[00:00:00]Πάμε, Γιώργο;

Πάμε!

Ωραία. Σήμερα ο μήνας έχει 13.

Τώρα γράφεις;

Τώρα το έχω βάλει να γράφει, ναι. Έχει 13, 13/06, Δευτέρα, και είμαστε εδώ στο κέντρο των Ιωαννίνων μαζί με τον Γιώργο Σίσκο, ο οποίος είναι παλιός συμμαθητής. Εργάζεται αυτή τη στιγμή... Πού εργάζεσαι, Γιώργο;

Στο Πυροσβεστικό Σώμα Ελλάδος.

Και πέραν από αυτή τη συγκεκριμένη εργασία έχει και μία άλλη ιδιότητα, είναι μουσικοσυνθέτης και παραγωγός.

Και παραγωγός.

Ακριβώς! Οπότε σήμερα είμαστε εδώ, έτσι, να πούμε δύο λόγια για το δεύτερο, για το δεύτερο κομμάτι.

Μουσικά πράγματα.

Ακριβώς. Ναι, και σίγουρα σε αυτή τη διαδικασία θα μου πεις και μερικά πράγματα για εσένα. Οπότε για να ξεκινήσουμε, θες να...

Να τα διαχωρίσουμε λίγο.

Όχι, να μου μιλήσεις λίγο για τον εαυτό σου. Θες να μου πεις δύο λόγια για εσένα;

Πώς άρχισε όλο αυτό με τη μουσική;

Γενικά. Πες μου...

Τι ζώδιο είμαι; Έλα, πλάκα κάνω!

Όχι τι ζώδιο είσαι, σωστός! Πώς ήταν να μεγαλώνεις εδώ στα Γιάννενα; Γιατί Γιαννιώτης είσαι κι εσύ.

Βαγγέλη, μπορώ να πω, εντάξει, ζούμε σε μια ήσυχη πόλη, έτσι; Σε μια ωραία πόλη. Δηλαδή είναι μια πόλη, θεωρώ, για μικρά παιδιά, είναι ό,τι πρέπει για μικρά παιδιά, φοιτητές και συνταξιούχους. Το ‘χω πει πολλές φορές. Δεν είναι τόσο πολύ για εργαζόμενους, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές όσον αφορά την αγορά εργασίας. Τέλος πάντων. Σαν παιδί πέρασα, θεωρώ, πολύ ωραία.

Πώς ήταν, έτσι, τα μαθητικά σου χρόνια;

Τα μαθητικά μου χρόνια, Βαγγέλη μου, τα ξέρεις κι εσύ, πως να ‘ταν; Ωραία ήταν! Πολύ όμορφα. Ωραία πράματα. Μου ‘χουν μείνει ωραίες εμπειρίες. Συνήθως τις ωραίες εμπειρίες κρατάμε κιόλας, έτσι; Τις άσχημες τις αφήνουμε και λίγο παραπίσω. Τα ωραία μένουν. Τι να πω, Βαγγέλη μου; Δηλαδή εδώ σπούδασα, έτσι; Δηλαδή είναι μια πόλη στην οποία... Δεν μπορώ να πω ότι έχω ζήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε κάποια άλλη πόλη, έτσι; Δηλαδή, το πιο μεγάλο χρονικό διάστημα που έζησα εκτός Ιωαννίνων ήταν όταν πήγα φαντάρος στο Ηράκλειο Κρήτης, κάθισα πέντε μήνες. Αυτό ήταν το πιο πολύ. Και νοστάλγησα τα Γιάννενα ακόμα περισσότερο!

Γιατί πιστεύεις ότι έγινε αυτό;

Δεν ξέρω, ρε φίλε, ειλικρινά! Δεν ξέρω. Δεν ξέρω τι έχουν τα Γιάννενα. Δεν ξέρω, αυτή η οικειότητα; Δεν ξέρω, πραγματικά, φίλε, δεν ξέρω! Η υγρασία; Η βροχή; Δεν ξέρω τι, κάτι με κρατάει. Και έχω παρατηρήσει κιόλας, που θα το έχεις παρατηρήσει κι εσύ, φοιτητές που έρχονται, κατά καιρούς έχουμε γνωρίσει παιδιά τα οποία έρχονται να σπουδάσουν και κολλάν και αυτοί. Το ίδιο μπορώ να πω για τον πατέρα μου, ήρθε από τη Λάρισα και κόλλησε στα Γιάννενα. Παντρεύτηκε στα Γιάννενα, εργάζεται στα Γιάννενα ακόμη. Δεν ξέρω. Κάτι έχουν τα Γιάννενα, κάτι μαγικό και μας τραβάει και μας κρατάει.

Ισχύει!  Και δεν μου λες; Είπες ότι σπούδασες κι εσύ εδώ.

Έχω σπουδάσει, έχω τελειώσει την θεωρητική κατεύθυνση της Καλών Τεχνών. Την θεωρητική κατεύθυνση. Ιστορία και Θεωρία της Τέχνης δηλαδή. Σαν ιστορικός τέχνης, κάτι εφάμιλλο με αρχαιολόγο, που είσαι κι εσύ ιστορικός, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Παρόλα αυτά, ο δρόμος μου χωρίστηκε από την ιστορία της τέχνης. Δεν ξέρω, οι συγκυρίες; Ήταν άλλη η τύχη μου; Δεν το κυνήγησα κι εγώ τόσο πολύ; Τέλος πάντων.

Ήθελες να περάσεις στο συγκεκριμένο τμήμα;

Θα σου πω. Όχι. Ήθελα, όταν έδινα Πανελλήνιες ήθελα να περάσω Αρχιτέκτων Μηχανικός. Απλά ήτανε μια σχολή η οποία ήταν, θεωρώ είχε μια έμμεση σχέση. Μια αρκετά έμμεση σχέση, να μην πω άμεση. Και είχα στο μυαλό μου να δώσω κατατακτήριες, γιατί αναγνωρίζονται πολλά μαθήματα. Δηλαδή, η σχολή που έχω έχει πολλά μαθήματα τα οποία είναι κοινά με την Αρχιτεκτονική. Μιλάμε για Ελεύθερο Σχέδιο, μιλάμε για Ιστορία της Τέχνης, Ιστορία της Αρχιτεκτονικής, Ιστορίας της Θεωρίας και Συντήρησης-Αποκατάστασης έργων τέχνης, μνημείων, για το «Restauro» τέλος πάντων. Έχει πολλά κοινά μαθήματα και είχα στο μυαλό μου, στο πίσω μέρος του μυαλού μου κάποια στιγμή, επειδή τη γούσταρα πολύ την Αρχιτεκτονική, να έδινα κατατακτήριες. Τελικά έδωσα κατατακτήριες, απέτυχα μπορώ να πω, απέτυχα. Δεν ξέρω ίσως και στη φάση στην οποία έδωσα τις κατατακτήριες και λόγω δουλειάς, δούλευα, εργαζόμουν ως ξενοδοχοϋπάλληλος τότε. Δεν είχα τον χρόνο, δεν είχα την όρεξη; Ξέρεις, είναι και οι συγκυρίες που δεν βοηθάνε. Τέλος πάντων. Δηλαδή ήρθαν διαφορετικά τα πράγματα στη ζωή. Μου έτυχε και η δουλειά με την Πυροσβεστική και αφέθηκα εκεί τώρα, στην Πυροσβεστική. Παρόλα αυτά, έτσι, δεν το συζητώ. Το να τελειώσεις ένα πανεπιστήμιο δεν πάει να πει ότι είναι χρήσιμο για την αγορά εργασίας, έτσι; Μιλάμε σε κάνει πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο, με καλύτερη σκέψη, φιλτράρεις καλύτερα, καταλαβαίνεις τι λέω. Αφομοιώνεις καλύτερα τα γύρω σου, το τι σου λένε οι γύρω σου. Τα φιλτράρεις καλύτερα, σκέφτεσαι πολύπλευρα θεωρώ. Ολόπλευρα. Η μόρφωση είναι όπλο, όπως και να το κάνουμε. Και η γνώση και η μόρφωση.

Πολύ ωραίο αυτό που λες, Γιώργο. Πολύ ωραίο. Άρα, δηλαδή, αισθάνθηκες ότι, αφότου είχες περάσει στη συγκεκριμένη σχολή, αν και δεν ήταν η πρώτη επιλογή, αισθάνθηκες ότι κάποια στιγμή σου έκανε το «κλικ»; Ότι...

Βαγγέλη, μου άρεσε. Μου άρεσε. Mου άρεσε. Ναι, μπορώ να πω μου έκανε το «κλικ». Γι’ αυτό και τελείωσα, το πάλεψα.

Ναι. Ήτανε κάτι πιο συγκεκριμένο που σου άρεσε από το Πρόγραμμα Σπουδών, από τα μαθήματα;

Μου άρεσε η Ιστορία της Τέχνης, μπορώ να πω μου άρεσε. Η Ιστορία της Τέχνης είναι, δεν ξέρω, κι εσύ Ιστορικός είσαι, Αρχαιολογία κάνατε, έτσι; Κι εγώ έκανα πολλά. Είχαμε και στο Αρχαιολογικό, έκανα κι εγώ αρκετά μαθήματα.

Άρα σου άρεσε δηλαδή το συγκεκριμένο.

Μου άρεσε, μου άρεσε. Είναι, η Τέχνη γενικά είναι συνυφασμένη με την Ιστορία. Το λέω γενικά τώρα, έτσι; Μιλάω γενικά. Δηλαδή, τα ιστορικά γεγονότα καταγράφονται μέσα κι απ’ τα έργα τέχνης. Εκεί θέλω να καταλήξω.

Ναι. Ναι. Και η ενασχόλησή σου με την... Γιατί φαντάζομαι ότι δεν έγινες μουσικός παραγωγός μέσα σε μία νύχτα, έτσι;

Προφανώς όχι. Προφανώς όχι.

Η ενασχόλησή σου με τη μουσική πώς προέκυψε;

Αρχίζει πολύ παλιά. Αρχίζει πολύ παλιά. Πάρα πολύ παλιά. Μιλάμε για δεκαετία ‘90. Απ’ το 1998. Γενικά, ο πατέρας μου άκουγε πολλή μουσική και κατ’ επέκταση άκουγα κι εγώ. Ήταν η περίοδος που άκουγε πολλή τζαζ, Louis Armstrong, και είχα, ας το πούμε, άμεσο το άκουσμα της τρομπέτας. Και είπα κι εγώ να αρχίσω τρομπέτα, Βαγγέλη. Το 1998, τέλος πάντων, πήγα στο ωδείο να μάθω τρομπέτα. Βέβαια, όταν πας σ’ ένα ωδείο, μαθαίνεις κλασικό όργανο. Μαθαίνεις την τρομπέτα όσον αφορά την κλασική μουσική, έτσι; Αυτά είναι τα... Τα δημοτικά τα ωδεία σε μαθαίνουν κλασική μουσική, έτσι; Δεν είχε… Αυτό μπορώ να πω γενικά, σ’ ένα μικρό παιδί είναι δύσκολο να καταλάβει την αξία της κλασικής μουσικής. Παρόλα αυτά το πάλεψα, έμαθα τρομπέτα, κάθισα στο ωδείο δηλαδή μέχρι και... Έκανα έξι χρόνια τρομπέτα, Βαγγέλη. Έκανα έξι χρόνια τρομπέτα, έφτασα μέχρι Πρώτη-Μέση. Μετά τα παράτησα στο Γυμνάσιο και άρχισα... Τότε ακούγαμε πολύ ροκ. Παράτησα την τρομπέτα και άρχισα, μου άρεσε η κιθάρα, η ηλεκτρική κιθάρα. Άρχισα μαθαίνοντας δηλαδή μόνος μου, αυτοδίδακτος, μέσα από ταμπλατούρες, μέσα από βιβλία, μέσα από το ίντερνετ και αγοράσαμε, με τον αδερφό μου μάθαμε δηλαδή, μια ακουστική κιθάρα και αρχίσαμε να μαθαίνουμε κιθάρα μόνοι μας. Και στην ουσία παίζαμε, ας το πούμε, και τα τραγούδια τα οποία ακούγαμε. Ακούγαμε τότε κλασσικό ροκ πολύ. Ακούγαμε Rainbow, ακούγαμε Deep[00:10:00] Purple, Ακούγαμε Led Zeppelin. Ακόμα και ελληνικό ροκ, έτσι; Σιδηρόπουλο, Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά. Και σε πιο μέταλ, Iron Maiden, Metallica, τα γνωστά. Τα γνωστά συγκροτήματα που ακούγαμε τότε. Ήταν και της μοδός μπορώ να πω τότε. Μιλάμε τώρα πριν... Το 2000, το 2000 και μετά. Εκεί μου προέκυψε ακούγοντας μουσική, δεν ξέρω, μου προέκυψε η ανάγκη να δημιουργήσω κι εγώ μουσική. Δεν ξέρω. Δηλαδή ήθελα, έλεγα, άκουγα, ξέρω ‘γω, το «Temple Of The King». Μου άρεσε, ένα αγαπημένο τραγούδι των Rainbow! Και λέω: «Κοίτα ρε γαμώτο! Πώς αυτοί οι άνθρωποι δημιούργησαν τόσο ωραίο τραγούδι;». Ενώ είχα μάθει να παίζω συγχορδίες και μου προέκυψε ανάγκη να κάνω κι εγώ κάτι. Κάτι σε ροκ έτσι; Κάτι όσον αφορά τα ακούσματα που είχα, έτσι; Δεν μιλάμε για κάτι σε λαϊκό ή κάτι σε pop. Κι έτσι άρχισα μόνος μου, μαζί με τον αδερφό μου να συνθέτουμε μουσική. Μουσική πιο πολύ, όχι να γράφουμε στίχους. Να γράφουμε μουσική. Να παίζω κάποιες συγχορδίες, να σολάρει ο αδερφός μου. Δηλαδή, αυτό το τζαμάρισμα που λέμε.

Τα μοιράζατε κάπως.

Τα μοιράζαμε, ναι. Τέλος πάντων, με τα χρόνια αυτό το εξελίξαμε. Έκανα και γνωριμίες. Σημείο αναφοράς είναι η φίλη μας, η Ισμήνη η Στεφοπούλου, την οποία την γνωρίσαμε το 2007, Βαγγέλη. Το 2007 από μια κοινή παρέα. Όπως είχαμε πάει... Δηλαδή το πρώτο ραντεβού που είχαμε πάει με την Ισμήνη ήταν, δεν θυμάμαι, στις «Επάλξεις» ήτανε; Κάτω στα... Ή στο «Μικρό Βύσσινο»; Δεν θυμάμαι τώρα. Νομίζω στις «Επάλξεις» ήταν. Όχι, ψέματα! Βαγγέλη, ψέματα! Στο «Εν Ιωαννίνοις», λάθος. Στο «Εν Ιωαννίνοις». Ήταν στο «Εν Ιωαννίνοις», συγγνώμη. Και έπαιξε, το θυμάμαι, το... Το θυμάμαι, το θυμάμαι χαρακτηριστικά, έπαιξε το τραγούδι, το... Έλα μωρέ, του Τιτανικού, της Celine Dion! Πες το. «My heart will go on». Δεν έχω καλή προφορά, μη με παρεξηγείς.

Μια χαρά είναι η προφορά σου. Μια χαρά.

Εντάξει, σε πιστεύω. Ρε Βαγγέλη! Την άκουσα να το τραγουδάει κι έπαθα σοκ. Λέω: «Τι φωνάρα έχει η κοπέλα!». Έπαθα σοκ. Και της λέω: «Ρε Ισμήνη», της λέμε και με τον Σπύρο, «έχουμε εδώ με τον Σπύρο, παίζουμε μουσική. Θες να δοκιμάσουμε να παίξουμε και παρέα;». Και βρεθήκαμε τέλος πάντων στο σπίτι, παίξαμε διάφορα τραγούδια και τότε έτυχε μουσικά... Αυτό το ξέχασα να σ’ το πω, Βαγγέλη. Κάναμε τότε πολλή παρέα με τον Μιχάλη τον Βραζιτούλη. Έχω χαθεί με το παλικάρι, να είναι καλά. Πραγματικά να είναι καλά. Και αυτός έγραφε στίχους στην ουσία. Εμείς γράφαμε μουσική και βάλαμε την Ισμήνη να ερμηνεύσει, είχαμε γράψει τότε ένα τραγούδι, πώς το λέγανε; Γιατί κόλλησα τώρα, ρε Βαγγέλη;

Το θυμάσαι; Έστω...;

Δεν θυμάμαι. Το θυμάμαι, Βαγγέλη, κάτσε. Βαγγέλη δεν θυμάμαι τον τίτλο.

Εντάξει, δεν πειράζει.

Μπορώ να σου πω τι συγχορδίες, είναι... Μπορώ να σ’ το τραγουδήσω, δεν θυμάμαι τον τίτλο.

Δεν πειράζει. Μπορούμε να το βρούμε αργότερα.

Θα το βρούμε. Θα το θυμηθώ, θα το θυμηθώ. Ειλικρινά θα το θυμηθώ. Δεν, τώρα κόλλησα. Δεν ξέρω γιατί. Δεν πειράζει. Σημασία έχει ότι ήταν η πρώτη, ας το πούμε, η πρώτη επαφή; Το πρώτο σημείο αναφοράς όσον αφορά το πρώτο μας τραγούδι. Το πρώτο μας τραγούδι. Η πρώτη μας δημιουργία με στίχους, με μουσική και με φωνή.

Μιλάμε δεκαέξι χρονών τώρα, έτσι.

Μιλάμε τώρα το 2007. Δεκαέξι χρονών.

Και πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

Βαγγέλη, δεν ξέρω. Το είδαμε πολύ δημιουργικά όλοι. Ασχολούμασταν πάρα πολύ, πολλές ώρες. Μάθαινα και πολλή κιθάρα τότε. Γινόμουνα και καλύτερος. Γινόμουνα καλύτερος. Προσπαθήσαμε, φτιάξαμε κι άλλα τραγούδια.

Με ελληνικό ή ξένο στίχο;

Με ξένο στίχο, Βαγγέλη. Μιλάμε τώρα... Ναι, σωστός. Πολύ σωστά. Μιλάμε για τραγούδια τα οποία ήταν πιο ροκ, πιο alternative. Alternative ροκ. Στην ουσία τα κάναμε, τα γράφαμε τότε, θυμάμαι, μόνοι μας. Είχε ο Μιχάλης ο Βραζυτούλης τότε ένα πυκνωτικό μικρόφωνο της πλάκας, έτσι; Και ήταν το... Ποιο πρόγραμμα ήταν τότε; Το «Νero» που ηχογραφούσαμε. Ηχογραφούσαμε κιθάρες, ηχογραφούσαμε πλήκτρα και φτιάχναμε τραγούδια.

Πηγαίνατε και σε στούντιο;

Τώρα μιλάμε τώρα τραγούδια ερασιτεχνικά τελείως. Πηγαίναμε και σε στούντιο, ναι. Στο στούντιο του Κώστα του Φωτίου, που είναι πολύ φίλος μου τώρα. Δηλαδή έχουμε τρομερή σχέση φιλική. Με βοήθησε πολύ μουσικά και μετέπειτα ως παραγωγό. Με βοήθησε, μου έδωσε τα φώτα του ο άνθρωπος, λόγω εμπειρίας. Και πηγαίναμε και σε στούντιο, ναι. Πηγαίναμε και σε στούντιο και μπορώ να πω, να μη μακρηγορώ, να μη μακρηγορώ, η πρώτη μας συναυλία ήταν το 2008. Νομίζω το ξέρεις κι εσύ. Το θυμάσαι;

Για πες μου για να θυμηθώ.

Κάτω στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Γι’ αυτό λέω. Το θυμάσαι.

Ναι, ναι. Πώς ήτανε; Πες μου για την πρώτη συναυλία. Γιατί είναι η πρώτη, άρα θα έχεις και μια ανάμνηση.

Ήταν η πρώτη. Ήμουν, το ‘08 ή το ‘07 ήταν, ρε φίλε; Το ‘08. Τότε είχαμε γνωρίσει και τον Βασίλη τον Θεοχάρη, ο οποίος αυτός άκουγε λαϊκά. Τέλος πάντων, εμείς δεν τα χωνεύαμε τότε τα λαϊκά. Δεν τα χώνευα τότε, να μη σου πω ψέματα. Δεν τα χώνευα καθόλου τα λαϊκά. Μου άρεσε το... Τέλος πάντων, καταλήξαμε να έχουμε ένα σχήμα με την Ισμήνη, το Βασίλη τον Θεοχάρη, κάτι σε όσον αφορά τα ελληνικά, κάτι σε ελληνικά ροκ μέχρι έντεχνο. Παίζαμε Υπόγεια Ρεύματα, είχαμε παίξει, από Τρύπες είχαμε παίξει –ήθελε η Ισμήνη– είχαμε παίξει C-Real τότε που ήταν και της μόδας. C-Real!

C-Real, σωστό!

C-Real, ναι, είχαμε. Σου λέω, Βαγγέλη, τώρα φλασιές τρώω. Μπορεί να τα μπερδεύω λίγο, να ακούγονται λίγο μπερδεμένα. Φλασιές τώρα. Προσπαθώ να τρέξω στο παρελθόν...

Μην αγχώνεσαι καθόλου. Καλά κάνεις.

...να σκαλίσω αναμνήσεις. Ήταν το πρώτο μας live τότε. Μπορώ να πω μου άρεσε, ωραία εμπειρία. Το δεύτερο live ήταν το 2009 στην Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής. Θυμάμαι ήταν στο Παραλίμνιο.

Ναι, κάτω στο Odeon Παραλίμνιο.

Ήταν κάτω στο Odeon Παραλίμνιο. Είχαμε παίξει, ήταν κι άλλα συγκροτήματα, κι εκεί ήταν πολύ ωραία, mε πολύ κόσμο. Βαγγέλη, άλλες εποχές! Άλλες εποχές!

Εκεί παίζατε δικά σας τραγούδια;

Είχαμε παίξει και δικά μας και διασκευές. Είχαμε παίξει δύο-τρία δικά μας και τα υπόλοιπα ήταν διασκευές. Διασκευές. Είχαμε παίξει ό,τι είχαμε παίξει και στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Νομίζω είχαμε βάλει και κάποιες προσθήκες, Κάποια άλλα τραγούδια. Ξένα, τραγούδησε η Ισμήνη κάποια αγγλικά. Κάτι Scorpions, νομίζω ότι είχε τραγουδήσει και το «Temple Of The King» από Rainbow.

Κι εσύ ποιο μουσικό όργανο έπαιζες;

Εγώ έπαιζα κιθάρα τότε, Βαγγέλη.

Ο αδερφός σου;

Ο αδερφός μου έπαιζε κιθάρα κι αυτός. Ηλεκτρικές κιθάρες. Θυμάμαι στο μπάσο ήταν ο Στέφανος o Μπόγδος. Στα τύμπανα ο Πάνος Καλός. Πού τους θυμήθηκα όλους αυτούς; Στα πλήκτρα ήταν η Ελευθερία η Τάτση, μια φίλη μας πολύ καλή, πολύ καλή κοπέλα. Έχει πάει στην Αθήνα τώρα. Έχουμε χάσει επαφή με την κοπέλα. Να ‘ναι καλά. Αυτό ήταν στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Τι είχαμε παίξει τώρα; Στην Ευρωπαϊκή Εβδομάδα της μουσικής είχε παίξει μπάσο ο Βονιφάτιος ο Αρμενόπουλος, ένα άλλο παλικάρι, ο Στέφανος, δεν θυμάμαι το επίθετό του, τον ήξερε η Ισμήνη, είχε παίξει τύμπανα. Πολύ καλός. Και στα πλήκτρα η Ελευθερία.

Αυτό το συγκρότημα πόσο καιρό τράβηξε;

Αυτό το συγκρότημα, Βαγγέλη, τράβηξε, το φτιάξαμε... Δημιουργήθηκε το 2005-2006, το είχαμε αρχίσει με τον Βραζιτούλη και πιο σοβαρά, με φωνή και με τραγουδιστές και με μεγαλύτερη ορχήστρα, με ντράμερ, με μπασίστα τράβηξε μέχρι και το 2012[00:20:00]. Είχαμε παίξει, τελευταία συναυλία που είχαμε παίξει ήταν το 2012. Ήταν στο πανεπιστήμιο, στο αμφιθέατρο. Θυμάμαι ήταν μια...

Σε φεστιβάλ;

Είχε διοργανωθεί από τη ΜουΣυΠΙ.

ΜουΣυΠΙ, για να βοηθήσουμε.

ΜουΣυΠΙ είναι η μουσική ομάδα του πανεπιστημίου. Πώς έχει θεατρική ομάδα; Έχει και μουσική ομάδα. Ήμασταν μέλη τότε και είχε διοργανωθεί ένα φεστιβάλ μιας εβδομάδας. Ήταν το τελευταίο live που είχαμε κάνει σαν συγκρότημα. Από κει και πέρα, νομίζω, θυμάμαι είχαμε κάνει και με την Ισμήνη, Βαγγέλη. Ναι, είχαμε κάνει κι άλλο ένα live. Τώρα μου ήρθε. Τώρα έφαγα τη φλασιά. Ήταν δύο live. Το ένα ήταν το 2013 στο «Εν Ιωαννίνοις» με την Ισμήνη τη Στεφοπούλου. Θυμάμαι είχαμε παίξει σαν guest τότε. Και στην ουσία ήμασταν εγώ, ο Σπύρος, η Ισμήνη και έπαιζε ο ντράμερ. Τέλος πάντων. Εγώ έπαιζα μπάσο τότε, ο Σπύρος έπαιζε κιθάρα κι έπαιξε τύμπανα ένα παλικάρι που έπαιζε και στο κανονικό το συγκρότημα που πρωταγωνιστούσε, ας το πούμε.

Και δεν μου λες; Το συγκρότημα διατηρούσε αυτή τη μορφή στη μουσική, απ’ ό,τι καταλαβαίνω.

Κοίτα, τότε με τον Μιχάλη τον Βραζιτούλη είχαμε, ξέρεις, με τα χρόνια ξέκοβαν, κάποια μέλη έφευγαν. Ο Μιχάλης ο Βραζιτούλης είχε ακολουθήσει τότε σόλο καριέρα. Είχε αποστασιοποιηθεί. Ήταν τελείως διαφορετικό το ρεπερτόριο που ήθελε να κάνει και τελείωσε δηλαδή φιλικά. Το παιδί ξέκοψε, ήθελε να κάνει κάτι διαφορετικό. Και παραμείναμε με την Ισμήνη και τον Βασίλη τον Θεοχάρη. Είχαμε κάνει και με τον Βασίλη, είχαμε με τον Βασίλη. Είχαμε πάει και στο «Θυμωμένο Πορτραίτο» τότε χωρίς την Ισμήνη. Είχαμε κάνει πάλι το 2013 ένα live. Τότε, θυμάμαι, ήταν ακουστικό live. Δύο κιθάρες και φωνή. Θυμάμαι είχαμε παίξει έντεχνα, έντεχνο ρεπερτόριο.

Δηλαδή σ’ έναν βαθμό είχατε μετακινηθεί λίγο μουσικά.

Ναι, μωρέ. Ξέρεις τι; Ναι, άλλαζαν και οι τάσεις, Βαγγέλη. Άλλαζαν και οι τάσεις. Δηλαδή, εκεί που ήταν στη μόδα το ροκ, μιλάμε τώρα για το 2005-2006, ήταν πολύ στη μόδα το ροκ, απ’ το 2010 και μετά άρχισε να ‘ναι πιο πολύ το ελληνικό, το πιο έντεχνο να πω; Το πιο σύγχρονο ροκ, το πιο... Πήγαινε και προς το Pop τότε η φάση. Και ήταν και το λαϊκό, έτσι; Ανέκαθεν ήταν στην Ελλάδα. Τότε δεν άκουγα ακόμα λαϊκά.

Ναι, κατάλαβα. Και απ’ ό,τι καταλαβαίνω, δηλαδή, στο πανεπιστήμιο δεν το αφήσατε, δεν το παρατήσατε.

Δεν το αφήσαμε, δεν το Αφήσαμε. Το άφησα, θα σου πω. Μέχρι και το 2014 που μπήκα στρατό, τότε για μια περίοδο το ‘χα αφήσει. Μετά, Βαγγέλη, ξέρεις τι γίνεται; Μετά, αφού τελείωσα από φαντάρος, αποστασιοποιήθηκα λίγο από τη μουσική. Ξέρεις, και λόγω εργασίας, αφού τελείωσα έπρεπε να συμμαζέψω τα μαθήματα, να πάρω το πτυχίο. Δούλευα παράλληλα και σε ξενοδοχείο, τότε ήμουν μπουφετζής, έφτιαχνα καφέδες. Ξέρεις, ο χρόνος ήταν πιο περιορισμένος. Ξέρεις τι γίνεται, Βαγγέλη; Τώρα θέλω σου πω πώς προέκυψε το λαϊκό τραγούδι στη ζωή μου. Γιατί τώρα...

Καλά κάνεις, θα σε ρωτούσα κι εγώ μετά αλλά, ναι, για πες.

Θες να με ρωτήσεις κάτι άλλο;

Όχι, εννοείται όπως σου έρχεται εσένα η ροή.

Α, σε πρόλαβα, σε πρόλαβα. Σε πάω σταδιακά, προσπαθώ να σε πάω σταδιακά, έτσι; Λοιπόν, θυμάμαι τότε βγαίναμε πολύ σε ελληνάδικα, Βαγγέλη. Έτυχε, βγαίναμε σε ελληνάδικα. Ήταν στη μόδα τα ελληνάδικα. Θυμάμαι, έβγαινα στο «Loud» τότε που έπαιζε... Δηλαδή μετά τις 01:30 έπαιζε λαϊκά. Μπορώ να σου πω, Βαγγέλη, δεν ξέρω, τα συνήθισα και μου άρεσαν. Δηλαδή μου άρεσαν σε φάση διασκέδασης. Δεν τ’ άκουγα στο σπίτι μου τότε. Τ’ άκουγα όσον αφορά το κομμάτι της διασκέδασης.

Ναι, όταν βγαίνατε έξω.

Βγαίναμε έξω, μου ‘βγαζαν μια ενέργεια. Μια ενέργεια θετική μπορώ να πω. Και με τα χρόνια ξέρεις, Βαγγέλη, γιατί τώρα, κακά τα ψέματα, μετά από μια περίοδο τα ροκάδικα έπαψαν να υπάρχουν. Δηλαδή πότε; Μέχρι και το 2010; Ποιο ήταν, το «Wild Rose»; Πάει και το «Wild Rose», Βαγγέλη, ποια έμεινε; Λίγο «Ίριδα»; Πάει, κλείσαν τα ροκάδικα. Σταμάτησε η μόδα. Μετά ήταν, δηλαδή η φοιτητική τάση στο κομμάτι της διασκέδασης ήταν τα ελληνάδικα. Δεν κρίνω τώρα αν... Είναι η τάση, Βαγγέλη. Έτσι διαμορφώνονται οι τάσεις. Τώρα δεν θα πω αν είναι καλό ή κακό αυτό. Δεν θα πω τίποτα, δεν έχω άποψη στο άλλο. Δεν υπάρχει καλό και κακό σε αυτό. Το κάθε τραγούδι έχει τη γοητεία του, είτε αυτή είναι στο πεδίο της διασκέδασης είτε θες να το ακούσεις να σε διεγείρει συναισθηματικά. Το κάθε τραγούδι έχει και το κάθε είδος μουσικής υπηρετεί έναν κάποιον ρόλο, έτσι; Άλλο ρολό υπηρετεί το ροκ, άλλο ρόλο το ελληνικό, άλλο το pop, άλλο το σκυλάδικο. Το κάθε ένα έχει τον ρόλο του. Και το ποιοτικό θα το δείξει κι ο χρόνος. Το τι είναι ποιοτικό, έτσι;

Πολύ σωστά, πολύ σωστά.

Πάλι γενικό είναι αυτό που λέω. Τέλος πάντων. Μετά, τότε η Ισμήνη τραγουδούσε επαγγελματικά θυμάμαι. Δηλαδή, θυμάμαι είχε πάει η Ισμήνη το 2010 σ’ ένα καραόκε στο «Μωβ». Είχε βραδιά καραόκε τότε. Κάθε Δευτέρα θυμάμαι. Βαγγέλη, με το που τραγούδησε η κοπέλα της λέει το αφεντικό από «Το Μωβ», ο Βαγγέλης, δεν θυμάμαι το επίθετό του. Δεν πειράζει. «Ισμήνη», της λέει, «έλα για δουλειά». Κι άρχισε να δουλεύει στο «Μωβ». Άρχισε να δουλεύει στο «Μωβ», Βαγγέλη. Έτσι δικτυώθηκε η Ισμήνη με μουσικούς. Γενικά μπήκε στο κύκλωμα των Ιωαννίνων όσον αφορά τη–

Στο μουσικό κύκλωμα–

Στον μουσικό κύκλο των Ιωαννίνων. Στη νύχτα. Μιλάμε για νύχτα. Δούλευε νύχτα τότε. Η Ισμήνη δούλεψε, Βαγγέλη, δούλεψε θυμάμαι και τα επόμενα χρόνια, δούλεψε, μετά το «Μωβ» πήγε και στο «Monte-Cristo», είχε πάει και στο... Ποιο άλλο μαγαζί ήταν; Στο «Τέρμα Live», θυμάμαι, μια χρονιά που ήταν μπουζουξίδικο. Είχε πάει σε αρκετά μαγαζιά, είχε αποκτήσει πολλή εμπειρία. Πολλή εμπειρία η Ισμήνη. Και μετά, αφού τελείωσα και από στρατό, και μετά, δηλαδή, θυμάμαι, Βαγγέλη, ενώ είχαμε ξεκόψει με την Ισμήνη. Δηλαδή το 2013 είχαμε ξεκόψει λίγο. Ξέρεις, κι αυτή η κοπέλα είχε τη σχέση της, τις δουλειές της. Καταλαβαίνεις. Αποστασιοποιηθήκαμε λίγο. Κάναμε ένα reunion το 2018.

Αρκετά χρόνια μετά.

Αρκετά χρόνια μετά. Μουσικό reunion. Για κάνα καφέ πηγαίναμε. Στα μαγαζιά που τραγουδούσε πηγαίναμε και τη βλέπαμε, δεν το συζητώ.

Και πώς προέκυψε αυτό το μουσικό reunion το 2018;

Βαγγέλη, άρχισα τότε να γράφω. Είχα ξεφύγει σαν συνθέτης από την απ’ τη ροκ μουσική, απ’ τη ροκ σύνθεση και τότε, δεν ξέρω, είχα τη ροπή προς το λαϊκό. Δεν ξέρω. Τα ακούσματα, η μόδα; Ίσως ήταν και η μόδα. Και ήθελα, ρε παιδί μου, δεν ξέρω, επαγγελματικά ήθελα να κάνω κάτι πιο εμπορικό, κάτι που θα ακουστεί στον κόσμο, δεν ξέρω. Μου προέκυψε αυτή η ανάγκη τέλος πάντων. Και επειδή είχα τη γνωριμία με την Ισμήνη, που ήταν και μπασμένη τότε[00:30:00] μες στη νύχτα, αρχίσαμε να γράφουμε λαϊκά τραγούδια. Όχι σκυλάδικα.

Όταν λες αρχίσατε να γράφετε;

Αρχίσαμε με τον αδερφό μου να γράφουμε. Μουσική και στίχους. Τελικά το πρώτο, είχαμε κάνει κάποια τραγούδια, το πρώτο τραγούδι που γράψαμε, που το ηχογραφήσαμε στον Κώστα τον Φωτίου τότε, είχαμε κάνει ένα ωραίο demo, ήταν το «Έλα στη ζωή μου». Το «Έλα στη ζωή μου» μας βοήθησε στους στίχους, νομίζω έγραψε τους μισούς τους στίχους κιόλας, μπορεί και λίγο παραπάνω, ο Βασίλης ο Βήκας. Μερακλής, λαϊκό παιδί! Ήμασταν, Βαγγέλη, μαζί φαντάροι με το παιδί, ήμασταν στην Κρήτη μαζί φαντάροι και μετέπειτα ήρθε και στο Καλπάκι το παιδί με μετάθεση.

Οπότε γνωριστήκατε εκεί.

Οπότε γνωριστήκαμε εκεί πέρα και θυμάμαι σε κάτι διακοπές –θα σου πω πώς προέκυψε το «Έλα στη ζωή μου» τώρα. Το πρώτο μας λαϊκό τραγούδι δηλαδή. Και είναι το πρώτο τραγούδι, Βαγγέλη, που κάναμε τη δισκογραφία, έτσι; Είναι το πρώτο τραγούδι που κάναμε τη δισκογραφία. Δισκογραφικά βγήκε το...

Αργότερα;

Από τη δισκογραφική εταιρεία βγήκε το 2020. Το τραγούδι γράφτηκε το 2018. Είχαμε πάει, θυμάμαι, τότε, καλοκαίρι του ‘18 στην Πάργα. Διακοπές, ένα τριήμερο, Βαγγέλη. «Παιδιά», λέει, ήξερε ότι γράφουμε μουσική, είχε πάρει ένα τευτέρι, «θα γράψω στίχους», λέει. Λέει: «Να τους μελοποιήσετε». Αρχίζει και γράφει, γράφει, γράφει. Την άλλη μέρα μας έδωσε ένα τραγούδι. Μας έδωσε στίχους, τους στίχους απ’ το τραγούδι. Καψούρα, Βαγγέλη, πολλή καψούρα. Τέλος πάντων, αφού φύγαμε από τις διακοπές και όλα αυτά, πιάσαμε την κιθάρα και αρχίσαμε να το μελοποιούμε. Παίξαμε, αρχίσαμε να παίζουμε συγχορδίες και να προσπαθούμε να προσαρμόσουμε τη μελωδική γραμμή και τους στίχους στη μελωδική γραμμή και πάνω στις συγχορδίες. Τα καταφέραμε, Βαγγέλη, επειδή ο Βασίλης, θυμάμαι, είχε γράψει ένα κουπλέ και μισό ρεφρέν εδώ, με τη βοήθεια του Σπύρου ολοκληρώθηκαν στίχοι, ολοκληρώθηκε ας το πούμε το κομμάτι όσον αφορά τη μουσική, τους στίχους, τη μελωδική γραμμή. Και από κει και πέρα, αφού το ολοκληρώσαμε, μας άρεσε. Ειλικρινά, Βαγγέλη, μου άρεσε. Κι αφού το ολοκληρώσαμε, μετά ψάχναμε να βρούμε τραγουδιστή. Προφανώς...

Α, δεν είχατε στο μυαλό σας εξαρχής την Ισμήνη;

Δεν είχαμε. Όχι, δεν είχαμε την Ισμήνη. Βέβαια, τι γνωριμίες είχαμε τότε από τραγουδιστές; Θέλαμε γυναικεία φωνή, ήθελε και ο Βασίλης γυναικεία φωνή. Η μόνη φωνή που ξέραμε τότε, Βαγγέλη, ήταν η Ισμήνη. Λέω στην Ισμήνη: «Έλα εδώ, ρε Ισμήνη. Έλα, έχουμε γράψει ένα τραγούδι λαϊκό», λέω, «μπορεί και να σ’ αρέσει. Έλα εδώ στο σπίτι», λέω, «άμα είναι να το κάνεις, να το κάνουμε ένα ντέμο, ρε παιδί μου, να το έχω στο αρχείο μου σαν demo και άμα είναι να το δειγματίσουμε κιόλας και τα λοιπά».

Να το δειγματίσετε; Τι εννοείς;

Να το δειγματίσουμε και σε άλλους τραγουδιστές, να βγει ένα ντέμο και να το δειγματίσουμε. Άλλους τραγουδιστές δεν ξέραμε. Η πρώτη μας επιλογή προφανώς, Βαγγέλη, ήταν η Ισμήνη. Το τραγούδησε το τραγούδι. Το τραγούδησε. Βγήκε πολύ ωραίο μπορώ να πω. Παρόλα αυτά, της προτείναμε να το πει, έκανε και πολύ ωραία ερμηνεία, παρόλα αυτά δεν ήθελε να το πει. Για τους τάδε λόγους. Δεν ξέρω, δεν της άρεσε; Δεν μας αφορά κιόλας. Δεν ήθελε να το πει. Την παρακαλέσαμε κιόλας, τίποτα. Μπορώ να πω, Βαγγέλη, το ‘χω και σε ντέμο, το ‘χω και σε βίντεο και σε αρχείο. Δηλαδή, υπάρχουν ηχητικά ντοκουμέντα, Βαγγέλη. Υπάρχουν ηχητικά ντοκουμέντα.

Μπορούμε να τα περάσουμε αυτά.

Μπορούμε να τα περάσουμε, ναι. Κι έχουνε και πλάκα. Είναι ωραία. Είναι ωραία. Αξίζει τον κόπο. Εκεί που το μάθαινε το τραγούδι η Ισμήνη. Στο διά ταύτα, δεν ήθελε να το πει το τραγούδι, Βαγγέλη, και ψάχναμε, ψάχναμε τραγουδιστές. Ψάχναμε από δω, ψάχναμε από κει. Ήμασταν και λίγο σφιγμένοι. «Σε ποια να πούμε τώρα; Πώς να της το πούμε;», δεν ξέραμε. Και ο φίλος μου ο Βασίλης ο Θεοχάρης ήξερε μια, το παιδί που είχαμε συνεργαστεί και στο παρελθόν, κι είμαστε και ακόμη φίλοι, και να ‘ναι καλά το παιδί, ήξερε. Μου λέει: «Γιώργο», μου λέει, «ξέρω μια λαϊκή φωνή», μου λέει, «μπορεί να της αρέσει». «Ποια, ρε Βασίλη;», του λέω. Μου λέει: «Η Μελίνα η Μόκα». Την ήξερα εγώ τη Μελίνα. Την ήξερα τη Μελίνα. Μπορώ να σου πω την ήξερα κι απ’ την Ισμήνη, δούλευε στο «Τέρμα Live» τότε. Το 2015 δούλευε μαζί με την Ισμήνη. Την είχα ακούσει και όντως είχε πολύ ωραία χροιά, πολύ ωραία λαϊκή βαριά φωνή. Βαριά φωνή και λαϊκή. Ωραία φωνή. Γρεζάτη φωνή, Βαγγέλη. Λέω: «Ρε Βασίλη, δεν της το προτείνεις άμα θέλει η κοπέλα; Και πες της νέοι συνθέτες είμαστε, εμείς θα επενδύσουμε», λέω, «όλα τα έξοδα παραγωγής, επειδή θέλουμε να κάνουμε το πρώτο μας τραγούδι σε δισκογραφία, γιατί το γουστάρουμε και θέλουμε να μπούμε στον χώρο της δισκογραφίας, Βασίλη, δικά μας τα έξοδα». Τώρα μιλάμε για το...

‘18-’19.

Μετά το ‘18. Μιλάμε για το 2019, Βαγγέλη. Το άκουσε το τραγούδι η Μελίνα. Της το δειγμάτισε ο Βασίλης. Βαγγέλη, της άρεσε πάρα πολύ. Μετά αρχίσαμε να έχουμε μια επαφή, ανταλλάξαμε τηλέφωνο με τη Μελίνα, αρχίσαμε να μιλάμε. Βρεθήκαμε, το τραγούδησε το τραγούδι, της άρεσε. Δηλαδή, μπορώ να πω σε σχέση με την Ισμήνη ενθουσιάστηκε πάρα πολύ. Δηλαδή μας είπε κατευθείαν «Ναι» η κοπέλα. Μας είπε κατευθείαν «Ναι». Να μην μακρηγορώ, Βαγγέλη, το τραγούδι ολοκληρώθηκε δισκογραφικά τον Αύγουστο του 2020. Βγήκε τότε από τη δισκογραφική εταιρεία, την Real Music Greece.

Πώς έγινε η επαφή;

Η επαφή, Βαγγέλη, ψάχναμε δισκογραφική εταιρεία να μας κατοχυρώσει το τραγούδι. Και επειδή τότε δεν ήξερα να κάνω, δεν ήμουνα μπασμένος, δεν τα ‘ξερα τα κόλπα τότε, σιγά σιγά τα έμαθα στην πορεία και ακόμα μαθαίνω. Και έχω να μάθω και πολλά ακόμα, έτσι; Ψάχναμε δισκογραφικές εταιρείες που έχουν ήδη μία, δηλαδή σου βγάζουν πακέτα προώθησης. Στα κάνουν οι ίδιοι. Δηλαδή είναι οι ίδιοι. Είναι οι δισκογραφικές εταιρείες που έχουν «κονέ» με ραδιόφωνα, δηλαδή σου δίνουν ένα πακέτο.

Πακέτο δηλαδή; Συγγνώμη που σε διακόπτω.

Πακέτο, ναι, ναι. Πρέπει να σ’ το διευκρινίσω λίγο αυτό. Τα πακέτα είναι πακέτα προώθησης. Αυτό έχει να κάνει με τις προβολές, έχει να κάνει με την προώθηση σε ραδιόφωνα, με την προώθηση σε social media, σε τέτοια πράγματα. Και προφανώς όσα πιο πολλά λεφτά δίνεις, τόσο μεγαλύτερη προώθηση γίνεται στο τραγούδι σου. Και ανάλογα, αυτό έχει να κάνει και ανάλογα τώρα, έτσι με –τώρα πάμε σε άλλο θέμα, τώρα πάμε και σε επίπεδο παραγωγής τώρα. Έχει να κάνει και ανάλογα με τη δυναμική του κάθε τραγουδιστή, τη δυναμική του κάθε τραγουδιού, αν είναι λαϊκό, αν είναι ποπ, σε τι κοινό θα απευθύνεται. Έχει να κάνει με πολλά. Έχει να κάνει με τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς. Πάμε σε άλλο μονοπάτι τώρα. Θα το δούμε σε άλλη φάση αυτό.

Οκ, οκ.

Μπορώ να πω, Βαγγέλη, το έστειλα το κομμάτι. Θυμάμαι τότε ψάχναμε δισκογραφικές εταιρείες. Τέλος πάντων, βλέπω, πήγαινα στο ίντερνετ, έψαχνα δισκογραφικές, πήγα εκεί πέρα που λέει «Επικοινωνία». Ξέρεις, στην ιστοσελίδα της κάθε...

Α, κυριολεκτικά την έρευνα την έκανες μέσω ίντερνετ.

Κυριολεκτικά, Βαγγέλη. Άσχετος ήμουνα. Άσχετος ήμουνα και μαζί με τον Σπύρο δηλαδή, τον αδερφό μου εδώ πέρα, ψάχναμε, λέγαμε να πάρουμε τηλέφωνα να δούμε τι θα μας πουν. Δεν ήξερα, κι εγώ άσχετος ήμουν.

Πολύ λογικό άμα δεν το έχεις ξανακάνει.

Με κλειστά μάτια βάδιζα ας το πούμε. Παίρνω μια δισκογραφική. Θυμάμαι είχα πάρει την «Icon» τότε. Mία εταιρεία, καλή εταιρεία, δεν μου το είχε σηκώσει. Ήμουν στην υπηρεσία κιόλας τότε. Στην Πυροσβεστική σαν εποχιακός. Παίρνω τη Sonar μετά, Βαγγέλη, τίποτα, ούτε αυτός. Δεν ξέρω, ήταν και καλοκαίρι τότε, μπορεί και να ‘ταν κλειστά τα γραφεία, να ‘χαν πάει διακοπές οι άνθρωποι. Ποιος[00:40:00] ξέρει; Ιούλιος μήνας ήταν. Ιούλιος ήταν μήνας, ναι. «Και δεν παίρνω την Real;», λέω εγώ. Η Real εδρεύει στη Λάρισα. Έχει έδρα και στη Λάρισα, τα κεντρικά είναι στη Λάρισα, έχει και γραφείο-παράρτημα στην Αθήνα. Εγώ πήρα τα κεντρικά, πήρα στη Λάρισα. Μου σηκώνουν το τηλέφωνο. «Καλησπέρα σας», μου λέει, «είμαι ο τάδε», λέω, «ο Γιώργος ο Σίσκος, ασχολούμαι με τη μουσική, είμαι συνθέτης, γράφω στίχους. Έχουμε ένα demo, το οποίο το ερμηνεύει η τάδε τραγουδίστρια, μπορείτε και να τη δείτε στα social media. Αν σας ενδιαφέρει να συνεργαστούμε». Λαρισαίος αυτός, του ‘πα γιατί και ο πατέρας μου είναι από Λάρισα, πιάσαμε και λίγο κουβέντα, είχαμε μια οικειότητα μεγαλύτερη με το παιδί. Με αντιμετώπισε πάρα πολύ φιλικά. Πάρα πολύ ωραία, πολύ φιλικά, μιλήσαμε για τη Λάρισα εκεί πέρα και για όλα αυτά, και ήταν η πρώτη μου επαφή με δισκογραφική εταιρεία. Μου είπε κάποια πράγματα, μετά μίλησα και με τον διευθυντή παραγωγής, ο Δημήτρης ο Τσανάκας είναι της Real ο ιδιοκτήτης. Διευθυντής παραγωγής ήταν ο Αποστόλης ο Βούλγαρης. Αυτός μου είπε κάποια πράγματα όσον αφορά το YouTube, όσον αφορά την προώθηση. Ξέρεις, Βαγγέλη, μου ήταν άγνωστα τότε. Μπορώ να σου πω μου ακούγονταν και σαν κινέζικα. Τέλος πάντων, έβγαλα... Ξέρεις, όταν δεν γνωρίζεις, κοιτάς να εμπιστευτείς και αυτούς που ξέρουν καλύτερα από εσένα. Τέλος πάντων, τους άρεσε το τραγούδι μπορώ να πω, τους άρεσε και η Μελίνα πάρα πολύ. Η Μελίνα η Μόκα, τους άρεσε η φωνή της, τους άρεσε σαν παρουσία. Και μου σύστησε τότε ο Δημήτρης ο Τσανάκας έναν ενορχηστρωτή, τον Γιάννη τον Θάνο. Έχει στούντιο στο Αιγάλεω, αυτός μας έκανε την ενορχήστρωση.

Η επικοινωνία δηλαδή ναι μεν...

Η επικοινωνία έγινε μέσα από τη δισκογραφική εταιρεία. Μέσα από τη δισκογραφική εταιρεία έγινε η επικοινωνία. Τότε δεν γνώριζα ούτε μουσικούς, μετά μπήκα στα κόλπα, Βαγγέλη. Σου λέω τώρα σ’ το πάω σαν στάδια. Στα πρώιμα βήματα που είπες κι εσύ. Το κάναμε ρούμπα τελικά το τραγούδι. Βγήκε μια πολύ ωραία ρούμπα. Μπορώ να πω, Βαγγέλη, έπαιξε αρκετά στα ραδιόφωνα. Δεν ξέρω. Ειδικά εδώ στα Γιάννενα Βαγγέλη, τι να σου πω; Τέσσερις-πέντε φορές την ημέρα το άκουγα εγώ. Πήγαινα για υπηρεσία το πρωί, το άκουγα! Το άκουγα το μεσημέρι, μου λέγαν συνάδελφοι: «Ρε συ», μου λέει, «το τραγούδι σου το ακούσαμε στο ραδιόφωνο!».

Σε ποια ραδιόφωνα έπαιζε δηλαδή; Θυμάσαι;

Έπαιζε στο Romeo, έπαιζε στο Hit, έπαιζε στο Sky. Μιλάω τώρα για τα γιαννιώτικα. Έπαιζε και σε άλλα ραδιόφωνα, έτσι;

Άρα δηλαδή η προώθηση είχε γίνει από την εταιρεία. Αυτή διακινούσε το κομμάτι.

Η προώθηση είχε γίνει από την εταιρεία. Η εταιρεία έστελνε δελτίο τύπου στα ραδιόφωνα του κομματιού και από κει και πέρα, άμα άρεσε στον εκάστοτε ραδιοφωνικό παραγωγό, το έπαιζαν. Εδώ στα Γιάννενα το έπαιξαν πάρα πολύ. Και στη Λάρισα το ‘παιξαν απ’ ό,τι είδαμε κι απ’ το ΜediaInspector και στο Αγρίνιο το έπαιξαν και γενικά έπαιξε σε πολλές, σε αρκετές επαρχιακές πόλεις. Και στο ράδιο Μαστίχα στη Χίο έπαιξε και στην Αθήνα είχε παίξει, στον Αργοσαρωνικό, είχε παίξει σε αρκετά ραδιόφωνα. Πιο πολύ σε επαρχιακά, έτσι; Μιλάμε για επαρχιακά ραδιόφωνα. Ήταν το πρώτο βήμα και μπορώ να πω ότι πήγε καλά. Πήγε καλά σαν τραγούδι.

Και μετά, αφού–

Πενήντα τέσσερις χιλιάδες προβολές στο YouTube–

Γίνεται το συγκεκριμένο;

Όχι, τώρα έχει εξήντα τέσσερις χιλιάδες προβολές. Πήγε καλά μπορώ να πω. Για πρώτο τραγούδι είχε πάει πολύ καλά.

Ναι, το επόμενο βήμα δηλαδή ποιο είναι; Πώς διαχειρίζεσαι...

Το επόμενο βήμα–

Έχεις κάνει μια επιτυχία–

Εντάξει, τώρα είναι μεγάλη κουβέντα το «επιτυχία». Επιτυχία για έναν... Μπορείς να πεις στη δεδομένη στιγμή για ανθρώπους άσχετους, μπορώ να πω, μπορείς να το χαρακτηρίσεις επιτυχία. Για ανθρώπους που δεν είχαν κάποια επαφή με το κομμάτι της δισκογραφίας, μπορώ να πω πήγε πολύ καλά για πρώτο τραγούδι. Μπορώ να πω πήγε αρκετά καλά. Από κει και πέρα, μετά άρχισε, αφού κάναμε το πρώτο τραγούδι, αφού έπαιξε στα ραδιόφωνα, αφού είδα ότι είχε... Μ’ άρεσε, ρε παιδί μου. Είχε και μια απήχηση αυτό το πράγμα, Βαγγέλη. Και όταν ακούς ένα δημιούργημά σου στα ραδιόφωνα! Δηλαδή σου δίνει ενέργεια να κάνεις και το επόμενο. Σου δίνει ώθηση, ρε παιδί μου, σου δίνει ώθηση να κάνεις και το επόμενο τραγούδι!

Σε γεμίζει δηλαδή.

Σε γεμίζει, σε γεμίζει! Σε γεμίζει, παίρνεις αυτή τη χαρά, αυτή τη θετική ενέργεια και λες: «Θα συνεχίσω. Θα κάνω κι άλλο, θα κάνω κι άλλο, θα κάνω κι άλλο». Μετά αρχίσαμε, έτυχε και γνώρισα κάποιους μουσικούς εδώ στα Γιάννενα. Μέσω απ' την Ισμήνης είχα γνωρίσει τον Σταύρο τον Δολιώτη, πληκτράς αυτός. Αυτός πολύ καλό αρμόνιο. Του ‘χα πει «Ρε Σταυρό, δεν κάνουμε και μαζί;», του λέω, «να δοκιμάσουμε κάτι;». Μου λέει τότε δεν είχε χρόνο. Μου λέει: «Θα σε παραπέμψω εγώ σε κάποιον άλλον ακόμα καλύτερο από εμένα!». Και έτυχε μέσα από τον Σταύρο γνώρισα τον φίλο μου τον Ηλία τον Τσιχάνη, μαέστρος στα μπουζούκια, εδώ στην «Παρέα» τότε, στην «Πρόβα» τώρα. Πολύ δυνατός μουσικός, Βαγγέλη, πολύ. Από μουσική οικογένεια, να φανταστείς ο ξάδερφός του, ο Μιχάλης ο Τσιχάνης, είναι το πρώτο βιολί στην Πάολα. Πολύ! Μιλάμε, Βαγγέλη, για πολύ δυνατούς μουσικούς.

Δικτυωμένοι και λόγω της ικανότητάς τους.

Πολύ δυνατοί και δικτυωμένοι. Και δικτυωμένοι, μπασμένοι! Μετά, αφού γνώρισα τον Ηλία, ο οποίος ήταν εξαιρετικός μουσικός, του λέω: «Ρε Ηλία, αυτό κι αυτό. Εμείς ενδιαφερόμαστε να κάνουμε τραγούδια», λέω, «άμα είναι να τα κάνουμε εδώ παρέα, να έχω κι εγώ τον έλεγχο, ρε παιδί μου, να σου πω κι εγώ τη γνώμη μου. Μη μας τα κάνουν άσχετοι τώρα στην Αθήνα και πληρώνουμε και πολλά λεφτά. Θα βρούμε και μια φιλική τιμή, θα κάνουμε και πολλά». Τέλος πάντων, τα βρήκαμε και στα λεφτά και σε όλα αυτά. Και αρχίσαμε να κάνουμε το δεύτερο κομμάτι. Αρχίσαμε να κάνουμε το δεύτερο κομμάτι τότε, το «Δεν μπορώ». Ήταν να το πει η Μελίνα, η Μελίνα η Μόκα. Παράλληλα τότε, δεν ξέρω πώς της ήρθε της Ισμήνης και λέει... Δεν ξέρω, άκουσε την Μελίνα; Δεν ξέρω δηλαδή. Και λέει: «Έκανε η Μελίνα δισκογραφία; Θέλω κι εγώ!». «Ρε Ισμήνη, εννοείται», της λέω, «να κάνουμε και μαζί κομμάτι!». Είχαμε γράψει ένα άλλο κομμάτι τότε μαζί με τον Βασίλη τον Βήκα πάλι, το «Τρελό μυαλό», και ταυτόχρονα με το «Δεν μπορώ» –κάναμε το «Δεν μπορώ» με την Μελίνα– με την Ισμήνη κάναμε το «Τρελό μυαλό». Δηλαδή, είχαμε δύο τραγούδια τότε στα σκαριά, ας το πούμε, τα οποία βγάζαμε. Λοιπόν, το ένα το...

Την επιλογή του τραγουδιστή –μου προκύπτει σαν ερώτηση πάνω σε αυτά που λες– πώς την κάνεις; Δηλαδή κρίνεις, ακούς το τραγούδι, μάλλον σκέφτεσαι ήδη τον τραγουδιστή όταν γράφεις το τραγούδι ή προκύπτει στη συνέχεια ανάλογα με, δεν ξέρω, με τις δυνατότητές του.

Βαγγέλη, κοίταξε να δεις. Πορεύεσαι με αυτά που έχεις, που λέμε. Πορεύεσαι με τις γνωριμίες που έχεις. Έτυχε, συνεργαζόμουνα τότε με δύο καλές φωνές. Με την Ισμήνη και με την Μελίνα. Τραγουδούσαν οι κοπέλες επαγγελματικά. Δεν ήταν ερασιτέχνες μουσικοί. Ερασιτέχνες τραγουδιστές, συγγνώμη. Ήταν επαγγελματίες τραγουδίστριες, και είναι. Τραγούδαγαν σε μαγαζιά, σε μπουζούκια, σε περιοδείες, σε πανηγύρια τραγούδαγαν, σε γάμους. Τραγούδαγαν. Βιοποριζόταν απ’ αυτό. Λοιπόν, αρχίζαμε, κάναμε με τον Ηλία, δοκιμάζαμε να κάνουμε το «Δεν Μπορώ», να φτιάξουμε την ενορχήστρωση. Εκεί πέρα συμμετείχα πολύ ενεργά κι εγώ με τον αδερφό μου στην ενορχήστρωση. Το άλλο το τραγούδι, «Το τρελό μυαλό», είπαμε με την Ισμήνη να το κάνουμε σ’ έναν επώνυμο παραγωγό. Ξέρεις, επώνυμος ενορχηστρωτής ας το πούμε, με το σκοπό να μας βοηθήσει να το πάμε σε μια δισκογραφική εταιρεία, έτσι, πιο δυνατή, πιο μεγάλη. Είχαμε στο μυαλό μας[00:50:00] την Panik Records τότε, γιατί ο Μπάμπης ο Μαραγκός, που μας έκανε το «Τρελό μυαλό», συνεργαζόταν. Αυτός συνεργαζόταν με επώνυμους κιόλας τραγουδιστές. Είχε βγάλει τότε, θυμάμαι, είχε κάνει με τον Λιβάνη, είχε κάνει μια διασκευή. Είχε κάνει, δεν θυμάμαι, ποιο είχε κάνει τώρα διασκευή; Ποιο είχε κάνει; Κάτσε να θυμηθώ, ρε Βαγγέλη. Κόλλησα τώρα. Τέλος πάντων. Είχε κάνει κι άλλο ένα τραγούδι ο Λιβάνης. Είναι επώνυμος. Τώρα μιλάμε για επώνυμο τραγουδιστή. Ο Γιώργος ο Λιβάνης και με τον Παζαρέτζη τον Κλαριντζή είχε κάνει πάλι ένα τραγούδι στην Panik και τα οποία τα είχε ενορχηστρώσει ο Μπάμπης ο Μαραγκός. Τελικά του δειγματίσαμε το τραγούδι αυτό, είχε κάνει demo η Ισμήνη, του άρεσε, το ανέλαβε. Μας είπε μια τιμή. Ήταν μπορώ να πω, ήταν τσιμπημένη προφανώς γιατί είναι κι επώνυμος παραγωγός. Βέβαια, μέσω του Μπάμπη του Μαραγκού μας άνοιξε η πόρτα. Δεν μας είχε ανοίξει την πόρτα της Panik, αλλά μας άνοιξε την πόρτα της Heaven. Γιατί συνεργαζόταν και με τη Heaven, τους άρεσε πολύ το τραγούδι, τους άρεσε η Ισμήνη. Και έτυχε κάναμε, βγήκε πρώτα το «Τρελό μυαλό» και από τη Heaven, αφού μας το είχε ετοιμάσει ο Μπάμπης ο Μαραγκός. Εκεί δεν ασχολήθηκα καθόλου, ασχολήθηκε ο ίδιος με την ενορχήστρωση.

Εσύ κι ο αδερφός σου όσον αφορά το κομμάτι είχατε γράψει στίχους. Οι στίχοι ποιανού ήταν;

Οι στίχοι, εγώ με τον αδερφό μου γράψαμε τη μουσική. Ο αδερφός μου έγραψε τη μουσική από το κουπλέ, τις συγχορδίες και τη μελωδική γραμμή, εγώ έγραψα το ρεφρέν. Και ο αδερφός μου μαζί με τον Βασίλη τον Βήκα πάλι γράψαν τους στίχους στο «Τρελό μυαλό». Εγώ δεν συμμετείχα στους στίχους. Και το βγάλαμε, κυκλοφόρησε το τραγούδι από την Heaven music. Μπορώ να πω ότι πήγε αρκετά καλά, ήταν πολύ ωραία παραγωγή, πολύ και ωραίο τραγούδι. Βγήκε πολύ ωραίο, Βαγγέλη, δηλαδή. Παρόλα τα λεφτά που δώσαμε, τι να σου πω, το άξιζε και με το παραπάνω. Είχε μια πολύ ωραία ενορχήστρωση κι έπαιξε και σε αρκετά ραδιόφωνα. Κι έπαιξε και στην Αθήνα και σε Αθηναϊκά ραδιόφωνα.

Πώς γνωρίζεις ποια ραδιόφωνα και που παίζει ένα τραγούδι;

Λοιπόν, τα ραδιόφωνα. Πώς γνωρίζεις. Πολύ ωραία ερώτηση. Η κάθε εταιρεία δισκογραφική έχει ένα πρόγραμμα, λέγεται MediaInspector. Αυτό το πρόγραμμα βλέπει σε πόσα ραδιόφωνα, σε ποια ραδιόφωνα και πόσες φορές έχει παίξει το τραγούδι. Μέσα από το MediaInspector βλέπεις.

Και ανάλογα δηλαδή με τα ραδιόφωνα που έχει παίξει το τραγούδι, μέσω του συγκεκριμένου προγράμματος, μετά τι; Πληρώνεσαι; Πώς γίνεται η διαδικασία;

Βέβαια. Τώρα με πας να μιλήσουμε και για το κομμάτι αυτό της... Ας πούμε έχει να κάνει με τα πνευματικά δικαιώματα όλο αυτό. Η πληρωμή έχει να κάνει με τα πνευματικά δικαιώματα. Λοιπόν, όταν ένα έργο δικό μου π.χ., του οποιουδήποτε καλλιτέχνη, συνθέτη, στιχουργού, υπάρχουν πνευματικά δικαιώματα. Στην ουσία πληρώνεσαι σαν δημιουργός μέσα απ’ τα πνευματικά, λόγω της προβολής, επειδή εκτίθεται το έργο σου. Λόγω των πνευματικών δικαιωμάτων που έχεις σαν δημιουργός, πληρώνεσαι κάποια χρήματα. Αυτά τα χρήματα τα πληρώνεσαι απ’ την παλιά ΑΕΠΙ, είναι τώρα η ΕΔΕΜ. Είναι κάποια σωματεία καλλιτεχνών και υπάρχει σωματείο για τραγουδίστριες. Και οι τραγουδιστές από τη στιγμή που εκτίθενται, εκτίθεται η φωνή τους, πληρώνονται κι αυτοί. Είναι το σωματείο ΕΡΑΤΩ για τους τραγουδιστές. Η ΕΔΕΜ πλέον έχει... Η ΑΕΠΙ έχει διασπαστεί τώρα. Έχει γίνει ΕΔΕΜ και αυτοδιαχείριση. Αυτά είναι όλα σωματεία που σου λέω τώρα, έτσι; Είναι σωματεία στα οποία γράφονται οι καλλιτέχνες, οι μουσικοί. Ο ΑΠΟΛΛΩΝ είναι για τους μουσικούς, άλλο σωματείο. Πληρώνονται και οι μουσικοί. Αυτός που θα παίξει κλαρίνο, αυτός που θα παίξει κιθάρα, όλοι αυτοί πληρώνονται, έτσι; Πληρώνονται οι δημιουργοί, αυτοί που γράφουν τη μουσική, πληρώνονται οι στιχουργοί, πληρώνονται οι τραγουδιστές. Μέσα από το αντίστοιχο σωματείο του καθενός. Όλα αυτά τα σωματεία, τι κάνουν όλα αυτά τα σωματεία; Στην ουσία αυτά τα σωματεία, τον προϋπολογισμό, ο προϋπολογισμός που γίνεται, όπως όλα τα μαγαζιά, όπως γνωρίζεις κι εσύ, είτε είναι καφέ είτε είναι κέντρο διασκέδασης, τα ραδιόφωνα, οι τηλεοράσεις, γενικά οτιδήποτε παίζει μουσική, οποιοσδήποτε επαγγελματικός χώρος που παίζει μουσική πληρώνει ας το πούμε την ΑΕΠΙ. Στην ουσία, όλα αυτά τα λεφτά που μαζεύονται, όλα αυτά τα λεφτά, ο ετήσιος προϋπολογισμός που γίνεται μέσα από την ΑΕΠΙ, μέσα από τα λεφτά που συγκεντρώνονται απ’ όλα αυτά που προαναφέραμε, μέσα από έναν αλγόριθμο, ανάλογα με τις προβολές, ανάλογα με... Παίζουν ρόλο και οι προβολές στο YouTube, έτσι; Είναι πολλά δηλαδή. Είναι και το ίντερνετ.

Πλέον ναι.

Πλέον. Μέσα από τις ραδιοφωνικές εκτελέσεις, μέσα από τα live, μέσα από λίστες DJ, μέσα από την τηλεόραση, από το πόσο έχει εκτεθεί το κάθε τραγούδι και που, υπάρχει ένας αλγόριθμος που κατανέμει όλο αυτό το ποσό ανάλογα με την προβολή του κάθε τραγουδιού. Δηλαδή τα τραγούδια τα οποία –μιλάμε τώρα για τα για τα επώνυμα τραγούδια, τα οποία υπάρχει τεράστια προβολή. Μιλάμε τώρα για Αργυρό, μιλάμε για Πάολα. Στην ουσία, το μεγαλύτερο μέρος πάει εκεί πέρα, έτσι; Μετά στους μη επώνυμους καλλιτέχνες, επειδή είναι προφανώς λιγότερες οι θεάσεις, λιγότερες οι προβολές, έχουν παίξει λιγότερο σε ραδιόφωνα, έχουν εκτεθεί λιγότερο γενικότερα σε ραδιόφωνο και τηλεόραση, είναι πολύ χαμηλότερο το πόσο. Προφανώς.

Αυτό ήταν πολύ καλό, γιατί για εμένα που δεν είμαι μέσα σ’ αυτό τον χώρο ήταν μια απορία διαχρονική, το πώς μπορεί να πληρωθεί ένας δημιουργός, ένας καλλιτέχνης για το δημιούργημά του, για τη μουσική του. Άρα μετά από αυτές τις δύο επιτυχίες, για να γυρίσουμε εκεί που ήμασταν πριν, τις σχετικές επιτυχίες σύμφωνα και με την δική σας προηγούμενη κατάσταση, μετά πως προέκυψε δηλαδή;

Λοιπόν, πώς προέκυψε. Μετά, Βαγγέλη, αφού βγήκε και το δεύτερο τραγούδι στη Heaven με την Ισμήνη τη Στεφοπούλου, τότε κάπου με τη Μελίνα για κάποιον λόγο, Βαγγέλη, τα χαλάσαμε. Προσωπικούς λόγους, τέλος πάντων, δεν θέλω να τους αναφέρω. Να ‘ναι καλά η κοπέλα. Τέλος πάντων, το «Δεν μπορώ» έμεινε χωρίς τραγουδίστρια και το έβαλα στην Ισμήνη, και της άρεσε πάρα πολύ. Μου λέει: «Γιώργο και Σπύρο, θέλω να το πω!». Το «Δεν μπορώ» είναι καθαρά τραγούδι δικό μου και του αδερφού μου. Εγώ έγραψα τη μουσική και ο αδερφός μου έγραψε κυρίως τους στίχους, κι έγραψα κι εγώ λίγους στίχους, κυρίως ο Σπύρος τους στίχους. Ήταν καθαρά δικιά μας η παραγωγή. Δηλαδή, είναι καθαρά δικό μας τραγούδι. Της άρεσε πάρα πολύ, της άρεσε πολύ η ενορχήστρωση, της άρεσε πάρα πολύ και ήθελε να το πει. Το είπε η κοπέλα. Βάλαμε πολύ αξιόλογους μουσικούς. Έπαιξε βιολί ο Μιχάλης ο Τζιχάνης, έπαιξε ο Μάκης ο Τσίκος κλαρίνο, έπαιξε μπάσο ο Τέλης ο Καυκάς, που έπαιζε στα τραγούδια του Παντελίδη. Μιλάμε ο Κώστας ο Λιόλιος έπαιξε τύμπανα. Φοβερός, φοβερός ντράμερ! Έχει παίξει με όλους τους επώνυμους, με Θεοδωρίδου, με Πάολα. Μιλάμε για επώνυμους μουσικούς.

Εσείς τους επιλέξατε; Εσείς τους προσεγγίσατε;

Αυτούς, Βαγγέλη, δεν τους προσέγγισα εγώ. Ο Ηλίας ο Τζιχάνης που κάναμε το κομμάτι, που κάναμε παρέα την ενορχήστρωση, που έπαιξε τα πιάνα, στην ουσία αυτός έκανε την ενορχήστρωση πιο πολύ. Εμείς την επιμέλεια της ενορχήστρωσης και την επιμέλεια της παραγωγής[01:00:00] γενικότερα. Μας έκανε το «κονέ» με τον ξάδερφό του γιατί είναι ξαδέρφια με τον Μιχάλη, έπαιξε βιολί ο Μιχάλης. Μετά από κει προέκυψε, βασικά μέσα από τη Μελίνα, συγγνώμη, προέκυψε ο Μάκης ο Τσίκος και ο Τέλης ο Καυκάς. Έτυχε τους γνώριζε η Μελίνα και μας έκανε το «κονέ», την πάσα, και παίξανε κι αυτοί μουσική. Και μέσα από την Μελίνα γνώρισα κι έναν πολύ αξιόλογο μουσικό και ηχολήπτη, τον Νίκο τον Χωρίτο, ο οποίος είναι πολύ, πολύ, πολύ δυνατός ηχολήπτης και στην ουσία είναι και αυτός δηλαδή, απογείωσε κι αυτός το κομμάτι. Αυτός βρήκε τον ντράμερ. Μου είπε: «Θα βάλεις φυσικά τύμπανα, θα βάλεις τον Κώστα τον Λιόλιο», μου λέει, «τον ξέρω εγώ, οπωσδήποτε, γιατί το κομμάτι είναι ωραίο και θα βγει φοβερό. Να το απογειώσουμε. Βάλε καλούς μουσικούς». Και αυτό κάναμε, Βαγγέλη. Βάλαμε πολύ καλούς μουσικούς και βγήκε ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα. Έγραψε και η Ισμήνη τη φωνή, έκανε ο Νίκος ο Χωρίτος, ο οποίος είναι φοβερός ηχολήπτης, έκανε τη μίξη, έκανε και το μάστερινγκ και βγήκε ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα. Το δειγματίσαμε στη Heaven, τους άρεσε πάρα πολύ. Μας πρότειναν για την εταιρεία να κάνουμε video clip. Κάναμε κι ένα video clip. Μας το έκανε ο Παναγιώτης ο Ντάρας, από τα Γιάννενα το παιδί, να είναι καλά. Και έτσι, ολοκληρώθηκε και το τρίτο τραγούδι, να μη μακρηγορώ.

Αυτό πότε το εκθέσατε; Όπως είπες κι εσύ πριν, πότε δηλαδή ουσιαστικά δημοσιεύτηκε;

Το τραγούδι αυτό δημοσιεύτηκε, έχει γύρω στους έξι μήνες τώρα.

Α, είναι πολύ φρέσκο!

Ναι, είναι φρέσκο, είναι φρέσκο.

Το video clip το θέλατε εσείς; Εννοώ, δηλαδή ήταν δική σας η ιδέα;

Μας το πρότεινε και η εταιρεία και μπορώ να πω βοήθησε. Βοηθά το video clip. Βοηθά και στις προβολές. Είναι μια πιο ολοκληρωμένη δουλειά με το βίντεο κλιπ. Μια πιο ολοκληρωμένη δουλειά.

Και δεν μου λες τώρα, Γιώργο; Έτσι, μια και έχεις κάνει μια πολύ ωραία περιγραφή μέχρι τώρα της όλης σχέσης με αυτόν τον χώρο, το πώς εσείς το έχετε παλέψει μέχρι τώρα, δεν υπάρχουν και δυσκολίες όμως σε όλο αυτό; Δηλαδή κάτι το οποίο μπορεί να σε κουράζει;

Προφανώς, προφανώς.

Κάτι το οποίο μπορεί να σου βάζει εμπόδια ή να πεις ότι «Πολύ μπλέξιμο τέλος πάντων».

Βαγγέλη, πολύ μεγάλη κουβέντα ανοίγεις τώρα. Πολύ μεγάλη κουβέντα πραγματικά. Όπως και σε κάθε χώρο και στη δισκογραφία, επειδή υπάρχει και κορεσμός, πλέον η δισκογραφία μπορεί να γίνει κι από το σπίτι με την τεχνολογική επάρκεια που υπάρχει. Υπάρχουν πολλοί τραγουδιστές, πολλοί ταλαντούχοι τραγουδιστές και υπάρχει ένας κορεσμός. Έτσι, το να μπορέσεις να προωθήσεις το έργο σου μέσα σε αυτόν τον κορεσμό ας το πούμε, γιατί μιλάμε για σωρεία καλλιτεχνών, είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο! Και αυτό προϋποθέτει και τύχη, προϋποθέτει και ταλέντο, προϋποθέτει πάρα πολλά πράγματα. Προϋποθέτει να δίνεις και χρήμα, θέλει και χρήμα! Κακά τα ψέματα, το να προωθείς τραγούδια... Τώρα πάμε σ’ ένα, αλλάζουμε την κουβέντα, την μεταβάλλουμε τώρα σε πιο μανατζερίστικο επίπεδο. Κακά τα ψέματα, για να προωθήσεις ένα τραγούδι τη σήμερον ημέρα χρειάζεσαι λεφτά. Και το καλύτερο τραγούδι να ‘ναι και η καλύτερη τραγουδίστρια, από μόνο του πάει μέχρι ένα σημείο. Από κει και πέρα, πρέπει να δώσεις λεφτά και πρέπει να δώσεις λεφτά σε ραδιόφωνα, σε social media, σε DJ, να το βάλουν σε λίστες, στο Spotify.

Κι εκεί πληρώνεις.

Προφανώς, πληρώνεις. Οτιδήποτε κάνεις το πληρώνεις. Προφανώς, για κάποιον σκοπό.

Θα μπορούσε να υπάρχει και μάνατζερ δηλαδή σε αυτή διαδικασία; Μπορείς να το κάνεις μόνος σου εσύ, να μανατζάρεις εσύ όλο αυτό το κομμάτι;

Τώρα πάμε σε άλλη συζήτηση, έτσι; Τώρα τη μεταβάλλουμε, ναι.

Έστω και παρενθετικά. Δεν χρειάζεται να το υπεραναλύσουμε.

Δεν θα το υπεραναλύσουμε. Ναι. Μπορείς να το κάνεις και μόνος σου. Μπορώ να σου πω, Βαγγέλη, αυτή τη στιγμή προσπαθώ να κάνω αυτό το πράγμα. Αυτή τη στιγμή. Μόνο θέλω να τελειώσω λίγο με το δισκογραφικό μου το έργο. Έχω κι άλλα, δεν θα μακρηγορήσω. Λοιπόν, έχουμε πει, κάναμε το «Έλα στη ζωή μου», κάναμε το «Τρελό μυαλο», κάναμε και το «Δεν μπορώ». Λοιπόν, το «Έλα στη ζωή μου» κυκλοφορεί απ’ τη Real Music το 2020, το 2021 βγήκαν από την Heaven το «Τρελό μυαλό» και το «Δεν μπορώ». Πολύ δυνατές παραγωγές, ωραία τραγούδια. Πραγματικά, ένιωσα πολύ μεγάλη ικανοποίηση απ’ όλο αυτό. Και προέκυψαν κι άλλες συνεργασίες, πολύ καλές συνεργασίες. Τώρα συνεργάζομαι με δύο τραγουδίστριες, λαϊκές τραγουδίστριες, φοβερές φωνές. Μία είναι η Άρτεμις η Ρέντζιου, με την οποία φτιάξαμε ένα τραγούδι, το «Άφησα πίσω» λέγεται. Αυτό κυκλοφόρησε τέλη του ‘21 από τη Real music, το κάναμε πάλι με τον φίλο μου τον Ηλία τον Τζιχάνη, που έχουμε και συνεργασία πλέον, και πάλι με τον Ηλία τον Τζιχάνη έχουμε κάνει κι άλλο ένα τραγούδι. Αυτό το έχουμε κάνει με την Ευδοκία τη Σκαρλάτου, η οποία είναι νησιώτισσα, φοβερή φωνή, καταγωγή από Σχοινούσα. Μένει στην Αθήνα η κοπέλα.

Ποιο τραγούδι;

Τώρα κάνουμε ένα λαϊκό τραγούδι, δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα. Το τραγούδι αυτό το κάναμε με τον αδερφό μου. Ο τίτλος του τραγουδιού λέγεται «Ψέμα ήταν». Δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, είναι ακυκλοφόρητο. Είναι έτοιμο το τραγούδι, είναι έτοιμη η παραγωγή. Τώρα κοιτάμε αυτό, κοιτάμε τώρα πώς θα το προωθήσουμε. Και έχουμε κι άλλο ένα τραγούδι με την Άρτεμις στα σκαριά. Δεν θέλω να πω πολλά λόγια, είναι πολύ, είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο ακόμα και αναμένεται. Δυνατό τραγούδι, τσιφτετέλι, τσιφτετέλι!

Και απ’ όλη αυτή τη διαδικασία, ρε παιδί μου... Α, όχι. Πες μου, πες μου.

Ναι, αυτό ήθελα να πω. Και εκεί, μέχρι εδώ αυτό είναι το δισκογραφικό μου το έργο.

Σε όλο αυτό το κομμάτι, σε όλη αυτή τη διαδικασία, τι είναι αυτό που σε κινητοποιεί περισσότερο; Τι είναι αυτό που σ’ ευχαριστεί πιο πολύ;

Βαγγέλη, δεν ξέρω. Από μικρό παιδί είναι η ανάγκη μου να δημιουργήσω. Δεν ξέρω. Αυτό το πράγμα, να δημιουργήσω. Να κάνω κάτι, να βγάλω τα εσώψυχά μου να το πω; Δεν ξέρω. Να βγάλω, να εξωτερικεύσω με κάποιο τρόπο τα συναισθήματά μου. Στην ουσία αυτό είναι η δημιουργία, έτσι; Εξωτερικεύεις κάποια πράγματα τα οποία έχεις μέσα σου. Αυτά που κρύβει η ψυχούλα σου, η καρδούλα σου! Ναι, ναι.

Και το γεγονός ότι παράλληλα εργάζεσαι σε άλλο κλάδο, σ’ ένα διαφορετικό εντελώς αντικείμενο, επάγγελμα, δεν σε περιορίζει, δεν σου βάζει δυσκολίες;

Όχι, καθόλου, Βαγγέλη, καθόλου. Άλλο η δουλειά. Θα μου πεις, άλλη δουλειά η μία, άλλη δουλειά η άλλη. Δεν με περιορίζει καθόλου. Στη δουλειά, στη βασική δουλειά που έχω, που βιοπορίζομαι, θα κάνω αυτό που είναι να κάνω, έχω εκπαιδευτεί, εκπαιδεύομαι και δίνω το 100%. Στο άλλο κομμάτι της μουσικής –αλλουνού παπά ευαγγέλιο– δίνω το άλλο, το 100%!

Ναι, σωστό. Άρα δηλαδή μπορείς να πεις ότι–

Δεν με περιορίζει σε κάτι–

Είναι κάτι που σε ευτυχεί.

Βαγγέλη, κοίτα. Ο καθένας σε αυτή τη ζωή που ζούμε κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν. Εγώ γενικά έχω την τάση, με ευχαριστεί να δημιουργώ[01:10:00]. Άλλον τον ευχαριστεί να πάει για κυνήγι, άλλον να πάει για ψάρεμα, άλλον τον ευχαριστεί να τρώει ψητά, ξέρω ‘γω. Ο καθένας ανάλογα με το πνευματικό υπόβαθρο που έχει. Δεν θέλω να... Ανάλογα με τη μόρφωση, με τη γνώση, με τη παιδεία που έχει, ανάλογα με την οικογένεια που έχει μεγαλώσει, με το μέρος που έχει μεγαλώσει, κρίνει ανάλογα και κάνει πράγματα που τον ευχαριστούν. Εμένα μ’ ευχαριστεί το να κάνω μουσική, ζωγραφική –ζωγραφίζω κιόλας. Είμαι αγιογράφος. Όχι επαγγελματίας. Εντάξει, άσχετο αυτό. Έχει μια έμμεση σχέση με το καλλιτεχνικό κομμάτι.

Και απ’ όλη αυτή τη διαδικασία ποιο είναι το κομμάτι αυτό που σ’ ευχαριστεί πιο πολύ;

Στο κομμάτι της δημιουργίας;

Ναι, της σύνθεσης.

Θα σου πω, Βαγγέλη. Αυτά μένουν. Εμείς θα φύγουμε, αυτά θα μείνουν. Κατάλαβες; Είναι κάτι που μένει. Τώρα ποιοι θα το ακούσουν και πώς θα το ακούσουν...

Εννοώ, ρε παιδί μου, απ’ ό,τι έχω καταλάβει, τους στίχους κυρίως γι’ αυτά τα κομμάτια τους γράφει ο αδερφός σου. Ενώ εσύ αναλαμβάνεις...

Συμμετέχω. Πιο πολύ εγώ αναλαμβάνω το κομμάτι της μουσικής, της σύνθεσης. Όχι, και οι δύο και ο Σπύρος είναι συνθέτης. Απλά τυχαίνει να είναι πιο ενεργός στο κομμάτι των στίχων σε σχέση με εμένα. Κι εγώ μπορώ να βοηθήσω, να πω μια ιδέα. Ο Σπύρος είναι πιο ενεργός στο κομμάτι των στίχων. Προφανώς, και στη σύνθεση είναι πολύ ενεργός κι ο Σπύρος. Φοβερός συνθέτης κι αυτός, δεν το συζητώ. Απλά εγώ περιορίζομαι λίγο στους στίχους. Βαγγέλη, πριν μου είπες τι με ευχαριστεί. Πώς να σ’ το πω; Δηλαδή θα σου πω ακριβώς. Εξωτερικεύω τα συναισθήματά μου μ’ έναν καλλιτεχνικό τρόπο. Δεν μπορώ να σ’ το πω διαφορετικά. Είναι κάτι το οποίο μένει, είναι κάτι το οποίο με βοηθάει, με ηρεμεί, με εξευγενίζει.

Πολύ ωραίο αυτό.

Αυτό. Δεν ξέρω, αυτό έχω να πω.

Η επαφή με τους υπόλοιπους καλλιτέχνες, γιατί στην παραγωγή συμμετέχουν συμμετέχουν αρκετοί άνθρωποι, σε δυσκολεύει αυτό; Η επικοινωνία; Το πώς θα τους βρεις, το πώς θα τους συμπεριφερθείς. Για να μην ο άλλος δημιουργήσει πρόβλημα. Είναι κάτι δύσκολο; Το έχω πραγματικά απορία.

Θα σου μιλήσω ευθέως, Βαγγέλη! Θα σου μιλήσω ευθέως με πλήρη ειλικρίνεια. Όταν τους πληρώνεις, μιλάω για τους μουσικούς τώρα, γιατί προφανώς οι σεσιονίστες μουσικοί που θα παίξουν, μιλάμε για επαγγελματίες μουσικούς, φτασμένους μουσικούς, όταν τους πληρώνεις παίζουν! Δεν κωλυσιεργούν. Να μη σου πω ψέματα. Δεν, μ’ έχουν... Δηλαδή, αυτά που συμφωνούμε και αυτά που δίνω και οι υπηρεσίες δηλαδή που μου παρέχουν, μου τις παρέχουν μπορώ να πω και με το παραπάνω δηλαδή. Τώρα όσον αφορά με τους τραγουδιστές, λίγο με τους τραγουδιστές καμιά φορά… Ξέρεις, Βαγγέλη, και με τις τραγουδίστριες, επειδή ο καθένας έχει το πρόγραμμά του, άλλοι έχουν οικογένειες, καμιά φορά μπορεί να είναι λίγο δύσκολη η επικοινωνία. Με την έννοια εγώ μπορεί να δουλεύω, μπορεί την ημέρα που θα είμαι εγώ ελεύθερος να δουλεύει ο τραγουδιστής, η τραγουδίστρια. Εκεί πέρα έχει να κάνει λίγο... Παρόλα αυτά, μπορώ να σου πω ότι με τους πιο πολλούς τραγουδιστές είμαι, δόξα τω Θεώ, και φιλικές σχέσεις φοβερές έχουμε και παρέα κάνουμε και είμαστε μια χαρά. Ειλικρινά είμαστε μια χαρά. Το ότι μπορεί να καθυστερούμε σε κάποια πράγματα σου λέω είναι καθαρά θέμα συγκυριών. Δηλαδή με θέμα, ξέρεις είναι ο ασθματικός ρυθμός ζωής που ζούμε, Βαγγέλη. Όταν κάνει ο άλλος και δύο δουλειές είναι δύσκολο.

Ναι, σωστό. Πολύ σωστό.

Καταλαβαίνεις πώς το λέω. Παρόλα αυτά, δόξα τω Θεώ, είμαι… Δεν ξέρω, Βαγγέλη, είμαι τυχερός. Δηλαδή δεν ξέρω. Τα ‘φερε ο Θεός, πιστεύω κιόλας, τα ‘φερε ο Θεός και επειδή, δηλαδή να υλοποιήσω αυτό που αγαπάω. Δηλαδή και το κάνω και με το παραπάνω, είμαι ικανοποιημένος. Δηλαδή και πραγματικά είμαι τυχερός, Βαγγέλη. Είναι τυχερός. Δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο. Έτυχε γνώρισα την Ισμήνη. Έτυχε γνώρισα την Άρτεμις. Έτυχε... Δηλαδή, ήμουνα τυχερός στην όλη μουσική πορεία. Το κυνήγησα πάρα πολύ.

Όμως υπήρξε και το τρέξιμο.

Πάρα πολύ, δεν γίνεται χωρίς τρέξιμο. Αλλά θέλω να σου πω το ότι γνώρισα, Βαγγέλη, μιλάμε για φωνάρες τώρα! Μιλάμε για πολύ δυνατές φωνές. Μιλάμε για πάρα πολύ δυνατές φωνές τώρα, να μη σου πω ψέματα. Μιλάμε για δυνατές φωνές. Δηλαδή το ότι έχω συνεργαστεί με τόσο... Δεν σου λέω, δεν είναι, δεν μιλάμε για επώνυμους. Αλλά μιλάμε για πολύ δυνατές φωνές. Δεν βρίσκεις εύκολα τέτοιες φωνές, ρε Βαγγέλη. Τι να σου πω; Εγώ που ασχολούμαι τώρα, δηλαδή ασχολούμαι χρόνια, δεν βρίσκεις τόσο ωραίες φωνές εύκολα και φωνές που θα κάτσουν να συνεργαστούν κιόλας. Δηλαδή που θα σ’ εμπιστευτούν. Μ’ εμπιστεύτηκαν. Μ’ εμπιστευτήκαν! Τι να σου πω; Νιώθω και τυχερός. Δηλαδή αυτό, εκεί θέλω να καταλήξω.

Οι παραγωγές, επειδή φαντάζομαι κυρίως τα στούντιο δεν είναι στα Γιάννενα. Είναι Αθήνα; Είναι σε άλλες πόλεις; Απαιτεί κι εκεί, δεν απαιτεί μετακίνηση;

Θα σου πω. Θα σου πώς γίνεται. Όχι, είναι πιο εύκολη δουλειά. Λοιπόν, με τους πιο πολλούς συνεργάτες που συνεργαζόμαστε, εγώ είμαι στα Γιάννενα, οι πιο πολλοί είναι στην Αθήνα. Πώς γίνεται η δουλειά; Οι πιο πολλοί σεσιονίστες μουσικοί έχουν Home studio στα σπίτια τους. Δηλαδή έχουν κάρτες ήχου, έχουν μονώσεις, έχουν... Μιλάμε τώρα για επαγγελματίες μουσικούς που βιοπορίζονται από αυτό. Ο Μιχάλης Τζιχάνης π.χ που παίζει με την Πάολα, βιοπορίζεται απ’ αυτό ο άνθρωπος. Προφανώς, όλοι αυτοί οι μουσικοί έχουν Home studio στα σπίτια τους. Δηλαδή έχουν φτιάξει Studio στα σπίτια τους, έχουνε δαπανήσει δύο-τρεις χιλιάδες ευρώ, δεν ξέρω πόσα έχουν δαπανήσει. Μπορεί άλλοι περισσότερα, άλλοι λιγότερα. Δεν ξέρω. Λέω τώρα ένα υποθετικό ποσό. Και οι πιο πολλοί έχουν πυκνωτικά μικρόφωνα, έχουν κάρτες ήχου, έχουν προγράμματα ηχογράφησης και στην ουσία παίζουν από το σπίτι τους. Και τι γίνεται; Σου στέλνουν τα κανάλια, στα κάνουν Export και στα στέλνουν στο e-mail σου. Από κει και πέρα εσύ τα προωθείς τα κανάλια μαζί με τη φωνή. Ξέρω ‘γω, η Ισμήνη φωνή, στην Αθήνα ήταν η Ισμήνη, εγώ ήμουν στα Γιάννενα. Πήγε σ’ ένα στούντιο στην Αθήνα, στο «Bk-studio», ένα από τα καλύτερα στην Ελλάδα τέλος πάντων, πολύ δυνατό studio. Έγραψε φωνή και έκανε το «Δεν μπορώ» π.χ. Έστειλε τη φωνή σ’ εμένα, οι μουσικοί οι σεσιονίστες έστειλαν τα κανάλια που έπαιξαν σ’ εμένα, στο e-mail μου, εγώ τα προώθησα τα κανάλια στον ηχολήπτη, ας το πούμε, που έκανε τη μίξη και το mastering, και κάπως έτσι γίνεται, καταλαβαίνεις δηλαδή.

Άρα, εντάξει, εκεί βοηθάει πολύ η τεχνολογία.

Βοηθάει πολύ η τεχνολογία, Βαγγέλη. Αυτό σου είπα και στην αρχή. Γι’ αυτό υπάρχει και κορεσμός. Δεν είναι όπως γράφαν παλιά, αναλογικά. Πλέον γράφουν όλοι ψηφιακά. Δεν υπάρχουν οι μπομπίνες που ήταν κάποτε κι έπρεπε να πας… Πλέον γράφουν όλοι ψηφιακά.

Πολύ ωραία, πολύ ωραία. Οπότε, Γιώργο, σιγά σιγά οδηγούμαστε προς το κλείσιμο.

Στον επίλογο.

Απ’ ό,τι καταλαβαίνω θα το συνεχίσετε. Είστε σε μια καλή φάση τώρα.

Βαγγέλη, μπορώ να πω είμαστε σε μια πολύ καλή φάση και το συνεχίζουμε ήδη. Ήδη υπάρχουν τραγούδια στα σκαριά. Ήδη αρχίζω και εξελίσσομαι κι εγώ ο ίδιος σαν μουσικός. Δηλαδή, πλέον μαθαίνω και τα προγράμματα ηχογράφησης, μαθαίνω να παίζω καλύτερα γιατί κι εγώ είμαι, παίζω κι εγώ μουσική. Προφανώς, για να γράφω μουσική. Εντάξει δεν είμαι session μουσικός. Προφανώς, όταν θα πας ένα τραγούδι να το εκθέσεις στα ραδιόφωνα, να προβληθεί, προφανώς, ή σε τηλεόραση ή σε YouTube μέσα από εταιρείες, προφανώς θα παίξουν καθαρά επαγγελματίες.

Έχετε κι εσείς στούντιο στο σπίτι;

Έχω κι εγώ στούντιο με τον Σπύρο, έχουμε φτιάξει στούντιο, έχουμε δαπανήσει χρήμα. Μας αρέσει αυτό που κάνουμε, το γουστάρουμε και, Βαγγέλη, θα το συνεχίσουμε. Κι ελπίζω να[01:20:00] κάνουμε κι άλλα ωραία πράγματα, έτσι, και άλλες συνεργασίες. Μακάρι και πιο επώνυμες κάποια στιγμή.

Πολύ ωραία, Γιώργο! Σ’ ευχαριστώ για τη συνέντευξη που δέχτηκες να μου παραχωρήσεις.

Βεβαίως. Να ‘σαι καλά, ρε φίλε.

Και το μόνο που μπορώ να πω εγώ για το κλείσιμο είναι το ότι–

Χαρά μου, χαρά μου να συνεργαστούμε.

Ελπίζω σε όσο γίνεται και περισσότερες επιτυχίες.

Μην με ματιάσεις μόνο, έτσι; Πρόσεξε!