[00:00:00]Καλησπέρα σας.

Καλησπέρα.

Θα μας πείτε το όνομά σας;

Το όνομά μου είναι Τσιτάι Αλμπάνα, είμαι τριάντα ένα χρονών και ζω στην Καρδίτσα. Έχω γεννηθεί στην Αλβανία σε μία πόλη, στο Μπεράτι, έχω ζήσει εκεί μέχρι τα δέκα μου. Μετά οι γονείς μου ήταν μετανάστες, οπότε ήρθαμε στην Καρδίτσα, μέναμε για κάποια χρόνια στο Ρούσο, σε ένα χωριό. Τα τελευταία χρόνια ζω στην Καρδίτσα, έχω κάνει οικογένεια, έχω ένα κοριτσάκι δυόμισι χρόνων και έχω ένα κατάστημα μέσα στο κέντρο της πόλης στην Καρδίτσα, κατάστημα με νύχια, υπηρεσίες μανικιούρ-πεντικιούρ.

Τέλεια. Είναι Παρασκευή 19 Νοεμβρίου του 2021, βρισκόμαστε στην Καρδίτσα με την κυρία Αλμπάνα, εγώ είμαι η Χρυσούλα και είμαι ερευνήτρια στο Istorima. Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από την κακοκαιρία τη φονική που έπληξε τον νομό μας, τον «Ιανό».

Ναι.

Θυμάστε τη μέρα που ξεκίνησε;

Ναι, ήταν μία συνηθισμένη μέρα βροχερή, είχα, ήμουνα ανοιχτά στο μαγαζί και γενικά έβρεχε πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι ότι έβρεχε με πολύ έντονο, με πάρα πολύ έντονο ρυθμό για είκοσι τέσσερις ώρες σχεδόν. Ήτανε Παρασκευή, οπότε ήμουν στα τελειώματα της ημέρας και ξεκίνησε να βρέχει τόσο έντονα που ήδη οι δρόμοι είχαν πλημμυρίσει. Κάποιοι οδοί, μία οδός εδώ λίγο πιο κάτω από το κατάστημά μου ήδη είχε μπει νερό σε κάποια μαγαζιά. Δηλαδή είχε φτάσει ακριβώς στην πόρτα, οπότε είχε βγάλει και ανακοίνωση ο Δήμος για να μην κυκλοφορεί ο κόσμος στους δρόμους και αυτά άσκοπα. Οπότε έκλεισα το μαγαζί λίγο πιο νωρίς και έφυγα, πήγα στο σπίτι μου. Με πάρα πολύ μεγάλη δυσκολία, γιατί έβρεχε πάρα πολύ και οι δρόμοι ήτανε γεμάτο νερό.

Τι ώρα έγινε αυτό που λέτε;

Αυτό, την ώρα που έφυγα εγώ ήτανε γύρω στις 7:00 - 7:30 και ήδη είχε κατεβάσει πάρα πολύ νερό, έβρεχε πάρα πολύ έντονα και οι δρόμοι είχανε-, δηλαδή πατούσες και ήτανε γεμάτα νερό. Είχα φύγει, είχα πάει στο σπίτι μου, οπότε δεν είχα συνέχεια εκείνη τη στιγμή με το τι γίνεται, αλλά μας ενημέρωνε και ο Δήμαρχος για το τι γίνεται η κατάσταση στην πόλη γενικά, ότι ήτανε πολύ επικίνδυνα, γιατί είχε πάρα πολύ νερό. Πέρασε η ώρα, οπότε κοιτούσαμε και λίγο στα Facebook, γενικά ενημερωνόμασταν για το τι γίνεται έξω. Η βροχή δεν σταματούσε με τίποτα, έβρεχε πάρα πολύ έντονα και κατά τις 11:00 η ώρα αφού μιλούσαμε με κάποια δικά μας άτομα, σε πολλά χωριά ήδη είχαν πλημμυρίσει από πάρα πολύ νωρίς βέβαια, πολύ πιο νωρίς είχαν πλημμυρίσει, είχε κατέβει πάρα πολύ μεγάλη ποσότητα νερού και γενικά επειδή ήταν η ώρα περίεργη δεν είχα και τόσο εικόνα με το τι γίνεται έξω. Οπότε κατά τις 12:00 αποφασίζει ο σύζυγος να πάει να 'ρθεί να δει σε τι κατάσταση βρίσκεται το μαγαζί, γιατί ανησύχησε και να μπορέσει να σώσει λίγο την κατάσταση. Η αλήθεια είναι ότι ήρθε με πάρα πολύ μεγάλη δυσκολία, δεν μπορούσες να επικοινωνήσεις με τα κινητά. Το τελευταίο τηλεφώνημα που κάναμε, δεν θυμάμαι πολύ καλά, αλλά ήτανε και η- δεν θυμάμαι την ώρα ακριβώς, αλλά ήτανε η στιγμή που μου είπε ότι έχουν διαλυθεί και έχουν καταστραφεί όλα, οπότε δεν ξαναείχαμε τηλέφωνο και τον περίμενα να έρθει μέχρι τις 2:00 το βράδυ χωρίς να έχω τηλέφωνο, χωρίς να επικοινωνήσει με κανένα. Όταν έφτασε, ήτανε μούσκεμα και γεμάτος μέσα στη λάσπη, μου είπε ότι η πόλη έχει καταστραφεί ολόκληρη. Είχε έρθει να τον βοηθήσει και λίγο ο πεθερός μου, είχανε μαζευτεί βέβαια πολλά άτομα εδώ στη γειτονιά να μπορέσουν να σώσουν τις περιουσίες τους, τα καταστήματα, τα σπίτια τους, αλλά δεν γινότανε, γιατί ήδη το νερό ήτανε, είχε μπει στην πόλη, οπότε- να φανταστείς ότι στο δικό μου το μαγαζί είχε μπει μέχρι και εξήντα πόντους και παραπάνω νερό και λάσπη. Όταν ήρθε ο άντρας μου, μου είπε ότι οι δρόμοι, καταρχήν δεν υπήρχαν φώτα, δεν έβλεπες τίποτα, απλά ήτανε οι δρόμοι σαν ποτάμια, ήτανε σπασμένες τζαμαρίες, ζώα που είχανε, ψόφ[00:05:00]ια, είχανε βγει πετρέλαια, βόθροι, διάφορα, οτιδήποτε, γιατί ήταν πάρα πολύ το νερό και ήταν με πάρα πολύ μεγάλη δύναμη. Οπότε δυσκολεύτηκε πάρα πολύ να διασχίσει δηλαδή, να φανταστείς, τρία τετράγωνα, έκανε μία ώρα, γιατί δεν έβλεπε και δεν ήξερες αν έρχεται κάτι μπροστά σου με πάρα πολύ μεγάλη δύναμη και από τη δυσκολία του νερού δεν μπορούσε να περπατήσει. Αυτά. Το βράδυ εκείνο που δεν κοιμήθηκε κανένας σε όλη την Καρδίτσα, είχα βγει λίγο στη βεράντα και παρακολουθούσα το τι γίνεται, ο ουρανός είχε ένα απίστευτο κόκκινο χρώμα και μύριζε, όλο - όλο μύριζε πετρέλαιο, δηλαδή άκουγες μόνο σειρήνες από ασθενοφόρα και πυροσβεστικά, τα πυροσβεστικά που μόνο αυτοί μπορούσαν ούτως ή άλλως να βοηθήσουν την κατάσταση και ήταν ένα πολύ περίεργο κόκκινο χρώμα ο ουρανός, δεν το είχα ξαναδεί. Τέλος πάντων, αυτά. Αυτό ήτανε δύσκολο, γενικά πολύ δύσκολο το βράδυ, συνέχιζε να βρέχει αρκετά και το πρωί μετά ήταν η απόλυτη καταστροφή, που είχε υποχωρήσει το νερό σε κάποια σημεία, βέβαια κάποιοι δρόμοι ήταν ήδη γεμάτοι ακόμα με πολύ νερό. Αποφασίσαμε να 'ρθούμε να δούμε τι γίνεται στο μαγαζί, να μπορέσουμε λίγο να περάσουμε τους δρόμους για να 'ρθουμε στο μαγαζί. Ήτανε ένα τοπίο απίστευτο, ήτανε διαλυμένα όλα, οι άνθρωποι είχαν χάσει όλες τις περιουσίες τους, τα σπίτια, αυτοκίνητα. Τα περισσότερα αυτοκίνητα της Καρδίτσας διαλύθηκαν όλα, τα μαγαζιά τους, έβλεπες ότι ο κόσμος προσπαθούσε να σώσει οτιδήποτε είχε απομείνει, ήταν όλα μέσα στη λάσπη, μύριζε απίστευτα πετρέλαιο και οτιδήποτε άλλο. Φτάνουμε στο μαγαζί, είχε υποχωρήσει μέσα το νερό από το μαγαζί, αλλά είχε μείνει η λάσπη, πάρα πολλή λάσπη, πολύ νερό και οι δρόμοι ήταν ακόμα γεμάτοι νερό. Ο καθένας προσπαθούσε να σώσει ό,τι μπορούσε. Μία εικόνα έτσι πάρα πολύ δύσκολη και πάρα πολύ στενάχωρη για όλους, για οποιονδήποτε, ακόμα και να μην είχε πάθει κάτι. Ξεκινήσαμε μετά να καθαρίσουμε το μαγαζί, ξηλώσαμε τα πάντα, το πάτωμα, ό,τι ήτανε που δεν φτιάχνεται να το καθαρίσουμε, όπως και όλη η γειτονιά. Οι γείτονες εδώ, γιατί υπήρχαν άνθρωποι που πάθανε μεγαλύτερη ζημιά κι από μένα, έτσι που χάσανε περισσότερα, ανάλογα το είδος του μαγαζιού, ρούχα, παπούτσια, βιβλιοπωλεία, τα πάντα, ήταν ένα τοπίο διαλυμένο. Και σιγά-σιγά ξεκινήσαμε με πολλή βοήθεια ο ένας με τον άλλον, όλοι είχανε συγγενείς, φίλους να μπορέσουν να βοηθήσουν να σώσουμε λίγο την κατάσταση. Βγήκε σχεδόν όλο το μαγαζί έξω για να μπορέσουμε να καθαρίσουμε όλη τη λάσπη, η οποία δεν έβγαινε με τίποτα. Αυτά, μου πήρε μία εβδομάδα και για να μπορέσω να καθαρίσουμε τη λάσπη, η οποία δεν φεύγει και μπορεί σε κάποια σημεία να έχει ακόμα. Όπως όλα τα μαγαζιά εδώ είχανε μία έντονη μυρωδιά, λόγω της υγρασίας και της λάσπης που έχει μείνει. Αυτά, γενικά ήταν μία πολύ δύσκολη εβδομάδα θα πω και ακόμα πιο παραπάνω για όλους τους ανθρώπους, είτε είχαν χάσει σπίτια, αυτοκίνητα ή είχανε διαλυθεί τα μαγαζιά τους, το εμπόρευμά τους, όλα.

Ο σύζυγός σας με τον πεθερό σας τι προσπάθησαν να κάνουν-

Είχαν έρθει έστω να ανοίξουν κάποιο φρεάτιο, αλλά δεν μπορούσανε και τα περισσότερα είχανε σηκωθεί από την πολύ έντονη πίεση του νερού που είχε, είχαν ανέβει όλα τα φρεάτια, οπότε δεν μπορούσαν να κάνουν και κάτι. Τουλάχιστον μπόρεσαν και σώσανε κάποια πράγματα, ανεβάσανε κάποια επαγγελματικά μου εργαλεία, τροχούς, λάμπες, οτιδήποτε, είχανε βγάλει μπρίζες, ό,τι ήτανε που μπορούσανε να σώσουν, το ανεβάζανε σε ψηλά σημεία για να μην περάσει το νερό, αλλά τα περισσότερα η αλήθεια είναι ότι ήδη ήτανε μέσα στο νερό. Αυτά. Και γενικά εδώ στη γειτονιά, όσοι ήταν εκείνη την ώρα που ήταν στα μαγαζιά τους, προσπαθούσαν να ανεβάσουν το εμπόρευμα λίγο σε πιο ψηλά σημεία να μπορέσουν να το σώσουν.

Ήτανε και άλλοι γείτονες εκείνο το βράδυ-

Βέβαια, ναι, ήτανε, οι περισσότεροι, πιστεύω, επαγγελματίες γενικά ήταν στα μαγαζιά τους, γιατί ήτα[00:10:00]ν πάρα πολύ έντονη η βροχή και φαινόταν ότι κάτι δεν πάει καλά, γιατί ήδη δηλαδή προσπαθούσαν με τις σκούπες και να βγάζουν τα νερά έξω από πάρα πολύ νωρίς το βράδυ. Οπότε κάποιοι μείνανε στα μαγαζιά τους, για να μπορέσουν να σώσουν ό,τι μπορούνε.

Το βράδυ που έφυγε ο σύζυγός σας για να έρθει στο μαγαζί, έφυγε με τα πόδια για να έρθει.

Ναι. 

Φαινότανε από το μπαλκόνι σας τι επικρατεί στους δρόμους; 

Ναι, ένα χάος. Ήτανε, όσοι ήταν στις βεράντες είδαν ότι ήταν πλημμυρισμένοι δρόμοι όλοι, δεν μπορούσες να περάσεις. Έχανες τον προσανατολισμό, γιατί δεν έβλεπες, γιατί δεν υπήρχαν ούτε φώτα ούτε τίποτα. Οπότε είχαν σβήσει όλα, τηλέφωνο δεν μπορούσες να επικοινωνήσεις με κανέναν, δεν λειτουργούσε τίποτα και ήτανε λίγο-, δηλαδή ο άντρας μου το μόνο που έκανε ήταν λίγο φως με τον φακό από το κινητό του και φαντάσου ότι δεν μπορούσες να καταλάβεις αν έρχεται κάποιο αυτοκίνητο, γιατί είχαν παρασυρθεί αυτοκίνητα, ψυγεία από περίπτερα, είχαν σπάσει τζαμαρίες, οπότε είχαν βγει έπιπλα έξω στους δρόμους. Γενικά υπήρχε έτσι ένα ένα χάος.

Είχε κοπεί το ρεύμα και το νερό εκείνες τις μέρες. 

Ναι. Συγκεκριμένα εγώ στο δικό μου το διαμέρισμα δεν είχα ρεύμα και νερό για τρεις μέρες. Ούτε νερό ούτε ρεύμα. Ήταν όμως ανάλογα σε περιοχές, γιατί σε κάποιες περιοχές δεν είχαν καταλάβει καν ότι μέσα στο κέντρο της Καρδίτσας συμβαίνει αυτό το πράγμα, γιατί δεν είχανε πλημμυρίσει όλοι οι δρόμοι, το κέντρο όμως ήταν γεμάτο νερό.

Φοβηθήκατε όταν-

Εννοείται, πάρα πολύ. Γενικά ήταν κάτι το οποίο ήταν πολύ ξαφνικό, δεν το περίμενε κανένας. Και άλλες φορές βρέχει πάρα πολύ έντονα και, εντάξει, πολλές φορές μας αρέσει κιόλας όταν βρέχει, τώρα μας έχει μείνει ψυχολογικό, δεν θέλουμε καν να βρέχει. Ήταν πάρα πολύ, ήταν πολύ μεγάλος ο φόβος, γιατί δεν ήξερες αν οι άνθρωποι που είναι έξω θα μπορέσουν να τα καταφέρουν να φτάσουν στα σπίτια τους, ήταν πολύ επικίνδυνο η αλήθεια είναι, γιατί πάνω από όλα ήτανε σπασμένες τζαμαρίες οι οποίες ήταν μέσα στο νερό και θα μπορούσε ο άλλος να κοπεί, να τραυματιστεί ή ακόμα και να πεδικλωθεί να πέσει, ήτανε πολύ δύσκολο να σηκωθεί μετά από το νερό. Και, εντάξει, ήτανε λίγο ένα πολύ δύσκολο βράδυ για όλον τον κόσμο, γιατί βλέπανε ότι, όταν είσαι στη βεράντα σου και ακούς μία βουή, είχε μία πάρα πολύ έντονη βουή και ήτανε το ποτάμι που ερχότανε, τα ποτάμια μάλλον, δεν ξέρω, ήτανε πάρα πολύ έντονο, πάρα πολύ μεγάλη ποσότητα νερού, πολλά υπόγεια, τα περισσότερα υπόγεια γέμισαν φουλ νερό, πολύ μεγάλη ποσότητα νερού πήρε στο πάρκο στο Παλέρμο, που πιστεύω ότι έσωσε λίγο την κατάσταση, γιατί σταμάτησε εκεί πολύ μεγάλη ποσότητα και πάλι δηλαδή η μισή Καρδίτσα, όπως είπα και πριν, έχασε τα αυτοκίνητα, δηλαδή τα περισσότερα αυτοκίνητα διαλύθηκαν όλα.

Δεν είχατε ρεύμα, νερό, ο ουρανός ήταν κόκκινος και ακουγόταν-

Ναι, ήτανε πολύ περίεργο φαινόμενο, εγώ προσωπικά δεν το έχω ξαναδεί και όπως πιστεύω οι περισσότεροι. Και έβρεχε δηλαδή για είκοσι τέσσερις ώρες, δεν σταμάτησε λεπτό. Και δεν ήταν μια απλή βροχή, έριχνε απίστευτη ποσότητα νερού, δεν σταματούσε, αφού λέγαμε μακάρι να σταματήσει να βρέχει, τόσο πολύ, πάρα πολύ.

Εικόνα Αποκάλυψης.

Ναι, ναι, ναι. Πραγματικά ήταν πάρα πολύ έντονο.

Εκείνο το βράδυ λέτε δεν κοιμήθηκε κανένας.

Ναι, έτσι πιστεύω, ότι όλη η Καρδίτσα και τα χωριά, εννοείται, τα οποία είχαν πλημμυρίσει ακόμα πιο νωρίς οι άνθρωποι, αλλά, ναι, πιστεύω ότι εκείνο το βράδυ ήταν πάρα πολύ δύσκολο για όλους και όλοι παρακαλούσανε να τελειώσει αυτό και να έχει ένα καλό τέλος, γιατί πραγματικά να βλέπεις τον συνάνθρωπό σου να τα έχει χάσει όλα, το σπίτι του, ξέρω και εδώ στη γειτονιά που μια κοπέλα έχει μαγαζί, έχασε, μπήκε νερό πάρα πολύ στο σπίτι της, χάλασε το σπίτι της, χάλασε το ταξί του άντρα της, ο οποίος ο άνθρωπος δούλευε και το μαγαζί της, δηλαδή πάρα πολύ μεγάλη ζημιά και στις δουλειές τους, αλλά και στο σπίτι τους.

Την επόμενη μέρα, βγαίνετε από το σπίτι, ποια είναι η πρώτη εικόνα που βλέπετε;

Ήταν ένα χάος, είχε παντού λάσπη, δεν ήξερες από ποιον δρόμο να περάσεις είτε με τα πόδια είτε με το αυτοκίνητο, γιατί δεν ήξερες πώς να φτάσεις στο κέντρο. Ήτανε ακόμη κάποιοι δρόμοι, δεν είχε απορροφηθεί το νερό, δεν εί[00:15:00]χε φύγει, οπότε εγώ για να φτάσω εδώ στο μαγαζί ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο, το αφήσαμε κάπου πιο μακριά και ήρθαμε με τα πόδια, γιατί δεν μπορούσες να περάσεις και είχα νερό, να φανταστείς, μέχρι το μπούτι μου και λίγο πιο πάνω, που ήταν η επόμενη μέρα, έτσι; Και έφτασα εδώ, δηλαδή μπροστά στο μαγαζί μου ακόμα είχε νερό μπροστά, ήταν σαν να φεύγει ένα ποτάμι στον δρόμο. Το μόνο που είχε γίνει, είχε υποχωρήσει το νερό από το μαγαζί και έγλειφε το πεζοδρόμιο πάνω, δηλαδή στην πόρτα του μαγαζιού μου, είχε ακόμα όμως πάρα πολύ μεγάλη ποσότητα νερού. Και ένα χάος. Δηλαδή ο κόσμος είχε βγάλει τα πάντα από τα μαγαζιά μέσα στη λάσπη, τα πετούσανε, γιατί αυτά δεν πλένονται, δεν καθαρίζονται, ρούχα, παπούτσια ή οτιδήποτε έχει ο άλλος στο μαγαζί του. Πραγματικά, γινόταν ένας χαμός και δεν φτάνουν όλα αυτά, ήταν εκεί οι γύφτοι οι οποίοι κάνανε πλιάτσικο και δεν τολμούσαμε να βγάλουμε κάτι από το μαγαζί μας το οποίο ήτανε οκ αν το καθάριζες και αυτά, το παίρνανε, κλέβανε πάρα πολύ. Οπότε έπρεπε δηλαδή να έχουμε, στον νου μας δηλαδή δεν είχαμε τον πόνο μας και τη στεναχώρια όλη την πίεση όλη αυτή, είχαμε κιόλας να προσέχουμε για να μην κλέβουν τα πράγματα από τα μαγαζιά, τα οποία μπορεί να είχαν σπασμένες βιτρίνες, να ήτανε σε φάση που βγάζανε εμπόρευμα για να το πετάξουν, να το καθαρίσουν ή οτιδήποτε, κλέβανε και πάρα πολύ.

Φτάνετε μες στο μαγαζί, ανοίγετε την πόρτα και βλέπετε αυτό το χάος-

Ναι, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι να μην το καθαρίσω καθόλου και να φύγω. Ξεκίνησα να ξηλώνω το πάτωμα, γιατί είχε ήδη φουσκώσει, είχα laminate, οπότε έφυγε κατευθείαν. Και μόλις το βγάζω, ενώ είχε πάρα πολλή λάσπη από πάνω, είχε άλλη τόση από κάτω, μυρωδιά απίστευτη. Ξεκινήσαμε μετά, είχα πάρα πολλή βοήθεια από συγγενείς, φίλους και ο καθένας, έτσι, με ό,τι μέσον είχε, για να μπορέσουμε να βγάλουμε τη λάσπη, η οποία δεν ξεκολλούσε με τίποτα. Για αρχή δηλαδή έπρεπε να φύγει η λάσπη από μέσα. Και τα πράγματα, να πετάξουμε ό,τι ήτανε για πέταμα.

Σε εσάς είχαν φτάσει κοντά ψόφια ζώα και φίδια;

Ήτανε, γιατί, εμένα προσωπικά στο μαγαζί μου όχι, αλλά στους δρόμους εκείνη τη μέρα είχε πάρα πολλά. Είναι πολύ λογικό, γιατί κατέβηκε από τους υπονόμους, ποντίκια, αρουραίοι, διαφορά έτσι ζώα τα οποία ήτανε ψόφια, οπότε αυτά ήταν όλα μέσα στο νερό. Και επίσης μία φίλη μου η οποία εγκλωβίστηκε το βράδυ στον δρόμο, δεν μπορούσε να φύγει, δεν είχε με τι να φύγει, μου είπε ότι έβλεπε διάφορα ζώα να επιπλέουν στο νερό. Ναι, υπήρχαν και αυτά. Πετρέλαια, φυτοφάρμακα, οτιδήποτε, γιατί πλημμύρισαν όλα τα μαγαζιά, οτιδήποτε είδος και να είχε, και υπόνομοι όλοι, αφού ήτανε πολύ μεγάλη ποσότητα νερού που κάλυψε κάθε τι σημείο, οτιδήποτε σημείο, έμπαινε νερό. Και όλο αυτό μετά ήταν στα μαγαζιά σε οτιδήποτε, στα σπίτια μπήκε πάρα πολύ μεγάλη βρωμιά, έτσι, ήταν έντονο πολύ, η μυρωδιά, όλα.

Κάνατε βόλτα στο κέντρο εκείνη τη μέρα;

Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν έκανα, γιατί ασχολιόμουν στο μαγαζί, αλλά όσοι είχανε πάει και είχαν κάνει τη βόλτα τους, ήταν η απόλυτη καταστροφή. Όλος ο κόσμος ήταν πραγματικά με διαλυμένα σπίτια, μαγαζιά, ήταν μία κατάσταση που δύσκολα κανείς την ξεχνάει και δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ. Η αλήθεια είναι ότι, κάθε φορά που έχουμε έντονα φαινόμενα βροχής και αυτά, όλη η Καρδίτσα τρέμει και φοβάται. Γιατί, εντάξει, μας έχει μείνει τώρα λίγο... Αλλά εύχομαι να μην ξανασυμβεί σε κανέναν. Είναι πολύ δύσκολο.

Ποια εικόνα έχει χαραχθεί στο μυαλό σας έντονα;

Απ' εκείνη τη μέρα; Όπως σου είπα, δεν θα ξεχάσω την εικόνα που είχε ο ουρανός, γιατί εγώ προσωπικά δεν το είχα ξαναδεί, η μυρωδιά εκείνη που είχε και ο γείτονάς μου ο απέναντι, ο οποίος είχε ένα μαγαζί απόλυτα διαλυμένο, δηλαδή όλοι πάθαμε ζημιά, αλλά κάποιοι πάθανε περισσότερη. Όταν τον είδα, γιατί είναι και λίγο πιο μεγάλοι σε ηλικία, ο καημένος που έκλαιγε και ήταν πάρα πολύ στεναχωρημένος, γιατί ήταν οι κόποι μιας ζωής, ένα μαγαζί το οποίο ο άνθρωπος το είχε τόσα χρόν[00:20:00]ια, ήταν όλα διαλυμένα. Όλα. Και η εικόνα του αυτή η αλήθεια είναι, γιατί έβρεχε κιόλας, να τον βλέπεις να είναι ένας άνθρωπος μέσα στη λάσπη, να προσπαθεί να σώσει οτιδήποτε είχε μείνει στο μαγαζί του, ήτανε πάρα πολύ ανατριχιαστικό. Και για πολλούς ακόμα, αλλά εγώ αυτόν είχα που πραγματικά στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Και επίσης ήταν και ένα μάθημα για όλους μας, όπου βοηθούσανε ο ένας τον άλλον, δηλαδή όλοι είχαμε γίνει ένα και οποιοσδήποτε, αν τελείωνε κάτι δικό του, πήγαινε στον διπλανό του, βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον. Γενικά αυτό πιστεύω, ότι κάνανε καλή δουλειά όλοι σαν ομάδα, ότι στηρίξανε πολύ και ο ένας τον άλλον.

Γιατί πέρα και από τις υλικές ζημιές είναι πολύ βαρύ αυτό ψυχολογικά.

Ναι, ήτανε πάρα πολύ δύσκολο ψυχολογικά, γιατί εκεί που έχεις τη σειρά σου, έχεις την ηρεμία σου, κοιτάς να κάνεις την δουλειά σου, ξαφνικά μία μέρα που δεν το πιστεύεις ότι θα γίνει κάτι τέτοιο, γιατί όλοι, εντάξει, λέμε μία μέρα βροχερή, μας αρέσει κιόλας. Ήτανε λίγο ψυχοφθόρο όλο αυτό και πολύ δύσκολο.

Αν δεν κάνω λάθος, μετά από μία εβδομάδα περίπου πρέπει να ξανάρχισε να βρέχει.

Ναι. Είχανε πει πάλι ότι θα έχει πολύ έντονες βροχές. Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι από τα μαγαζιά ήδη είχαν προμηθευτεί σάκους με άμμο και κάνανε διάφορα για να μην περάσει νερό από το μαγαζί, αλλά, εντάξει, δεν είχε γίνει κάτι, απλά έριξε μία συνηθισμένη βροχή πιο έντονη. Αλλά, εντάξει, με τον φόβο που μας είχε πιάσει, λόγω του «Ιανού», μας είχε μείνει λίγο... Αλλά είχε ρίξει, είχε ρίξει αρκετή βροχή πάλι, λίγο πιο έντονη, αλλά, εντάξει, δεν είχαμε προβλήματα η αλήθεια είναι.

Αλλά φοβηθήκατε.

Ναι, φοβηθήκαμε πάρα πολύ, γιατί μας έχει μείνει σαν εικόνα. Και γενικά κάθε φορά που θα βρέχει, θα έχουμε ένα, έτσι, περίεργο αίσθημα.

Πόσο σας πήρε να ξανασταθείτε στα πόδια σας, να φτιάξετε το μαγαζί;

Κοίταξε, για να μπούμε μέσα, σαν μαγαζί να το δουλέψουμε, γιατί, εντάξει, ήμασταν ήδη, ο κόσμος ήθελε να μπει στα μαγαζιά τους να δουλέψει, έτσι; Εμένα προσωπικά μου πήρε μία εβδομάδα για να ανοίξω το μαγαζί, να το καθαρίσω, να το ετοιμάσω, αλλά δεν ήταν 100% έτοιμο. Μετά, στην πορεία έκανα μία μικρή ανακαίνιση, όπως και όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά, κάποια λίγο αργότερα. Απλά θέλανε οι άνθρωποι να μπορέσουν να μπούνε όσο πιο γρήγορα στα μαγαζιά τους και σιγά-σιγά μετά να μπορέσουν να κάνουν τις ανακαινίσεις, γιατί όλα τα μαγαζιά ήταν διαλυμένα. Τα έπιπλα όλα είχανε ανοίξει, όπως κι εμένα, τα έπιπλα από το πολύ το νερό φούσκωσαν και δεν φτιάχνονται. Οπότε ξεκινήσαμε ανακαινίσεις, πάτωμα, γενικά και πολλά μαγαζιά, ακόμα και τώρα, τα φτιάχνουν ακόμα. 

Πριν είπατε ότι όλη η Καρδίτσα είχατε ένα, βοηθούσατε πολύ ο ένας τον άλλον.

Ναι, πιστεύω πως όλοι αυτό κάνανε.

Το οποίο είναι πολύ συγκινητικό.

Ναι, είναι, γιατί ήτανε μία δύσκολη στιγμή για όλους και πιστεύω ότι οι άνθρωποι στα δύσκολα φαίνονται, οπότε πιστεύω ότι όλοι το κάνανε, γιατί το έβλεπα, ότι ο καθένας βοηθούσε όπου μπορούσε. Άσχετα, μπορεί κάποιος να μην έπαθε κάτι, ούτε σε μαγαζί ούτε σε σπίτι, σε τίποτα, αλλά πήγαινε στον διπλανό του και βοηθούσε. 

Υπήρχε βοήθεια από τον Δήμο;

Υπήρχε, ναι. Η αλήθεια είναι ότι είχανε αργήσει λίγο στην αρχή, αλλά μετά μπορώ να πω ότι βοήθησαν. Και ο δήμαρχος, εντάξει, είχε πιέσει λίγο αρκετά, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να πάρουν τις αποζημιώσεις τους και η αλήθεια είναι ότι όντως η Καρδίτσα πήρε αποζημίωση πάρα πολύ εύκολα, πολύ γρήγορα, για τα καταστήματα, τα σπίτια ή οτιδήποτε άλλο οι άνθρωποι. Πιστεύω ότι, ναι, βοήθησε αρκετά και πίεσαν και αρκετά και να μπορέσουν να πάρουν οι άνθρωποι όσο πιο γρήγορα τα χρήματα, για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους.

Είχατε κάποιο φιλικό μαγαζί σας που έπαθε μεγαλύτερες ζημιές;

Ναι, πάρα πολλά. Πάρα πολλά μαγαζιά. Όπως σας είπα και εδώ στη γειτονιά, γενικά με ρούχα, παπούτσια, με εστίασης, δηλαδή φαγητά, γλυκά και τέτοια, γενικά πάθανε πολύ μεγάλη ζημιά. 

Ψυχολογικά πώς ήσασταν εκείνη την εβδομάδα; 

Χάλια, πάρα πολύ χάλια, γιατί όχι μόνο από το δικό σου το, που έβλεπες τον δικό σου τον χώρο, τη δουλειά σου να έχει διαλυθεί, που ο κα[00:25:00]θένας έχει κάνει κόπο για να ανοίξει το σπίτι, το μαγαζί του, τη δουλειά του, ανεξάρτητα αν είναι μικρή επιχείρηση, μεγάλη, ο καθένας έχει κάνει έναν κόπο για να το αποκτήσει. Οπότε ήμουν αρκετά στεναχωρημένη για πάρα πολύ καιρό μπορώ να πω. Αλλά, εντάξει, όλα ξανά γίνονται, αρκεί να υπάρχει θέληση και να στηρίζει ο ένας τον άλλον.

Ήταν πολύ καταθλιπτικό και το κέντρο της Καρδίτσας. 

Το κέντρο ήτανε πραγματικά ένα χάλι. Ήταν ήταν όλα λες και είχε βομβαρδιστεί το τοπίο, λες και είχε γίνει πόλεμος και ήταν η επόμενη μέρα. Δηλαδή δεν υπήρχε. Οι άνθρωποι ξεκινούσαν μόλις ξημέρωνε και μέχρι που βράδιαζε, μέχρι αργά, προσπαθούσαν να μπορέσουν να τακτοποιήσουν τα καταστήματά τους. Όπως και τα σπίτια τους.

Εσείς πόσες ώρες καθόσασταν μες στο μαγαζί;

Από το πρωί μέχρι το βράδυ για να μπορέσουμε να τα ξαναφτιάξουμε όλα. Και υπήρχαν και άλλοι γνωστοί μου, πελάτισσές μου, οι οποίες έχασαν τα σπίτια τους και δεν είχανε πού να μείνουν. Δηλαδή τα χάσανε όλα. Έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές, τα πάντα, τα πάντα, που ήθελαν, όλα αυτά ήθελαν από την αρχή. Πάρα πολλές πελάτισσές μου πάθανε ζημιά στα σπίτια τους.

Η κόρη σας πώς το βίωσε αυτό; 

Η αλήθεια είναι ότι η Μελίνα ήτανε και πιο μικρή και δεν το πολυκατάλαβε. Απλά έλεγε ότι έχει πάρα πολλή λάσπη έξω και είναι πολύ βρώμικα, οπότε την είχα πάει στη μαμά μου και δεν είχε βγει έξω για να δει το παιδί τι γίνεται. Αλλά ήτανε δύσκολο.

Από το κέντρο της Καρδίτσας σάς έχει μείνει κάποια εικόνα έντονα χαραγμένη από την επόμενη μέρα;

Ναι, ναι. Μου έχει μείνει που στην κεντρική πλατεία, εκεί που είναι τα περισσότερα μαγαζιά με παπούτσια, δηλαδή σε ένα μαγαζί από κάποιες φίλες μου που έχουν παπούτσια, μου έχει μείνει σαν εικόνα οι συναγερμοί που χτυπούσαν και ήταν απλά ένα ήσυχο ποτάμι όλο το μαγαζί, όλα τα μαγαζιά εκεί, αλλά η εικόνα αυτή που ήταν στο κέντρο ήταν πραγματικά απίστευτη. Ήταν γεμάτο νερό και δεν ήξερες από πού να περάσεις για να-, οι άνθρωποι δεν μπορούσανε καν να ανοίξουν το μαγαζί τους, να βάλουν το κλειδί, γιατί ήτανε γεμάτο νερό, λάσπη, βρώμικο νερό.

Πότε άρχισε να υποχωρεί το νερό;

Είχε υποχωρήσει την επόμενη μέρα, δηλαδή είχε γίνει το βράδυ την Παρασκευή, το Σάββατο που πήγε ο κόσμος, που μπήκαμε όλοι στα μαγαζιά μας να τα καθαρίσουμε και αυτά, αλλά λίγο πιο μετά, δηλαδή πιο μεσημέρι, κάποιοι δρόμοι είχανε μέχρι 12:00- 13:00 η ώρα, είχανε ακόμα νερό και σιγά-σιγά μετά άρχισε να υποχωρεί.

Θυμάστε τον Θεσσαλικό κάμπο, πήγατε καθόλου να δείτε-

Δεν έχω πάει καθόλου.

Στα χωράφια;

Όχι, αλλά έχω δει τις εικόνες και ήτανε συγκλονιστικές η αλήθεια είναι. Είχε πάρα πολύ νερό, οι άνθρωποι είχαν τα ζώα τους, τα χάσανε, χάθηκαν και δύο ανθρώπινες ζωές η αλήθεια είναι. Δηλαδή ήτανε και αυτό πάρα πολύ τραγικό και ευτυχώς δεν είχε γίνει μάλλον όλο αυτό λίγο πιο νωρίς, γιατί αν είχε γίνει πιο απόγευμα ή πρωί ή μεσημέρι που ο κόσμος ήταν στις δουλειές τους, τα παιδιά ήταν στα σχολεία, στους παιδικούς σταθμούς, θα γινόταν πολύ πιο μεγάλη τραγωδία, γιατί θα είχε πολύ τραγικό τέλος, γιατί θα υπήρχε πολύς κόσμος στον δρόμο. Τουλάχιστον εκείνη την ώρα το βράδυ, είχαν ενημερώσει κιόλας να μην βγαίνουν άσκοπα στους δρόμους, οπότε ήταν και βράδυ, ήταν λίγο περίεργα, είχαν μαζευτεί όλοι στα σπίτια τους. Διαφορετικά θα είχε πεθάνει πολύς κόσμος. 

Όταν έστειλαν αυτή την ειδοποίηση, φανταζόσασταν τι θα συνέβαινε στο μαγαζί;

Όχι, η αλήθεια είναι δεν το περίμενα. Δεν είχα ιδέα. Όταν ήρθε ο άντρας μου το βράδυ και μου είπε, δηλαδή όταν γύρισε στο σπίτι και μου είπε ότι καταστραφήκαμε και ότι έχουνε διαλυθεί όλα, δεν το περίμενα η αλήθεια είναι. Όταν βγήκα το πρωί και είδα με τα μάτια μου τι γίνεται, έπαθα ένα σοκ.

Η Καρδίτσα πόσο καιρό έκανε να μπει σε σειρά;

Πάρα πολύ καιρό μπορώ να πω. Σίγουρα έκανε έναν με δύο μήνες για να μπορέσουν οι άνθρωποι λίγο να σταθεροποιηθούν, να καθαρίσουν. Μετά ξεκίνησαν να καθαρίζουν λίγο τους δρόμους, τα ποτάμια, αλλά γενικά έκανε μήνες μετά να μπορέσουν οι άνθρωποι να συνέλθουν και να [00:30:00]μπορέσουν να μπουν σε μία σειρά, να προμηθευτούν καινούρια εμπορεύματα για τα μαγαζιά τους, να μπορέσουν να φτιάξουν οι άνθρωποι τα σπίτια τους για να μπορέσουν να μπούνε. Ήτανε δύσκολο. Αλλά έναν χρόνο μετά νομίζω ότι είναι τέλεια, νομίζω ότι δεν-, σαν να μην έγινε ποτέ;

Ψυχολογικά πότε ανακάμψατε;

Ψυχολογικά;

Κι εσείς και η πόλη.

Δεν το ξέρω ακριβώς αυτό να σου πω, γιατί νομίζω ότι για πολύ, για πολλούς μήνες το  συζητούσαμε και το λέγαμε, το λέγαμε, οπότε δεν το ξεπεράσαμε τόσο εύκολα. Αλλά και ακόμα έτσι κάποιοι άνθρωποι φοβούνται, γιατί έχουν πάθει πολύ μεγάλες ζημιές και ακόμα πιστεύω κάποιοι δεν το έχουν ξεπεράσει.

Είναι ένα σοκ

Είναι, είναι ναι. Είναι αρκετό. Αρκετά βαρύ ήτανε. Όποιος δεν το έχει ζήσει, γιατί βλέπαμε και στην τηλεόραση άλλες περιοχές που έχει συμβεί και λέγαμε: «Ναι, οκ, πολύ κρίμα», αλλά αν δεν το βιώσει κάποιος να το δει ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο, δεν μπορεί να σε καταλάβει κιόλας.

Άλλες περιοχές βοήθησαν την Καρδίτσα; 

Ναι, πάρα πολύ. Ήρθανε πολύ μεγάλη βοήθεια από-, γενικά από όλη την Ελλάδα. Και μπορώ να πω ότι και με τρόφιμα και με χρήματα, άνθρωποι οι οποίοι είχαν χάσει τα σπίτια τους, πάρα πολύ. Ήρθε μεγάλη βοήθεια γενικά από όλη την Ελλάδα. Βοηθήσανε πάρα πολύ.

Εσείς είστε αισιόδοξη ότι κάτι τέτοιο δεν θα ξανασυμβεί στο μέλλον;

Δεν το ξέρω, δεν το γνωρίζω. Πιστεύω και εύχομαι να μην ξανασυμβεί, αλλά επειδή γενικά ήτανε πολύ έντονο καιρικό φαινόμενο, δεν το ξέρω, μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή, εύχομαι όμως να μην ξανασυμβεί. Και να είμαστε λίγο πιο προετοιμασμένοι και λίγο πιο, δηλαδή και σαν πόλη γενικά πιο προετοιμασμένοι και ήταν ένα μάθημα για όλους. Οπότε πιστεύω ότι θα υπάρχει πιο μεγάλη προσοχή από οποιονδήποτε, είτε από τους αρμόδιους είτε από τους ανθρώπους γενικά. Και να είμαστε και εμείς λίγο πιο προσεκτικοί, να μην πετάμε σκουπίδια σε ποτάμια, να μην λερώνουμε την πόλη, να μην πετάμε ό,τι δεν θέλουμε στους δρόμους να μην μπαίνουν στους υπονόμους και αυτά, αλλά και ο Δήμος σαν Δήμος να καθαρίζει πιο συχνά τα ποτάμια, δεν ξέρω τι, ποιοι είναι υπεύθυνοι και αυτά. Γενικά όμως είναι, πρέπει να κάνουν δουλειά όλοι για να έχει ένα καλό αποτέλεσμα. 

Πιστεύετε ότι έπαιξε ρόλο και αυτό δηλαδή;

Φυσικά, ναι, όλα. Γιατί και δεν ήταν πολύ καλά καθαρισμένα, αλλά- δεν λέω ότι δεν ήταν πολύ έντονο το καιρικό φαινόμενο, έβρεχε πάρα πολύ, δηλαδή και πεντακάθαρα να ήτανε, θα υπήρχε πρόβλημα. Απλά και σαν καθαριότητα στους υπονόμους και στα ποτάμια δεν ήταν και η καλύτερη. Και δεν λέω μόνο από τις αρμόδιους και γενικά από τους ανθρώπους, οι οποίοι πετάνε τα σκουπίδια τους, ό,τι βγάζουν από τα σπίτια τους τα πετάνε στα ποτάμια, δεν ξέρω, γενικά. 

Να σας ρωτήσω, τον άντρα σας πόση ώρα τον περιμένατε να γυρίσει στο σπίτι;

Είχε φύγει κατά τις 11:00 η ώρα και γύρισε 2:00 και δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε καθόλου, γιατί δεν μπορούσα να τον πάρω ούτε τηλέφωνο, είχα χάσει κάθε επαφή. Οπότε η αλήθεια είναι ότι εκείνο το βράδυ είχα πάθει το μεγαλύτερο σοκ, γιατί δεν ήξερα πότε θα 'ρθεί και πώς θα 'ρθεί. Το τελευταίο τηλεφώνημα που μου είχε κάνει, μου λέει ότι διαλύθηκαν όλα και έχουμε πλημμυρίσει και ότι καταστραφήκαμε, οπότε περίμενα πώς και πώς να έρθει στο σπίτι. Όταν γύρισε, εννοείται, ήταν μέσα στη λάσπη και η αλήθεια είναι ότι ήτανε πάρα πολύ χάλια ψυχολογικά, γιατί ήτανε μία εικόνα που δεν θα την ξεχάσει ποτέ.

Η πολυκατοικία σας έπαθε ζημιές;

Συγκεκριμένα η δική μου πολυκατοικία, όχι, δεν είχε πάθει κάτι, απλά λάσπες, εντάξει, απλά πράγματα, τα οποία τα καθαρίσαμε και ομαδικά όλοι στην πολυκατοικία, τα καθαρίσαμε όλα και ήτανε κομπλέ, αλλά άλλες πολυκατοικίες πάθανε αρκετή μεγάλη ζημιά. Τουλάχιστον τα υπόγεια ήταν όλα μέχρι πάνω με νερό. Πετάξανε οι άνθρωποι ό,τι είχανε, πράγματα, τα πάντα. Τα αυτοκίνητα στα γκαράζ ήταν όλα πλημμυρισμένα, πολλοί χάσανε τα αυτοκίνητά τους που δεν φτιάχτηκαν.

Σας έχουν μείνει οι μυρωδιές πολύ έντονα στη μνήμη.

Ναι, η μυρωδιά ήταν πάρα πολύ έντονο. Δηλαδή και κρατούσε μήνες. Βάζαμε δηλαδή, είχαμε βάλει αφυγραντήρες, χώρους, έτσι για να φύγει η μυρωδιά, να μαζέψει την υγρασία και το νερό, αλλά ήταν αρκετά, για πάρα πολύ μεγάλο καιρό, μύριζε έντονα. Τα μαγαζιά, τα σπίτια, οι χώροι δηλαδή που πλημμυρίσανε είχανε πολύ έντονη μυρωδιά. Ας έβαζα και αφυγραντήρα εδώ [00:35:00]στο μαγαζί, οι τοίχοι ήτανε μούσκεμα. Και δηλαδή μετά από μία εβδομάδα που άνοιξα το μαγαζί, ενώ το είχα βάψει - εννοείται πως το χρώμα δεν σταθεροποιήθηκε, γιατί ήταν οι τοίχοι με νερό - μετά από μία εβδομάδα, την πρώτη μέρα που άνοιξα το μαγαζί, μόλις έβαλα στην πρίζα- ενώ είχα αλλάξει μπρίζες, όλα, τα πάντα, οι τοίχοι όμως ήταν ακόμα ποτισμένοι και κάηκαν και κάποια πράγματα πάλι, οπότε είχαμε και τέτοια, είχα πάθει βραχυκύκλωμα πάλι.

Την πρώτη μέρα που ξαναπιάσατε δουλειά, που ξαναμπήκατε στο μαγαζί, τι αίσθημα είχατε;

Πολύ περίεργο, πάρα πολύ περίεργο, γιατί το μαγαζί ήτανε άδειο, ήταν πολύ ψυχρό, γιατί πολλά πράγματα είχαν πεταχτεί, μύριζε κιόλας, ήτανε λίγο το κλίμα πολύ περίεργο και επίσης οι πελάτισσες που ερχόντουσαν συζητούσαμε για όλα αυτά που είχαν συμβεί και ήταν λίγο πολύ περίεργο όλο το σκηνικό η αλήθεια είναι. Αλλά, εντάξει, με τις μέρες, σιγά-σιγά... Δηλαδή εγώ στη μία εβδομάδα άνοιξα το μαγαζί και ξεκίνησα, γιατί όπως σου είπα ότι έπαθα ζημιά, αλλά όχι τόσο αρκετή όσο πάθανε κάποιοι άλλοι. Π.χ., ο κύριος απέναντι, ενώ εγώ είχα ξεκινήσει και δούλευα, είχε ακόμα έναν μήνα που έβγαζε λάσπη, έβγαζε και έβγαζε και έβγαζε, γιατί έχει πολύ μεγάλο μαγαζί, πολύ εμπόρευμα, οπότε όλο αυτό ήταν μέσα στη λάσπη ακόμα.

Οι δρόμοι πότε καθάρισαν; 

Μπορώ να πω ότι οι δρόμοι στη μία εβδομάδα είχανε καθαρίσει εντελώς. Δηλαδή και από- γιατί βγάζανε και τα μαγαζιά διάφορα για πέταμα και τέτοια, περνούσε συνέχεια ο Δήμος, περνούσε, μάζευε σκουπίδια, είχαμε καθαριότητα, μετά από μία εβδομάδα και καθάρισαν οι δρόμοι σιγά-σιγά. Εκτός από κάποιους χώρους που ακόμα οι άνθρωποι βγάζανε πράγματα, δηλαδή και ήταν ακόμα λάσπες και τέτοια, αλλά το κέντρο το είχαν καθαρίσει. 

Εσείς δουλεύατε εδώ πέρα για να φτιάξετε το μαγαζί, να το βάλετε σε μια σειρά και γυρνούσατε σπίτι και δεν είχατε ρεύμα και νερό.

Δεν είχα ρεύμα. Δεν πήγαινα στο σπίτι, έμενα στην αδερφή μου που μένει σε μία άλλη γειτονιά και είχε και ρεύμα και νερό, γιατί με ένα μικρό παιδί δεν μπορείς να πας έτσι η αλήθεια είναι και δεν έμενα καθόλου στο σπίτι μου, γιατί δεν είχε ούτε το πιο βασικό δηλαδή, δεν είχε ούτε νερό για τρεις μέρες, τέσσερις, κάποιες οικογένειες, άλλος πήγε, άλλος... Υπήρχαν γενικά θέματα, υπήρχαν αρκετά.

Ήσασταν τυχερή σε αυτό.

Ναι, ναι, ναι, ναι, γιατί υπήρχαν κι άλλοι που είχανε μέρες πιο πολλές που δεν είχανε ειδικά ρεύμα.

Κλείνοντας, τι σας έχει μείνει από όλη αυτή την ιστορία;

Τι μου έχει μείνει; Bασικά μου έχει μείνει σαν μία ανάμνηση τώρα πολύ δυσάρεστη, κάτι το οποίο εύχομαι να μην το πάθει κανένας, γιατί ζούμε σε- τώρα μπαίνουμε στο 2022 και αυτά δεν είναι ωραία πράγματα να συμβαίνουν, άσχετα, με τα καιρικά φαινόμενα δεν μπορείς να τα βάλεις, αλλά εύχομαι και μακάρι λίγο να διορθωθούν τα πράγματα και να είμαστε όλοι πιο υπεύθυνοι και γενικά έτσι να προσέχουμε λίγο παραπάνω.

Τα αισθήματα;

Τα αισθήματα. Η αλήθεια είναι ότι έναν φόβο μας άφησε όλο αυτό, έναν φόβο, να φοβόμαστε δηλαδή μην ξαναγίνει και όταν βρέχει πολύ έντονα, να λέμε: «Μακάρι να σταματήσει» και να μπορέσει ο κόσμος έτσι να μην έχει τέτοια πράγματα, για να μπορεί να σταθεί στα πόδια του, γιατί γενικά περνάμε δύσκολα και με την πανδημία και με όλα αυτά, γιατί όταν έγινε ο «Ιανός» είχαμε και την πανδημία. Οπότε μετά από έναν μήνα που πάθαμε εμείς εδώ την πλημμύρα, είχαμε μπει και σε lockdown, οπότε ήταν ακόμα πιο δύσκολο για την Καρδίτσα και εύχομαι να να μην ξανασυμβαίνουν τέτοια πράγματα για να μπορεί ο κόσμος λίγο να μπει σε μία σειρά και να δουλέψει, να είναι όλα λίγο πιο νορμάλ επιτέλους.

Οικονομικά σάς διέλυσε ο συνδυασμός.

Πάρα πολύ, ναι, γιατί πραγματικά κάποια μαγαζιά ενώ είχαν φτάσει στο σημείο να ανοίξουν το μαγαζί τους, δηλαδή μετά από κάποιες εβδομάδες που το τακτοποίησαν, ήρθε και το lockdown και δεν το άνοιξαν ποτέ μετά την πλημμύρα, γιατί είχε, ήμασταν σε καραντίνα οπότε δεν πρόλαβαν, δηλαδή μετά την πλημμύρα ένας μήνας και lockdown. Και δεν πρόλαβαν καν ανοίξουν τα μαγαζιά τους. Οπότε οικονομικά ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Και εύχομαι να μην ξανασυμβεί και να μπορέσει [00:40:00]ο κόσμος έτσι να μπει σε κανονικούς ρυθμούς.

Ωραία, σας είχα ρωτήσει αν είχατε αγχωθεί με όλη αυτή την κατάσταση.

Πάρα πολύ η αλήθεια είναι, είχα βγάλει και έρπη από την αγωνία μου, το άγχος μου μάλλον. Εντάξει, ήτανε δύσκολο, ήτανε δύσκολο. Να βλέπεις τώρα ένα μαγαζί διαλυμένο, το οποίο, εντάξει, όπως σου είπα και πριν, ότι ο καθένας είτε είναι μικρό το μαγαζί του ή ο χώρος του είτε είναι μεγάλο, έχει κάνει κόπο για να το αποκτήσει, οπότε εγώ είχα και πάρα πολλές δυσκολίες και η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ στενάχωρο για μένα. Είχα αγχωθεί αρκετά.

Ποια στιγμή φοβηθήκατε περισσότερο; 

Είχα φοβηθεί πάρα πολύ, όταν ο άντρας μου ήταν έξω, η αλήθεια είναι, γιατί πρώτα από όλα είναι η ανθρώπινη ζωή και μετά όλα τα υπόλοιπα. Δεν με ένοιαζε δηλαδή, αρκεί να ήτανε καλά και μέχρι να έρθει στο σπίτι η αλήθεια είναι είχα πάρα πολύ άγχος και είχα φοβηθεί πάρα πολύ, μέχρι να τον δω ότι ήρθε και ήταν καλά.

Εκείνο το βράδυ εσείς δεν κοιμηθήκατε.

Όχι.

Φοβόσασταν τι θα δείτε την επόμενη μέρα;

Ναι, ναι, ναι. Και αυτό. Έβλεπα το ποτάμι κάτω από το σπίτι μου να περνάει, να έχει απίστευτο ήχο, οπότε δεν ήξερες πότε θα σταματήσει και πόσο αυτό το πράγμα. Υπήρχε ένας φόβος, κανένας δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Έπρεπε να είσαι πολύ αναίσθητος για να πεις ότι: «Θα πάω να κοιμηθώ και τα λέμε αύριο». Ήτανε εικόνες Αποκάλυψης, όπως είπες. Ήτανε δύσκολο.

Στο μπαλκόνι ήσασταν; 

Ναι, έβγαινα συνέχεια στη βεράντα, κοιτούσα, έμπαινα μέσα, ξαναέβγαινα, ξαναέμπαινα, συνέχεια, όλο το βράδυ.

Θέλετε να προσθέσετε κάτι άλλο στην ιστορία σας;

Όχι, αυτό, ότι γενικά ήταν κάτι πολύ δύσκολο και θα μας μείνει όλους στη μνήμη μας, γιατί εγώ προσωπικά μέχρι στιγμής δεν είχα ξαναβιώσει κάτι τέτοιο και αυτό. Ότι ήτανε κάτι πολύ-, ήταν αξέχαστο για όλους. Και θα ήθελα δηλαδή και τα κανάλια λίγο να είχαν ασχοληθεί λίγο παραπάνω με την Καρδίτσα, η οποία είναι μία-, γενικά μία πόλη που δεν είναι τουριστική, δεν έχει τουρισμό για να μπορεί να ανακάμψει γρήγορα και ο κόσμος να πάρει τα πάνω του, οπότε δεν είχαν και την τόσο καλή ενημέρωση στις τηλεοράσεις και αυτά. Δηλαδή τα περισσότερα δεν τα είχανε δείξει καν. 

Τι θεωρείτε ότι δεν έδειξαν; 

Η αλήθεια είναι ότι δείξανε πάρα πολύ λίγα πράγματα, δείξανε λίγο το Μουζάκι, τη γέφυρα, η οποία έγινε πολύ μεγάλη ζημιά και εκεί αλλά-, έδειξαν λίγο τη γέφυρα στο Μουζάκι που έπαθαν πάρα πολλή ζημιά και εκεί οι άνθρωποι και πολύ λίγο το κέντρο της πόλης. Δεν ασχολήθηκαν τόσο, μπορώ να πω, τόσο πολύ και οι περισσότεροι, η αλήθεια είναι, πως δεν είχαν ενημερωθεί με το τι ακριβώς γίνεται στην Καρδίτσα. Δηλαδή εγώ μιλούσα με κάποιους συγγενείς μου που δεν ξέρανε ότι έχει συμβεί σε τόσο μεγάλο βαθμό όλο αυτό, όλη αυτή η καταστροφή, γιατί ήταν η απόλυτη καταστροφή. Εμένα είχαν έρθει από Λάρισα κάποιοι συγγενείς μου να με βοηθήσουν, να καθαρίσουμε το μαγαζί και να φέρουν ένα πιεστικό για να μπορέσουμε να καθαρίσουμε, που μετά βοηθήσαμε και εδώ στη γειτονιά να καθαρίσουμε και μου είπαν ότι στον δρόμο που ερχόντουσαν ήτανε η απόλυτη καταστροφή, από χωράφια, σπίτια, γιατί και οι αγρότες πάθανε απίστευτη ζημιά.

Εύχομαι τα καλύτερα για το μέλλον-

Μακάρι, μακάρι και να είναι πολύ καλύτερα για όλους μας.

Σας ευχαριστούμε πολύ-

Εγώ ευχαριστώ.