[00:00:00]Καλησπέρα, θα μου πεις το όνομά σου;

Με λένε Δημήτρη.

Είναι 14 Ιανουαρίου του 2022. Είμαι εδώ με τον Δημήτρη. Εγώ ονομάζομαι Γραμματοπούλου Βασιλική και είμαι ερευνήτρια στο Istorima. Και πάμε να ξεκινήσουμε. Πες μας λίγα λόγια για εσένα.

Είμαι 33 ετών. Σπούδασα ηλεκτρολόγος, πληροφορική σ’ ένα δημόσιο ΙΕΚ. Τώρα εργάζομαι σε μια ΜΚΟ με αντικείμενο τη στέγαση των οικογενειών αιτούντων άσυλο. Και η προηγούμενη δουλειά μου ήταν για σχεδόν τρία χρόνια οδηγός ταξί.

Πώς και αποφάσισες να δουλέψεις ως οδηγός ταξί;

Δεν είχα δουλειά εκείνη την περίοδο. Είχα μια αγάπη για την οδήγηση, μου άρεσε, έτσι, από πάντα το συγκεκριμένο επάγγελμα, επειδή έχει επαφή με τον κόσμο, είσαι ανεξάρτητος, νιώθεις, κατά κάποιον τρόπο, ελεύθερος. Και σε συνδυασμό με την αγάπη μου για την οδήγηση αποφάσισα να εργαστώ και εγώ ως οδηγός ταξί.

Το ταξί ήταν δικό σου ή ενοικιαζόμενο;

Ήταν με ενοίκιο. Οπότε ήθελε και κάποιες περισσότερες ώρες εργασίας. Τα έξοδα είναι περισσότερα. Ναι.

Ποια είναι η καθημερινότητα ενός οδηγού ταξί;

Εντάξει, δηλαδή να περιγράψω μία ημέρα ως οδηγός ας πούμε; Θα ξυπνήσεις το πρωί, θα καθαρίσεις το αυτοκίνητο να είναι ωραίο, να μυρίζει ωραία, να μπορεί να μπει ο κόσμος και να είναι ευχαριστημένος, να νιώθει ότι το μέρος, το αυτοκίνητο που τον μεταφέρει είναι καθαρό. Μετά, θα σταματήσεις να πάρεις έναν καφέ και ξεκινάει και η βάρδια μετά. Όπου αναλόγως με το πώς έχει ο καθένας επιλέξει να δουλεύει, ορίζει κάπως και την καθημερινότητά του. Εγώ συγκεκριμένα δούλευα το βράδυ, είχα βραδινή βάρδια. Ξεκινούσα, έπαιρνα έναν καφέ, έβγαινα έξω για δουλειά στον δρόμο, είτε με την εφαρμογή είτε αν με σταματούσε κάποιος τυχαία. Και κατά τις 4:00 ή 3:30 η ώρα ανέβαινα στο αεροδρόμιο. Εκεί περίμενα κάποιες ώρες μέχρι να επιβιβάσω και το πρωί, κατά τις 8:00-8:30 η ώρα, αναλόγως με το πού θα μου τύχαινε η διαδρομή, κατέβαινα στην Αθήνα. Και συνέχιζα μετά δουλεύοντας στον δρόμο, εκτός και αν είχα κάποιο ήδη κάποιο προγραμματισμένο ραντεβού για να ξανανέβω στο αεροδρόμιο, είτε για να κατεβάσω κάποιον επιβάτη από το αεροδρόμιο.

Και αυτές τις ώρες που ήσουνα στο αεροδρόμιο πού κοιμόσουνα;

Επειδή, γενικώς, είχα γεμάτο πρόγραμμα μέσα στην ημέρα και δεν μπορούσα να... Δηλαδή, δεν κοιμόμουνα μέσα στην ημέρα για να είμαι ξύπνιος όλο το βράδυ, επειδή είχα διάφορα πράγματα να κάνω, επέλεγα τις ώρες που περίμενα στο αεροδρόμιο να κοιμάμαι στο ταξί. Δηλαδή, οι ώρες του ύπνου μου ήταν αυτές οι τέσσερις ώρες που περίμενα στο αεροδρόμιο για να επιβιβάσω κάποιον πελάτη. Οπότε, ναι. Κοιμόμουν μέσα στο αυτοκίνητο, έκανα το κάθισμα πίσω, είχα το τάμπλετ μου, έβαζα ταινίες, τηλεόραση και μ’ έπαιρνε ο ύπνος. Ξύπναγα το πρωί και συνέχιζα τη δουλειά μου.

Υπήρχε διαφορά ανάμεσα στους πρωινούς και στους βραδινούς πελάτες[00:05:00];

Υπήρχε, εντάξει. Το πρωί είναι… Το φως είναι διαφορετικό από το σκοτάδι, όπως και να το κάνεις. Αλλιώς είναι το πρωί, αλλιώς είναι το βράδυ. Το πρωί είναι ο κόσμος που πηγαίνει στις δουλειές του, ο κόσμος που έχει κάποια υποχρέωση, ας πούμε, και... Έτσι; Το βράδυ, εντάξει, είναι όλα τα περίεργα που μπορούν να σου συμβούν, είναι ο κόσμος που βγαίνει έξω, είναι ο κόσμος που... Εντάξει. Συνήθως, τα πιο περίεργα πράγματα το βράδυ συμβαίνουν. Κλοπές, τσακωμοί.

Εσένα σου έχει τύχει κάποιο ακραίο περιστατικό;

Βράδυ μου έχει τύχει ακραίο περιστατικό. Ήτανε την περίοδο που υπήρχε ένας δολοφόνος, που είχε σκοτώσει κάποιους ταξιτζήδες. Κι εγώ, επειδή δούλευα βράδυ, ήτανε γενικώς, είχες λίγο τον νου σου. Όχι ότι θα σου τύχει εκείνη η περίπτωση, αλλά, εντάξει, το βράδυ είναι βράδυ, όπως είπαμε. Παρόλα αυτά, εγώ μια μέρα μετά περίμενα στην πιάτσα, στην Πανόρμου, και ήμουν πρώτος στη σειρά. Βλέπω έναν άνθρωπο να βγαίνει έξω από ένα μαγαζί, ήταν μεθυσμένος, εύσωμος, με μπαταρισμένο κεφάλι, είχε επιδέσμους στο κεφάλι, ένα Flight μπουφάν, αρβύλες. Ήταν κακή φάση ο άνθρωπος. Τέλος πάντων, εγώ ήλπιζα να μην έρθει σε μένα, να προλάβει να βγει κάποιος άλλος πελάτης και να… Γιατί, αν είσαι πρώτος στη σειρά, δεν μπορείς να διαλέξεις, δεν μπορείς να αποφύγεις την επιβίβαση. Τέλος πάντων, έρχεται σε μένα. Δεν το αποφεύγω εν τέλει. Έρχεται σε μένα, κάθεται μπροστά. Εγώ προσπάθησα να τον καλοπιάσω, να του μιλήσω ευγενικά. Γιατί, εντάξει, όταν είναι κάποιος μεθυσμένος, στραβώνει εύκολα, τσαντίζεται εύκολα, οπότε κάπως τον πιάνεις με το καλό λίγο με το που μπει. Τον ρωτάω πού θα πάμε, ενώ έχω ξεκινήσει, τον ρωτάω πού θα πάμε και μου λέει: «Εκεί που σκοτώνουνε τους ταξιτζήδες». Εν τω μεταξύ, εγώ φοβήθηκα εκείνη τη στιγμή, κοκάλωσα και του λέω: «Έλα», του λέω, «πες μου, πού θα πάμε;». Και μου λέει: «Εκεί που σκοτώνουν τους ταξιτζήδες», μου λέει, «προχώρα». Εν τω μεταξύ, κατευθείαν πέρασε από το μυαλό μου, δηλαδή, έβαλα το χέρι μου στον τεμπέλη του αυτοκινήτου, που είναι ανάμεσα στα δύο καθίσματα, ώστε, αν δεν προλάβαινα να σταματήσω το αυτοκίνητο, να τον ακινητοποιήσω, δηλαδή να αμυνθώ. Και θα σταματούσα το ταξί. Δηλαδή, θα κατέβαινα από το αυτοκίνητο, θα έπαιρνα το κλειδί και θα κατέβαινα να ζητήσω βοήθεια. Δηλαδή, ένιωσα ότι κάτι κακό συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Όταν αυτός κατάλαβε ότι εγώ ήμουν λίγο, ότι εγώ ενοχλήθηκα, ότι φοβήθηκα, άρχισε να γελάει και μου κάνει: «Πλάκα σου κάνω», μου λέει, «εντάξει», μου λέει, «έλα, πλάκα ήτανε!». Εντάξει, εγώ εκείνη τη στιγμή του την είπα, ας πούμε, τύπου δεν είναι πλάκα αυτό και… Έτσι; Του μίλησα, ας πούμε, πολύ απότομα μετά. Και το αστείο είναι ότι, όταν του είπα μετά να μου πει πραγματικά πού πηγαίνει, μου είπε ότι πάει στο Γαλάτσι. Τέλος πάντων, αυτό δηλαδή ήταν λίγο τρομακτικό εκείνη την περίοδο, γιατί είχε συμβεί αυτό και ξαφνικά μπαίνει κάποιος μέσα και μου κάνει πλάκα, ας πούμε, με κάτι το οποίο ήταν πολύ σοβαρό. Αυτό, έτσι, που να έχει να κάνει με φόβο. Τώρα, άλλες φορές δεν έχω φοβηθεί η αλήθεια είναι. Εντάξει, πρέπει να… δουλεύοντας νύχτα, πρέπει να κόβει λίγο το μάτι σου, να μπορείς να διαχειρίζεσαι καταστάσεις, να μην αφήνεις πολλά περιθώρια. Οπότε, ευτυχώς, τρία χρόνια περίπου, λιγότερο από τρία χρόνια που δούλεψα, δεν μου έτυχε κάτι άλλο, έτσι, που να νιώσω κίνδυνο.

Είχες απορρίψει ποτέ κόσμο λόγω φόβου;

Όχι. Νομίζω πως δεν είχα απορρίψει κάποιον άνθρωπο. Πάντα ήμουν σχεδόν σίγουρος για όποιον έπαιρνα και[00:10:00] διαχειριζόμουνα πάντα τους πελάτες.

Τι μουσική έβαζες μέσα στο ταξί;

Έβαζα μουσική κυρίως που να ήτανε αποδεκτή απ’ όλους. Δηλαδή έτσι πιο χαλαρή μουσική. Είχα δύο-τρεις σταθμούς στο ραδιόφωνο που μου ταίριαζαν, μου άρεσαν. Αλλά, εντάξει, μουσική που να ήτανε του δικού μου γούστου 100% έβαζα, αλλά όχι όταν είχα πελάτες μέσα. Εντάξει, τώρα δεν μπορούσα να βάζω punk, hip hop και τέτοια μουσική. Ήθελα, ας πούμε, το αυτοκίνητο να είναι αποδεκτό απ’ όλους, η μουσική που θα έπαιζε. Να ήταν χαλαρή και στα αυτιά των αλλονών αποδεκτή.

Είχες κάποια αγαπημένη διαδρομή;

Εντάξει, επειδή δούλευα συνεχώς στο αεροδρόμιο, η διαδρομή προς το αεροδρόμιο και η επιστροφή από περιφερειακό Υμηττού ήταν η πιο κλασική μου διαδρομή. Ήταν η διαδρομή που την ήξερα απ’ έξω και ανακατωτά. Πώς είναι οι στροφές, πού έχει λακκούβες, πώς πρέπει να μπω γρήγορα, πού... Ήταν, δηλαδή, οι διαδρομές που ήξερα καλύτερα.

Η επαφή με τους πελάτες σου άρεσε;

Ε, ναι. Όπως σου είπα, ήταν ένα από τα πράγματα που μ’ έκαναν να θέλω να ξεκινήσω να δουλεύω ταξί. Μου άρεσε αυτή η επαφή, ας πούμε, με τον κόσμο, τον καθημερινό, με διαφορετικό κόσμο. Συναντούσες διάφορες περιπτώσεις. Δηλαδή, θα έπαιρνες ηλικιωμένους, εργαζόμενους, λαϊκούς ανθρώπους, νεολαία, πιο σπουδαγμένους. Συναντούσες, δηλαδή, κάθε λογής ανθρώπους. Οπότε και οι συζητήσεις που προέκυπταν κάθε φορά ήταν διαφορετικές. Είχε ενδιαφέρον, ας πούμε. Οπότε, ναι. Αυτή η επαφή ήταν ένα πράγμα που με κρατούσε. Γνώρισα δηλαδή πολύ κόσμο ενώ εργαζόμουνα ως οδηγός ταξί.

Για τι θέματα συνήθως συζητούσατε;

Εντάξει, είναι αυτό που λένε ότι ο… τι θέμα υπάρχει στην επικαιρότητα. Θα το ακούσεις. Δηλαδή, από τι καιρό θα κάνει μέχρι την ανάλυση του πιο σοβαρού θέματος, που δεν το έχουν αναλύσει ούτε οι επιστήμονες, ας πούμε. Δηλαδή, η αλήθεια είναι ότι ό,τι υπάρχει στην επικαιρότητα, ό,τι είναι αναπάντητο θα το συζητήσουμε μέσα στο ταξί με τον ταξιτζή, ας πούμε. Νομίζω ότι, δηλαδή, δεν είναι μόνο οι ταξιτζήδες έχουν αυτό το όνομα, ότι μιλάνε πολύ και αναλύουν πολλά πράγματα, αλλά και ο κόσμος περιμένει τους ταξιτζήδες να ακούσει πράγματα, ας πούμε, και την άποψή τους. Δηλαδή, και από τις δύο πλευρές πηγαίνει αυτό το… Δεν ξέρω. Εμένα μου έχουν τύχει διάφορες περιπτώσεις. Δηλαδή, μου είχε τύχει, ας πούμε, πολλές φορές να ξεκινάω να πιάνουμε συζήτηση και να κάνει εντύπωση σε πελάτες το ότι εγώ είμαι οδηγός ταξί, ας πούμε, και ότι περίμεναν ότι θα είμαι με δύο-τρία πτυχία, ας πούμε. Και με ρώταγαν αν το κάνω περιστασιακά και αν το κάνω για λίγο χρονικό διάστημα, μέχρι να δουλέψω αυτά που έχω σπουδάσει. Και τους απαντούσα ότι δεν έχω σπουδάσει κάτι, ας πούμε, πάνω στο θέμα, για το θέμα στο οποίο μιλάμε. Απλά διαβάζω αρκετά, ενημερώνομαι. Και τους έκανε πολλή εντύπωση, ας πούμε, γιατί είχα γνώσεις για διάφορα θέματα. Και κόσμος, ας πούμε, μορφωμένος. Δηλαδή, δεν μου το έλεγε... Αυτό.

Είχες επαφές με άλλους συναδέλφους;

Εντάξει, είχα κάνα δύο φίλους που ήταν και στην ηλικία μου και ήταν και αυτοί οδηγοί ταξί. Ε, τώρα με μεγαλύτερους είχα κάποια επαφή πάνω στο αεροδρόμιο. Πολύ[00:15:00] συγκεκριμένα πράγματα. Δεν μου άρεσε. Δηλαδή γενικώς απέφευγα να έχω επαφές με τους ταξιτζήδες. Δεν ξέρω, ακούγεται κάπως, αλλά...

Για ποιον λόγο αυτό;

Εντάξει, δεν ξέρω, είναι κάπως… Τώρα, εντάξει, όταν είσαι όλη μέρα στον δρόμο, στο ταξί πόσα χρόνια, δεν ξέρω. Δεν με κάλυπτε, ας πούμε, ο κόσμος, δεν… Έπρεπε να ψάξεις πολύ για να πετύχεις κάποιον άνθρωπο που να είναι με τις δικές μου απόψεις, με τη δικιά μου αντίληψη. Εγώ, ας πούμε, έβλεπα το ταξί ως επαγγελματίας, το ‘βλεπα το ταξί σοβαρά. Δεν είχα κλέψει ποτέ πελάτη, δεν είχα προσβάλλει ποτέ πελάτη, δεν είχα στο μυαλό μου την κουτοπονηριά. Οι απόψεις μου πάντα ήταν και είναι, ας πούμε, δίπλα στους συνανθρώπους μου, δεν διαχωρίζω κάποιον με βάση κάποιο χαρακτηριστικό. Και δυστυχώς, οι οδηγοί ταξί κουβαλάνε όλα τα λαϊκά κουσούρια, ας πούμε, πάνω τους. Γιατί είναι άνθρωποι λαϊκοί, του μεροκάματου. Είναι ταλαιπωρημένοι και αυτοί οι άνθρωποι. Οπότε, δυστυχώς, κουβαλάνε και τα περισσότερα κουσούρια, ας πούμε. Όπως οι περισσότεροι που κάνουνε τέτοιες εργασίες. Και δεν έβρισκα κοινά. Ούτε η κουλτούρα στην πιάτσα μου άρεσε, το κουτσομπολιό εκεί, συζήτηση, τέτοια θέματα ούτε… Δεν λέω ότι είναι όλοι οι ταξιτζήδες έτσι. Απλά, εγώ δεν είχα τη διάθεση να κάτσω να συναναστραφώ με πολλούς ανθρώπους για να κάνω φίλους. Σίγουρα, μπορεί να είναι η μειοψηφία αυτή πλέον. Πλέον μπορεί να είναι μειοψηφία, αλλά δεν είχα τη διάθεση να γνωρίσω πολύ κόσμο.

Σε επηρέασε κάπως αρνητικά αυτή η δουλειά; Εννοώ λόγω του ότι κοιμόσουνα μέσα στο ταξί, είναι μια καθιστική δουλειά.

Εντάξει, ευτυχώς εκείνη την περίοδο έκανα και προπονήσεις ταυτόχρονα, γυμναζόμουνα. Οπότε αυτό με βοήθησε σίγουρα πολύ. Αλλά, εντάξει, το ότι κοιμόμουνα, ας πούμε, τέσσερις ώρες την ημέρα, αρκετές ώρες δούλευα και κοιμόμουνα και στο κάθισμα του αυτοκινήτου, εντάξει, νομίζω πως σίγουρα μου δημιούργησε προβλήματα. Εντάξει, είχα διαταραχές στον ύπνο. Δηλαδή, όταν αποφάσιζα να κοιμηθώ κανονικές ώρες, δεν κοιμόμουνα, είχα… Ήτανε δύσκολο το ωράριο και ο τρόπος που ήταν η καθημερινότητά μου. Αλλά νομίζω ότι με έσωσε το ότι ήμουνα συνεχώς σε μια κίνηση και προπονούμουν ταυτόχρονα, αθλούμουν.

Τι σου άρεσε περισσότερο σε αυτή τη δουλειά;

Μου άρεσε που γνώριζα καινούργιους ανθρώπους, που συζητούσα με διαφορετικούς ανθρώπους. Μου άρεσε που, κατά τη γνώμη μου, αναβάθμιζα τις υπηρεσίες του οδηγού ταξί. Ένιωθα, ας πούμε, ότι όσος κόσμος έμπαινε στο αυτοκίνητο ένιωθε ευχαριστημένος, ένιωθε ότι έχει να κάνει μ’ έναν επαγγελματία οδηγό. Γιατί ακούγονται πάρα πολλά για το συγκεκριμένο επάγγελμα. Είχα αρκετούς πελάτες, είχα ανθρώπους που με επέλεγαν να τους ξαναεξυπηρετήσω. Μου άρεσε η οδήγηση, αυτή η ανεξαρτησία που έχεις, που γυρνάς από το ένα μέρος στο άλλο, αυτή τη δυνατότητα που έχεις να σταματήσεις όποτε θέλεις, να πάρεις τον καφέ σου, να κάνεις ένα διάλειμμα. Ότι έβλεπα διαφορετικά μέρη τα οποία δεν τα είχα και πολύ επισκεφτεί, ας πούμε. Μετά από αυτό έμαθα όλη την Αθήνα. Αυτά νομίζω είναι τα πράγματα τα οποία…

Τι δεν σου άρεσε;

Δεν μου άρεσε[00:20:00] το ότι έβλεπα από κόσμο, αυτό που είπα προ ολίγου, το ότι να σε αντιμετωπίζουν όπως όλους τους υπόλοιπους. Δηλαδή, υπάρχει ένας ρατσισμός απέναντι στους ταξιτζήδες, με βάση τον τρόπο που οδηγάνε, με βάση όλα αυτά τα κακά ακούσματα, ας πούμε, που λέγονται όλα αυτά τα χρόνια. Και αυτό βγαίνει πάνω στον καθένα, έτσι; Αυτό δεν μου πολυάρεσε. Προσπαθούσα να το σπάσω δηλαδή αυτό συνεχώς. Δεν μου άρεσε που θεωρείται ο ταξιτζής, ο οδηγός ταξί θεωρείται κάποιος υποδεέστερος. Δηλαδή, έμπαινε κόσμος μέσα και μπορεί να σου έλεγε, ας πούμε, το οτιδήποτε. Νόμιζε ότι είσαι κτήμα του εκείνη τη στιγμή; Δεν ξέρω. Μου έχουν μιλήσει και άσχημα, μου έχουν κάνει απρεπείς προτάσεις, δηλαδή και ακραία πρόσωπα, ας πούμε. Δηλαδή μου έχει τύχει παπάς τώρα να μου βγάζει κοστολόγιο για ερωτικές συνευρέσεις και να με ρωτάει αν μπορώ να τον βοηθήσω να… Μου έχει τύχει, ας πούμε, πελάτης να μου ζητάει να συνευρεθούμε ερωτικά, για να μπορεί να μου δώσει διαδρομές με το ταξί. Μου έχουν τύχει άνθρωποι που θεωρούν ότι τους κλέβω και να μου μιλάνε και να με βρίζουν, ενώ δεν το έχω κάνει ποτέ αυτό κατά τη διάρκεια της εργασίας μου. Νομίζω αυτό. Εντάξει, και γενικώς είναι ένα δύσκολο επάγγελμα, αν γενικά... Νομίζω πως είναι λίγο... Για να μπορείς να ανταπεξέλθεις, πρέπει να δουλέψεις πάρα πολλές ώρες. Οπότε άλλο ένα πράγμα το οποίο δεν μου άρεσε και με δυσκόλεψε ήταν αυτό.

Και γιατί σταμάτησες;

Σταμάτησα γιατί εκείνη την περίοδο μου πρότειναν να εργαστώ σε μία ΜΚΟ, όπως είπα, που δουλεύω ακόμα δηλαδή με αιτούντες άσυλο. Ήτανε κάτι το οποίο το έκανα μία ή άλλη, να ασχολούμαι με το προσφυγικό εκείνη την περίοδο, γιατί ήταν στις αρχές του. Οπότε αποφάσισα να το συνδυάσω και σαν εργασία. Οπότε σταμάτησα να εργάζομαι ως οδηγός ταξί και ξεκίνησα εκεί.

Έχεις νιώσει ποτέ ότι σου λείπει αυτή η δουλειά;

Ναι. Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει. Θα το ξαναέκανα δηλαδή. Άμα δεν είχα κάτι άλλο, θα το επέλεγα σαν εργασία. Δηλαδή έχω φίλους που δουλεύουν ακόμα ως οδηγοί ταξί και μου λένε συνεχώς να ξαναγυρίσω. Και η αλήθεια είναι ότι το σκέφτομαι. Αλλά, εντάξει, δεν το κάνω, δεν το… Είναι δύσκολη απόφαση να πω ότι θα επιστρέψω ως οδηγός ταξί. Αλλά κάθε φορά σαν ιδέα μου αρέσει. Νομίζω ότι θα πέρναγα πάλι, έτσι, ευχάριστα. Τώρα, γενικώς, για το επάγγελμα αυτό νομίζω ότι πολλά ακούγονται. Εντάξει, δεν είναι ψέματα τα περισσότερα. Δηλαδή έχω συναντήσει καταστάσεις όπου πραγματικά, άτυπες, ας πούμε, ρε παιδί μου, πιάτσες κάνουνε κουμάντο, όπου ταξιτζήδες ελέγχουν καταστάσεις, όπου έχω δει άσχημες συμπεριφορές. Αλλά ταυτόχρονα, όπως είπα, έχω συναντήσει και πάρα πολύ καλούς ανθρώπους, επαγγελματίες. Και νομίζω ότι όσο περνάνε τα χρόνια[00:25:00] όλα αυτά ξεπερνιούνται και όσο εξελίσσεται η κοινωνία, εξελίσσεται και αυτό το επάγγελμα. Νομίζω, ότι πλέον και ο ανταγωνισμός έχει μεγαλώσει πολύ, οπότε είναι λίγο δύσκολο να παραμείνουν και να καταφέρουν να δουλέψουν άνθρωποι που έχουν μια παλιά φιλοσοφία, ας πούμε, τελείως αντιεπαγγελματική και… Και εγώ η αλήθεια είναι ότι έπεσα σε εκείνη την περίοδο, όπου κατάφερα μέσα από τον ανταγωνισμό να παραμείνω. Είχα καταφέρει να έχω πελάτες από το εξωτερικό, πελάτες από άλλες πόλεις. Με είχανε διαλέξει σε πλατφόρμες του εξωτερικού για να μου στέλνουν πελάτες. Είχα μπει σε τουριστική ομάδα για να κάνουμε tour στην Αθήνα, tour στην επαρχία. Δεν κατάφερα να δουλέψω πολύ σε αυτά, γιατί ήταν η περίοδος που αποφάσισα να αλλάξω δουλειά. Παρόλα αυτά, θεωρώ πως, αν έμενα, θα είχα καταφέρει αρκετά πράγματα. Αυτά νομίζω.

Δημήτρη, ευχαριστούμε πολύ που μοιράστηκες την εμπειρία σου μαζί μας.

Κι εγώ σ’ ευχαριστώ. Ελπίζω να σας είπα κάποια πράγματα για ό,τι αφορά το επάγγελμα του οδηγού ταξί. Καλή συνέχεια.