χω εγώ. Συνεχίζει η δουλειά μου κανονικά. Και επίσης, επειδή έτσι κι αλλιώς περνάω πολλές ώρες εδώ πέρα λόγω δουλειάς, δεν είναι ότι μου έχει λείψει κάτι πάρα πολύ. ΟΚ, μου έχει λείψει να μπορώ να βγω έξω χωρίς να έχω την έννοια «Έχω στείλει μήνυμα; Έχω φορέσει μάσκα;», να έχω μία επαφή με τον άλλον και να μπορέσω να πάω ξέρω ‘γώ… «Πάμε για έναν καφέ;». Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Επίσης, δεν μπορώ να κάνω κάποιο άθλημα. Ας πούμε, πήγαινα για 5x5, να παίζω ποδόσφαιρο. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω. Αυτά είναι τα αρνητικά σε εμένα, που σε σχέση με αρνητικά άλλων δεν είναι τίποτα.

Άρα, η περίοδος αυτή δεν σε δυσκολεύει στα βίντεο απ’ όσο καταλαβαίνω. Ίσα-ίσα σου δίνει και παραπάνω χρόνο, έτσι;

Ναι, ουσιαστικά έτσι κι αλλιώς θα έδινα χρόνο για τα βίντεο. Αλλά, ΟΚ. τώρα είμαι έτσι κι αλλιώς μέσα, οπότε μπορώ να δίνω και παραπάνω χρόνο για να μην έχω κάτι να με αποσπά, ότι πρέπει να βγω και έξω γι’ αυτό, για οτιδήποτε.

Τώρα, οι subscribers σου έφτασαν 300.000 πάρα πολύ πρόσφατα, που είμαστε εν μέσω καραντίνας. Και ήθελα να μάθω αν έχουν ανέβει οι subscribers από αυτόν το λόγο τώρα, αν θεωρείς ότι έχει συμβεί αυτό λόγω τη καραντίνας, αν έχουν αυξηθεί, αν είδες, δηλαδή, αύξηση γενικότερα.

Ναι. Αυτό ουσιαστικά συνέβη κυρίως στην πρώτη καραντίνα και ήταν το πιο μεγάλο, γιατί στην πρώτη καραντίνα η πανδημία ήτανε κάτι νέο σχετικά. Δεν είχαμε τόσες πολλές πληροφορίες, οπότε ο κόσμος ήταν πιο φοβισμένος, οπότε έμενε περισσότερο σπίτι. Αφού έμενε σπίτι προφανώς έβλεπε, κατανάλωνε περιεχόμενο στο ίντερνετ. Έβλεπε YouTube. Οπότε, η μεγαλύτερη άνοδος υπήρχε στην πρώτη καραντίνα. Μετά σταμάτησε η καραντίνα, επέστρεψε, τέλος πάντων, σε μια κανονικότητα το κανάλι. Και με τη δεύτερη καραντίνα τώρα δεν έχω παρατηρήσει αντίστοιχη άνοδο ή κάποια άνοδο. Ήταν η πρόοδος του καναλιού σε subscribers κτλ., ήταν στα κανονικά, μάλλον επειδή έφυγε και ο φόβος για την πανδημία και οι άνθρωποι, παρόλο που έχουμε καραντίνα, πλέον κυκλοφορούνε πιο άνετα.

Υπάρχει περίπτωση να δηλώνει αυτό ότι ο κόσμος στράφηκε σε βιντεοπαιχνίδια —και σε παιχνίδια υπολογιστή εννοώ λέγοντας βιντεοπαιχνίδια— ώστε να περνάει την ώρα του και γι’ αυτό να αναζητήσανε κανάλια στο YouTube όπως το δικό σου, ας πούμε;

Ναι. Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω, αλλά δεν αποκλείεται κιόλας, γιατί και στο κανάλι παίζω πολλά παιχνίδια. Οπότε, μπορεί να μπει και κάποιος ή απλά για να δει βίντεο ή μπορεί να μπει και να ψάξει τα βίντεο να δει αυτό το παιχνίδι και να πει: «Με ενδιαφέρει. Το έχει παίξει αυτός εδώ πέρα που κάνει βίντεο. Ας το κλικάρω να δω τι είναι. Καλό είναι, ξέρω ‘γω, μπορεί να το αγοράσω. Τι άλλο έχει κάνει; Έχει κάνει και αυτό!» Οπότε, μπορεί να πήγε να πάρει και μία άποψη, τέλος πάντων, για κάποιο παιχνίδι.

Γενικά το να ασχοληθεί κάποιος με το gaming κομμάτι όπως εσύ απαιτεί πολλά χρήματα ή είναι κάτι που μπορεί να το κάνει και πιο οικονομικά; Εντάξει, ξέρουμε ότι το να αγοράσεις κονσόλες έχει κάποια δαπάνη. Ίσως αναφέρομαι περισσότερο στα παιχνίδια του υπολογιστή που κι εσύ παίζεις πολύ περισσότερο ή του κινητού.

Εντάξει, άμα κάνεις παιχνίδια από το κινητό χρειάζεσαι ουσιαστικά τη συσκευή σου και ίσως μία κάμερα και ένα μικρόφωνο. Τώρα, ουσιαστικά η δαπάνη κυρίως είναι υπολογιστής η μεγαλύτερη, να μπορεί να παίζει τα παιχνίδια. Βέβαια, υπάρχουν και παιχνίδια που τρέχουν και σε πιο παλιούς υπολογιστές. Όταν ξεκίνησα εγώ είχα έναν υπολογιστή που ακόμα και τη στιγμή που ξεκίνησα δεν ήτανε τόσο καλός. Παρόλα αυτά, ΟΚ, μπορούσες να κάνεις βίντεο. Δεν χρειάζονται τόσα πολλά χρήματα, ειδικά στην αρχή, πιστεύω.

Έχεις κάνει φιλίες με το κοινό σου; Τι θέλω να πω: κάποιο άτομα από το κοινό σου να σε παρακολουθούσε και να άρχισες να μιλάς και πλέον να είστε φίλοι.

Όχι. Σίγουρα υπάρχουν κάποια άτομα που τα γνώρισα μέσα από κύκλους του YouTube που δεν έχουνε κανάλι. Απλά ήτανε κοινοί γνωστοί με κάποιον άλλον που κάνει YouTube. Γνώρισε τον άλλον που κάνει YouTube και γνώρισε και το φίλο του. Δεν υπάρχουν φίλοι. Παρόλα αυτά, υπάρχουν κάποια άτομα τα οποία είναι καιρό στο κανάλι, είναι πολύ συχνοί, οπότε είναι σχεδόν σα να τους ξέρω και να με ξέρουν και εκείνοι λίγο καλύτερα. Δεν είναι ότι θα πάμε και θα βγούμε για καφέ, αλλά μπορεί να πούμε μια κουβέντα παραπάνω.

Ίσως περισσότερο στα livestream που κάνεις έχει τύχει να μοιραστείς κάποιο προσωπικό σου ζήτημα ώστε να το βγάλεις από μέσα σου; Γιατί κάποιοι YouTubers το κάνουν αυτό, δηλαδή δεν φοβούνται να μοιραστούν προσωπικά τους προβλήματα και να τα συζητήσουν.

Ναι, έχει συμβεί. Αλλά, γενικά κοιτάζω να είναι κάτι ανάλαφρο. Εγώ προσωπικά δεν θέλω να μοιράζομαι τα προσωπικά μου στο διαδίκτυο. Αν είναι κάτι ανάλαφρο, το οποίο μπορώ να σχολι[01:10:00]άσω εκείνη τη στιγμή και να πω δυο τρία αστεία, ως εκεί. Δεν θα πω κάτι το οποίο είναι πολύ σοβαρό, ας πούμε.

Το κανάλι σου ανήκει στην κατηγορία του Gaming ελληνικού YouTube Community, φαντάζομαι. Ήθελα να μου πεις πόσοι είναι οι Youtubers, έστω στο περίπου, από αυτά που έχεις δει, οι Έλληνες που ασχολούνται με το gaming και έχουνε κανάλι.

Νομίζω ότι πλέον με το gaming υπάρχει κορεσμός. Δηλαδή, είναι πάρα πολλοί πλέον. Τώρα, δεν έχω αριθμό στο μυαλό μου, αλλά αν θεωρούμε ότι… Αν δεν βάλουμε κάποιο όριο στους subscribers —δηλαδή, και κάποιος που μπορεί να απασχολείται και να έχει είκοσι συνδρομητές μετράει— σίγουρα είναι μερικές εκατοντάδες στα κανάλια. Μπορεί να είναι και χιλιάδες. Δεν ξέρω. Είναι πάρα πολλά πλέον.

Άρα, σε σχέση με τις άλλες κατηγορίες βίντεο μπορεί να είναι και η πιο μεγάλη, έτσι;

Ναι. Μπορεί το gaming να έχει περισσότερα άτομα απ’ όσα έχουν όλες οι άλλες κατηγορίες μαζί.

Γυναίκες Youtubers που ασχολούνται με το gaming κομμάτι, αμιγώς, όμως, υπάρχουν; Έχω δει κοπέλες που βάζουν βίντεο gaming στα κανάλια τους, αλλά να ασχολούνται αμιγώς με το gaming;

Ναι. Υπάρχουν και που ασχολούνται με το YouTube και που ασχολούνται με το streaming.

Είναι αρκετές ή οι άντρες σε αυτό το κομμάτι παραμένουν περισσότεροι;

Οι άντρες είναι σίγουρα περισσότεροι και αυτό μάλλον αλλάζει σιγά-σιγά, γιατί πιο παλιά αντίστοιχα το gaming —όπως έλεγα και πιο πριν όταν ήμουν εγώ 15— ήτανε πάρα πολύ δύσκολο να βρεις κάποιο κορίτσι 14-15 χρονών να παίζει τότε. Ήταν πιο αντρικό σπορ, ενώ τώρα τα βλέπω λίγο πιο ανοιχτά τα πράγματα. Οπότε, σίγουρα υπάρχουνε οι γυναίκες που ασχολούνται με το gaming και για δημιουργία περιεχομένου ή μπορεί απλά να τους αρέσει να παίζουν παιχνίδια και να μη το μαθαίνει κανείς. Λογικά όσο προχωράμε παρακάτω θα υπάρχουν και περισσότερες.

Θέλω να σε ρωτήσω για ένα άλλο ευχάριστο κομμάτι. Συμμετείχες στο Μαραθώνιο, τον εικοσιτετράωρο gaming Μαραθώνιο στις 12 και 13 Δεκεμβρίου του 2020 για το Χαμόγελο του Παιδιού, που διοργανώνεται εδώ και οχτώ χρόνια από τον Youtuber Zok. Ήθελα να μου πεις για την εμπειρία σου και ποιο είναι το συναίσθημα που σου έχει αφήσει όλο αυτό.

Αυτό τώρα ο Zok το διοργανώνει οχτώ χρόνια. Εγώ έχω συμμετάσχει, αν δεν κάνω λάθος, τα πέντε τελευταία. Αλλά, πάντα είναι κάτι το οποίο το περιμένω πώς και πώς να φτάσει η ημερομηνία που θα ανακοινώσει ο Γιώργος ο Zok πότε θα γίνει και να μείνω όσο περισσότερο γίνεται, επειδή είναι εικοσιτετράωρος. Τον τελευταίο χρόνο έμεινα εικοσιτέσσερις ώρες. Άλλες φορές όσο μπορούσα. Έμενα δέκα, δεκαπέντε, είκοσι ώρες. Γενικά, είναι κάτι πολύ ευχάριστο, γιατί είναι πάρα πολλά άτομα που συμμετέχουν. Δεν είμαστε απαραίτητα φίλοι όλοι, αλλά είναι πολύ ωραίο όταν τόσα άτομα συμμετέχουν για έναν καλό σκοπό. Και γενικά, το γεγονός να έχω ένα κανάλι στο YouTube και να μπορώ απλά επειδή έχω κάποιο κοινό που με ακολουθεί να κοινοποιήσω την παρουσία μου στο event και να βοηθήσω για έναν καλό σκοπό σίγουρα είναι πάρα πολύ ευχάριστο.

Τι σου έμεινε περισσότερο από αυτή την εμπειρία και ίσως και από αυτά τα πέντε χρόνια; Τι είναι αυτό που σου έχει μείνει;

Γενικά είναι αυτό, είναι ο σκοπός και το γεγονός ότι μαζεύονται τόσα άτομα και έρχεται ο καθένας και δίνει την καλή του διάθεση για όση ώρα θα ‘ναι. Μπορεί να είναι μισή ώρα, μπορεί να είναι δέκα ώρες, μπορεί να είναι και εικοσιτέσσερις ώρες. Δίνει ό,τι έχει, την καλή διάθεση και την ενέργεια, επειδή έχει και ένα κοινό από πίσω που παρακολουθεί και μαζεύεται ένα ποσό για καλό σκοπό. Επίσης, μπορεί να τύχει να γνωρίσεις και άτομα τα οποία μπορεί να τα παρακολουθούσες απλά και να τα δεις από κοντά, οπότε να πείτε και μία κουβέντα. Και αυτό προφανώς είναι θετικό.

Κλείνοντας, ήθελα να σε ρωτήσω τα σχέδια σου για το μέλλον, αν έχεις κάποιους στόχους για το κανάλι.

Ως στόχους συνήθως… Όχι, συνήθως, πλέον δεν βάζω στόχους σε subscribers, σε views κτλ. Βάζω στόχους για το περιεχόμενο του καναλιού. Οπότε, εγώ θα ήθελα φέτος στο κανάλι να έχω περισσότερα βίντεο τα οποία είναι μη gaming, δηλαδή περισσότερο σχολιασμούς, σκετσάκια, να καθίσω, δηλαδή, να γράψω κείμενα ή σενάρια ή οτιδήποτε.

Αυτή η ανάγκη σου να γράψεις πλέον κάτι άλλο εκτός απ’ το gaming από πού πηγάζει;

Δεν ξέρω. Ίσως έχω επηρεαστεί επειδή βλέπω πολύ stand-up comedy, όποτε θέλω κι εγώ να γράψω κάτι κωμικό, αλλά εμπειρικά, χωρίς να έχω κάποια γνώση, δηλαδή, πιστεύοντας ότι αν πω αυτό μπορεί κάποιος να γελάσει, χωρίς να ξέρω ότι θα έχει το αποτέλεσμα που θέλω. Αλλά ίσως αυτό, ότι θέλω να γράψω κάτι το οποίο να είναι αστείο οπότε να το δει κάποιος και να γελάσει.

Έχει σχέση και με το γεγονός ότι και στα βίντεο που κάνεις τα gaming έχεις πολύ έντονα το χιουμοριστικό στοιχείο μέσα σ αυτά;

Ναι. Ουσιαστικά αυτό που προσπαθώ και στα βίντεο είναι να έχω ναι μεν το παιχνίδι, αλλά να μπορώ να το εμπλουτίσω με το σχολιασμό, δηλαδή να γίνεται καλύτερο αποτέλεσμα με το σχολιασμό από το να είναι απλά το παιχνίδι και να σχολιάζω τι γίνεται στο παιχνίδι.

Τι θα έλεγες σε κάποιον ή κάποια που θέλει να ξεκινήσει το YouTube στο gaming κομμάτι και φοβάται να το ξεκινήσει;

Ότι γενικά καλό είναι να βγαίνεις από το comfort zone. Άμα φοβάσαι το τι θα πει ο άλλος ή δεν ξέρω ποιος είναι ο φόβος, ντάξει, δοκίμασέ το. Τι μπορεί να γίνει; Μπορεί να σε κοροϊδέψει κάποιος, να σου πει κάποιος, ξέρω ‘γω, κάτι κακό. Εντάξει, δεν πειράζει. Θα πάμε παρακάτω! Αυτό. Ότι δεν χρειάζεται... Άμα είναι κάτι το οποίο πιστεύεις ότι θα σου αρέσει καλό να το δοκιμάσεις, γιατί μετά μπορεί να σου μείνει απωθημένο.

Θα ήθελα για να ακουστεί και στη συνέντευξη πού μπορεί να σε παρακολουθήσει κανείς στο YouTube και πού μπορεί να σε ακολουθήσει στα social media.

Ουσιαστικά σε όλα τα social media είμαι με το ίδιο όνομα. Είναι το LegitGamingGr, οπότε είτε το γράψεις στο YouTube, στο Instagram στο Facebook ή στο Twitch, που κάνω και εκεί livestreams, μπορεί να με βρει.

Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να συμπληρώσεις πριν κλείσουμε;

Θα είχα ως ευχή να τελειώνουμε με την πανδημία. Αλλά, δεν ξέρω πότε αυτό θα βγει στο ευρύτερο κοινό! Οπότε, να πω απλά υγεία γενικά, που μάλλον είχαμε ένα θέμα με την υγεία τον τελευταίο χρόνο! Αυτό!

Γιάννη μου, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου!

Κι εγώ ευχαριστώ.